گاه نوشت- حمید یزدانیان

با این حال، این نظام سیاسی نیز دارای محدودیت‌ها و نقاط ضعفی است که باید به آن‌ها توجه شود. به عنوان مثال، در این نظام، قدرت بیش از حد در دست یک شخص یا یک گروه قرار می‌گیرد که ممکن است منجر به ایجاد دیکتاتوری شود. همچنین، در نظام سیاسی ریاستی، شفافیت و حساب‌پذیری کمتری برای تصمیم‌گیری‌های مربوط به دولت وجود دارد و این می‌تواند به طور کلی باعث افزایش فساد و ناکارامدی در دولت شود. بنابراین، انتخاب نظام سیاسی مناسب برای هر کشور باید با توجه به شرایط اجتماعی، فرهنگی، تاریخی و سیاسی آن کشور، انجام شود. معایب نظام سیاسی ریاستی نظام سیاسی ریاستی، مانند هر نظام سیاسی دیگر، دارای مزایا و نقاط ضعفی است. در زیر به برخی از نقاط ضعف این نظام سیاسی اشاره می شود: کنترل بیش از حد قدرت:  در نظام سیاسی ریاستی، رئیس جمهور به عنوان نماینده اجرایی قوا دارای قدرت بیش از حدی است. این می‌تواند منجر به ایجاد دیکتاتوری شود و باعث محدودیت حقوق و آزادی‌های مردم شود. محدودیت شفافیت و حساب‌پذیری:  در نظام سیاسی ریاستی، تصمیم‌گیری‌های مهم توسط یک شخص یا گروه کوچکی اتخاذ می‌شود و این می‌تواند باعث کاهش شفافیت و حساب‌پذیری در مورد تصمیم‌گیری‌های دولت شود. این موضوع می‌تواند منجر به افزایش فساد و ناکارامدی در دولت ها نیز بشود. عدم رعایت حقوق اقلیت‌ها و گروه های مختلف:  در نظام سیاسی ریاستی، ممکن است حقوق اقلیت‌ها و گروه های مختلف عدم وابسته به راس هرم نادیده گرفته شود و این می‌تواند باعث تشدید تنش‌های اجتماعی و سیاسی و کاهش اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی دولت ها شود. نبود رقابت سیاسی:  در نظام سیاسی ریاستی، رئیس جمهور به عنوان نماینده اجرایی قوا، دارای اختیارات ویژه برای تصمیم‌گیری‌های مهم است و این باعث می‌شود که رقابت سیاسی کمتر و مشارکت مردمی حداقل شود. این می‌تواند منجر به کاهش نظارت و کنترل مردم بر دولت ها شود. عدم توجه به نیازهای مردم:  در نظام سیاسی ریاستی، رئیس جمهور، ممکن است به نیازها و مشکلات مردم توجه کمتری داشته باشد و تصمیم‌گیری‌هایی  بیشتر بر اساس منافع شخصی و گروهی اتخاذ گردد.  ناکارآمدی در تصمیم‌گیری:  در نظام سیاسی ریاستی، تمرکز بر تصمیم‌گیری‌های رئیس جمهور باعث می‌شود که تصمیمات ناکارآمد و غیرمنصفانه به نظر آید و نیازهای شهروندان و زیرمجموعه‌های دولت را نادیده بگیرد. کاهش حقوق و آزادی‌های شهروندی:  در نظام سیاسی ریاستی، قدرت و اختیارت دولت به دسترسی رئیس جمهور استوار است و شهروندان نمی‌توانند به طور کامل از حقوق و آزادی‌های مشروع خود استفاده کنند. توسعه فساد:  در نظام سیاسی ریاستی، معمولا رئیس جمهور عملکرد دولت را به درستی نظارت نمی‌کند و اعضای دولت ممکن است به دلیل نبود نظارت به سوء استفاده از قدرت یا فساد در دولت دست پیدا کنند. این در حالی است که در نظام پارلمانی، نظارت و کنترل بیشتر بر روی ارکان دولت وجود دارد.  عدم پاسخگویی دولت به مردم:  در نظام سیاسی ریاستی، معمولا پاسخگویی دولت به مردم کاهش یافته و این می‌تواند باعث نارضایتی و تنش در جامعه شود.    عدم ارتقای دموکراسی:  در نظام سیاسی ریاستی، قدرت واقعی در دست یک فرد یا گروه اندکی است. این باعث می‌شود که ارتقای دموکراسی و نظارت مردم بر قدرت ها محدود شود.    نامساعد بودن برای تغییر:  در نظام سیاسی ریاستی، تغییرات و اصلاحات سیاسی ممکن است بسیار دشوار باشد، زیرا قدرت در دست یک شخص قرار دارد و او ممکن است برای حفظ قدرت خود، تغییرات را نپذیرد.    ریاست پایداری ندارد:  در نظام سیاسی ریاستی، پایداری سیاسی وجود ندارد، زیرا پس از عزل ، فوت و یا بروز هر مشکلی برای رییس جمهور، قدرت دچار تزلزل شده که این ممکن است باعث ناپایداری سیاسی شود. کمبود آزادی بیان:  در نظام سیاسی ریاستی، بیان آزاد برای مردم و حتی برای اعضای دولت و نمایندگان پارلمان ممکن است محدود شود. چرا که رییس جمهور قدرت ویژه ای دارد و ممکن است دستورالعمل‌هایی را برای محدود کردن آزادی بیان ارائه دهد. عدم تعادل قدرت:  در نظام سیاسی ریاستی، تعادل قدرت در دولت وجود ندارد و بیشتر قدرت در دست یک شخص یا گروه اندکی است. این ممکن است باعث بروز اختلافات داخلی و ناپایداری سیاسی شود. کنترل رسانه‌ها:  در نظام سیاسی ریاستی، کنترل رسانه‌ها ممکن است حداکثری باشد، زیرا رییس جمهور طبق قانون قدرت فوق العاده ای دارد و ممکن است از رسانه‌ها برای ترویج نظریات خود و محدود کردن نقد و انتقاد از دولت استفاده کند. نظام سیاسی پارلمانی و اقتصادهای ضعیف 

