محمدعلی جنت خواه

‏برای دفاع از مردم فلسطین استدلال میارن که باید در برابر بی عدالتی در هرجای دنیا ایستادگی کرد. اما دفاع از فلسطین توجیهی شده برای ذبح آزادی در ایران. تقدم آزادی بر عدالت، یعنی، هیچ‌ آرمانی در جهان وجود ندارد که توجیه کننده نقض آزادی انسان باشد و در ایران آزادی مردم به بهانه عدالت در جای دیگر نقض شده است. نقص آزادی یعنی به بندگی گرفتن دیگران، یعنی خود را بالاتر از خدا دانستن و تحدید و تهدید قدرت انتخاب و اختیار انسان ها که خدا در قرآن صراحتا گفته اونا رو به انسان بخشیده و انسان حتی می‌تونه انتخاب کنه از خدا سرپیچی کنه. برای تحقق آزادی در هرجای دنیا، باید اول در خانه خود، آزادی را تضمین کرد. بحث فلسطین، بحث بی عدالتی نیست بلکه بحث تلاش برای آزادی همه انسان هاست. برای آزادی مردم فلسطین، اول باید آزادی مردم ایران رو تضمین کنید. نقض آزادی و بندگی غیرخدا و به بندگی گرفتن مردم برای آرمان خودتان، خلاف اصل توحیده. ولی سکوت تر برابر بی عدالتی، نقض اصول ۳ گانه دین نیست. بلکه صرفا پسندیده نیست. برای همین کلا کلمه عدالت در فلسطین بی معناست اما آزادی انسان های فلسطینی معنا دارد. آزادی انسان است که مفهوم دارد. شما تا در کشور خودت آن را سلب کردی نمی‌تونی مدعی آزادی در جای دیگر دنیا باشی. قرائت عدالت در فلسطین قرائت کمونیستی و سوسیالیستیه. قرائت صحیح و دینی، قرائت آزادی در فلسطینه. کلا کلمه عدالت را هرجا شنیدید فرار کنید. برای ما آزادی اصل است. ستاره قطبی آزادی است. مفاهیم را همه باید برای آزادی بازنویسی کنید تا درست صورت مسئله را درک کنید. دیگه خسته شدم از ادبی نوشتن، من شاشیدم تو مفهوم گنگ عدالت که مال کلاهبرداریه. زنده باد آزادی انسان در هرجای جهان. @jannatkhah_ir

‏خطرناک تر از حمله مستقیم به رژیم صهیونیستی، اینه که حمله کنند و همه موشک ها و پهپادها رهگیری بشه. اون لحظه همه چیز تمامه. همه چیز. حمله نکنند، تدریجی طرفداران ریزش می‌کنند حمله موفق اگر باشه، با جنگ همه جانبه همه چیز نابوده، همه ورق برمی‌گرده و همه می‌رن تو جبهه اسراییل. واقعا الان بدترین لحظه برای یه سیاستمدار برای تصمیم گیریه در رساله رستگاری قسمت اول مفصلا نوشتم که بحران تصمیم گیری وقتیه که انباشت تصمیمات صحیح گرفته نشده تو رو در موقعیت تماما باخت قرار می‌ده. خدایا تو شاهد باش من همه چیز رو نوشته بودم. اما راه حل الان رو هم نوشتم، بارها نوشتم، اگر نفهمیدند، باز هم راه حل همونه. برگشت به دفاع از آزادی و پاسداشت آزادی و برگرداندن آزادی به مردم ایران. استحاله ارزش ها و خروج از تله ایدئولوژیک خود ساخته. @jannatkhah_ir

