نوای تبری

مه شلوال ساخ سر بویئه  تِره مه مار بوته مگــه نائوتمه تِره نشوکــواُ کمــــر یا این که تره همینتــــا وِ مـــره بزوئـــه تره     #ایساغفوری_کیاسری روی ســاق شــلوارم پاره شد مادرم گفت مگـــر  بتو نگفتم کوه وکمـر یااینکه آبشار  نرو برای  همــین  مــرا  نهیب  زد

جناب اله وردی: #کوه_و_در اِشکارچی نون تَه نَزِن خونی دِلَه نَزِن اون‌کَل رَ تو قصرونی دِلَه کوه و دَر مِنزِلِ اِشکار و پلنگ کِرِ بِن یا وَرف و وارونی دله پاری جای اینکه خرگوش بَزِنی مَرجی رَ  بَریج تو قَزقونی  دِلَه دیگنک گُهُن و گول رَ تَش زونه هازونَه  خزینِه پِی,  تونی دِلَه اِسا کوه و دَر شونی  گول نَنیا هر لَکِش تا پَنتِ سامونی  دِلَه یه زمون کوک دَوِیَه رَج دارِ کِر اِسا میشگا دَنی میگونی دِلَه سَرچائون جیرا بوری تا لَتِ بِن دوتا وِرگ نَویندی  لالونی دِلَه اَلِه بَند پلنگ کُولی بِی هَلیسا تو بو هارشَم بَدی اَلعونی دِلَه هر کی وَجنَه لیاسی لَم از کینَه کارد بَخورِه وِنی کاهدونی دِلَه بِخالِت قحطی بیموئَه این دیمَه دو تا کِرگ نَویندی اِیوونی دِلَه چاربیدار که شیَه تا مازِندِرون جَختی خرس دیَه زمستونی دِلَه کوه دًوِه کورزَن اَلِه و ماچِکول جورتَرَک  اَلِه  آسِمونی  دِلَه سیاگوش و تَشی و شال و پلنگ خارَ  که  دَوو  بیابونی  دِلَه باهار ماه اگِر بوری تا سِگاهرَه مِزالَک  چیندی  هَمِلونی دِلَه پَنتِ گَرمودَر اگه یه پار  بوری سُرخِ لالَه ویندی دامونی دِلَه واش و وَلگ و جانِوَر اگِر نَوو هِنتی آدِم دَوو  زندونی  دِلَه چَندی خارَ که دَوو اُرسی نی پِی گُل قصرونی یه گلدونی دِلَه هر کَسی دارنَه سِجِلّ و زازِکا مِنی زازِکا دی  میگونی  دِلَه یه پارِ دییَر رحیم غزل گُنَه آسِنی مون دَوِه یخدونی دِلَه #رحیم_الهوردی_میگونی برگردان فارسی شعر بومی کوه و در (کوهستان ) آهای شکارچی نانت را درون خون نزن آن بز کوهی را در منطقه قصران نزن کوهستان جایگاه شکار و پلنگ است در زیر صخره و یا در برف و باران گاهی به جای اینکه خرگوش شکار کنی عدس را بریز در دیگچه و میل کن در گذشته بوته گَوَن را آتش می‌زدند      در کنار خزینه میان آتشدان فرو میکردند اکنون به کوه که می‌روی بوته گَوَن نمیبینی در هر کجایش تا  راستای مرز آبادی زمانی در مکان (رجدارِ کِر) کبک بود حالا گنجشک هم در میگون نیست خط الرس کوه که به پایین بروی تا محل زیر سنگ دو قلاده گرگ هم در محل لالان نمیبینی در گذشته نزدیک میان کوه (اَلِه بَند)  کنام پلنگ بود بگو ببینم تو اکنون هم میبینی آن را هر کسی برگ بوته ریواس را از ریشه بکند کارد به آن شکم کاهدانش بخورد به نظر می‌رسد قحطی به این محل آمده دو تا مرغ هم در میان ایوان خانه نمیبینی زمانی که چاپار به مازندران میرفت حتی در زمستان خرس هم میدید در کوه کرکس و مارمولک بود بالاتر از آن عقاب در آسمان بود گربه وحشی و جوجه تیغی و شغال و پلنگ چقدر خوب است که در بیابان باشد اگر در بهار به محل (سِگاهره) بروی سبزی کوهی مزالک را میتوانی در منطقه هملون بچینی طرف گرمابدر اگر یک بار بروی لاله های سرخ را در دامنه کوه میبینی گیاه و برگ و جانوران اگر نباشند مانند آن است که آدم در زندان باشد چقدر خوب است که در کنار پنجره گل قصرانی در گلدان باشد هر کسی شناسنامه و پیشینه ای دارد پیشینه ی من هم در میگون است یک بار دیگر رحیم غزل می‌سراید قصه ی ما درون صندوقچه ای بود رحیم   اله وردی میگونی

