کبری آسوپار

این فیلم رائفی‌پور رو ببینید داره توضیح میده به قول خودش غربی‌ها چگونه افکار عمومی رو زیر بار ضربات ریز و نابودکننده بردند تا کسی در انتخابات شرکت نکنه.... تموم که شد، یکبار دیگه ببینید چون تیم مصاف و رائفی‌پور مطابق همین اسلوب، همین کار کثیف رو علیه قالیباف کردند. @Meysam97

🔻کمی و کاستی در ایران کم نیست؛ اما برای همین ایران، با همه‌ی کاستی‌هایش کسانی هستند که جان خود را می‌دهند. کسی هم فکر نمی‌کند برای اعتراض به عملکرد مسئولین، می‌شود از ایران دفاع نکرد! 🔻شرکت در انتخابات کمترین کاری است که می‌توانیم برای دفاع از امنیت ملی کشورمان انجام دهیم. همین. https://x.com/asoupar/status/1809208356482982249 @asoupar

🔻توییت سه سال پیشم در بدرقه‌ی دولت روحانی؛ یادآوری کنیم خالقین چه آثاری! اداره ستاد پزشکیان را اکنون و اداره دولت احتمالی‌اش را در آینده بر عهده دارند و خواهند داشت. ۱۱ تیر ۴۰۳ در آستانه دومین مرحله انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم @asoupar

☀️ رزمنده برای من قالیباف همیشه یک رزمنده در میدان بوده است. کسی که برایش فرقی ندارد زیر آتش توپ و تانک باشد یا در مرکزیت هوافضای س.پ.ا.ه یا محور کلانشهر تهران. خلبان شد چون فرمانده خلبانان بود. مزیتی که در چشم عده‌ای عیب به حساب آمد. روزی که فرمانده ناجا شد به مضمون بی‌بی‌سی تیتر زد آیت‌الله خامنه‌ای یک خلبان را فرمانده ناجا کرده است. خلبانان باهوش هستند و رهبر ایران روی او حساب کرده است. برای من قالیباف رزمنده‌ای است که در تمام سالیان مبارزه‌اش به دو چیز دائم نگاه کرده است. آقا و مردم و برای این دو جنگیده است.چه آن روز که با حاجی موشک‌ها را جوری تکه‌تکه کردند تا اسرائیلی‌ها آن‌ها را نیابند تا به دست بچه‌های مقاومت برسانند، چه آن‌جور که از بین خروارها ناکارآمدی، پل صدر و بوستان یاس و ولایت را به مردم رساند. برای من قالیباف همان قطار در حال حرکتی است که به او سنگ می‌زنند که اگر ایستاده بود که این همه تخریب نیاز نداشت. من از این حجم تخریب و عناد با او تعجب نمی‌کنم. از توییت اسراییلی‌ها علیه او هم شگفت‌زده نمی‌شوم. برای قالیباف هم دلم نمی‌سوزد. او مرد ماموریت است. انجامش می‌دهد. چه با ماندن چه با رفتن. او ماموریت‌های بعدی را زیر این آتش تخریب به جان می‌خرد و مطمئنم دائم به آن قاب عکس سه نفره فکر می‌کند: احمد کاظمی، حاجی و خودش که فمنهم من ینتظر. غصه‌ام برای آنانی است که: فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید شرمنده رهرویی که عمل بر مجاز کرد خداقوت رزمنده

