وژگون‌نوشت

شهری نشسته، تکیه به دیوار روزگار #برگ_نخست شهری با پشتوانه‌ی تاریخی و فرهنگی وزوان، که در عرصه‌های گوناگون تاریخی، فرهنگی، ادبی، هنری و اجتماعی، همواره در این منطقه و حتی در سطوح بالاتر حرفهایی برای گفتن داشته است، هیچ‌گاه آن گونه که باید و شاید، به حق خود نرسیده است و همواره پایمال کینه‌توزی آگاهانه‌ی دشمن و بی‌بصیرتی ناآگاهانه‌ی دوست شده است. نابودی آرام آرام آثار و ابنیه‌ و بافت تاریخی شهر و حتی کم ارزش کردن این آثار با بهره‌برداری نادرست از آن‌ها که حاصل بی‌تدبیری دهه‌های اخیر مسئولان شهر و منطقه است، شاید ملموس‌ترین نمونه برای این تخریب گسترده و برنامه‌ریزی شده است. اتفاقاتی که برای حمام‌های تاریخی شهر در دهه‌های قبل افتاد و بی کفایتی در بهره برداری از این اثر ارزشمند پس از بازسازی و بحرانی که قنات بزرگ شهر به عنوان شاهکار منحصر به فرد دست مردمان این سرزمین، حتی پس از ثبت جهانی با آن روبروست، دو نمونه از بی‌توجهی خاص مسئولان‌ منطقه و شهر به داشته‌های تاریخی وزوان است. مشاهده‌ی اوضاع آشفته‌ی فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی شهر نیز می‌تواند نگاه مسئولان شهر را به وضعیت و چشم‌انداز آینده‌ی آن نشان دهد. کنار گذاشتن آرام آرام دلسوزان و نخبگان شهری در عرصه‌های فرهنگی و به میدان آوردن بازیگرانی کوتاه‌قد و ناتوان از ایجاد تغییر در اوضاع فعلی که تنها به منافع شخصی خود می‌اندیشند، کار را به جایی رسانده که حتی مسئولان شهرستانی چنان جسارتی می‌یابند که خواسته‌ و رأی مردم شهر را در موضوعات گوناگون نادیده بگیرند. شاید بتوان گفت، به حاشیه راندن و حذف آرام آرام دلسوزان و نخبگان شهری، یکی از مهمترین دلایلی است که اوضاع ذکر شده در سطرهای بالا را برای شهر ما ایجاد کرده است. دلسوزانی که همواره در تاریخ شهر، بخصوص عصر حاضر، اثرگذاری خود را اثبات کرده‌اند و اگر هنوز شهر ما در این منطقه، حرفی برای گفتن دارد، حاصل تلاش‌های بدون چشمداشت این بزرگواران است. عزیزانی که هیچ‌گاه چه از سوی بزرگان و چه از سوی اقشار جوان شهر، به ایشان و ارزش اقدامات‌شان توجهی نشده است. آن هم در منطقه‌ای که عده‌ای عنوان نخبه و هنرمند را به یدک می‌کشند که هیچ بهره‌ای از هنر و فرهنگ و اندیشه نبرده‌اند. نادیده گرفتن داشته‌های زنده‌ی شهر و حتی بی‌حرمتی به ایشان و تخریب و تحقیرشان شیوه‌ی زشتی است که خواسته یا ناخواسته، سال‌هاست به رویه‌ی عادی مسئولان و به تبع آن، به رویه‌ی بخشی از مردم شهر تبدیل شده است و به نحوی اوضاع را به سود بدخواهان شهر و مردم شهر پیش برده است. ناتوان خواندن فرهنگیان بازنشسته‌ و نوابغ پا به سن گذاشته‌ی شهر که به عنوان پشتوانه‌ای ارزشمند، می‌توان از تجربه‌ و اندیشه‌ی ایشان برای گذر از وضع موجود بهره گرفت، از اتفاقات تلخی است که سال‌هاست وزوان ما از آن رنج می‌برد، به گونه‌ای که هر که پا به میدان می‌گذارد، برای بالاتر کشاندن خود از تخریب و تحقیر این عزیزان فروگذار نمی‌کند. در این مسیر، حتی به هنرمندان و نخبگان جوان شهر نیز رحم نمی‌کنیم و به هر شکل که بتوان برای به حاشیه راندن ایشان تلاش می‌کنیم و عرصه‌های مختلف شهر را برای بیدانجیر مالیدن دوستان و هم‌قدان خودمان خالی می‌کنیم. این بازی قدرت، در سال‌های اخیر آنچنان گرم شده است که هیچ دلسوزی برای بهبود اوضاع شهر، پای به میدان نمی‌گذارد و کسانی سکان امور را به دست می‌گیرند که هیچ برنامه و هدفی جز رفع و رجوع امورات شخصی و خانوادگی‌شان ندارند. ادامه دارد... 🌐 وژگون‌نوشت 📺 @Mda_Vazvan

