از ماهی‌ها بپرس

دل می‌بری که حیّ علی های های های 😌

من واقعا نمی‌دونم این شعرای پرت و عجیب و طولانی چین ما حفظیم. :))) بابا این چیه اصن دل‌ می‌بری که حیّ علی های های های ینی چی :)) انقددددرم دوستش داشتم دبیرستانی بودم فکر می‌کردم این آیه‌های عربی که اورده وسط شعر خفن‌ترین بدعت جهانه.

این چیه اصلا بابا من نمی‌خوام اینو حفظ با‌شم :)))

من: تلاش برای به یاد آوردن بخشی از درس شب امتحان مغزم: "سارا سلام اشهد ان لا اله تو"

تا الان دیگه هر اتفاقی باید می‌افتاده که یه نفر به خودش بیاد و مرزهاش رو مشخص کنه، افتاده. اگه هنوز این کارو نکرده یا مشکل اخلاقی داره یا عقلانی.

دوباره این جمله‌های شاملو: وقتی سنگفرش‌ها غرق خون است و از همه طرف صدای گلوله می‌آید کدام ابلهی می‌نشیند با ماه راز و نیاز بکند؟ و اگر کرد، کی می‌ایستد برایش کف بزند؟

:))))

یه روز اگر حس و حالش اومد، قصه‌ی زن‌های مستقل واقعی که دور و برم دیدم براتون می‌گم که دیگه هیچ وقت، هیچ وقت پتیاره‌های ارتش هژمونی جمهوری اسلامی رو کنار کلمه‌ی مستقل به کار نبرید. برای شروع فقط همینو بگم. مستقل بودن یک زن و یک انسان به معنای این نیست که به هرچیزی که آرزوشو داشته (یا شما آرزوشو دارید) رسیده باشه. مستقل بودن این شکلی نیست. چون کسایی که به هیچ چیز جز خودشون متکی نباشن اینقدر گل و گشاد و زود و راحت به همه چی نمی‌رسن. رسیدگی که زحمت نکشیده باشی براش، یعنی زحمتشو یکی دیگه برات کشیده. یا اتصالت به حکومت، یا بابای متصلت، یا والدین غیرمتصل پول‌دارت (من یه دونه از این آخری هم دورم دارم! که یکی دیگه واسش داره کاراشو می‌کنه میاد واس ما از سختی‌های مسیر ناله می‌کنه!) ولی کلا. در این جهان هرگز در هیچ گوشه‌ش چیزی که زود برسه، خوب برسه، کامل برسه، مستقل هم برسه دستمون نداریم. فقط ریا و نیرنگ و کثافت می‌تونه همچین ویژگی‌هایی رو همزمان داشته باشه. حالا باز هی برید بشینید پای منبر اینایی که جلوی چشمتون نون رو قیف شکل می‌کنن میزنن تو خون مردم مثل مربا هلف هلف می‌رن بالا. باریکلا به شما. پای خوب منبری نشسته‌ید. حالا هی گه بخورید "من فقط می‌خوام گوشه کنارای دنیا رو ببینم" انگار قحطی اینفلوئنسر سفر اومده!

چیزای کمی تو دنیا به اندازه اینکه یکی از دستم ناراحت باشه اذیت و غمگینم می‌کنه. مخصوصا اگه بدونم ناراحته ولی چیزی نگه.

کاش میشد بعضی وقتا از بدن خودم برم بیرون یکی دو روز بعد برگردم.