از روزگار رفته حکایت...

💡 تاریخ معاصر 🔻عاشورایی دیگر در تبریز عاشورا ۱۲۹۰ش. در خاطره مردم آذربایجان روزِیست که ننگ و افتخار به هم آمیخت. روزی که تبریزِ مغرور و استوار، داغ خواری را با تمام وجود چشید. پس از اینکه به اجبار ستارخان و مجاهدین از تبریز خارج و به تهران حرکت کردند در غیبت مجاهدین، شلیک توپ های روسی به سوی شهر بی‌دفاع آغاز و ساعت‌ها ادامه یافت. آنوقت تاراج مردم و دستگیری مجاهدان رسید، سرانجام نوبت به ثقه الاسلام، برجسته‌ترین شخصیت دینی شهر رسید. وقتی دوستانش از او خواستند، از شهر خارج شود امتناع کرد و گفت: «نمیخواهم مردم را در این لحظات تنها بگذارم» (تاریخ هیجده ساله آذربایجان…ص۲۸۶ کسروی). سرانجام، ده دی۱۲۹۰ش. که مصادف با عاشورا بود فرارسید، ثقه الاسلام پس از دستگیری، انواع اهانتها و اذیتها، دید كنسول روس نوشته‏‌ای جلویش گذاشته خواهش كرد آن را مهر تایید زند که «جنگ را مجاهدین آغاز كردند، نه روس‌ها» حتی وعده داد در صورت همکاری، لطف امپراطور روسیه شامل حالش خواهد شد. اما ثقه الاسلام پاسخ داد: «اينها دروغ است جنگ را شما آغاز كرديد» (همان.ص۳۱۷). سرانجام مقاومتش خشم روسها را برانگیخت، در زیر شکنجه و کتک چنان خرد و خمیر ساخته بودند که در وقتِ دار کشیدنش، نایِ حرکت نداشت. اما با این‌حال، هفت نفر همراهش را که در انتظار مرگ بودند دلداری و قوت قلب میداد! روز عاشورا، درحالیکه مردم شهر مشغول عزاداری بودند، در بیخِ گوششان، یزیدیانی دیگر، بهترین فرزندان تبریز را برای دار آماده میساختند.  کسروی میگوید:

«وقتی که ارتش روس، آزادیخواهان آذربایجان را به دار می‌آویختند عده ای از مردم تبریز در روز عاشورا، قمه به دست (شاخسه ی- واخسه ی… یعنی شاه حسین – واحسین) می‌گفتند و با قمه به سر خود می‌زدند… درصورتیکه با این جمعیت و همین قمه ها میتوانستند ارتش روس را از کشور بیرون کنند».

مشروطه‌‌خواهان تبریز، هرچه به مردم التماس کردند که بیایید امروز مقابل کنسول‌خانۀ روس عزاداری کنیم تا روس‌ها بترسند و روحانی فاضل و مجاهد شهر را اعدام نکنند، افاقه نکرد. یکی از مشروطه‌خواهان نزد سردستۀ مهم‌ترین هیئت قمه‌زنی تبریز رفت و گفت:

روسها بیشتر از ۲۰۰ تفنگ‌چی در تبریز ندارند. شما چندهزار نفرید. نگذارید این عالم جلیل‌القدر را بکشند.

سردستۀ قمه‌زنان گفت:

اولارین تفنگی وار، آدمی اولدُرَللَر؛ یعنی آنها تفنگ دارند، آدم را می‌کشند!

آنها در مقابل این جنایتِ بیگانگان سکوت اختیار کرده و همچنان به قمه زنی نه بر سر دشمن که بر سر خود ادامه دادند، آنان راهی دیگر برای بهشت رفتن انتخاب کرده بودند! روسها برای اینکه آن روحانی شجاع را بیشتر تحقیر کنند، ریسمانی به گردنِ ثقه الاسلام انداخته تا میدان مشق روی زمین کشیدند، آنها را یک یک در مقابل چشم همدیگر به دار می‌آویختند تا شاهد جان کندن همدیگر باشند. همگی شجاعانه با آفتاب و باد وداع گفتند… اما رویارویی دو فرزند کم سن و سال علی مسیو جانگداز بود. از آنجا که نتوانسته بودند بر پدر دست یابند برای انتقام از وی، دو پسر وی حسن۱۸ ساله و قدیر ۱۶ساله را گرفته بودند. وقتی به پای دار رسیدند، برادر بزرگتر بعد از بد گفتن به روس ها و امپراطور به ترکی گفت:

«زنده باد ایران، زنده باد مشروطیت»،

سپس ریسمان را خود به گردن خود انداخت.. (نامه هایی از تبریز…ص۹۷). اما، قدير پسر ۱۶ ساله بخاطر کمی سن در پایِ دار بی تابی میكرد. ثقه الاسلام به دلداريش پرداخته گفت:

«دو دقیقه بیشتر طول نمیکشد و راحت میشوی».