بعد از این که روز سه شنبه، پیامی را به انتقاد از وضعیت فعلی کتابخانه‌ی بعثت وزوان نوشتیم، یکی از عزیزان شورای شهر، آن طور که خودشان فرمودند، از طریق اداره‌ی کتابخانه‌های شهرستان پیگیر موضوع شدند و اعلام کردند که طبق گفته‌ی رئیس اداره‌ی کتابخانه‌ها، کتابخانه‌ی بعثت به دلیل نداشتن کتابدار مشخص، تنها سه روز آخر هفته و در نوبت صبح باز است. امروز که پنجشنبه است و یکی از سه روز آخر هفته، کتابخانه تعطیل است. این وسط یا ما در مورد هفته و سه روز اول و آخر آن اشتباه می‌کنیم یا مسئولین امر حواس‌شان نیست. امیدواریم پیرو اطلاعیه‌ای که امرپز در کانال منتشر شد، با جذب نیروی جوان و فعال، کتابخانه از وضعیت فعلی خارج شود و مسئولان نیز آرامش پیدا کنند. 🌐 وژگون‌نوشت 📺 @Mda_Vazvan

#اطلاعیه جذب نیروی کتابدار برای کتابخانه‌ی عمومی شهر وزوان از سوی اداره‌ی کتابخانه‌های شهرستان. 🌐 وژگون‌نوشت 📺 @Mda_Vazvan

همزمان با آغاز هفته‌ی کتاب، طرح عضویت رایگان و بخشودگی جرایم دیرکرد در کتابخانه‌های عمومی سراسر کشور و همچنین کتابخانه‌ی عمومی بعثت شهر وزوان اجرا می‌شود! از امروز تا روز پنج‌شنبه ۲۵ آبان هم فرصت داریم از طریق سامانه‌ی معرفی شده، در کتابخانه‌ای که در بی‌خبری مسئولان شهر، مدت‌هاست در آن بسته است، عضو شویم. مسئولان خدوم شهر وزوان، گویا بعد از سه ماه، هنوز خبر ندارند که کتابخانه‌ی عمومی شهر، به همّت اداره‌ی کتابخانه‌های شهرستان و توجه خاص اهالی فرهنگ شهر، تعطیل است. هرچند این اتفاق و این تعطیلی هم مثل سایر اتفاقات تلخ، در این شهر کوچک، برای مسئولان چندان اهمیت ندارد. که اگر اهمیتی داشت، تا به حال متوجه آن شده بودند! اصولاً اهالی شهر چند سالی است دارند در سایه‌ی عنایت و بزرگواری مسئولان‌شان به نداشته‌ها یا باخته‌هایشان افتخار می‌کنند و مسئولان هم بی نیاز از رنج تحمّل مردم، با خیر و خوشی به دنبال رفع و رجوع مسائل شخصی خودشان هستند. یک همزیستی مسالمت‌آمیز و بی سر و صدا! 🌐 وژگون‌نوشت 📺 @Mda_Vazvan

👈زیبایی قلم استاد #محمد_راستی عزیز @rasti_mohamad 🌐 وژگون‌نوشت 📺 @Mda_Vazvan

زندگی کردن در شهر وزوان، در کنار افرادی که عنوان و میدان مسئولیت را، فرصتی می‌بینند برای سهم‌خواهی خود و اطرافیان‌ خود، به حق کار دشواری است. افرادی که خود را به آب و آتش می‌زنند تا مسئولیتی را در گوشه‌ای از شهر یا در ارگان یا اداره یا گروه یا حتی هیئت و محله‌ای به عهده بگیرند و بعد تمام تلاش‌شان را معطوف می‌کنند به برداشتن سهم خود و دور و بری‌های خودشان. حتی به لطف ضرب و زور و داد و فریاد و چوب و چماق. شهری با این دست مسئولان، هیچ گاه در هیچ عرصه‌ای، توفیق پیشرفت نخواهد یافت و روز به روز و بیش از پیش، به سوی نابودی و تخلیه‌ی جمعیتی پیش خواهد رفت. و نمی‌توان از مردم، بخصوص قشر جوان و نوجوان شهر، توقع داشت که در شهری با این اوصاف ماندگار شوند. مسئولانی که ابتدا دم از خدا و پیغمبر و مردم و شهر می‌زنند، اما وقتی به میدان مسئولیت پای می‌گذارند، در پس پرده‌ی دادخواهی و مردم‌داری‌شان، تنها به فکر ارتقای موقعیت شغلی و معیشتی خودشان هستند و از هیچ تلاشی برای رسیدن به اهداف‌شان فروگذار نمی‌کنند. این افراد، در واقع مردم را پلّکان نردبانی تصور کرده‌اند که همواره باید پای بر سرشان گذاشت و بالاتر رفت. سهم‌خواهی، با سوء استفاده از مردم و کام برداشتن از نام مردم، را جز با «خیانت»، با هیچ نام و عنوانی دیگر، به این خوبی نمی‌توان بیان کرد. خیانتی که سال‌هاست برای بسیاری نمد کلاه شده است اما مردم شهر وزوان را به حال و روزی انداخته که رضا دارند، در اولین فرصت، عطای وطن را به لقای آن ببخشند. بر هر گوشه‌ از تن این شهر انگشت بگذاریم، دردی تازه خودنمایی می‌کند. دردهایی که اگر پنهان مانده، از بیدردی اقشار مختلف مردم نیست، که از بی‌تفاوتی مسئولان و بزرگان شهر است.(بهتر که بگوییم آنهایی که تنها نام بزرگ را چون خورجینی بر دوش می‌کشند) اوضاع وزوان ما، از این که هست هم بدتر خواهد شد. تا زمانی که مسئولانی از جنس این مردم، برای خدمت صادقانه به ایشان، به عرصه‌های مختلف شهر قدم نگذارند. کسانی که رفاه و بهبود اوضاع خودشان و اطرافیان‌شان را در بهبود اوضاع و رفاه حال مردم ببینند. درست وارونه‌ی آنچه تا امروز از مسئولان شهر دیده‌ایم. پ.ن قطعا معدود افراد و بزرگانی که همواره دلسوز شهر بوده و هستند، و همیشه برای بهبود اوضاع مردم تلاش کرده‌اند خودشان می‌دانند که مخاطب این نوشته نیستند. 🌐 رسانهٔ وزوان 📺 @Mda_Vazvan

