" دو خط شعر "

به لب زد کاسه‌ی آبی سپس آن کاسه مجنون شد! از آن موقع به پای کاسه‌ها زنجیر می‌بندند

دیدین سقاخونه‌ ها و آبسردکن ‌‌های قدیمی، بهشون با زنجیر کاسه یا لیوان فلزی وصل میکردن؟

برایت دست-خطی با دلِ مضطر فرستاده به عشقت مجتبی(ع) قربانیِ دیگر فرستاده نگاهت کرد؛ «لا یومَ کیومَک» خواند در بستر برایت غصه خورد و اشکِ چشم تر فرستاده کشیدی آه و خواندی متن بازوبند قاسم(ع) را حسن(ع) عشقِ خودش را مثل یک مادر فرستاده در آغوشش گرفتی، عاشقانه گریه می کردید یتیمش را برادر با همه باور فرستاده روانه کرده قاسم(ع) را به یاری تو! در واقع- -به قلب دشمنانت نیزه و خنجر فرستاده رجزهای لب قاسم(ع) تداعی کرده صفين را برایت هدیه ای با خصلتِ حیدر فرستاده عجب فرماندهی کرده به یاریِ سپاه تو چه سربازِ به نام و یاوری محشر فرستاده «أنا ابن المجتبی» گفت و گمانم دشمنت میگفت حسین(ع) اینبار جای یک نفر؛ لشکر فرستاده برای ازرق شامی(لع) گمانم شمر(لع) هر لحظه برای کشتنش یک نيزهٔ بهتر فرستاده زمین خورد و تمام دشت را طعم عسل برداشت برایش آب کوثر شخص ِ پیغمبر(ص) فرستاده! شاعر: #مرضیه_عاطفی

داد با یک جمله قاسم، درس عشق و انتظار جان فدای یار کردن از عسل شیرین تر است

#یاقاسم‌بن‌الحسن🖤 عمو بگو چه کنم تا به من محل بدهی شـبیه اکبـر خـود فـرصت عمل بدهی عمو بگو چه کنم تا دلت به دست آید بـرات رزم بـه شــیر یـل جمل بدهی چه می شود که به شاگرد رزم عباست نظـر کنی و به دســتان او کتل بدهی لب ترک ترکم تشــنه ی محبت توسـت چه می شود ز لبت کامی از عسل بدهی چنان میانه ی این بزم می درخشـم که به یادگـار حسـن کنیه ی زحـل بدهی کجایی ازرق شامی رسیده وقتش که به همره پسـران دست بـا اجـل بدهی شبیـه مثنوی شــاعرانه ای شــده ام ولی خوشم که به من رتبه ی غزل بدهی به زیر سـم سـتوران تنم لگدمـال است عمـو بیـا که نجـاتم از این جـدل بدهی شبیه جام عسل قامتم کش آمده است! به شوق آنکه به من هم کمی بغل بدهی بیـــا ، مگـر تـو به علــم امـامتت آقـــا بـرای بـردنـم از خـاک راه حــل بدهی بیــا ببین همه ی دشت پر شد از بویم بـرای نجمـه ببـر انـدکـی ز گیســویم شاعر: #مصطفی‌هاشمی‌نسب 🏴 @DoKhat_Sher