ویران

نمایش نسخه مرمت شده «فردوسی» در موزه سینما موزه سینما همزمان با روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و با همکاری فیلمخانه ملی ايران بخش هایی از یکی از مهم ترین آثار  تاریخ سینمای ایران به نام «فردوسی» را نمایش می‌دهد. به گزارش روابط عمومی موزه سینما، نسخه مرمت شده فیلم «فردوسی» که توسط فیلمخانه ملی ایران ترمیم و بازسازی شده روز سه شنبه 25 اردیبهشت ماه ساعت 15 در سالن فردوس موزه سینما به نمایش در خواهد آمد . فیلم سینمایی «فردوسی» ساخته «عبدالحسین سپنتا» و تهیه‌‌کنندگی «اردشیر ایرانی» محصول سال ۱۳۱۳ است  که در حدود ۲۰ دقیقه از این فیلم برای علاقمندان سینما نمایش داده خواهد شد. «عبدالحسین سپنتا» پس از ساختن فیلم«دختر لُر» فیلم «فردوسی» را در سال ۱۳۱۳ کلید زد و بدین ترتیب فیلم «فردوسی» ششمین فیلم تاریخ سینمای ایران لقب گرفت. پس از نمایش این فیلم ، دکتر فریبا شکوهی عضو هیات علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ، سخنرانی می کند و دکتر هومن شبیری نیز شاهنامه خواهد خواند. نمایش این فیلم  برای علاقمندان به سینما و همچنین علاقمندان این شاعر نامدار ایرانی آزاد و رایگان است. @museumcinema @dr_khatibi_abolfazl

سخنرانی در مورد گویشهای تاتی، تالشی و گیلکی در روز زبان فارسی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی

از وحشت آن اطلال می پرهیزد. " تاریخ افضل، صفحه ۹۵ توضیح: بوم: جغد اطلال: آثار آبادی های که ویران شده. منظور نوشته آن است؛ که جغد که تنهایی را دوست دارد و خرابه نشین است، با مشاهده خرابی های کرمان، از ماندن در آنجا، وحشت می کند. استناد نوشته: تاریخ افضل یا بدایع الازمان فی وقایع کرمان: نوشته افضل الدّین ابوحامد، احمد بن حامد کرمانی، به اهتمام دکتر مهدی بیانی، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۲۶. بدرود سیّد عبدالحسین کریمی شال ۱۴۰۳/۲/۲۰ تهران

به نام خدا هزار نکته از هزار کتاب نکته ۹۲۲ سلام هزار نکته بیان می کند، با جنبشِ ابرو هزار نکته ی دیگر که مشکل است، بیانش هفت دیوان محتشم کاشانی، جلد۱، صفحه ۷۶۵ بخشی از تاریخِ گذشته ی ایران را طایفه ای از ترکمنان به خود اختصاص داده، که "غُز" نامیده می شوند. در شمال شرق و شرق و بخشی از جنوب ایران، مردمان خاطرات تلخی از این قوم ترک دارند. آنچه از اینان در تاریخ هایی چون"تاریخ افضل"به یادگار مانده، چیزی جز غارت و کشتار و خرابی نیست. آنان از زمان سلطان محمود غزنوی به شهرهای خراسان آمدند و محمود می خواست از آنان در سپاهیگری استفاده نماید، امّا خیلی زود، مشاورانش، او را از خطر آنان آگاه نمود. نتیجه آن شد، که با زورِ شمشیر از خراسان بیرونشان کرد. ولی این پایان کارِ غزان در ایران نبود، با قدرت گرفتنِ سلجوقیان که خود طایفه ای از همان ترکمانان بودند، غزان به دستگاه حکومتی ایران نزدیک شدند، یعنی گاه در خدمت سلجوقیان بودند و گاه در مقابلشان صف آرایی می کردند. در روزگار سلطنت سلطان سنجر سلجوقی، سر به طغیان برداشته، دست به غارتگری گشودند، تا جایی که سلطان سنجر برای فرونشاندن فتنه ی آنان، به جنگِ آنان رفت، یا خواست شورشِ آنان را فرو نشاند، اسیر شد و شاه سلجوقی را در قفس کردند و بعدها به نحوی از اسارت آنان نجات یافت. ÷ در ادب فارسی، شاعران، به ویژه شاعرانِ قرن پنج و شش و هفت هجری از چهره ی مهیب آنان تصویرهایی ارائه کرده اند، از جمله؛ خاقانی و انوری از قصیده سرایانِ قرن ۶ و نویسنده ی تاریخ افضل در قرن ۶ و اوایلِ قرن ۷. خاقانی در بیتی از یک قصیده سروده: آن مصرِ مملکت که شنیدی، خراب شد وان نیلِ مَکرُمَت که بدیدی، سراب شد یعنی آن اوصافی که از آبادانی مملکت شنیده بودی، همه را غزان به نابودی کشاندند. و انوری هم در ببتی از یک قصیده گفته؛ خبرت هست، کزین زیر و زبرِ شُومِ غُزان نیست یک پی ز خراسان که نشد، ‌زیر و زبر و دیگر این رباعی از تاریخ افضل که گویا سراینده اش، نویسنده همین تاریخ است، که شهرِکرمان در واقعه ی حمله غزان گرفتار خرابی و غارت شد: ساقی، دگر آن ساغرِ ناساز آورد وان چنگی، چنگِ ناخوش آواز آورد در خاطرِ کس نبود، باز آمد، غُز فعلِ بدِ ما برفت و غز باز آمد دیباچه مصححِ تاریخ افضل، صفحه بیست و شش ÷ گفتیم از جمله شهرهایی که در حمله غزها آسیب دید، کرمان بود. افضل الدّین ابوحامد احمد بن حامد کرمانی نویسنده ی کتاب " بدایع الازمان فی وقایع کرمان " معروف به تاریخ افضل، تاریخ کرمان است از سال ۴۴۲ تا سال ۶۰۶ ه . ق . این تاریخ، به حکمرانی آل سلجوق یا حکومت قاوردیان معروف است چون اوّلین حاکم سلجوقی در کرمان، قاورد بن جغری بیک بوده، بعد از قاورد یازده دوازده تن از فرزندان و فرزند زادگان قاورد بر کرمان حُکم رانده اند، که عموماً به عدالت و دادگری معروف و به آبادانی و عمران موصوف بوده اند. از همین نویسنده، کتاب " عِقد العُلی لِلموقِفِ الاعلی " در تاریخ کرمان، قبلاً در این نوشته ها صحبت به میان آمد. نویسنده، یعنی؛ افضل الدّین شغل دیوانی در تشکیلات قاوردیان داشت. او مردی ادیب و نویسنده ای توانا و شاعر بود. از همین نویسنده، قصیده ای در سوگواری حمله غزان به کرمان باقی مانده، که بیتی از آن تقدیم می گردد: دستبردِ غم چو می بینی، چه پرسی، سرگذشت؟ پایمالِ مِحنَتم، زان اشکم از سر در گذشت مقدمه تاریخ افضل، صفحه هفده خود قاورد، موسس قاوردیان کرمان در آبادی محال کرمان بسیار کوشید، مثلاً؛ " از سردره تا فهرجِ بم که بیست و چهار فرسنگ است، در هر سیصد گام میلی به دو قامتِ آدمی، چنانچه در شب، از پایِ آن میل، میلِ دیگر می توان دید، بنا نهاد، تا خلایق و عبادالله در راه تفرقه و تشویش نکنند( متفرق نشوند و راه گم نکنند ) و ....و معتمدان با امانت و دیانت در ممالک بر کار کرد(روی کار آورد) و چار حدِّ کرمان چنان شد، ‌که گرگ و میش با هم آب خوردی ....." و رفاه و آسایش برای مردمان فراهم آورد، چنان که: " نَقَله ی اخبار آورده اند؛ که وقتی در صمیم( اوج ) زمستان به جیرفت می رفت، چون حرکت رکاب فرمود، در بردسیر کرمان صد من نان به دیناری سرخ بود. " تاریخ افضل،صفحه ۱۰ و ۱۱ ( دینار سرخ: سکه ی طلای نه چندان گران قیمت) از این کتاب به نقلی دیگر از حمله غزان به کرمان بسنده می کنم: کرمان، " ....چنان شده، که بوم، از بیمِ وحدت، از آن خرابه ها می گریزد و جغد