❑ گفتند که بیدارید، گفتیم که بیداریم #حسین_منزوی وزوان، با وجود ظرفیت‌ها و استعدادهای فراوان و امکانات محدود، همواره در فعالیت‌های فرهنگی و ادبی در منطقه‌ی میمه حرف‌های بسیاری برای گفتن داشته است. اما به امروزش که نگاه می‌کنیم، به خوبی می‌توانیم وضعیت بخرانی آن را ببینیم. مدت‌هاست این شهر کوچکِ پر از مسئولان و بزرگ‌نمایان مدعی، دیگر جایی برای فعالیت‌های فرهنگی و ادبی و هنری نیست. بودجه‌های فرهنگی شورا و شهرداری در آرامش کامل نهادهای مختلف شهر و منطقه، تبدیل به احسن مورد نظر مسئولان می‌شود و هیچ کسی هم پاسخگوی این اتفاقات نیست. به هرکدامشان هم که انتقاد کنی، یا قهر و ناز می‌کنند و باید با شیرینی و شربت به پشت میز مقدس خدمت به مردم بازشان گردانی و یا اگر دهان یاوه گویی دم دستشان باشد، به طرفة العینی آن را به جان منتقد و ایل و تبار منتقد می‌اندازند تا در صورت امکان ناله‌ی به انتقاد برخواسته را به بهترین نحو خاموش کنند. در سال‌های اخیر بودجه‌های فراوانی وارد این شهر کوچک شده که مشخص نیست چطور و با چه برنامه‌ای هزینه شده که همه‌ی داشته‌های شهر رو به نابودی است. بودجه‌هایی نظیر آنچه در ساختمان اتاق پایش قنات و حمام میرزاابوتراب صرف شده، اما عملا هیچ استفاده‌ی مفیدی از این دو مکان نمی‌شود. یکی شده پاتوق شبانه‌ی جوانان و نوجوانان منطقه و دیگری تنها برای بازدید گاه‌به گاه مسئولان میراث بازگشایی می‌شود. در حالی که در شهر میمه، گهگاه به همت بزرگان این شهر و همکاری مسئولان بخش، برنامه‌های فرهنگی و ادبی ارزشمندی برگزار می‌شود، در شهر ما، مسئولان نیازی به این‌گونه اتفاقات نمی‌بینند و حتی انجمن ادبی شهر که روزی فعالیتش تمام منطقه را فراگرفته بود، امروز با بی‌توجهی مسئولان و بزرگان این انجمن، تعطیل مانده است و اگر فعالیت مجازی یکی دو نفر از شاعران جوان شهر نباشد، نامی هم از آن به میان نخواهد آمد. این روزها که بزرگان و اعضای انجمن ادبی میمه به دنبال برگزاری برنامه‌های فرامنطقه‌ای هستند، اعضای انجمن ادبی وزوان از تنها مکانی که می‌توانستند جلسات ماهیانه‌شان را در آن برگزار کنند هم محروم شده‌اند. هرچند برای مسئولان شهر مهم نیست که کتابخانه‌ی شهر، حدود سه ماه است تعطیل شده و به قول خودشان حتی اداره‌ی کتابخانه‌های شهرستان هم در این خصوص پاسخگو نیست. شاید مسئولان تلاش می‌کنند ما به این باور برسیم؛ در شهری که گورستان آن از دیگر نقاط و اماکنش آبادتر است، نیازی به حضور مردم و تلاش برای فرهنگ و ادب و هنر نیست. 🌐 رسانهٔ وزوان 📺 @Mda_Vazvan ❑

🔸#قرآن_المجید 📖 صفحه ۲۳۰ 🌐 رسانهٔ وزوان 📺 @Mda_Vazvan

🔸#قرآن_المجید 📖 صفحه ۲۲۹ 🌐 رسانهٔ وزوان 📺 @Mda_Vazvan

🔸#قرآن_المجید 📖 صفحه ۲۲۸ 🌐 رسانهٔ وزوان 📺 @Mda_Vazvan