اما از بختِ بد، جلاد روسی ناشی بود بهمین خاطر، گره طناب را نه از پشت گردن، بلكه از روبرو انداخته و جان كندنشان به درازا كشید! هم از اينروست كه برعكس همه بردارشدگان كه به پايين مینگرند، ثقه الاسلام به همراهِ یارانش، بر آسمان مینگرد. گویی جنازه‌اش نيز سر بر آسمان كرده و از خدا آزادی مردمش را میطلبد…! اما این تنها قشون روسی نبود که آزادیخواهان تبریز را در روز عاشورا به دار میکشید، بلکه همه آن جماعتی که سکوت اختیار کردند در جنایت روس ها شریک بودند. این حقیقتی مسلم است که انسانها تنها در قبال حرفهایشان مسئول نیستند، بلکه در مقابل سکوت شان نیز به همان میزان مسئولند… ملک الشعرای بهار درباره امثال این افراد که در برابر یزید، شمر، عبیدالله...زمان سکوت می‌کنند، ولی ناله و نفرین بر یزیدهای هزار سال پیش میکنند چه زیبا گفته است: بر یزید زنده م‌‎گویند، هردم صد مجیز پس شماتت بر یزید مردهٔ دون میکنند خادم شمر کنونی گشته وانگه ناله‌ها با دوصد لعنت‌، ز دست شمر ملعون میکنند پیش ایشان صد عبیدالله سرپا، وین گروه ناله از دست عبیدالله مدفون میکنند خود اسیرانند در بند جفای ظالمان بر اسیران عرب‌این نوحه‌ها چون میکنند؟ تا خرند این قوم‌، رندان خرسواری میکنند وین خران در زیر ایشان آه و زاری میکنند ... #ملک‌الشعرا_بهار

✅ مدح اهل بیت علیهم السلام یا چاپلوسی برای ارباب قدرت ؟! در روایتی منسوب به پیامبر اکرم (ص) آمده است که فرمودند: احْثُوا فِی‏ وُجُوهِ‏ الْمَدَّاحِینَ‏ التُّرَاب‏؛ به صورت چاپلوسان خاک بپاشید. همواره از بزرگترین آسیب‌های تهدیدکننده برای جامعه دینی، آسیب‌هایی ست که از درون جامعه نشأت گرفته و دامنگیر آن می شوند. چندی پیش ویدئویی از «منصور ارضی» در شبکه‌های اجتماعی پخش شد درباره‌ی «حاج قاسم سلیمانی» که ایشان مشاور حضرت صدیقه‌ی طاهره سلام‌الله علیها است در عالم برزخ! اخیر هم فیلمی پخش شد از مداحی بنام «طاهری» که آقای «رئیسی» را کسی در خواب دیده که در عالم برزخ برای ظهور تلاش می‌کند. 🔰 وقتی در یک سیستم حکومتی، خِرَد و اندیشه و شایستگی علمی پس زده شود و بجای آن، بیانِ موهومات و حرف‌های بی‌اساس که هرگز قابل اثبات نیستند، جای آن را بگیرند؛ مشخص است که تنها راه ترقّی ظاهری همین است که اینان پیش گرفته‌اند. اگر کسی ذره‌ای از احوالات عالم پس از مرگ خبری داشته باشد و فلسفه‌ی مرگ و پیرامون رویدادهای پس از آن را مطالعه و تحقیق کرده باشد، می‌داند که این‌نوع بیانات جز خوش‌رقصی و مجیزگویی نیست، جدای از اینکه اصلا خواب حجیتی ندارد؛ چرا که اگر غیر از این باشد، هرکسی می‌تواند خواب‌هایی ببافد و به خورد مردم بدهد. بسیار دردناک و خفّت‌بار است که منبرِ پیامبر خدا که مأموریتش تربیت و تعلیم و ارشاد انسان‌ها و به تعالی رساندنِ آن‌هاست، معرکه‌ای شده برای چاپلوسی و تملق برای اربابان! و برای همین است که خروجی این مجالس - که بنام روضه و اهل بیت علیهم‌السلام برپا می‌گردد- به جای انسانهایی متخلق و جامعه‌ای انسانی٬ فرومایگانی هستند که برای اهداف خاصی چون سفارت‌نوردی و ترغیب به دین گریزی در میان نسل جوان تربیت می‌شوند.

