Cafe.kooh

««به کوه می روی اگر....»» به کوه می روی اگر نظر به قله ها نکن به همنورد خود بگو زباله را رها نکن به کوه می روی اگر شرر نزن به شاخه ای به سان رهروئی عدو خراش تپه ها نکن به کوه می روی اگر به جان پناه میرسی به زیر دست و پای من کفش خودت رها نکن به کوه می روی اگر به رود میرسی ببین مباد پر شود ز خس نژند چشمه ها نکن به کوه می روی اگر به قله گر تو می رسی میان آن فتادگان دست کسی رها نکن به کوه می روی اگر به پیش پا نظر نما مباد غره گردی و سخره به خسته ها نکن به کوه میروی اگر ستایش خدای کن شکر سلامتی کن و حرف مرا رها نکن #امیر_ملیحی چهارم اسفندنودوشش

حکایتی از زبان یک زنِ کوهنورد... پشت سرم صدای نفس هاش می یومد... دیدمش اما خودمو به اون راه زدم، حرفهای کلفتی می زنه که آدمو ناراحت میکنه انگار از این کار لذت می بره ، از اون دسته آدمهائیه که دوست دارن همه دنیا وفق میل و سلیقه اونها باشه ، دم آسانسور اداره بالاخره بهم رسید  👤کجائی نیستی ؟  ➕ چرا هستم یه کم سرم شلوغه؟ 👤 آره خدائیش همیشه قبراق و سرحال هستی ، هیچوقت مریضیتو ندیدم و همیشه سالمی !! اما آخه این چه شکل و شمایلیه واسه خودت درست کردی؟ ➕ چطور مگه ؟ 👤کیف زنونه رو کنار گذاشتی کوله پشتی می گیری دستت ، حالا هم که کفشهای کوهتو همیشه پات می کنی می یایی اداره ،  فردا هم کلنگ بگیر دستت از هرکی خوشت نیومد بکوب تو سرش ! ➕به حرفش نخندیدم بعکس به فکر فرو رفتم اگه شب دیروقت از اداره تعطیل شدم گزینه بدی هم نیست ! 👤دوباره ادامه داد ، هیچ می دونستید شما کوهنوردا چقدر موجودات خشنی هستید، همتون ، زن ومرد هم فرقی نداره؟ مارو ببینید ، " تیراندازها رو می گفت "، هنوز زندگی عادی یادمون نرفته ! ورزشمون رو که انجام می دیم همه چیزو تو همون سالن می گذاریم و می آیم بیرون ، مثل شماها تمام اوقات زندگی با خودمون یدک نمی کشیم ! به طبقه آخر رسیدیم ، از دستش فرار کردم ولی  خوب راست می گه ،  فقط یک کَرِم زنونه هست که دوستش دارم ، کرم آرام بخش و شاداب کننده پوست صورت ! وقتی می زنم تازه شبیه آدمیزاد می شم ، هر موقع هرکس از این حرفها ی بد بهم می زنه یه کم بهم بر میخوره و ازش استفاده می کنم ، بعد دوباره فراموش می کنم. ریمل؟ نه مثل عقرب می شم... رژ لب؟ حرفش هم نزن به من یکی نمی یاد شبیه رقاصها می شم...، رژ گونه ؟ شبیه دهاتی ها می شم... کفش پاشنه بلند؟ نه می خورم زمین ! این شکل و شمایلی هم که تو اداره واسمون درست کردن و بهش عادت کردیم که دیگه نگو و نپرس ... دکتر می گفت فقط این شما خانمهای کوهنورد هستید که با انتخاب این ورزش چهره خشن بخودتون می گیرید ، ادای مردها رو در می یارید ، چرا نمی خواهید در همون کالبد زنانگی خودتون باقی بمونید ، ظریف ، لطیف ، عشوه گر ، آرایش کامل ، معطر، شیک پوش ، چرا لات می شید؟!!! ورزشتونو بکنید ، بعد دوباره زن بشید ! چه نسخه غیرقابل پیچیدنی...🤪 از کدوم داروخونه باید گرفت؟ 👤امروز بچه ها تمرین دارن می یایی ؟ ➕نه نمی تونم امتحان دارم باید درس بخونم 👤داری درس می خونی ؟ ➕نه دارم کارابین هامو جمع می کنم اگه حالا اینکارو نکنم تاریک می شه و نمی تونم به کارم ادامه بدم 👤تو که گفتی داری درس می خونی!!! ➕باز گیر دادی....؟ 👤شماها نمی تونید خودتون رو هم بکشید نمی تونید ! شماها زنید بابا چرا نمی خواهید قبول کنید...؟  زن هستیم پس نمی تونیم... زن هستیم و خشن شدیم و لات... فقط ادای مردها رو درمی یاریم ما واقعا چی هستیم ؟ #مهدی_لک #کافه_کوه 🆔 @cafe_kooh💠

