روستای باستانی اِسکابُن

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الاِْمامِ التَّقِىِّ النَّقِىِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَْرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى الصِّدّیقِ الشَّهیدِ صَلوةً کَثیرَةً تآمَّةً زاکِيَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً کَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیآئِکَ ((الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد )) میلاد امام رضا (ع) بر همگان مبارک❣ 🔰روستاے باستانے اِســــڪابُن🔰 @SKABON

«لافندسَری» وقتی چوبدار (کسی که گاو و گوسفند معامله می‌کند) از خانواده‌ای در روستا گاوی یا گوسفندی می‌خرد، بعد از پرداخت مبلغ مورد معامله (که بعد از چند دقیقه چانه‌زدن صورت می‌گیرد) مقدار پولی به عنوان حق‌الزحمت به خانمِ خانه یا دختر و پسر کوچکِ خانواده هدیه می‌کند. به این مبلغ ناچیز، «لافندسری» می‌گویند. علت نامگذاری این است که خریدار به هنگام تحویل‌گرفتن حیوان، «لافُند» (طناب) بسته‌شده به گردن آن حیوان را از دستِ فرزندان یا خانمِ خانه می‌گیرد و بعد از بازکردن طناب، آنرا بازگردانده و از طناب خودش برای بردن حیوانِ خریده شده استفاده می‌کند. در این هنگام مبلغ مزبور به وی هدیه می‌شود. 🔰روستاے باستانے اِســــڪابُن🔰 @SKABON

این همه زمان برای خندیدن داشتیم... چرا لبخندمان را از هم دریغ کردیم ؟ چرا دو دستی روزهای خوبمان را بغل نکردیم ؟  ما که میدانستیم خوشی ها میمیرند و غم میماند و غم ! چرا میان خوشی نمُردیم؟ ما سزاواریم !حالا که صورتمان خط افتاده ، حسرت می خوریم ؟ ... مایی که صورت مادربزرگ را دیده بودیم ! ... چین و چروک و حسرت را دیده بودیم  ! ‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌෴࿇🌺🌸🌺࿇෴ امروز لبخند بزن بگذار آرزوهایت رنگ واقعی بگیرد بگذار گلهای زندگی برایت بشکفد “لحظه های زندگیت پر از شادمانی" 🔰روستاے باستانے اِســــڪابُن🔰 @SKABON

❇️  مجلس ترحیم خودم! زیباست پیشنهاد میکنم با تامل بخوانید👌👌 آمدم مجلس ترحیم خودم، همه را می‌دیدم همه آنهایی که نمی‌دانستم عشق من در دلشان ناپیداست واعظ از من می‌گفت، از نجابتهایم، از همه خوبیها و به خانم‌ها گفت: اندکی آهسته تا که مجلس بشود سنگین‌تر، راستی این همه اقوام و رفیق!!! من خجل از همه‌شان من که یک عمر گمان می‌کردم تنهایم و نمی‌دانستم من به اندازه یک مجلس ختم، دوستانی دارم همه شان آمده‌اند، چه عزادار و غمین من نشستم به کنار همه شان، وه چه حالی بودم، همه از خوبی من می‌گفتند حسرت رفتن ناهنگامم، خاطراتی از من که پس از رفتن من ساخته‌اند از رفاقتهایم، از صمیمیت دوران حیات یک نفر گفت: چه انسان شریفی بودم دیگری گفت فلک گلچین است یک نفر هم می‌گفت: "من و او وه چه صمیمی بودیم" و عجیب است مرا، او سه سال است که با من قهر است... یک نفر ظرف گلابی آورد، و کتاب قرآن که بخوانند کتاب و ثوابش برسانند به من گرچه برداشت رفیق، لای آن باز نکرد و ثوابی که نیامد بر من، آن که صدبار به پشت سر من غیبت کرد آمد آن گوشه نشست، من کنارش رفتم اشک در چشم، عزادار و غمین خوبی‌ام را می‌گفت چه غریب است مرا... آن مَلِک آمد باز، آن عزیزی که به او گفتم من فرصتی می‌خواهم خبرآورد مرا، میتوانی برگردی مدتی باشی، در جمع عزیزان خودت نوبت بعد، تو را خواهم برد روح من رفت کنار منبر و چه آرام به واعظ فهماند اگر این جمع مرا می‌خواهند فرصتی هست مرا و می‌توانم برگردم من نمی‌دانستم این همه قلب مرا می‌خواهند، باعث این همه غم خواهم شد روح من طاقت این موج پر از گریه ندارد هرگز زنده خواهم شد باز واعظ آهسته بگفت، معذرت می‌خواهم هه خبری تازه رسیده‌است مرا گویا شادروان مرحوم، زنده هستند هنوز خواهرم جیغ کشید و غش کرد و برادر به شتاب، مضطرب، رفت که رفت یک نفر گفت: که تکلیف مرا روشن کن اگر او مُرد، خبر فرمایید سوگواری بکنیم، عهد ما نیست، به دیدار کسی کو زنده است، دل او شاد کنیم کار ما شادی مرحومان است!!! واعظ آمد پایین، مجلس از دوست تهی گشت عجیب صحبت زنده شدن چون گردید، ذکر خوبی‌هایم همه بر لب خشکید ملک از من پرسید: پاسخت چیست؟ بگو؟ تو کنون می آیی؟ یا بدین جمع رفیقان خودت می مانی؟ چه سوال سختی؟ بودن و رفتن من در گرو پاسخ آن زنده باشم بی دوست؟ مرده باشم با دوست؟ زنده باشم تنها، مرده در جمع رفیقان عزیز، من که در حیرتم از کرده‌ی این مردم نیز...!!! کاش باور بکنیم، کاش بیدار شویم، خوب اندیشه کنیم، معنی واقعی آمدن و رفتن چیست؟ کاش دلی شاد کنیم تا هنوز در بر ماست... 🔰روستاے باستانے اِســــڪابُن🔰 @SKABON