✍#دکتر_شریعتی 📚(حسین وارث آدم ص ٢٢١) حسین ضعیفی که باید بر او گریست نبود، ما داستان کربلا را از روز تاسوعا میدانیم و عصر عاشورا ختمش میکنیم بعد دیگر نمیدانیم چه شد، همین طور هستیم تا اربعین آنجا هم شله زردی میدهیم و بعد قضیه دیگر بایگانی‌ست تا سال دیگر و باز همینطور سال دیگر ... داستان کربلا نه از تاسوعا و محرم شروع میشود و نه به عصر عاشورا و #اربعین تمام میشود... ما آن را از دوطرف قیچی کردیم و از معنی انداختیم، اینكه حسین(ع) فریاد می‌زند: آیا كسی هست كه مرا یاری كند ؟ «هل من ناصر ینصرنی؟» مگر نمیداند كه كسی برای یاری رساندن به او نیست ؟ پس چرا می‌پرسد ؟ این سؤال از فردای تاریخ بشر است و این پرسش از آینده و از همۀ ماست ... !! «علی شریعتی در زندان ستمشاهی ۱۳۵۴» @Roozegar_Rafteh🌷

زنده یاد پروانه فروهر با فرزندش آرش در راهپیمایی روز تاسوعا به دعوت آیت الله طالقانی، آذر ۱۳۵۷ @Roozegar_Rafteh 🌷

♈️ ‏گرامی باد ۲۲ تیر، سالروز فتح تهران به دست مشروطه‌خواهان و برقراری مجدد ‎مشروطه 🌹 ♈️ فتح تهران اشاره دارد به ورود نیروهای مردمی مشروطه‌خواه گیلانی و بختیاری با همراهی مجاهدین آذربایجان به فرماندهی #ستارخان و #باقرخان به تهران در سه‌شنبه ۲۲ تیر ۱۲۸۸ ه‍.ش (۲۴ جمادی‌الثانی ۱۳۲۷/۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۰۹) در جریان انقلاب مشروطهٔ ایران که منجر به متحصن شدن و پناهندگی محمدعلی شاه قاجار به سفارت روسیه در تهران و سپس خلع او از سلطنت و تبعید از ایران شد. فاتحان تهران زمام امور را در دست گرفتند و نهادی به نام مجلس عالی تشکیل شد.

