🕊🌳 نیک‌خواهی‌‌ها و پادکست‌های دکتر رحیمی مهر و حق و داد

🟥 از کجا آمده اند این خشونت‌‌‌گرها...نه...این خشونت‌گران....نه.... این خشونت‌ها...نه این زمینه‌های شکل‌گیری خشونت...نه...بلکه....👇

🌱🕊 از کجا آمده اند؟ عرفان نظرآهاری می دانید این مردان که زنان را می ترسانند و این پسران که دختران را می زنند و این برادران که خواهرانشان را می کشند، از کجا آمده اند؟ این مردان و این پسران و این برادران از اقلیم بی عشقی آمده اند. از خانه های خالی از شعر و ترانه، از قحطی بوسه و آغوش آمده اند. مادرانشان کودک همسرانی قربانی بوده اند که نطفه ای را به انزجار و به اجبار در زهدان خود پرورانده اند. این پسران، میان خط و نشان و ترکه و توبیخِ هزار حرام و مکروه بزرگ شده اند. آنها نوزادان مصیبت روزگار و تلخی ایامند. کسی آنها را در گهواره های ناز ‌و نوازش نخوابانیده. گوششان صدایی موزون لالایی را نشنیده. شب ها کسی برایشان قصه نگفته. کسی صورتشان را در ‌گلاب شفقت نشسته. کسی عسل دوستت دارم، بر لبانشان نچکانده. کسی مرهم موسیقی بر تنهایی شان نگذاشته، کسی جراحت زخم هایشان را با ابریشم ادبیات نبسته. در خانه های توهین و اتاق های تحقیر بالیده اند. در خانه های  ترس و تنبیه، در خانه های خشم و خشونت، دستور زبان عشق تدریس نمی شود. آنها لهجه همدلی و الفبای لطافت را نیاموخته اند. آنها انسانیت را بلد نیستند. حالا دیگر دیر است، حالا آنها دندان های تیز دارند و چنگال های خونین. حالا هر زنی صیدی است که باید دریده شود. من شاعرم  از سرزمین زیبایی و عشق می آیم، زورم به تیر و تفنگ و نفرت و خون نمی رسد. مرا به گهواره ها ببرید، باید کارگاه گلستان را برای نوزادان برگزار کنم. باید سعدی را برای جنین های زاده نشده بخوانم. باید بوی گل را به نطفه های نبسته بیاموزم. ای سعدی جان! کاشکی می آمدی  و یادم می دادی در گرگستان چگونه از گلستان بگویم 🌿🌱

🌱🕊 از کجا آمده اند؟ عرفان نظرآهاری می دانید این مردان که زنان را می ترسانند و این پسران که دختران را می زنند و این برادران که خواهرانشان را می کشند، از کجا آمده اند؟ این مردان و این پسران و این برادران از اقلیم بی عشقی آمده اند. از خانه های خالی از شعر و ترانه، از قحطی بوسه و آغوش آمده اند. مادرانشان کودک همسرانی قربانی بوده اند که نطفه ای را به انزجار و به اجبار در زهدان خود پرورانده اند. این پسران، میان خط و نشان و ترکه و توبیخِ هزار حرام و مکروه بزرگ شده اند. آنها نوزادان مصیبت روزگار و تلخی ایامند. کسی آنها را در گهواره های ناز ‌و نوازش نخوابانیده. گوششان صدایی موزون لالایی را نشنیده. شب ها کسی برایشان قصه نگفته. کسی صورتشان را در ‌گلاب شفقت نشسته. کسی عسل دوستت دارم، بر لبانشان نچکانده. کسی مرهم موسیقی بر تنهایی شان نگذاشته، کسی جراحت زخم هایشان را با ابریشم ادبیات نبسته. در خانه های توهین و اتاق های تحقیر بالیده اند. در خانه های  ترس و تنبیه، در خانه های خشم و خشونت، دستور زبان عشق تدریس نمی شود. آنها لهجه همدلی و الفبای لطافت را نیاموخته اند. آنها انسانیت را بلد نیستند. حالا دیگر دیر است، حالا آنها دندان های تیز دارند و چنگال های خونین. حالا هر زنی صیدی است که باید دریده شود. من شاعرم  از سرزمین زیبایی و عشق می آیم، زورم به تیر و تفنگ و نفرت و خون نمی رسد. مرا به گهواره ها ببرید، باید کارگاه گلستان را برای نوزادان برگزار کنم. باید سعدی را برای جنین های زاده نشده بخوانم. باید بوی گل را به نطفه های نبسته بیاموزم. ای سعدی جان! کاشکی می آمدی  و یادم می دادی در گرگستان چگونه از گلستان بگویم 🌿🌱

🌱🕊 از کجا آمده اند؟ عرفان نظرآهاری می دانید این مردان که زنان را می ترسانند و این پسران که دختران را می زنند و این برادران که خواهرانشان را می کشند، از کجا آمده اند؟ این مردان و این پسران و این برادران از اقلیم بی عشقی آمده اند. از خانه های خالی از شعر و ترانه، از قحطی بوسه و آغوش آمده اند. مادرانشان کودک همسرانی قربانی بوده اند که نطفه ای را به انزجار و به اجبار در زهدان خود پرورانده اند. این پسران، میان خط و نشان و ترکه و توبیخِ هزار حرام و مکروه بزرگ شده اند. آنها نوزادان مصیبت روزگار و تلخی ایامند. کسی آنها را در گهواره های ناز ‌و نوازش نخوابانیده. گوششان صدایی موزون لالایی را نشنیده. شب ها کسی برایشان قصه نگفته. کسی صورتشان را در ‌گلاب شفقت نشسته. کسی عسل دوستت دارم، بر لبانشان نچکانده. کسی مرهم موسیقی بر تنهایی شان نگذاشته، کسی جراحت زخم هایشان را با ابریشم ادبیات نبسته. در خانه های توهین و اتاق های تحقیر بالیده اند. در خانه های  ترس و تنبیه، در خانه های خشم و خشونت، دستور زبان عشق تدریس نمی شود. آنها لهجه همدلی و الفبای لطافت را نیاموخته اند. آنها انسانیت را بلد نیستند. حالا دیگر دیر است، حالا آنها دندان های تیز دارند و چنگال های خونین. حالا هر زنی صیدی است که باید دریده شود. من شاعرم  از سرزمین زیبایی و عشق می آیم، زورم به تیر و تفنگ و نفرت و خون نمی رسد. مرا به گهواره ها ببرید، باید کارگاه گلستان را برای نوزادان برگزار کنم. باید سعدی را برای جنین های زاده نشده بخوانم. باید بوی گل را به نطفه های نبسته بیاموزم. ای سعدی جان! کاشکی می آمدی  و یادم می دادی در گرگستان چگونه از گلستان بگویم 🌿🌱

🌈☀️ شازده کوچولو به سیاره ی دوم رفت... آنجا فقط یک پادشاه تنها زندگی میکرد؛ بعد از ملاقاتی کوتاه، شازده کوچولو خواست که سیاره را ترک کند، اما فرمانروا که دلش میخواست او را نگه دارد گفت: نرو، تورا وزیر دادگستری میکنیم! شازده کوچولو گفت: اینجا کسی نیست که من او را محاکمه کنم فروانروا گفت: خب، خودت را محاکمه کن! این سخت ترین کار دنیاست! اینکه بتونی درباره خودت قضاوت درستی داشته باشی و عادلانه خودت رو محاکمه کنی... 📙 شازده کوچولو ✍🏻 آنتوان دوسنت اگزوپری 🌈☀️