حقوق نفت و گاز

اقسام مختلف قراردادهای مشارکت دولت قراردادهای مشارکت دولت دارای انواع مختلفی به قرار زیر است: 1-    برخی از قراردادهای مشارکت دولت به این صورت هستند که درصد مشارکت از ابتدا تا انتهای قرارداد معین بوده و تغییری نمی کند. چه میزان تولید افزایش یابد یا کاهش یابد. 2-    نوع دیگر قراردادهای مشارکت دولت به این صورت هستند که سهم و یا درصد دولت از عواید میدان یا تولیدات میدان با توجه به برخی از شروط قرارداد تغییر می کند. برای مثال در قرارداد پیش بینی می شود که در صورت افزایش تولید، سهم دولت نیز متناسباً افزایش می یابد. 3-    برخی دیگر از قراردادها بدین صورت هستند که به دولت صاحب نفت و یا شرکت ملی نفت، این اختیار داده می شود که در صورت تمایل دولت، درصد مشخصی به دولت مزبور اختصاص یابد. برای مثال در صورتی که تولید از میدان به میزان مشخصی رسید، دولت این اختیار را داشته باشد تا درصد مشخصی از تولیدات را به دست بیاورد. طبیعی است که در صورت تصمیم دولت بر مشارکت، بایستی سهم خود از هزینه های توسعه میدان را بپردازد. 4-    قرارداد مشارکت دولت بعضا می تواند به صورت carried interest  منعقد شود. در این نوع از قراردادها، پیش بینی می شود که دولت با سرمایه گذار وارد یک قرارداد مشارکت در سرمایه گذاری شده joint venture اما دولت میزبان و یا شرکت ملی نفت آن در هزینه های مربوط به اکتشاف سهمی ندارد و زمانی سهم خود را از هزینه های توسعه می پردازد که سرمایه گذار به تولید تجاری از میدان دست یابد. موفق باشید. ستاری. منبع:international petroleum exploration and exploitation agreements T.me/naft1

اقسام مختلف قراردادهای مشارکت دولت قراردادهای مشارکت دولت دارای انواع مختلفی به قرار زیر است: 1-    برخی از قراردادهای مشارکت دولت به این صورت هستند که درصد مشارکت از ابتدا تا انتهای قرارداد معین بوده و تغییری نمی کند. چه میزان تولید افزایش یابد یا کاهش یابد. 2-    نوع دیگر قراردادهای مشارکت دولت به این صورت هستند که سهم و یا درصد دولت از عواید میدان یا تولیدات میدان با توجه به برخی از شروط قرارداد تغییر می کند. برای مثال در قرارداد پیش بینی می شود که در صورت افزایش تولید، سهم دولت نیز متناسباً افزایش می یابد. 3-    برخی دیگر از قراردادها بدین صورت هستند که به دولت صاحب نفت و یا شرکت ملی نفت، این اختیار داده می شود که در صورت تمایل دولت، درصد مشخصی به دولت مزبور اختصاص یابد. برای مثال در صورتی که تولید از میدان به میزان مشخصی رسید، دولت این اختیار را داشته باشد تا درصد مشخصی از تولیدات را به دست بیاورد. طبیعی است که در صورت تصمیم دولت بر مشارکت، بایستی سهم خود از هزینه های توسعه میدان را بپردازد. 4-    قرارداد مشارکت دولت بعضا می تواند به صورت carried interest  منعقد شود. در این نوع از قراردادها، پیش بینی می شود که دولت با سرمایه گذار وارد یک قرارداد مشارکت در سرمایه گذاری شده joint venture اما دولت میزبان و یا شرکت ملی نفت آن در هزینه های مربوط به اکتشاف سهمی ندارد و زمانی سهم خود را از هزینه های توسعه می پردازد که سرمایه گذار به تولید تجاری از میدان دست یابد. موفق باشید. ستاری. منبع:international petroleum exploration and exploitation agreements T.me/naft1