‍ ◀️حسین‌بن‌علی در برابر فساد سیستماتیک 🎙مرحوم دکتر داود فیرحی 🔻دولت صدر اسلام به نوعی یک دولت رانتی است، رانت مبتنی بر غنیمت به این معنی که پول زیادی دست دولت است و بنابراین همه چیز سرنوشت جامعه وارد کف باکفایت یا بی کفایت دولتمردان می شود و به همین دلیل در چنین جامعه ای ما شاهد یکه تازی دولت هستیم، دولت ها در چنین جامعه ای تمامیت خواه می شوند و سرنوشت کلیت جامعه را در دست می گیرند، نه تنها قدرت اقتصادی دستشان است، یعنی به جای اینکه سیاست منطق اقتصاد پیدا کند، اقتصاد منطق سیاست پیدا می کند و دولت با پولی که دستش هست، دین، فرهنگ و نظام آموزش و پرورش، افکار عمومی و رسانه ها را کنترل می کند و در چنین شرایطی یکی اختناق برای آزادی خواهان و فرصت طلبی برای فرصت طلبان رخ می دهد و لذا جامعه را به دو بخش معترضان و بهره مندان از وضعیت موجود تقسیم می کند. 🔻با نگاهی به جامعه عرب قبل از اسلام، مشاهده می کنیم که هنوز دولت به معنای علمی امروز آن شکل نگرفته است و آنچه وجود دارد دولت- شهر، ادامه سنت یونانی – رومی است که از طریق شام به مکه سرازیر شده و در حال ورود به مدینه هم هست. از درون این سنت تاریخی ما با دو الگوی کوچک حکمرانی مکه با سنت اشرافی و الگوی مدینه با سنت شورایی روبرو هستیم؛ وقتی پیامبر اسلام وارد مدینه می شود، سنت مدنی را انتخاب می کند و حکومت را به سمت سلسله قراردادها کشانده و یک رگه شورایی به حکومت می دهد اما از بعد از پیامبر کم کم شاهد ادغام سنت مدینه با مکه و به تدریج غلبه سنت مکه بر تمدن اسلامی هستیم. 🔻ابن خلدون در مقدمه خود می گوید: «اگر مناقشه بین بنی هاشم و بنی امیه شکل بگیرد چون پتانسیل قدرت بنی امیه بالاست، سرانجام، بنی امیه، قدرت را خواهد برد». یعنی خلافت، ظاهر مبتنی بر بیعت پیدا می کند اما باطنی در درون اشرافیت در حال ساخت است و به تدریج ابن خلدون توضیح می دهد که چنین خلافتی در سه مرحله قابل انتقال به سلطنت است. ابتدا کمی دموکراتیک است، سپس ظاهر دموکراتیک پیدا می کند و سرانجام بعد از ۴۰ سال به شدت و سرعت به سلطنت می غلتد و عناصر خود را نشان می دهد. 🔻سال ۱۵ هجرت برای تاریخ ایران و شام سال مهمی است چون در این دوره، قادسیه در حال شکل گیری است و به پایانش می رسد و امپراطوری ثروتمند ایران و بلافاصله روم در هم می شکند و تمام ثروت آن وارد مدینه می شود و به این ترتیب سیستمی با توجه به ورود این ثروت به خزانه دولت، پدیده ای به نام رانت وارد مدینه می شود. تا سال ۱۳ هجرت، اگر غنیمتی هم بود به صورت مساوی تقسیم می شد، نویسنده ای به نام الکان دهلوی در کتاب حیات الصحابه توضیح دقیقی از این دگردیسی و تحولات داده است و می گوید وقتی خلیفه اول می خواست بیت المال را تقسیم کند می گفت برای من مجاهد و غیر مجاهد تفاوتی ندارد، فضل و امتیاز و ثواب آنها نزد خداوند است، این پول برای شکم آنهاست، فرقی ندارد مجاهد باشد یا قائد. 🔻خلیفه دوم در سال ۱۵ هجرت فرمولی را برای توزیع غنائم تعریف کرد که این فرمول تا آخر بنی امیه باقی بود و آغاز فساد دولت اسلامی بود، فرمول از این قرار بود که سهم هر شهروند یا مسلمان مساوی با میزان نزدیکی نسبی به پیامبر، ضرب در سبقت در اسلام می شود. عمر خلیفه دوم مساله را فهمیده بود و بنابراین گفت حق تبدیل ثروت به سرمایه را ندارید اما می توانید از ثروت استفاده کنید جالب این که فرزندان اینها به فساد افتادند. در مقابل، خلیفه سوم، خصوصی سازی را آغاز کرد و سکه را تبدیل به زمین های زراعی کرد و تمام انفال کم کم به صحابه فروخته شد. 🔻در این شرایط گسست ساختاری بین دولت و جامعه به وجود می آید و دولت به شدت امنیتی می شود و تلاش می کند خود را حفظ کند و برای حفظ خود ازهیچ اقدام خشنی پرهیز نمی کند. در این شرایط از لحاظ روانشناسی اجتماعی، در مدینه و مکه و جاهای دیگر، یک دوگانگی شکل گرفت، یعنی مردم مدینه و مکه و شام غرق ثروت هستند و جاهای دیگر دارد تبدیل به جوامع فرسوده می شود و در آن ها نوعی احساس پوچی شکل می گیرد. 🔻جامعه ای که دچار ظلم ساختاری و فساد سیستماتیک شد و مصلحان در آن جامعه، صدایشان، خفه شد، آن جامعه به صورت اتوماتیک در چرخه ویرانی افتاده و در حرکت است و هیچ کسی، ترمزی برای آن نمی تواند داشته باشد. امام حسین می بیند که جامعه در این شیب قرار گرفته است و لذا تلاش هایی را مأیوسانه آغاز می کند. ✔️سخنرانی استاد فقید مرحوم دکتر داود فیرحی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران ، تهران، ۲۶ شهریور ۱۳۹۷