📝برای کشورم، برای مردمم، برای قالیباف 🔻سال ۸۴ اولین باری بود که جدی و در مختصات تصمیم برای انتخاب، نام محمدباقر قالیباف را شنیدم. خلبانی‌اش را مسخره می‌کردند، حلقه ازدواجش را هم، کت سفیدش را هم. می‌گفتند لیبرال است، آنقدری که باید حزب‌اللهی نیست. احساس خاصی نداشتم.‌ نه او را می‌شناختم، نه برایم کاندیدای جدی‌ای بود که دنبال شناختش بروم. دعوای هاشمی و احمدی‌نژاد و معین جدی‌تر از آن بود که وقتی باقی بگذارد. اما چرا کسی از عملکردش نمی‌گفت؟ 🔻آن سال قالیباف رأی نیاورد، حتی دور دوم هم نرفت، حرف‌ و حدیث‌ها را فراموش کردم. اما شهردار که شد، هر حرکتش را با همان پیش‌زمینه لیبرال بودن و تکنوکرات بودن سنجیدم. این بار حرف دیگری هم اضافه شد؛ می‌گفتند کارهایش در شهرداری بازارگرمی برای انتخابات ۸۸ است، می‌خواهد باز هم کاندیدا شود. 🔻شهردار تهران بود و دیگر نمی‌شد برایم جدی نباشد. شهر سال به سال تغییر می‌کرد، از سطل‌های زباله تا اتوبوس‌ها، از اتوبان‌های جدید، تا تونل‌ها تا پل‌های طبقاتی و اتوبان دو طبقه، تا پل طبیعت و دریاچه خلیج فارس و برج میلاد و مترو و پارک‌های بانوان و باغ موزه دفاع مقدس و ... تهران نوین ساخته شد، اما برای هر کدامش اصلاح‌طلبان یک مدل تخریبش می‌کردند و بخش تندروی حزب‌اللهی و طرفدار احمدی‌نژاد یک طور دیگر. 🔻من هنوز در این دوگانه جایی نیافته بودم، اما فضا برایم طبیعی نبود؛ چرا دوقطبی انتخابات ۸۴ تمام نمی‌شد؟ در ۸۸ هم که کاندیدا نشد، پس چرا دعوا فیصله نمی‌یافت؟ قالیباف درگیر کار بود، می‌ساخت و پیش می‌رفت. کم‌کم تصمیم گرفتم ببینم چه می‌کند که صدای همه درمی‌آید! دروغ چرا؛ من آنقدری ضداصلاح‌طلب هستم که اول ببینم آنها چه می‌کنند. آتش سوزی یک کارگاه خیاطی در خیابان جمهوری اسلامی و فضای غریب و غیرعادی تخریب شهردار از سوی اصلاح‌طلبان باعث شد اولین یادداشتم در حمایت از قالیباف را بنویسم، منی که هیچ‌وقت قالیبافی نبودم! 🔻بررسی اقدامات اصلاح‌طلبان علیه قالیباف یک فایده‌ای داشت و آن اینکه کارهای خوب قالیباف را که آن بخش منتقد جریان حزب‌اللهی سانسور می‌کرد، می‌دیدم. مثلاً اصلاح‌طلبان معترض بودند چرا قالیباف پروژه‌های عمرانی شهر را به سپاه می‌دهد (قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا) یا معترض بودند چرا به هیئت‌های مذهبی کمک می‌کند؛ آن حزب‌اللهی‌ها اینها را نمی‌دیدند یا وظیفه حساب می‌کردند. همان خلبانی‌اش هم فخر بود، نباید تمسخر می‌شد. فرمانده نیروی هوایی سپاه بود، خلبانی‌اش بخشی از تخصصش بود. اما خوبی‌هایش را هم بد می‌گفتند! 🔻سال ۹۲ اصلاح‌طلبان و بخش رادیکال حزب‌اللهی وجه اشتراکی داشتند و آن تخریب قالیباف بود. یک سو حامی روحانی و سوی دیگر حامی جلیلی و هر دو متوقف در تخریب قالیباف، اما به بهانه‌های جداگانه؛ و جالب آنکه گاه این بهانه‌های جداگانه اگر کنار هم می‌آمد یکدیگر را خنثی می‌کرد. مثلاً حامیان جلیلی، قالیباف را ساکت فتنه می‌نامیدند، اما روحانی به او تهمت حمله گازانبری به اغتشاشگران می‌زد! 🔻سال ۹۶ به نفع ابراهیم رئیسی کنار رفت، اما باز حامیان جلیلی تخریبش کردند که انصراف او به نفع روحانی شد؛ حالا امسال همان‌ها می‌گویند چرا قالیباف انصراف نداد! کینه نمی‌گذارد کارهای خوب فرد را ببینیم. 🔻همین حجم تخریب غیرعادی از دو سوی متضاد سیاسی و فرهنگی، برای من نشانه بود که بیش‌تر پی شناخت قالیباف بروم. کار می‌کرد، می‌ساخت، پیش‌ می‌برد و دنبال دعوا نبود. مدح و تحسین بزرگان هم از او زیاد بود. مجلس هم که رفت، کارهای خوبش دیده نشد. خطای هر نماینده مجلسی را برای او فاکتور کردند و مصوبات خوب مجلس و افتخار لقب «مجلس انقلابی» را برای دیگران نوشتند. در انتخابات اخیر مجلس و انتخابات کنونی ریاست جمهوری هم حجم تخریب هیچ کاندیدایی قابل قیاس با حجم تخریب‌ها علیه قالیباف نبود و نیست. آمارها هم تایید می‌کند که ۷۵ درصد مطالب علیه او در یک ماه گذشته تخریبی بوده است. 🔻قالیباف هم البته بی خطا نبود. او ۴۵ سال است در جمهوری اسلامی فرمانده و رییس و مدیر است. مگر دیکته بی غلط هم داریم؟ معصوم که نیست. اما برآیند اقدامات قالیباف سازندگی و پیشرفت کشور با تکیه بر مبانی انقلاب اسلامی و کار گرفتن افراد از همه جناح‌های کشور است، و من جز این از رئیس جمهور چه می‌خواهم؟ یقین دارم اگر سال ۹۲ مردم به او رای داده بودند، آن حجم ناکارآمدی دهه ۹۰ را تجربه نمی‌کردیم. امید دارم اشتباه سال ۹۰ تکرار نشود. 🔻من هم می‌توانم فقط خطاهای او را ببینم و آنها را بزرگ‌نمایی کنم؛ اما این‌ها برای کشور آب و نان می‌شود؟! لذاست که برای کشورم و برای مردمم به کسی رای دادم که به قول خودش «همه عمر و جوانی‌اش را برای زندگی و دین این مردم جنگیده است.» و در واقع بر رای سال ۹۲ خودم مهر تکرار و تایید زدم. ۸ تیر ۴۰۳ به وقت انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم https://t.me/asouparmedia/20 @asoupar

