آوای فرهنگ تالش

برگردان. داستانک واقعا یا برادر ؛به قول ریشو خدابیامرز چه بگویم. چه بوام (مردیکه ریش بلندی داشت که در ماسال دهه 30 و40 زندگی می کرد ). یک داستان راست وواقعی برایتان بگویم ! ن وقت ها هر کس می رفت تهران. آدمهای عوام وساده. می گفتند خوشا به سعادتش در تهران کارمند شده. و زنش خانم شده. در گیلون (منظور همان روستای خودشان). حیاط ومحوطه زیبای خانه پدری وپدر ومادر ومزرعه اش ول می کرد و می گذاشت. می رفتند در اسلام شهر یا دروازه قار آن زمان در بیغوله ای. می ماندند و عید به عید. یک دست لباس نو می خریدند و می رفتند به آبادی خود شان و آه ودم وباد خوشا به حال گفته مردم را به جان خود می ریختند . وبعضی دختران هم ولایتی شان. که حسرت و زندگی در تهران را آرزو داشتند. و فکر می کردند پسر شاهزاده مرتضی است از تهران آمده ! خلاصه. یک آشنایی بود که زیاد افسوس کارمند ی را می خورد که در شهر باشد وزندگی کند . یک روز در داخل شهر تهران همراه فامیل هایش قدم میزد که یک دفعه دید در وسط خیابان. یک نفر از زمین بیرون آمد (بله یک نفر از چاهک فاضلاب بیرون آمده بود ) فریادی کشید. همراهانش گفتند نترس اینجا چاه فاضلاب است. دارد تمیز می کند. یکی از همراهانش که افسوس خوردن او را برای کارمندی ودر تهران ماندن را می دانست. به اوگفت این همان خوشبختی است که پدر ومادر. و حیاط بزرگ ومزرعه را. گذاشته آمده. تهران که مثل تویی افسوسش را بخورد ! بله برادر جان. باز هنوز همان روز گار شده. وهمان آدمها زمین هایشان را به تهرانی ها می فروشند. تا کنار خانه شان وکنار خانه قدیمی پدرشان. کاخی بسازند وخودشان. زیر دستشان وزیر نشینشان شوند این زمان کاخ نشینی و کوخ نشنی را. بیشتر می توانیم درک کنیم. تا از روی نوشته های قدیمی. که کاخ چه بود وکوخ چه بود !! ! نگارنده زلیخا صبا

کاخ وکوخ واقعن برامی. بَ قال ریشومحروم خدا بیا مرز چه بگویم چه بوام. ای گله راس راسیه داستان شمه را بوام. اَ وختینی هرکسی شی تهران. عوام آدمِن واین خسته اَی بوبو تهران دره کارمنده. چه ژن خانم به .گیلون دره اشتن قشنگه صن وسرا دده وننه مال وبجاری پس هرزین شین تهران اسلام شهری یا دروازه قاری بیلاخره ای بیغوله ی کو مونین عیدبه عید ای دس خلا درکرین وآ ین. اشتن ولت. مردومی خسته وا اشتن جان درکرین وایسر کینه ئنی که تهرانی حسرتی وناجه دارین فیکر کرین شازده مورتضه تهران دره اومه. خلاصه ای آشنایی امه داریمون که وئیر کارمندی افسوزی هری که شهری بومونی. ای روزی تهرانی شهری دیله کو اشتن فامیلونه گردی ای دفه ویندشه خیاوونی مین کو ای نفر زمینی کو برمه. بله ای نفر چاهک فاضیلابی کو برون اومه.ای هرای کردشه چه همرائون واته مترس یا فضیلابه چایه کرا تمیز آکره. چه ای همرایکه چه خسته وا جیکرده تهرانی کارمندون زونی واتشه ام هه خسته بختییه که اشتن دده وننه هده یکه بر وسرا وبجار ی پس هشتشه اومه تهران که اشته شیواری چه افسوزی بهره. براجان اسه هنی هه روز گاره هه آدمِن اشتن زمینون تهرانییون خرشن تا چوون که وَری چوون دده قدیمه که وَری کاخی بسازن و اشتن چوون جی نشین بوبون. ام زمونه کاخ نشین وکوخ نیشنی ویشتر شایم درک بکرم تا قدیمون نوشته ئون کو که کاخ چا وکوخ چا. !!! سپاس صبا

همسایگی کاخ و کوخ

واقعن برامی. بَ قال ریشومحروم خدا بیا مرز چه بگویم چه بوام. ای گله راس راسیه داستان شمه را بوام. اَ وختینی هرکسی شی تهران. عوام آدمِن واین خسته اَی بوبو تهران دره کارمنده. چه ژن خانم به .گیلون دره اشتن قشنگه صن وسرا دده وننه مال وبجاری پس هرزین شین تهران اسلام شهری یا دروازه قاری بیلاخره ای بیغوله ی کو مونین عیدبه عید ای دس خلا درکرین وآ ین. اشتن ولت. مردومی خسته وا اشتن جان درکرین وایسر کینه ئنی که تهرانی حسرتی وناجه دارین فیکر کرین شازده مورتضه تهران دره اومه. خلاصه ای آشنایی امه داریمون که وئیر کارمندی افسوزی هری که شهری بومونی. ای روزی تهرانی شهری دیله کو اشتن فامیلونه گردی ای دفه ویندشه خیاوونی مین کو ای نفر زمینی کو برمه. بله ای نفر چاهک فاضیلابی کو برون اومه.ای هرای کردشه چه همرائون واته مترس یا فضیلابه چایه کرا تمیز آکره. چه ای همرایکه چه خسته وا جیکرده تهرانی کارمندون زونی واتشه ام هه خسته بختییه که اشتن دده وننه هده یکه بر وسرا وبجار ی پس هشتشه اومه تهران که اشته شیواری چه افسوزی بهره. براجان اسه هنی هه روز گاره هه آدمِن اشتن زمینون تهرانییون خرشن تا چوون که وَری چوون دده قدیمه که وَری کاخی بسازن و اشتن چوون جی نشین بوبون. ام زمونه کاخ نشین وکوخ نیشنی ویشتر شایم درک بکرم تا قدیمون نوشته ئون کو که کاخ چا وکوخ چا. !!! سپاس صبا

چهار شنبه ای از چهارشنبه خاتون در کنار دوستان

هیئت داوران اولین دوره داستان کوتاه جایزه علیسرایی : استاد «وارش فومنی» داستان نویس و منتقد ادبی صاحب نام گیلانی، استاد «علیرضا مددی مژدهی» رئیس انجمن داستان خاتم(ص) رشت و مدرس داستان نویسی گیلان و استاد«زهرا رفیعی گیلوائی» نویسنده ، نمایشنامه نویس، فیلم نامه نویس و دانشجوی دکترا دانشگاه آندرا در ایالت آندرا پرادش هندوستان از تهران(دبیر هیئت داوران) #جایزه_علیسرایی #موسسه_فرهنگ_گیل_کوچصفهان #هیئت_داوران #اولین_دوره_داستان_کوتاه_جایزه_علیسرایی #زهرا_رفیعی_گیلوائی #علیرضا_مددی_مژدهی #وارش_فومنی #حمید_نظرخواه #کوچسفهان #کوچصفهان #علیسرا #مژده #گیلوا #اردیبهشت1400

مناز اشته خاسی ناپایداره کار دنیا موا. هنته. دَداره سره آوی کسی دَسی نا آدی خیال کری هنته. پتار پتاره صبا

همینقدر ساده و کودکانه😊😊