تمایز قراردادهای فارم اوت با قراردادهای JOA اصولا قراردادهای فارم اوت زمانی منعقد می شوند که پیمانکار یک قرارداد بالادستی نفت، جهت تقسیم ریسک و یا جذب سرمایه اقدام به واگذاری قسمتی از منافع خود از قرارداد بالادستی به یک شرکت ثالث می کند. مثلا فرض کنید بر اساس قرارداد فارم اوت پیمانکار قرارداد بالادستی اقدام به واگذاری حفاری 4 چاه از 40 چاه میدان به یک شرکت ثالث کرده و در ازای آن 10 درصد منافع قرارداد بالادستی را به شرکت ثالث منتقل می کند. این در حالی است که اصولا بر اساس قراردادهای JOA سهام هر یک از شرکای قرارداد بالادستی مشخص می شود. به بیان بهتر شرکای یک قرارداد بالادستی بر اساس قرارداد JOA سهم خود از هزینه های مربوط به حفر هر چاه را پرداخت می کنند و تمام شرکا در تمام هزینه ها سهیم هستند در صورتی که بر اساس قرارداد فارم اوت، شرکت ثالث تعهد می نماید که چند چاه را با هزینه و ریسک خود حفاری کرده و در ازای آن درصد مشخصی از منافع قراردادی را به دست بیاورد. موفق باشید. ستاری منبع: Bifurcation of Title in International Oil & Gas Agreements T.me/naft1

اقسام مختلف قراردادهای مشارکت دولت قراردادهای مشارکت دولت دارای انواع مختلفی به قرار زیر است: 1-    برخی از قراردادهای مشارکت دولت به این صورت هستند که درصد مشارکت از ابتدا تا انتهای قرارداد معین بوده و تغییری نمی کند. چه میزان تولید افزایش یابد یا کاهش یابد. شرکت ملی نفت کشور میزبان از همان ابتدا در تمام هزینه های مربوط به اکتشاف و توسعه سهیم می باشد. 2-    نوع دیگر قراردادهای مشارکت دولت به این صورت هستند که سهم و یا درصد دولت از عواید میدان یا تولیدات میدان با توجه به برخی از شروط قرارداد تغییر می کند. برای مثال در قرارداد پیش بینی می شود که در صورت افزایش تولید و یا افزایش قیمت نفت سهم دولت نیز متناسباً افزایش می یابد. 3-    برخی دیگر از قراردادها بدین صورت هستند که به دولت صاحب نفت و یا شرکت ملی نفت، این اختیار داده می شود که در صورت تمایل دولت، درصد مشخصی به دولت مزبور اختصاص یابد. برای مثال در صورتی که تولید از میدان به میزان مشخصی رسید، دولت این اختیار را داشته باشد تا درصد مشخصی از تولیدات را به دست بیاورد. طبیعی است که در صورت تصمیم دولت بر مشارکت، بایستی سهم خود از هزینه های توسعه میدان را بپردازد. 4-    قرارداد مشارکت دولت بعضا می تواند به صورت carried interest  منعقد شود. در این نوع از قراردادها، پیش بینی می شود که دولت با سرمایه گذار وارد یک قرارداد مشارکت در سرمایه گذاری شده joint venture اما دولت میزبان و یا شرکت ملی نفت آن در هزینه های مربوط به اکتشاف سهمی ندارد و زمانی سهم خود را از هزینه های توسعه می پردازد که سرمایه گذار به تولید تجاری از میدان دست یابد. موفق باشید. ستاری. منبع:international petroleum exploration and exploitation agreements T.me/naft1

میادین هیدروکربری و تولیدات نفت و گاز در قزاقستان.. علیرغم وجود منابع هیدروکربری در خشکی،کشور قزاقستان به اکتشاف و توسعه میادین گازی و نفتی در نواحی دریای خزر روی آورده است و از آنجایی که کشور مزبور فاقد فناوری و تجربه کافی در اکتشاف و توسعه میادین مزبور است لذا به انعقاد قرادادهای بالادستی نفت از نوع مشارکت در تولید مبادرت نمود. هدف از عقد این قراردادها که از سال 1997 شروع شد،توسعه میادین گازی شمال دریای خزر می باشد که پیش بینی میشد حداقل چهار میدان گازی کشف گردد که در نهایت با کشف یک میدان(که به میدان اصلی شهرت دارد)،جایگاه کشور قزاقستان در 30 سال اخیر در میان کشورهای صاحب گاز ارتقاء یافت و کشور مزبور را در بین کشورهای دارای بیشترین میزان گاز طبیعی جای داد. در همین راستا قزاقستان در اوایل قرن 21 تلاش بسیار کرد تا میزان سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز کشور مزبور را افزایش دهد و به تشویق سرمایه گذاران پرداخت. در نهایت اشاره می گردد که کشور قزاقستان جهت نیل به اهداف فوق به انعقاد معاهدات دوجانبه با کشورهای روسیه و آذربایجان اقدام نمود که بوسیله آنها دریای خزر را بین خود تقسیم می نمودند تا از تعارض منافع در دریای فوق جلوگیری شود. موفق باشید. ____ *برگرفته از How to scrutinise a Production Sharing Agreement T.me/naft1