‏شیطان بزرگ خودش را جای خدا جا انداخته است چون تمام دشمنان شیطان بزرگ از شیطان در دفاع از آزادی بدتر عمل کرده اند. دین خدا برای آزادی انسان آمد ولی نماد سلب آزادی توسط تمام دین داران و حاکمان دینی شده چرا که مصادره به نفع قدرت ها شده. نتیجتا دلیل اینکه من آمریکا رو به باقی ترجیح می‌دهم این است. ورژن آمریکایی از آزادی و دفاع از آن، بی شک از نظر من به یک توتالیتاریسم بزرگ با قفسی که میله های آن را نمی‌بینید تبدیل خواهد شد. تا اون روز، متاسفانه ما در کشورهایی زندگی می‌کنیم که حاکمان آن فقط قفس تنگ تری نسبت به قفس آمریکا برایمان ساخته اند. نتیجتا اونایی که می‌گفتند جهاد توی قرآن رو چطوری با تزی که داری توصیف می‌کنی، جوابشون رو دیروز در خلال گفت و گو با دوستی پیدا کردم و اینه. جهاد در برابر کفار، در واقع جهاد در برابر کسانی بوده که کفرشان از طریق به بندگی گرفتن دیگران بوده. جهاد حکمیست برای دفاع از آزادی و مالکیت خصوصی یا همون حق‌الناس. آیا نباید نسبت به دشمنان آزادی، اشداهم بود؟ آیا برای پیروزی ناتو و امریکا علیه شوروی و روسیه و چین خوشحال نمی‌شویم؟ آیا حق اسلحه در آمریکا برایمان حسادت ندارد؟ ما ورژن قدرتمندتری برای دفاع از آزادی در کلام خدا داریم که خواهم نوشت. فعلا این رو جلو جلو نوشتم که اگر روزی مردم، حرفم ناقص نمونه. حادثه خبر نمی‌کنه اونم تو جاده. @jannatkhah_ir