این روزها گرایش به ورزش کوهنوردی زیاد شده است. انسان سرخورده از جامعه و مشکلات بی انتهای آن به طبیعت پناه  می آورد ، اما برای جستجوی علم در دنیای مجازی کوهنوردی فقط با نقد اخبار روبرو میشود...  بحث بین عده ای وجود داشت که کوهنوردها می توانند در این شرایط یک کار فرهنگی بزرگ انجام بدهند و مردم را به این ورزش «انسان ساز» جذب کنند و تا حدودی کمک کنند رنج درونی آدمها کاهش پیدا کند. زندگی سخت و تلخ شده و ما می توانیم در دل طبیعت این سختی ها و تلخی زندگی را فراموش کنیم ، اما ما مشغول اشاعه چه فرهنگی هستیم؟ همان فرهنگی که دشنام و بی احترامی به مربی و متولی این ورزش که اسمش روی تمام طرح درسهای کوهنوردی حک شده افتخار محسوب می شود. آن موقع ها که سنگنوردهای قدیمی خودشان در کارگاههای آهنگری ابزار حمایت می ساختند و کمپانی پتزلی در کار نبود آن موقع مردم برای همدیگر ارزش و احترام قائل بودند ، ایکاش این ورزش در همان حد باقی می ماند و هرگز رشد نمی کرد تا امروز مجبور نباشیم که بگوییم دیگر این ارزش ها و مفاهیم جائی در دنیای کوهنوردی ما ندارند و رنگ باختند ...   #کافه_کوه 🆔 @cafe_kooh💠

کاریکاتور تلخ مهدی احمدیان در مورد رضایتنامه گرفتن بانوان....🎭 و این راهکار پیشنهادی مسئولان برای کوهنوردی بانوان. 🆔 @cafe_kooh💠