🎥 فیلمی زیبا منزل استاد شهریار و یادآوری یک شب‌نشینی باشکوه برگرفته از صفحه اینستاگرامی:«بیا بریم سفر» _ اصلاحات نیوز ✅ @Eslahatnews 🔗 Eslahatnews.com

آب ها از آسيا افتاده؛ ليك باز ما با موج و توفان مانده ايم هر كه آمد بار خود را بست و رفت ما همان بدبخت و خوار و بي نصيب. زآن چه حاصل، جز دروغ و جز دروغ؟ زين چه حاصل، جز فريب و جز فريب؟ باز مي گويند: فرداي دگر صبر كن تا ديگري پيدا شود کاوه اي پيدا نخواهد شد, اميد! كاشكي اسكندري پيدا شود آخرین ویدیوی ثبت شده از شعرخوانی #مهدی_اخوان_ثالث / لندن/ ۱۳۶۹ کتابخانه دکتر کورش صفوی https://t.me/varjavand_1/27624

برای امیر بخارا استاد علی دهباشی ... . «...دهباشی تاریخ را خوانده و دانسته در این راه گام نهاده و نیک می‌داند که اهل فضل، اگر نه مهدورالدّم، همواره در این مُلک، محروم و مهجور و لاجرم مجرم‌اند. باورِ لابد و لاعلاج خاقانی همچنان بعد از قرن‌ها چون غل و زنجیر بر دست و پای اوست:     کارکرد جهان دون عجب است     همه سوگ است و نام آن طرب است     آنکه نادان ستور او به تگ است     وآنکه دانا کمیت او عقب است     گر فروتر نشست خاقانی     چه کند روزگار بی‌ادب است     قل هو الله نیز در قرآن     زیر تبت یدا ابی‌لهب است . باری، پوستینی کهنه دارد او، یادگار از روزگارانی غبارآلود. پوستینی که در این «روزگارآلود»، مانده میراث از نیاکانش. و معلوم نیست این پوستین، این سالخورد جاودان‌ مانند که از اخوان به او رسیده، بعد از وی، آن هم در این روزگار جعلی قلع‌ اندود که هر طلایی اغلب خرج مُطلّا می‌شود، با بر و دوشِ چه کسی کار داشته باشد. دهباشی البته هرگز این مرقّع‌ پوستینِ کهنهٔ خود را با هیچ خلعتی بدل نکرده‌ است. چرا که خوب می‌داند هیچ جُبّهٔ زربفتِ رنگینی، از مُرقّع‌ پوستین کهنهٔ او پاک‌ تر نیست و یقین، واقف است که باید به هر نحو، این پوستین کهنه را همچنان پاک و دور از رُقعهٔ آلودگان دارد. چراکه از روز ازل در گوشش خوانده‌اند که: . هنر باید و فضل و دین و کمال که گاه آید و گه رود جاه و مال . باری: . غیر از هنر که تاج سر آفرینش است بنیاد هیچ سلطنتی جاودانه نیست» . امیر بخارا، شناختنامهٔ علی دهباشی، مهدی مظفری ساوجی . . #ایران #بخارا #علی_دهباشی