کانال سلامی به ریگاباد

فصل رویش اقاقی ها.... ✍به قلمِ علی اعظمی بهار که می‌شود و نوروز را سپری میکنیم، نسیم دل‌انگیز اردیبهشت از راه می‌رسد. واین نسیم باز دلمان را به کوچه های کودکی می‌برد...به دیار خاطرات و خیابان های پر از اقاقی اش ، گل‌های سفیدی که چون خوشه انگور از درختان اقاقی آویزان می‌شدند و عطر دل انگیزشان مستمان می‌کرد. مستی حلالی که قدم زدن در خیابان های شهر را برایمان لذت بخش می‌نمود. لذتی که دیگر در هیچ قدم زدنی تجربه نکردیم. اقاقی هایی که گاهی از لا بلای نامه های عاشقانه سر در می آورد و گاهی در داخل لیوان پر آبی روی میز معلم قرار می‌گرفت و گاهی در دستمان می‌گرفتیم تا کلمه «سم» را از درونش بیرون بکشیم و شیرین ترین شهد «سمی» را نوش جان کنیم....!! اردیبهشت ما را به خیابان‌های پر از اقاقی می‌برد که عصر ها یا در سایه سارشان می‌نشستیم ویا در مجاورتشان قدم میزدیم و درس می‌خواندیم تا آماده امتحانات خرداد شویم .... قدم هایی که بی اختیار به پارک روسها ختم میشد.... پارکی که باغی پر از درختان اقاقی بود و زمینش مملو از رزهای صورتی و میخک های مخملی و داودی های زرد و سفید.... و با تاریک شدن هوا باز راهی خیابان ها می‌شدیم تا تماشگر اقاقی ها در زیر نور ماه و مهتابی های شهر باشیم...... یادش بخیر، وقتی نسیم می‌وزید گلبرگهای های اقاقی را چون دانه های برف در آسمان پراکنده می‌کرد و بر زمین گویی رخت سفید عروسی می‌پوشاند ....و اینهمه در میان خنده های کودکانه مان و سالها بعد در همهمه های عاشقانه مان به اوج میرسید..... اینک اما در حیاط شهرمان درختی نیست و کاشی های آن زیر سنگینی نگاه خورشید خرد شده اند وسقف هائی که به زمین رسیده اند دیگر از اقاقی های سفید و رزهای صورتی اثری نمانده وصدای خنده کودکانه و عاشقانه های جوانی مان دیر وقتی است که رخت سکوت برتن کرده اند..... ✍علی اعظمی

عباس آقا عزیز آسمانی... دو سال با یاد و خاطره ، آه و افسوس گذشت... انگشت به دندان گزیدن و حیف و دریغ خوردن که ای کاش فرصت های دیدار را از دست نمیدادیم ، از اندوه و ماتم ما سر سوزنی کم نکرد و همچنان با چشمانی اشک بار و حال و روزی پراکنده، به تصویرت خیره میشویم. بزرگ بودی و همه را دوست داشتی، جمع دوستدارانت از همه جا بی شباهت به هم هستند ، وجه اشتراکشان عشق به تو و سکوت در ماتم رفتنت از جمع دوستان است. حالا که دستمان از دامن دیدار کوتاه است، چاره ای نداریم جز اینکه فاتحه ای نثار روح مهربانت نموده از خداوند متعال برایت طلب رحمت و آرامش کنیم. روحت شاد «سعید اسماعیلی »

به نام خدا... اردیبهشت گر چه زیباست و بوی سرسبزی میدهد اما گاهی برایت همین روزهای زیبا خاطرات تلخی را به یاد می آورد..و بغض گلویت را میفشارد.دوسال پیش  ما فراق یار عزیز ریگابادیمان را با هم به سوگ نشیتیم..بله دومین عروج ملکوتی عباس آقای وقاری را پشت سر گذاشتیم و نبودشان بیشتر احساس میشود. از صمیم قلب برای خانواده ایشان صبر خواهانیم واز خدای بزرگ شادی روحشان را مسئلت داریم.. یادشان گرامی

پیام تشکر خانواده معزای میجانی از ابراز همدری شما خوبان: من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق با نهایت احترام و رعایت ادب و در کمال تواضع و ارادت و با عرض سپاس، بدین وسیله مراتب قدردانی و تشکر خود را از یکایک شما سروران، دوستان، آشنایان، بستگان و مسئولان ارجمندی که در مراسم تشییع، تدفین ،مجالس ترحیم  ◾مرحومه مغفوره بی بی جان رشیدی◾شرکت نموده و با ابراز همدردی، موجب تسلی خاطرمان شدید صمیمانه تقدیر و سپاسگزاری می‌نماییم. از این که به علت تألمات روحی، توفیق تشکر حضوری میسر نشد، قلباً پوزش می‌طلبیم امیدواریم خداوند بزرگ عنایت فرماید تا بتوانیم لطف و زحمات یکایک عزیزان را جبران نماییم. از طرف خانواده های میجانی،رشیدی،،سعیدی، حسین زاده،خلیلی

✍سیامک جودکی درود بر جناب نظری نسب ....💐👌...بله دقیقا همین پشتکار و رفتار اخلاق مدار و مهربان در عین حال با جذبه ایشان در ان شرایط روحی و جسمی نوجوانان دهه ۵۰ و ۶۰ و کار بلد بودن ایشان و نمایش قطعات خودرو و کارگاه و ساخت قاب عکس با چوب و ... سبب شد بنده نیز به مکانیک علاقه مند و جرقه ان حادث و هم اکنون در این رشته تا مرحله دکترا پیش رفتم . دقیقا همین شرایط جناب احمدی پور برای بنده بطریقی دیگر اتفاق افتاد. و واقعا یک معلم فهمیده و استاد و با درک بالا براحتی میتواند سرنوشت دانش اموزانش را رقم بزند. من حدودسالهای ۶۴ و ۶۵ با ایشان حرفه و فن داشتم و یک سال هم خدمت جناب ایران منش بودیم فکر کنم . ۴۰ سال گذشت ولی حتی محیط سرد کارگاه و تابلو ابزار و میزها و ... را هنوز بخاطر دارم که چقدر دوست داشتنی بود . خدا همه دبیران و معلمان و اساتید را حفظ نماید. گاهی منش و رفتار یک معلم بیشتر از علم و سوادش کار ساز است. 😍😍😍🥰🥰🥰💐💐💐💐

📆 دیروز شانزدهم اردیبهشت روز جهانی ماما بود 🌹 فرصت را مغتنم  دانسته و یاد میکنیم از ماماهای بومی و غیر بومی منطقه باب نیزو  و ریگاباد که در قدیم با توجه به کمبود امکانات صادقانه به زنان باردار خدمت رسانی میکردند اگه نام ماماها رو یادتونه برامون کامنت کنید

اگر واکسن آسترازنکا زده‌اید، بخوانید🔻🔻🔻🔻 https://t.me/+9KKh3z4qMRcxODk0

جناب آقای ماشاا.. میجانی از شنیدن خبر فوت مادر گرامیتان بسیار متاثر گشتیم. این واقعه دردناک را خدمت شما و خانواده گرامیتان تسلیت می گوییم. ما را در غم خود شریک بدانید.. از طرف خانواده آقای جمال نجفی