‏خدا پناه انسان است از شر دیگر انسان ها، قوی ترین دیگر انسان هایی که موجودیت فیزیکی دارد، دولت است. دیروز توی صحبت با یه دوستی، از تئوری خودم آموختم (اگر تئوری سازگار باشه، خودش چیزهایی درونش داره که با اینکه خودت خلقش کردی ازش یاد می‌گیری. نمونه اش تئوری های اینشتین بود که خودش هم ازش آموخت، یه جاهایی اشتباه کرد دیگران با تئوری خودش بهش اشتباهاتش رو نشون دادند) اونجایی که قرآن می‌گه علیه علیه کفار، اشداهم باشید، باید ببینیم تعریف کفار دقیقا چیست. آن کفاری که آن زمان طرف حساب پیامبر بودند، مصادره کنندگان دین و اقتصاد و دشمن آزادی بودند. دین و خدا رو به شکل فیزیکی در یک مکان تحت کنترل خودشون مصادره کردند و قواعد دین و خدا رو به دلخواه می‌ساختند. تا حدی که محمد به خاطر امین بودنش، شد راه نجاتی برای خلاصی مردم از این کفار. وقتی من می‌گم ۳ اصل دین، مینیمم ترین تعداد اصول موضوعه برای تضمین آزادیست و در عین حال اثبات می‌کنم نقض هر کدام از اصول دین، نهایتا باعث از بین رفتن آزادی و کمونیسم می‌شود، این رو به ذهنم متبادر کرد که آیا یک ندانم گرا یا آتئیست، مادامی که با آزادی به ستیزه نیفتاده، جز همون کفاری هست که قراره نسبت بهشون اشداهم برخورد بشه؟ به نظر من نه. چون با استدلال تاکنون به همه آتئیست ها و ندانم گراها در گفت و گوهای مختلف رو در رو اثبات کردم که اصول موضوعه ای جز ۳ اصل دین برای تضمین آزادی ندارند، ثانیا، بر فرض اینکه ۳ اصل رو نپذیرند، چون ستاره قطبی آزادی است، اساسا دلیلی هم نمی‌بینند به ستیزه جویی با این ۳ اصل بپردازند! مشکل عمده اونا، تفاسیری از دین بوده که تهدید و تحدید کننده آزادی بوده که دست بر قضا من هم موافقم باهاشون و اصلا یکی از نکات تز من اینه که هر گزاره دینی و تفسیری از دین که متضاد آزادیه رو با اثبات بازگشتی ثابت می‌کنم ناقض یکی از اصول ۳ گانه دینه. یه نگاهی به الگوی قانون آزادی اسلحه آمریکا بندازیم. این اسلحه به صورت فلسفی برای این برای شهروندان آزاد بوده که از اونا در برابر دولت برای تهدید و تحدید آزادی استفاده کنند. در واقع در آمریکا اگر شما ناقض حقوق مالکیت خصوصی و آزادی دیگران باشید، مشابه مبارزه با کفار به شدید ترین شکل یعنی جهاد با اسلحه عمل می‌کنید. نتیجتا با تفسیر من که consistent ترین تفسیر منطقی و عقلانی از دین هست و سر این با هر کس حاضر به مناظره هستم، حتی فرمان جهاد علیه کفار، در واقع فرمان جهاد علیه دشمنان آزادی بوده، چرا که دشمنان آزادی در ابتدایی ترین حالت دنبال به بندگی گرفتن دیگران هستند و این ناقض اصل توحیده و بیان ساده شده دینی اون میشه کفر. به بیان دیگر، کسی که آتئیست است و خداناباور اگر دیگران رو به بندگی نگیرد و بندگی انسان های دیگر را نکند، مسئله ای علیه آزادی ایجاد نمی‌کند. و این فرد اگر در شرایطی که قدرت به دست آورده بتواند دیگران را به بندگی بگیرد و این کار را نکند، چون توحید و معاد رو قبول نداره، عقل سلیم نداره که دیگران رو به بندگی نگرفته! پس اینجا با خودش می‌گه اگر عقل سلیم داشته باشم، یا باید دیگران رو به بندگی بگیرم (تهدید و تحدید آزادی) یا باید واقعا یه خدایی و یه آخرتی باشه که این کار رو نکردم، وگرنه اگه بمیرم دنیا تموم بشه که خیلی احمقم دیگران رو به بندگی نگرفتم! در واقع خلاصه بگم خدمتتون: کافر از دید من کسی است که هر زمان که قدرت داشته باشد دیگران را به بندگی می‌گیرد و دشمن آزادی است، به طریق اولی اثبات می‌کنم که چنین فردی فقط در حالتی که مقامی بالاتر از خدا برای خودش گرفته یا توحید را قبول ندارد است که دست به بندگی گرفتن انسان های دیگر زده است حالا سوال من اینه: کسی که آزادی شما رو نقض کنه و شما رو به بندگی بگیره، در آمریکا طبق قانون اساسی شما مجازید با اسلحه در برابرش از خودتون و آزادیتون دفاع کنید. این با جهاد چه تفاوتی دارد؟ مسئله این است که دین خدا که برای آزادی بشر از بندگی غیرخدا آمده، برای استفاده های حاکمان و دولت ها، مفاهیم را به گونه ای ناسازگار یا غیر کانسیستنت با اصول دین تفسیر کرده تا از مفهوم جهاد بتواند برای کشورگشایی یا منافع طبقه حاکمه در تاریخ استفاده کنه آزادی اسلحه در آمریکا، سطح نازل‌تر دفاع از مالکیت خصوصی و آزادی، نسبت به دین خداست.‌ به دین نزدیک ترین ورژن انسانی و غیر دینی دفاع از آزادی در جهان کنونی است. اما چون یک موی باریک تفاوت با ورژن دینی آن دارد که مشکل ایجاد می‌کند (که بعداً اثبات مکتوب آن را خواهید دید) آمریکا می‌شود شیطان بزرگ یا بدل شده تقلبی از دین. و اما یادآوری: مادامی که آمریکا، بیشترین ضمانت را از آزادی در بین تمام دولت های کنونی جهان می‌کند، طبیعی است که آن را با حق اشتباه بگیریم و حق هم داریم و عقل سلیم هم این را می‌گوید

