📍
آتش / می /
آبِ آتشگون
ساقیا یک جرعهای زان آب آتشگون که من
در میان پختگان عشق او خامم هنوز
#حافظ
⬅️ یکی دیگر از نامهای پرآوازهٔ می، آتش است. میان باده و آتش پیوندی است بس تنگاتنگ و کهنسال. یک در پیوند با زرتشت است. میدانیم که فرهنگها، باده را «آتش زرتشت» نیز خواندهاند. در شعر و ادب فارسی، باده در جلوهٔ آتشِ بیباد، آتش بیدود، آتش پرآب، آتش پیمان، آتش تر، آتشِ توبهسوز، آتش رز، آتش زبانه، آتش سرد، آتش سیال، آتش و آب، آمده.
گاه در مفهوم «شراب انگوری» و گاه به معنای «پیاله شراب».
(فرهنگ آنندراج، ج۱، ص۳۷ و ۴۰ / برهان قاطع، ص ۱۳-۱۵)
بادهٔ آتش رنگ هم داریم و
گرگانی گوید:
«شراب آتش رنگ گرمتر از همهٔ شرابها باشد».(گرگانی، ذخیرهٔ خوارزمشاهی، ص۱۱۷)
⬅️
یکی دیگر از نامهای می، «
آتش زرتشت» است. بیگمان در بیت زیر
حافظ آتش تابناک را که زرتشت زیر خاک میجست، در کنایه از جرعهریزی برای شادی روان مردگان آورد:
بیا ساقی آن
آتش تابناک
که زردشت میجویدش زیر خاک
به من ده که در کیش رندان مست
چه آتشپرست و چه دنیاپرست.
(ساقینامه حافظ)
🔸
ابن یمین، بادهٔ آتشگون را با نامِ «نبید» درونِ «آببسته، یعنی جام» وصف کرده:
خیز
آتش گداخته در آببسته ریز
یعنی که آبگینه ملون کن از نبید
(دیوان ابنیمین، ص۶۸)
همو «شراب» را «آتشِ تر» و جام را «آب خشک» خواند و گفت:
ز آبخشک
آتش تر نوش که مانندهٔ خاک
تر و خشک همه بر باد برآید ناچار
(همان، ص۴۴۸)
🔸این هم بیتی از
خاقانی که می را آتش تر خواند و گفت:
بخواه از مغان در سفال
آتش تر
که آتش سفال تو ریحان نماید
(دیوان خاقانی، ص۲۲۸)
🔸
عبدالرحمن مشفقی نیز باده را «آتش بیدود و آب آتشرنگ» خوانده:
آن که دود از جان بر آرد جز نوای چنگ نیست
آتش بیدود غیر از
آب آتشرنگ نیست
🔸
رودکی [آتش و آب]:
آتش بدیدی ای عجب و
آب ممتزج
اینک نگاه کن تو بدان جام و آن شراب
جام سپید و لعل می صاف اندر او
گوئی که
آتشی است بر آمیخته به
آب
🔸
مهدی اخوان ثالث نیز،
در شعر مرداب در دفتر آخر شاهنامه چنین میگوید:
این نه آب است کآتش را کند خاموش
با تو گویم لولی لول گریبان چاک
آبیاری میکنم اندوه زار خاطر خود را
زان زلال تلخ شورانگیز
تاکزاد پاک آتشناک...
.
.
ساقی دیر اعتنای ارقه ترسا را
باز گویم ساغری دیگر
تا دهد آن دیگری دیگر
ز آن زلال تلخ شورانگیز
پاکزاد تاک آتشخیز
✅ ✍🏼
گردآوری و تحقیق #
محمدرضاکاکائی
۹ تیرماه ۱۴۰۳ خورشیدی
⤵️ 📚
منابع بررسی شده
➖در بزم حافظ خوشخوان، هما ناطق، انتشارات خاوران، چاپ اول، پاریس، بهار۱۳۸۳. ص۲۰۸-۲۱۰.
➖منتخبات عبدالرحمن مشفقی (۹۴۶ه.ق). چاپ: استالینآبادِ تاجیکستان۱۹۵۹، ص۲۸
➖فرهنگ نفیسی. علی اکبر نفیسی (ناظم الاطبا). با مقدمهٔ محمدعلی فروغی. تهران: کتابفروشی خیام ۱۳۵۵، ج۱، ص۱۰-۱۱
➖برهانقاطع، محمدحسین خلف تبریزی معروف به برهان به کوشش دکتر محمد معین، تألیف در سال ۱۰۶۲ ه.ق.
➖احوال و اشعار رودکی، تألیف سعید نفیسی. تهران: شرکت کتابفروشی ادب۱۳۱۹. ص۲۴۸.
➖آخرشاهنامه، مهدیاخوانثالث (م.امید)، انتشارات زمستان، ۱۳۸۱، ص ۴۰_۴۲
🔹
کانال حافظخوانی
✔️ https://t.me/hafezaneha1