جناب اله وردی: #خو  (خواب) یه شُو که بِی مهتابی شُو ستارَه دیْ  پَلیش  وولو دست بَزومَه به آسمون بوتِمَه خدای مهربون اَمشو  وِنِه گُفت بَزِنَم کُلون تَه جُفت جُفت بَزِنَم درد دلم رَ بِشنو یی نویی که چَندی پُر رویی پَری بیه تا این کَشَه م دست مَه وِنِر دیْ واکَشَم اُمبار وِنِر ساز بَزِنَم با قیَه آواز  بَزِنَم بواَم که دل خات بَوواَم مونس و همرات بَوواَم تِنی دِمال دوو بَزِنَم سنگ و قار رَ  لُو بَزِنَم بورَم تا اوُشُری میون اِلازیرَک یا که نِهون دلم خاهنَه پَر بَکِشَم تا آسمون سر بَکِشَم هارشَم ستارَه یی میون دَرَ یه یارِ مهربون ویْ مِنَ چوشمَک بَزِنِه دلم وِنِر لَک بَزِنِه چَندی قشنگَه آسمون عیبِ آدِم هَستهَ نِهون اینجَه خبر تاجِن دَنیْ چَکیس و دُوروجِن دَنیْ اینجَه همه چی تَیارَه تا کهکِشون دیْ دیارَه چَندی خوبَه مهربونی هِنتی زمونِ یالبونی خَندَه همَه ش لوشَه تیْ پِیْ بِرمَه دیْ گاه گُداری بِیْ قاهرِجِنَک رِسوا بِیَه دل مثه یه میشگا بِیَه خلاصَه آسمونی سر پَر کَشیمَه به هر گُدَر هَمِنتی که  جَست بَزومَه اون پَری رَ دست بَزومَه ننه م  بوته پِرِس ریکا بَجوسّی چِنتی مُتِکّا پِرِس که روز تِموم بَوِه میش و وَرَه حروم بَوِه یِهوُ که  چوشمَم وا بَوِی دُهُون گوشَه م  اِلا بَوِی پَری مِنی خُو دَوِیَه انگار بومی لو دَوِیَه بونَه  اَدی خوُ بَوینَم پَری رَ  اَمشو بَوینَم #رحیم_الهوردی_میگونی برگردان فارسی شعر  خو (خواب) یک شبی که مهتاب میدرخشید ستاره هم در کنارش پخش بود دستم را به آسمان بلند کردم گفتم  ای خدای مهربان امشب میخواهم گفتگو کنم کلون خانه ات را بکوبم تا درد دل مرا بشنوی نگویی که تو چقدر پر رویی فرشته بیاید در آغوشم دستهایم را برای او بگشایم بعد برای او ساز بزنم از ته دل آواز بخوانم به او بگویم که دلخواهت شوم همدم و همراهت شوم دنبال تو بدوم به سنگ و ریگ ها لگد بزنم بروم تا در میان آبشار به آهستگی و یا پنهانی دلم میخواهد پرواز کنم و  به آسمان سرکشی کنم ببینم آیا در میان ستاره یک یار مهربان هست؟ او به من چشمک بزند و دل من برایش لک بزند چقدر آسمان زیباست عیب انسان پنهان میماند اینجاخبرچین نیست خسیس و دروغگو نیست اینجا همه چیز خوب است تا کهکشان هم پیداست چقدر خوب است مهربانی همچون زمان کودکی خنده همیشه در گوشه لب گریه هم گاهی بود کسی که قهر میکرد،رسوایش میکردند دل همانند دل گنجشک بود خلاصه در آسمان به هر جایی پر میکشیدم به محضی که خیز برداشتم تابه آن فرشته دست بزنم مادرم گفت بلند شو پسر چقدر بالشت را جویدی بلند شو که روز به پایان رسید گوسفند ماده و بره اش تلف شدند یکباره که چشمم را گشودم و گوشه دهانم باز ماند دیدم که فرشته در خواب من بود انگار او لبه بام بود آیا میشود دوباره خواب ببینم فرشته را امشب ببینم رحیم   اله وردی  میگونی