✅ لیست احکام دقیقه نودی در صنعت پتروشیمی تنها ۲هفته به پایان دولت پایان یافته! ۱- عباس کریمی هیات مدیره پتروشیمی شازند ۲- نوید رسولی هیات مدیره پتروشیمی امیر کبیر ۳- قاسم عابدزاده هیات مدیره پتروشیمی خراسان ۴- سجاد محمدی هیات مدیره پتروشیمی مارون ۵- زارع پور هیات مدیره پتروشیمی مروارید ۶- غلامرضا جمشیدی هیات مدیره پتروشیمی گلستان ۷- سجاد سنگ سری هیات مدیره پتروشیمی شازند ۸- امیر آذری هیات مدیره پتروشیمی لاله ۹- مهدی نقوی معاون صبا انرژی هیات مدیره پتروشیمی امیرکبیر ۱۰- خسرو عباس نژاد مدیرعامل پتروشیمی پتروناد

✅ امیرانتظام، سترگ‌تر از قربانی در ششمین سالگرد درگذشت اسوه اخلاق و پایداری و قدیمی‌ترین زندانی سیاسی جهان٬ دارم فکر می‌کنم به اینکه تقلیل شیردلی مثل *عباس امیرانتظام* به قربانی پاره های جفاکار این نظام چه جفای ناروایی است در حق این مرد بزرگ. نه اینکه این مرد قربانی دسیسه نبود که بود، و نه اینکه سالهای طولانی به ستم گرفتار زندان نبود که بود، و نه اینکه خانواده و سلامتی جسم و روحش را به خاطر گناه نکرده‌اش از دست نداد که داد. امیرانتظام همه اینها بود ولی بیش از اینها بود. امیرانتظام شیردل بود نه فقط از آن جهت که در زندان جلوی امثال لاجوردی ایستاد، نه فقط از آن جهت که در پیش ارباب ستم سر خم نکرد و درخواست عفو نکرد، بلکه هم از آن جهت که حتی وقتی به مرخصی آمد، در موضع گیریهای سیاسی از ایستادن در مقابل فشار افکار عمومی نهراسید و استقلال خودش را پاس داشت. امرانتظام مردی بود که هرگز به حقیقت و آرمان های مصدق پشت نکرد، مردی که پای حقیقت ایستاد و حقیقت را معامله نکرد. او می‌توانست کمی کوتاه بیاید، کمی مصالحه کند، کمی چشمش را ببندد و خط پایانی بر حصر بکشد. او همه سختی ها را کشید تا به نسلهای بعد درس مقاومت بدهد. امیرانتظام گفته بود که شب اول زندان امام علی را در خواب می‌بیند که به او می‌گوید "استعینوا بالصبر"، که از شکیبایی یاری بجویید. پس هم او بود که شکیبایی را از نو برای ما کم صبران روایت کرد. تا آنجا که پیر متقی سیاست و شاگرد خلف مکتب استقلال طلب و آزادیخواه مصدق٬ #مهندس_مهدی_بازرگان در وصیتنامه سیاسی خود نوشت: من از جهان فانی می‌روم اما تا زمانی که مشکل #امیر‌انتظام حل نشود٬ یک دستم از قبر بیرون است. امیرانتظام، شیرآهن کوه مردی بود حقیقت طلب، نترس و شکیبا. برای ما که قربانی فراوان داشته ایم، نیاز بزرگ این سه ویژگی آخر است. نیاز به مردانی شجاع، راستین، و شکیبا. مردانی سترگ‌تر از قربانی، مردانی تا ابد زنده، مردانی ملی از جنس زنده یاد عباس امیرانتظام...

🔵 ششمین سالگرد درگذشت شادروان مهندس عباس امیرانتظام رجل ملی مصدقی یاد باد. "مصدق برای ما یک مکتب فکری است که نیازی به پیروی کورکورانه ندارد. دوستداران و هواداران این مکتب فقط بوی عشق، وفا و یکرنگی، اعتماد و شجاعت اخلاقی را از آن استشمام می‌کنند. برای هواداران این مکتب، نام مصدق منشأ اکسیژنی است که در آن تنفس می‌کنند" مهندس عباس امیر انتطام

۱۸ تیر بی‌سرانجامی ...