توصیه برادرانه و صادقانه به نظام دارم. حرفم مبنای عقلی و علمی داره. بدترین استراتژی ممکن استراتژی نه جنگ و نه مذاکره است. بدترین استراتژی ممکن هم برای خود نظام هم برای مردم. زمان به ضرر کسیه که به شبکه های مالی و تبادلات مختلف تجاری و فرهنگی و اطلاعاتی دسترسی کمتر و کندتری داره و آزادی محدودتری داره. نمونه اش میشه ایران در برابر اسراییل و آمریکا. هرچی زمان بگذره، شکست قطعی تر می‌شه، نتیجتا اگر می‌خواهید به اسراییل حمله کنید یا بمب اتم بسازید، هر روزی که به تاخیر بندازید به ضررتونه. در عین حال، هرچی مذاکره و توافق ها رو عقب بندازید هم امتیازات کمتری می‌تونید بگیرید و بیشتر متضرر می‌شین چون باز زمان به ضررتونه. در بلند مدت ناتوان تر می‌شین. این به نفع مردم هم هست، چون در زمانشون برای برنامه ریزی آینده، صرفه جویی می‌شه و زمان کلیدی ترین منبعه. بنابراین انتخاب یکی از این دو قطعا بهتر از عدم انتخاب و مصرف زمانه‌. برای همین من همزمان موافق حمله نظامی مستقیم به اسراییل و ساخت بمب اتم هستم و همزمان موافق مذاکره مستقیم و بستن تمام پرونده های دو جانبه با اسراییل و آمریکا و جهان. یعنی من طرفدار تعیین تکلیف و توقف مصرف زمان هستم. چون زمان به ضرر مردم و نظامه. عواقب جنگ یا عواقب مذاکره از عواقب تعلیق و از دست دادن زمان به مراتب بیشتره. یا انتقام همسطح یا به رسمیت شناختن! تعلیق ممکنه باعث بشه به رسمیت بشناسید بدون اینکه امتیازی بگیرید، یا ممکنه باعث بشه بجنگید بدون اینکه بتونید ضربه ای به طرف مقابل بزنید. ارزیابی نهایی من اینه که زمان برای همه چیز دیر شده و هردو شکسته، فقط شکست مذاکره کمتره و هی هم داره هر دو بدتر می‌شه. @jannatkhah_ir

اگر مسئولان جمهوری اسلامی و تمام سوسیالیست ها، یک بار در عمرشون با پول خودشون پوکر بازی می‌کردند، حتی با وجود همینا هم کیفیت زندگی ما بهتر بود. پوکر واقعا بازی درس زندگیه. کسی که پوکر بازی کنه می‌دونه با پول خودش بازی کنه یا دیگری بهش پول بده بگه تو بازی کن ولی بردی ۵۰ ۵۰ تقسیم کنیم، یعنی چی. و دقیقا به همین دلیل می‌فهمه مالیات دادن به دولت به امید توسعه و رشد و رفاه، چه ادعای دروغین و نشدنی‌اییه. پوکر رو یاد بگیرید، ولی همون‌طور که به زندگی معتاد شدید به اونم ممکنه بشید، نتیجتا این شر عظیم رو بیشتر از ۲ روز و برای یک مبلغ مشخص خیلی کم بیشتر ادامه ندید. اون مبلغ هم فرض کنید دارید برای ثبت نام کارگاه آموزش تصمیم گیری خرج می‌کنید. پوکر بزرگترین و شفاف ترین آزمون رد تمام ادعاهای مالیات برای توسعه خوبه و دولت باید برای پول مردم به صلاح همه تصمیم بگیره هست. تمام این نظام فکری جمع گرایی با تجربه پوکر فروپاشیده میشه. من بعید می‌دونم پوکر بازی داشته باشیم که سوسیالیست باشه. توی عمرم ندیدم. مگر پوکر باز باشه ولی حواسش نباشه شباهتش با دولت در با پول دیگران ریسک کردن و با پول خود ریسک کردن رو در عمل رو دقت کنه‌. پوکر دقیقا نشون می‌ده چرا شما باید مالکیت خصوصی رو سرلوحه جامعه قرار بدید و همه چیز باید صاحب مشخص داشته باشه و اموال شما باید ساده و قابل لمس باشه. مثل سهام یک شرکت رو داشتن و توی همون کار کردن، به جای سهام عدالت گرفتن از دولت در حالی که نمی‌دونی اصلا مالک چی هستی و یک بار هم بالاسر شرکت هایی که سهمشونو بهت دادن نرفتی و نمی‌تونی بری.