📝داد زدن از ویژگی‌های رییس‌جمهور اصلح نیست! 🔻نتایج انتخابات مجلس دوازدهم که روشن شد، یکی از دوستان پس از تذکر رهبری به جنجال آفرینی نمایندگان جدید، دلخور بود که چرا به برخی افرادی رأی داده که هنوز پایشان به مجلس نرسیده فضای کشور را دچار حاشیه‌های بی سود کرده‌اند. گفتم صبور باشید، برای چهار سال؛ و انتظار تقنین درست هم از این افراد نداشته باشید. چه آنکه خودتان افرادی را انتخاب کردید که بلدند خوب حرف بزنند، خوب داد بزنند، خوب دعوا کنند، خوب نقد کنند و خوب بدی‌های دیگران را جلوی چشم بیاورند. ندامت که دیگر فایده‌ای ندارد. ***** 🔻مناظره‌ها و میزگردهای انتخاباتی تمام شد. اغلب بینندگان، همچون تماشگران یک بازی فوتبال از قبل کاندیدایشان معلوم بود و برای او هورا می‌کشیدند وقتی بهتر وارد تنش با دیگری می‌شد، وقتی توپ را در زمین رقیب می‌انداخت، وقتی صدایش را بالاتر می‌برد و وقتی دیگران را تندتر نقد می‌کرد. اما آیا از این غوغا برای مردم آبی گرم می‌شود؟ 🔻مناظره باید محل شناخت برنامه‌های کاندیدا باشد، هورا کشیدن‌ها باید برای برنامه برتر باشد، وگرنه از جنجال و صدای بلند و بیان آسیب‌ها بی آنکه راهکاری بیان شود، چه سودی به مردم می‌رسد؟ 🔻نگاه استادیومی به سیاست یعنی کاندیدا از قبل مشخص است و فقط انتظار است که او ببرد، حتی اگر بد بازی کند! حتی اگر مهره‌چینی درست نکرده باشد و اعضای ستادش را از افراد با اخلاق و پاکدست و کارآزموده‌‌ی سیاست نچیده باشد و حتی اگر برنامه مناسبی هم برای اداره کشور نداشته باشد! چنین فردی شاید با هیاهو، ایجاد چالش با کاندیدای دیگر و گرفتن ژست نقادی از عالم و آدم و از کاندیدای دیگر و حتی از کل عمر نظام، بتواند فرد برتر مناظره‌ای هم بشود، اما آیا این برتری نشانه آن است که توان اداره کشور را هم دارد و برنامه مناسبی برای آینده چیده است؟ آیا نقد دیگری با هر موضوهی الزاماً بدین معناست که نقدکننده خودش بلد است و می‌تواند و می‌خواهد که آن موضوع را حل کند؟ 🔻نگاه کنیم به گذشته‌های دور؛ به همه تخریب‌ها، فریادها، بی اخلاقی‌ها، آسیب‌شناسی‌ها و به همه حمله کردن‌ها به کل عمر جمهوری اسلامی؛ آیا آن همه جنجال و تنش مشکلات کشور را حل کرد یا خود مشکلی شد سنگین بر گرده‌ی فضای اجتماعی و سیاسی و اقتصادی کشور؟ انتخابات مجلس ششم و تخریب‌های اصلاح‌طلبان علیه مرحوم هاشمی رفسنجانی از مهم‌ترین مثال‌های این بی اخلاقی‌هایی است که در نهایت به کناره‌گیری مرحوم هاشمی از مجلس در روز افتتاحیه انجامید. اما آیا مجلس ششم که با تقلب در تهران و تخریب رقبا شکل گرفت و جنجالی‌ترین و پر دعواترین مجلس پس از انقلاب اسلامی بود، توانست مشکلی از مشکلات مردم را حل کند یا جلسه به جلسه‌اش به تنش و درگیری درونی و چالش با نهادها و سازمان‌ها و افراد دیگر گذشت؟ 