آورده های شرکای یک قرارداد بالادستی نفت.. در بسیاری از مواقع قرارداد بالادستی نفت میان دولت میزبان و گروهی از شرکت های سرمایه گذار منعقد می گردد که دلیل آن نیز برای همه واضح می باشد که از آن میان می‌توان به بحث تامین سرمایه و تقسیم ریسک اشاره کرد. اما بررسی قراردادهای بالادستی نشان داده که همیشه آورده شرکا در این قراردادها به صورت مالی و یا انجام عمل معین نیست. برای مثال ممکن است یکی از شرکا بر اساس دانشی که در اختیار دارد در یک قرارداد بالادستی نفت با سایر سرمایه گذاران شریک شده و در نهایت درصدی از عواید حاصله ناشی از عملیات بالادستی را عاید شود. برای مثال می توان به ZADCO شعبه مشترک شرکت نفت فرانسه و شرکت ملی نفت ابوظبی (ADNOC) اشاره کرد که طی آن شرکت فرانسوی فوق، تنها نظارت و مدیریت تحقیقات انجام شده توسط ADNOC و آموزش پرسنل ADNOC را برعهده داشته و عملا پرداخت مبلغ و یا انجام عمل خاصی را جهت انجام عملیات بالادستی برعهده نگرفته است. نکته جالب توجه در این قرارداد این است که بر اساس آن شرکت فرانسوی شریک در ریسک ADNOC نمی شود اما شرکت مذکور قسمتی از تولیدات میدان را تسلیم شرکت فرانسوی ZADCO می نماید. موفق باشید. ستاری. منبع: اقتباس از کتاب نظام حقوقی قراردادهای مشارکت در عرصه صنعت و تجارت داخلی و بین المللی/دکتر رضا آریان کیا و احسان معدولیت T.ME/NAFT1

انعقاد قرارداد فارم-اوت در همسایگی جمهوری اسلامی ایران.. کشور عراق دارای یک میدان مشترک به نام بلوک 9 می باشد. این میدان از طریق قرارداد بالادستی نفت به سه شرکت به نام کویت انرژی با 60 درصد سهم، دراگون اویل( شرکت زیر مجموعه شرکت ملی نفت امارات) با 30 درصد سهم و شرکت ملی نفت مصر با 10 درصد سهم واگذار شده است. در سال 2018 شرکت کویت انرژی اقدام به انعقاد قرارداد فارم-اوت با شرکت دراگون اویل می نماید و طی آن 15 درصد از سهام مشارکت خود را به شرکت دراگون اویل واگذار می کند. این 15 درصد شامل 8.57 درصد در ازای دریافت صد میلیون دلار به صورت نقد توسط کویت انرژی و 6.43 درصد جهت حل اختلاف قراردادی فیمابین کویت انرژی و دراگون اویل به دراگون اویل واگذار گردید. شرط لازم الاجرا شدن قرارداد مزبور، تایید و تصویب قرارداد فارم-اوت مذکور توسط دولت عراق بود. 15 درصد سهم مزبور در صورت پرداخت 100 میلیون دلار از جانب دراگون اویل به کویت انرژی به شرکت دراگون اویل منتقل می گردید. با انتقال سهام مزبور، سهام شرکت کویت انرژی از 60 درصد به 45 درصد تنزل پیدا کرد و سهام شرکت دراگون اویل از 30 درصد به 45 درصد افزایش یافت اما نکته قابل توجه اینکه حتی با وجود سهام یکسان و 45 درصدی دو شرکت دراگون اویل و کویت انرژی اما همچنان شرکت کویت انرژی به عنوان اپراتور میدان بلوک 9 به فعالیت می پردازد. در انتها اشاره می شود که شرکت ملی نفت مصر، 10 درصد سهام خود در قرارداد فوق را از طریق انعقاد قرارداد فارم-اوت با کویت انرژی در سال 2016 پس از تایید دولت عراق به دست اورده است. موفق باشید. ستاری T.me/naft1