ماد[مرجع المپیاد ادبی]

عنایت سالاریان ، ریاست باشگاه دانش‌پژوهان جوان: مرحله دوم المپیاد های دانش‌آموزی قطعا تا قبل از تیر ماه برگذار نمیشود. منتظر تصمیم ستاد مبارزه باویروس کرونا هستیم. ☄ @dolphist

۲. نیما یوشیجِ ما هم، شاید مستقیما متاثر از بودلر همین‌گونه فکر می‌کرد. شاعر به افسانه می‌گوید «من بر آن عاشقم که رونده‌ست» یا شعر «هنگام که گریه می‌دهد ساز» که کاملا همین مفهوم را دنبال می‌کند: «هنگام که گریه می دهد ساز این دود سرشت ابر بر پشت هنگام که نیل چشم دریا از خشم به روی میزند مشت * زان دیر سفر که رفت از من غمزه زن و عشوه ساز داده دارم به بهانه های مانوس تصویری از او بر گشاده لیکن چه گریستن چه طوفان؟ خاموش شبی است هر چه تنهاست مردی در راه میزند نی و آواش فسرده بر می آید تنهای دگر منم که چشمم طوفان سرشک می گشاید * هنگام که گریه می دهد ساز این دود سرشت ابر بر پشت هنگام که نیل چشم دریا از خشم به روی می زند مشت. واقعه ای در زندگی زیبایی را به یاد تو ‌می‌آورد اما زیبایی رونده ست. یا شعر داستانی نه تازه که به نظرم دقیق تر است: شامگاهان که رؤیت دریا نقش در نقش می‌نهفت کبود داستانی نه تازه کرد به کار رشته‌ای بست و رشته‌ای بگشود رشته‌های دگر بر آب ببرد.   اندر آن جایگه که فندق پیر سایه در سایه بر زمین گسترد چون بماند آب جوی از رفتار شاخه‌ای خشک کرد و برگی زرد آمدش باد و با شتاب ببرد.   هم‌چنان در گشاد و شمع افروخت آن نگارین چرب‌دست‌استاد. گوش‌‌مالی به چنگ داد و نشست پس چراغی نهاد بر دم ِ باد. هرچه از ما به یک عتاب ببرد.   داستانی نه تازه کرد، آری آن ز یغمای ما به ره شادان رفت و دیگر نه بر قفاش نگاه وز خرابی ماش آبادان دلی از ما ولی خراب ببرد. به ردیفِ «بِبُرد» در شعر دقت کنید، هرچیزی رفتنی است، به خصوص «آن نگارینِ چرب‌دست استاد». شعر فقط به ما این رفتن ها را یادآوری می‌کند، واقعیت تلخ ثابت نبودن. شاید نیما این را از بودلر یادگرفته بوده، نمی‌دانم.  

۱. عموم فکر می‌کنند زیبایی در ماندگاری ست و هنر باید زیبایی را ثبت و ماندگار کند. بودلر اما فکر می‌کرد زیبایی لحظه ای، در حرکت، رونده و در ذات خود ناپایدار است: «کوچه به گرد من پر از همهمه بود بلند و باریک کنده از ماتم و دردی شکوهمند زنی گذشت از برابر مکه با دست با ابهتش لبه ی جامه ی خود را بالا گرفته بود و چابک و شریف بود با پای چون عروسکش من از چشمان کبودش که خاستگاه طوفان بود گرفته‌خاطر، چون آدمی غریب، نوشیدم دردی پرفسون و لذتی کشنده را جلوه ای کرد و وانگهی شب شد! ای زیبای گریزپا ک نگاهت بناگاه مرا جان داد دگرت تا ابد باز نخواهم دید؟ جای دگر، از اینجا دور، بسی دیر، شاید هرگز! چرا که ندانم به کجا گریختی و ندانی کجا رفتم ای عشق در پندار من! ای با خبر از عشق من...» بودلرِ نابغه، که بنیامین فکر میکند شاعر ضربه زدن به گیجگاه ست، به ما یادآور می‌شود که زیبایی چیزی است گذرنده، ناپایدار، برقی در لحظه‌ای. هنر نمی‌تواند زیبایی را ثبت و ماندگار کند، هنر به ما گذرنده بودن زیبایی در زندگی واقعی را یادآوری می‌کند.

از اینکه با این پیشنهاد موافق بودید خیلی ممنونم، من طرح پادکست را ریختم تا در پنج جلسه با چند متخصص مطالعات جنسیت، موسیقی و... یه ابعاد متفاوت شعر و شاعری فروغ بپردازیم. حتا وقت استودیوی پادکست را هم رزرو کردیم. اما مشکل کرونا یکی از دوستان را درگیر کرده و دانشگاه ما به شکل کامل بسته شد و برنامه ی زندگی من عوض شد. شرمنده ی شما و خودم شدم اما مطمینم میتوانید با کمی مطالعه به دانش مناسبی از او برسید. Stay safe and healthy

حالا که فعالیتم در ماد کم شده شاید در ادامه از اینجا بیشتر خوشتان بیاید: @gooyeha_eqbal شخصی تر و عمومی تر

متأسفانه گزینه‌ی سوم گزینه‌ی صحیح بود.

به اطلاع دارندگان مدال های نقره و برنز دوره تابستان ۱۳۹۸ المپیاد های علمی هفت گانه می رساند با توجه به نامه پیوست وزارت علوم تحقیقات و فناوری، سهمیه ۸۰ در صد در زیر گروه مربوطه فقط برای کنکور سراسری سال ۱۳۹۹ اعتبار دارد و سال ۱۴۰۰مصوبه فوق با ۸۵ درصد در رشته مرتبط اعمال خواهد شد @Young_Scholars_Club