نزدیک به یک سال از حادثه تلخ کوهنوردی كشور می گذرد. مدت زمانی كه قريب به اتفاقِ روزهای آن برای ما یادآور خاطرات دردناکی بود که لحظه لحظه اش به سختی میگذشت. آری این منطق کوهستان است. پیدا کردن مقصر اصلاً منطقی نیست چراکه اگر هریک از ما هم در آن شرایط حضور میداشتیم، امکان آن بود که خطا کنیم. به هرجهت در اين هوای توفانی که هر کس در مقام یک مفسر کاربلد، سعی در واشکافی و تجزیه و تحلیل تراژدی کولجنو بر آمده، باید دانست که اولا: کوهنوردی كشور در ميان مشكلات ساختاری و اجرایی سرگردان است. و اصولا گوشی شنوا وجود ندارد. چراکه سال گذشته در آن روزها که تب حادثه زیاد بود، نهایتاً همه تقصیرها به گردن مرحوم جوکار افتاد... عزیزان کوهنورد اين فعاليت سردرگم در ميانه ورزش و ماجراجویی، اينک بسيار بيش از گذشته در ميان توفان مشكلات اجرایی و ساختاری به دور خود پیچیده است. در حالی كه بیماری مزمن مديريتی بی هيچ امیدی به بهبود، ساختار تشكيلات راهبردی فدراسيون را در قد و قامت باشگاهی كوچک و نحيف درگير در جزئی ترين امور اجرایی نگاه داشته است، نشانه های نگرانكننده ای از رفتار های خارج از عرف و منطق فدراسيون نشينان در مواجهه با حوادث کوهنوردی به چشم میخورد که در ذیل به آنها اشارتی مختصر خواهم کرد. هر علتی را معلولی است. پس هر اتفاقی هم بی مقصر نیست... حوادث مختلفی منجر به مرگ كوهنوردان در برنامه های داخلی ميشود؛ چه آنها كه تحت مديريت و نظارت فدراسيون کوهنوردی انجام ميگيرند و چه برنامه هایی كه به شكل مستقل اجرا می شوند. اگرچه اين مساله در نگاه به اين فعاليت ماجراجويانه امری پذيرفته شده محسوب مي شود اما روند مواجهه با آن از سوی فدراسيون کوهنوردی زنگ خطر فروپاشی تخصص و تعهد را توأمان به گوش ميرساند. سردرگمی و برخورد دوگانه با حوادث و رويدادهای کوهنوردی كشور اينک به اوج خود رسيده است؛ از سويي فدراسيون کوهنوردی در حوادث مرگبار «برنامه های خود» سكوت مطلق اختيار ميكند و از ديگر سو كوچكترين موضوع در تيم های ديگر را با بزرگنمایی گاه تا آنجا پر افراط دنبال می كند تا پرونده های جنایی و قضایی برای آن تشكيل دهد. فدراسیونی که حوادث کوهنوردی بخش خصوصی را «فاجعه» می داند و حوادث تيم های خود را «ذات کوهنوردی» معرفی میكند، آیا این شایستگی را دارد که بخواهیم تحت لوای اوامر ملوکانه و حکیمانه شان، به کوه برویم؟! شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت بیمه ای هم خود گواهی متقن بر این مدعاست که ضعف مدیریتی را یدک میکشد. با این مدیریت موروثی که داریم، هیچ حرکت مثبتی چه حال و چه در آینده دیده نخواهد شد چراکه همه به نوعی نان به هم قرض میدهند. اينک فدراسيون نشينان چهره ای مشوّش از کوهنوردی كشور ترسيم كرده اند؛ ورزشی كه روز به روز علاقه مندانش گام هایی نو در گستره حرفهای آن برميدارند. فدراسيون کوهنوردی در كمال شگفتی با انحصار مطلق برخلاف سياست های جاری كشور راه را بر فعاليت های بخش خصوصی سد كرده است، مواجهه با منتقدان را در هيچ شرايطی نمی پذيرد، تناقض های راهبردی، اجرايی و كلامی را آشكارا به اوج رسانده و اينك در توفان مشكلات، سرگردان و دست هایی كه از سوی دلسوزان اين ورزش به سويش برای ياری رساندن دراز می شوند را پس می زند. تغيير رويه مسوولان اين تشكل و بازگشت به اخلاق و قانون، بازبينی و به روز كردن آيين نامه ها و قوانين، خروج از دايره تنگ انحصار و محدوديت اين تشكل کشوری، مدارا و مروت با منتقدان و دلسوزان، در كنار ايجاد رويه نظارتی از سوی تشكل های مستقل تنها راهکار خروج از اين توفان سهمگين مديريتی است. اميد كه اين فعاليت محبوب و رو به گسترش آرامش خود را باز جويد. #مهدی_لک 🆔 @cafe_kooh💠

