اندکی شعر

جهان روشن به ماه و آفتاب‌ است جهانِ ما به دیدار تو روشن #سعدی @pointto

اوضاع زندگیم خوب است فقط گاهی دلم می‌گیرد آنقدر که دلم می‌خواهد گوشه‌ای بنشینم و آرام اشک بریزم اما هرچه سعی می‌کنم نمی‌توانم و مجبورم کوله بار گران غم‌هایم را تا انتها همراه خودم حمل کنم. کسی چه می‌داند شاید آن‌که کمتر اشک می‌ریزد ‌‌دردبزرگ تری آزارش می‌دهد آنقدر بزرگ که تهی از هر امید و توکلی فقط روزهایش را سپری می‌کند تا آنکه روزی با دردهایش در زیر خاک‌های سوزان دفن شود. می‌دانی اشک از ترس می‌آید و ترس از نگرانی و نگرانی برای کسی است که به آینده امید دارد اما کسی که امیدش را باخته از چیزی ترسی ندارد که بخواهد برایش اشک بریزد. امروز مانند دیگر روزها پر از انرژی و شوق خودم را نشان دادم گاهی خندیدم و گاهی بی وقفه تلاش کردم گویی که اگر لحظه‌ای بازبایستم چرخش زمین با من متوقف می‌شود. عصر که شد خستگی‌هایم را به ایوان‌ خانه‌ام دادم تنها نظاره‌گر بارش ریز و هنرمندانه باران شدم اما گویا وقت گرفتن دل بود خوب که نگاه کردم خودم را چند قدم آن‌طرف تر در کالبد عروسک مورد علاقه‌ام دیدم خسته، غمگین و مات در افکاری پریشان…… و هایده که با صدایش به قلبم چنگ می‌انداخت تا شاید چشمانم کمی ببارد #رامین_وهاب_راوی @pointto

هر یک از دایره جمع به راهی رفتند ما بماندیم و خیال تو به یک جای مقیم #سعدی @pointto

خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو به دو نقش و به دو صورت به یکی جان من و تو داد باغ و دم مرغان بدهد آب حیات آن زمانی که درآییم به بستان من و تو اختران فلک آیند به نظاره ما مه خود را بنماییم بدیشان من و تو من و تو بی‌من و تو جمع شویم از سر ذوق خوش و فارغ ز خرافات پریشان من و تو طوطیان فلکی جمله شکرخوار شوند در مقامی که بخندیم بدان سان من و تو این عجبتر که من و تو به یکی کنج این جا هم در این دم به عراقیم و خراسان من و تو به یکی نقش بر این خاک و بر آن نقش دگر در بهشت ابدی و شکرستان من و تو #مولانا @pointto

‌ تو را می‌خواهم برای پنجاه سالگی شصت سالگی، هفتاد سالگی... تو را می‌خواهم برای تنهایی تو را می‌خواهم وقتی باران است! برای صبح ، برای ظهر ، برای شب #نادر_ابراهیمی @pointto

بهار را دنبال می‌کنم به دست‌های تو می‌رسم. #شمس_لنگرودی @pointto