مدرسه انسان کامل

تخیلی‌ شدن فلسفه؛ نتیجه جدایی علم و فلسفه https://iqna.ir/fa/news/4073472/%D8%AA%D8%AE%DB%8C%D9%84%DB%8C%E2%80%8C-%D8%B4%D8%AF%D9%86-%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%D9%87-%D9%86%D8%AA%DB%8C%D8%AC%D9%87-%D8%AC%D8%AF%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D9%88-%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%D9%87

علامه طباطبایی که هنگام نوشتن المیزان، نقطه نمی‌گذاشت تا در نوشتن هر صفحه، یکی‌دو دقیقه زمان صرفه‌جویی شود، اما برای نجات یک بچه‌گربه از چاه، چند ساعت زمان و هزینۀ نه‌چندان کمی برای بنّا صرف می‌کند. این ماجرا به شکل خلاصه نقل شده است، اینک ماجرا را از زبان همسرشان که در متن قضیه بوده‌اند، بشنویم. ایشان سرکار خانم منصوره روزبه، خواهر مرحوم جناب روزبه هستند که علامه بعد از فوت همسر اول‌شان با ایشان ازدواج کردند و چهارده سال و نیم آخر عمرشان را با ایشان زیستند. این ویدئو بخشی از مصاحبهٔ دست‌اندرکاران همایش «مهر تابان» است که در ۲۴ آبان سال ۸۸ در دانشگاه خواجه‌نصیر به‌همت دوست گرامی‌ام آقای احمدی و همکاران‌شان و همچنین جمعی از دانشجویان فعال برگزار شد و یکی از سخنرانان آن مراسم، مرحوم سیدعبدالباقی طباطبایی، فرزند ارشد علامه، بود. ضمنا واسطهٔ خیرِ انجام این مصاحبه، خانم رضیه روزبه، دختر مهندس رضا روزبه بوده‌اند. t.me/pooyanijat

تناسخ یا باززایی (reincarnation که در استعمال متداول به معنی بازگشت نفوسِ فردی به بدن‌های دیگر در اینجا بر روی زمین است) تعلیم راست‌کیشانۀ هندی نیست، بلکه صرفاً باوری عامّه‌پسندانه است. مثلاً چنان که دکتر بی. سی. لا می‌گوید: «بدیهی است که اندیشمندان بودایی تصوّر گذرِ نَفْسِ فردی از یک تجسّم به تجسّم دیگر را نفی می‌کنند» (مفاهیم بودایی، 1937، ص. 45). حقّ آن است که شَنْکَراچارْیَه گفت که: «در حقیقت، هیچ فراکوچنده‌ای (transmigrant؛ سَمْساری) نیست جز حضرت ربوبیت» (شرح بْرَهْمَه‌سوتْره 1:1:5)، اویی که هم از حیث تعالی خویشتن است و هم از حیث تدانی خویشتن در همۀ موجودات است، ولی خود هرگز به چیزی تبدیل نمی‌شود؛ برای این معنی به فقرات بسیاری از وِدَه‌ها و اوپَنیشَدْها می‌توان استناد کرد. بنابراین، اگر شْری‌کریشْنَه به اَرْجونَه یا بودا به راهبان دریوزنده‌اش می‌گوید: «دراز است راهی که آن را پیموده‌ایم، و بسیار است زایش‌هایی که من و تو دریافته‌ایم»، این سخن راجع به ذوات متکثر نیست، بلکه راجع به «انسان عامّ» است که در هر انسانی هست و در بیشتر کسان خود را فراموش ساخته و در بیداری‌یافتگان به پایانِ راه رسیده و چون کارش با همۀ صیرورت‌ها به پایان رسیده است، دیگر شخصیتی در زمان نیست، بلکه هیچ‌کس نیست، یعنی دیگر کسی نیست که با اسمِ خاصّ از او خبر توانند داد. - آنَنْدَه کوماراسوامی، هیولای سوادآموزی، صص 124-125. ━━━━━━━━━━━━━ ⠀@Daoismir معارف مشرقی ━━━━━━━━━━━━━

با لینکک زیر وارد شویدhttps://b2n.ir/o.ensani

بحثی درباره معجزه

My recording 69.m4a

بحثی در مورد بدن برزخی

My recording 68.m4a