🔻صادق باشیم و همه را هم گردن اهل سیاست نیندازیم. ما اهل رسانه و حتی مردم عادی و شهروندان غیر سیاسی هم در این مناظره‌ها بیش از برنامه و کارنامه دنبال آن هستیم که چه کسی بهتر دیگری را نقد کرد و چه کسی فریاد بلندتری کشید و چه کسی توانست در جدل‌ سیاسی، جواب بهتری حواله رقیب کند یا حتی بی ادبی بیشتری کند و اگر توانست میکروفن را هم پرتاب کند! 🔻سال‌ها از برگزاری انتخابات‌ها، مناظره‌های انتخاباتی و میزگردهای آن گذشته و ما همچون جوانانی رأی‌اولی فکر می‌کنیم اویی که فهرست طولانی‌تری از مشکلات کشور را با صدای بلندتری گفت، لابد شایسته تشویق بیشتری است، بی آنکه از سابقه و لاحقه‌اش بپرسیم و بگوییم تو خود در گذشته و در مسئولیتی که داشتی چه کردی و چند قدم برای حل این مشکلات برداشتی و برای آینده و رفع بخش بیشتری از مشکلات برنامه‌ات چیست! 🔻پنج مناظره با موضوعات مختلف برگزار شد. کاندیداها محدودیتی هم در محتوا نداشتند و بعضاً صرف نظر از سوال طرح شده، حرف خودشان را می‌زدند. حالا دوباره فکر کنید، به بخش‌های پر بازدید مناظره‌ها و میزگردهای انتخاباتی سیما؛ ما در فضای مجازی کدام بخش‌ها را بیشتر دیدیم، بخش بیان برنامه‌ها و کارنامه‌ها یا بخش جدل و یقه‌گیری‌ها؟ و از کدام بخش‌ها رییس‌جمهور خوبی بدست می‌آید؟ فقط موقع مرور دوباره به این فکر کنید که از دل دعواها مشکل مسکن و تورم و اجاره خانه و شهریه دانشگاه و حقوق بازنشستگی حل نمی‌شود، و اگر به کسی برای بیان خوبش در ردیف کردن مشکلات یا فریاد زدن سر دیگری بخاطر عملکرد منفی‌اش رای دادید و رئیس جمهور شد، فردا الزاما انتظار مدیریت خوب کشور را نداشته باشید، چه آنکه نه برای مدیر خوب بودن، بلکه برای خوب دعوا کردن به او رای داده‌اید و خوب دعوا کردن هم از ویژگی‌های رییس جمهور اصلح نیست. ۶ تیر ۴۰۳ روزنامه جوان @asoupar

🔻دوباره قرار است مردم فریب جریان تحریف و دروغ را بخورند؟ @asoupar

🔻بله، ادب مرد به از دولت اوست... @asoupar

🔻قصه آزادی حمید نوری، سرانجام یک مقاومت است.‌ مردی که نزدیک پنج سال اسارت را بی سازش، بی همکاری با منافقین و بی هیچ موضعی که ندامت از گذشته باشد، ایستاد و ایستاد و ایستاد؛ و در نهایت با افتخار بازگشت. از عراق تا سوئد، آزادگان ما تروریست‌های منافقین را مأیوس کرده‌اند. ۲۷ خرداد ۴۰۳ @asoupar

🔻قصه آزادی حمید نوری، سرانجام یک مقاومت است.‌ مردی که نزدیک پنج سال اسارت را بی سازش، بی همکاری با منافقین و بی هیچ موضعی که ندامت از گذشته باشد، ایستاد و ایستاد و ایستاد؛ و در نهایت با افتخار بازگشت. از عراق تا سوئد، آزادگان ما تروریست‌های منافقین را مأیوس کرده‌اند. ۲۷ خرداد ۴۰۳ @asouoar