پناه بر خدا از کجا فهمیدی سوسیالیستم؟

‏در جست و جوی زمان و فضای مانور از دست رفته جمهوری اسلامی، نوشته مارسل جنت خواه: 👇 هزار و پانصد بار نوشتم که هر چیزی بر اساس «زمان» قیمت و ارزش داره و همون موقع باید نقد بشه. حضور نظامی جمهوری اسلامی در سوریه و یمن باید نهایتا تا ۲۰۲۰ با ترامپ در یک توافق جامع نقد می‌شد که شرق ایران امن بمونه و بره به سمت رونق. پروژه هسته ای باید همون ۲۰۱۵ که نقد شد با پاکسازی نفوذی های روسیه در ایران تثبیت می‌شد. توان موشکی و پهپادی واقعا تا ۲۰۲۰ بازدارندگی ایجاد کرده بود باید به عنوان اهرم امتیاز گیری در مذاکره با ترامپ نقد می‌شد. تمام موارد بالا با تغییر مهمترین فاکتور تمام عرصه های بشر، یعنی «زمان» بی اثر شدند. پیش‌فرض آقایون این بود که اگر در سال ۲۰۲۰ بازدارندگی موشکی و پهپادی هست پس تا ابد هم هست. صدبار نوشتم که disruptive technology رقبا توی فضای نظامی ناگهان بازدارندگی ها رو نابود می‌کنه. وقتی اسراییل در شهریور علنی تهدید کرد و رسید به حمله عریان به کنسولگری در سوریه، با رزومه کامیون بار زدن اسناد هسته ای و ترور فخری زاده، یعنی جزییات کامل پاسخ احتمالی جمهوری اسلامی رو هم از نظر اطلاعاتی و عملیاتی می‌دونه. به بیان دیگه با تغییر فاکتور زمان، تمام ابزارهای امتیاز گیری جمهوری اسلامی از بین رفتند. حالا اتفاقی که افتاده، اینه که تمام فضاهای مانور جمهوری اسلامی گرفته شده. وقتی فضاهای مانور گرفته بشه یعنی واکنش های شما پیش بینی پذیر تر می‌شه. مثل الان که جمهوری اسلامی مطلقا راهی جز انتقام همسطح نداره و اسراییل هم این رو می‌دونه و براش آماده است. وقتی فضای مانور بسته نشده باشه، طرف مقابل در شک و شبهه سناریوها گیر می‌کنه و ممکنه دچار بی عملی بشه (بازدارندگی) ولی الان بسته شده. مثل حالتی که در شطرنج مهره ها جوری شدند که حرکات آتی ما، همگی اجباری هستند و می‌دونیم نتیجه نهایی هم مات شدنه. فضای مانور نداریم. حتی جای قربانی دادن برای نجات هم نداریم. الان تنها راه جمهوری اسلامی تغییر مفاهیم و استحاله است. استحاله این شکلیه که یهو دیدید یکی با ویژگی های فکری و نظری من بشه وزیر یا رییس جمهور یا نماینده مجلس، یعنی تمام ایدئولوژی های قبلی قراره با جارو و خاک انداز جمع بشن. هیچ راه دیگری وجود نداره، ۳ مسیر پیش روست: استحاله، تداوم وضع موجود و سقوط تدریجی، افتادن در مسیر تحمیلی اسراییل در فضاهای مانور بسته شده و سقوط ناگهانی و دردناک. عقل معلومه انتخابش کدومه، منتها ایدئولوژی از در که بیاد تو، می‌کشد اول چراغ خانه را.

هروقت می‌تونستی برای انتقام، هماهنگی برقرار کنی، انتقام بگیر و کباده کشی کن. هروقت نمی‌تونستی، بگو سیاست خارجی عرصه غلیان احساسی نیست و در زمان مناسب و مکان مناسب که جفتش تا ابد مشخص نیست چیه، انتقام می‌گیریم.