انفعال موجود در جامعه کوهنوردی ماحَصل سياست های انسدادی سال های گذشته است... سكانداران جديد كه خود، از بدنه مديريت سال های گذشته بر اين مسند رسيده اند بايد كه حسن نيت خود در تغيير ساختارهای منسوخ را از همين حركت نخست به جامعه نشان دهند. از سوی ديگر وظيفه اصلی در مبارزه با اين بیماری مزمن و عامل مقاوم شده آن(تغییر ساختارها) متوجه باشگاه های رسمی و گروه های مطرح کوهنوردی كشور است. اين باشگاه ها و گروه ها موظف به انجام وظيفه تاریخی خود در اين مقطع هستند. نشست مشترک روسای باشگاه ها و گروه های کوهنوردی رسمی كشور میتواند به محور انجمن كوهنوردان ايران گام بسيار مهمی در رسيدن جامعه کوهنوردی به راهبردی مشخص در خروج از اين انفعال تاريخی باشد. اينكه جامعه کوهنوردی به حداقل حقوق مصرح در قوانين كشور دست يابد خواست بزرگی نيست.  در كنار باشگاه ها و گروه هاي کوهنوردی ورزشكاران مطرح سال، قهرمانان سنگنوردی و هيماليانوردی، بانوان كوهنورد به ويژه فاتحان اورست، داوران و مربيان كشور بايد كه مجامع و كانون های خود را به منظور دست يافتن به حقوق حقه خود تشكيل دهند. اميدوارم با توجه به روح قوانين موجود و دوری از «تئوری های توطئه» كه ذهن همه ما را در کوهنوردی آلوده موضوعات حاشيه ای كرده است يک بار هم كه شده بدنه کوهنوردی كشور از توان خود در تاثيرگذاری بر امور بهره گيرد.  تا کی شاهد این باشیم که کوهنوردی از ما بمیرد، تا قانونی جدید تصویب شود؟ کوهنوردان مشهدی جان باخته در کولجنو آیا به حق بیمه ای خود رسیدند؟! قانون پشمکی سال نود و پنج مبنی بر وجود یک مربی در گروههای بالای ده نفر، خود مبیّن این نکته است که در صورتی بیمه به حادثه دیدگان تعلق میگیرد که مربی و پزشک و ....در تیم اعزامی حضور داشته باشند... با این تفسیر اکثر گروهها یا باید در منزل بخوابند، یا قید جان شان را بزنند و همه چیز را در کف دستشان بگذارند و به کوه بروند تا کمی ورزش کرده باشند. ما خواستار تغییر این قانون هستیم چراکه معتقدیم این قانون، یک فرار به جلو و شانه خالی کردن از زیر بار بیمه است. #مهدی_لک #کافه_کوه 🆔 @cafe_kooh💠

««ساق های بی قرار»» به ساق هایم تهمت بی قراری زده اند کولهٔ انبوهی ، می برم به کوه از حرف هائی که گفتنی نیست قمقمه ام پر از امید با تو بودن و گریزانم از همنوردی که نامش ، تنهائی ست ذوقمرگ روشنی ام با طلوع تو آغوش می گشایم که جز این نور ، مرا سهمی نیست . امیر ملیحی ۹۶/۱۱/۱۲ 🆔 @cafe_kooh💠

بهترین تصویر عمرم...، عکس زانو زدنم بود.😍 🆔 @cafe_kooh💠

‍ ‍ #عجب_قانونی در میان چوپانان یه قانون جالبی هست صدای «هِرررر» برای طلبیدن گوسفندان و صدای «بِرررر» برای پیش راندن آنان استفاده میشود. چوپان هایی که این قانون را نمیدانند، اصولا نمیتوانند «هررررر» را از «برررر» تشخیص بِدهند... و دانستن این قانون و تعیین برخی انتصابات ما که اینک درگیر این « عدم تشخیص » شده اند، چقدر بهم نزدیک است...😏 #انتصابهای_غلط 🆔 @cafe_kooh💠

#خیالت مثل چرت صبحگاهی ست ! همه اش با خودم می گویم: « فقط پنج دقیقه دیگر ...» #مهدی_لک #کافه_کوه 🆔 @cafe_kooh💠