ایکه ته چش چش غزل دارنه فِـراوون تک تنی  یاد آرنــه  سـوغــات خِراسون خنِّــه کانـــدی  وا وونه وشکوئه ته تک کنِّهـــو هسِّــه ته تک  پسِّـه ئه کــرمـون انده شیرینی که  شکِّــر وارنــــه تـه جا ســرّه جـــر یارنه ته وَر قنِّـــه فـریمـون تیجـه ته اشش که ورینـــده منــــه دل خنـجــرِسالاره یا چقـوئـــه  زنجون*؟ هر چی سوت تسِّه دوندم کم دوسمـه ای که ته چش چش غزل دارنه فراون          #ایساغفوری_کیاسری            ۱۴۰۳/۳/۱۵شهر قدس               *:نحو فارسی چش چش:چشمان        دارنه :دارد تک تنی:لبانت                خنّه:خنده کاندی: میکنی               وا وونه::باز میشود وشکو::غنچه                 کنهو:بسان سرِّه:سررا                     جر یارنه: پایین می آورد تیجه: تیز است              اشش: نگاه ورینده:میبُرِّد                چقو:چاقو سوت:شعر                     تسّه:برای توط

‍ ‍ ‍ #بهاره🌸🌿 بِمــو اَی رنـگِ رو ویشـِــه دِواره وَنـــوشِــه زینِتــی ءِ جــو کِـناره بِــهاری نِسخِـه رِه وِشکــو دَپیتِه زِمسّـــون بوتِه شِه پیتِ قِــوا رِه هِـمِنــد اَسَّــر خِــشالی سَـر بَئیتِه *اِناریـجه ، زولِنـگ و سَبـزِه زارِه هِـــــــرازِ خـِـشکِ تِکّـــهِ او دَئیتِه شِه آبـی رَختــِـه کِنـدِه  نـو نِوارِه قَلـــی بونِه میـایـی ، دِلـــوِشائه ؛ بِلِنــد اِفــــــرای چِلّــِـه سَـر  دیارِه اِنِه وا پَـرپَـری مِنــــزِل  مِه دیــما بِــــــهارِ تِرنِــــه وایِ هَـم قِـــطارِه اَمِـه مازِنـــــدِرون دل مَسـّی یارِه نَوینّی مَلمَلِ چِشّـِه ؟ شـوکا رِه ؟! #برگردان دوباره بیشه زار رنگ و روی تازه ای گرفت گل ونوشه زینت بخش جویها و رود خانه هاست شکوفه ،  نسخه بهاری شدن طبیعت را پیچید زمستان لباس کهنه و پوسیده اش را از تن در آورد صحرا   شادمانی اش را آغاز کرد و پوشیده از اناریجه و زولنگ  و سبزه شد لب خشکیده هراز  را آب تر کرد لباس  آبی رنگ خود را پوشید و نو نوار شد آسمان مه آلود صاف و زلال شد ،  شادی بخش است  که سر شاخه های بلند افرا از دور نمایان است قاصدک خوش خبر در حوالی من  ، منزل  خواهد گرفت همسفر باد تازه ی بهاریست مازندران ما ،  دلها را سرمست میسازد نمی بینید چشم خمار  را ؟  آهو را  ؟! * اناریجه و زولنگ  سبزیهای معطر محلی ✍🏻🎙#زهرا_عبدی  "دیبا" https://t.me/Avaye_diba

می مخمل و رو ململ و چشمون پره مل قامت وِنِ کنّل وه د تا لوشه عسل من کمّه سفارش، هکن ای دوست عمل خش دیمه دچینین دره دمّال، اجل رئی

مله سر دلخشی یادش بخیر اون قدیم عاشقی یادش بخیر شو شونیشت قدیمی با صفا پشت زیک کنس ترشی یادش بخیر ✍ اسدالله ڪجوری 📷؟؟

🦋 شمـه صـوائی به خــئر و خاشی 📆 اَمرو چهارشنبه ▫️ ۱۳ وهمنه ما   ۱۵۳۵ تبری ▫️ ۱۶ خرداد ۱۴۰۳ خورشیدی ▫️ ۲۷ ذیقعده ۱۴۴۵ قمری ▫️ ۵ ژوئن می  ۲۰۲۴ میلادی 📸 نرگس