می توان در مجلس طرح تغییر نظام سیاسی از ریاستی به پارلمانی را به رای گذاشت و در صورت ایراد قانون اساسی ادامه تصویب آن را به مجمع تشخیص مصلحت نظام سپرد. مجلس دوازدهم نخست وزیر را انتخاب و ان شا الله در دوره جدید از مزایای بی شمار نظام سیاسی پارلمانی ، کشور بهره مند و برخی تبعات منفی نظام ریاستی که از 1368 در کشور اجرایی شد، جلوگیری نمود.  مقام معظم رهبری نیز در سال 1387 در سفر کرمانشاه به این موضوع اشاره ای داشتند که بلافاصله مرحوم هاشمی آن را ناقض جمهوریت نظام اعلام و پیگیری موضوع توسط نخبگان سیاسی به محاق رفت. ان شاالله در فرصت ۵۰ روزه ، این معضل اساسی که بنا به نظریه دمینگ بیش از 90 درصد کارکردهای حکمرانی ج.ا.ا را تحت الشعاع قرار داده، اصلاح شود.  با احترام  یزدانیان 

نظام سیاسی پارلمانی در کشورهایی با اقتصاد ضعیف نیز می‌تواند موثر باشد. در واقع، در کشورهایی با اقتصاد ضعیف، نظام سیاسی پارلمانی می‌تواند به عنوان یک ابزار برای تحقق توسعه و بهبود اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مورد استفاده قرار گیرد. چندین مورد موفقیت آمیز از کشورهایی با اقتصاد ضعیف وجود دارد که از نظام سیاسی پارلمانی بهره می‌برند و توانسته‌اند در طول زمان پیشرفت چشمگیری را تجربه کنند. در کشورهایی با اقتصاد ضعیف، نظام سیاسی پارلمانی می‌تواند به عنوان مکانیزمی برای تصمیم‌گیری درباره توسعه اقتصادی، کاهش فقر و بیکاری، افزایش سطح آموزش و بهبود سلامتی و محیط زیست عمل کند. در این کشورها، نظام سیاسی پارلمانی می‌تواند به عنوان یک میانجی بین دولت و مردم عمل کند و به دولت فرصت می‌دهد تا برنامه‌های خود را با توجه به نیازهای مردم و نمایندگان پارلمانی تنظیم کند. همچنین، در کشورهایی با اقتصاد ضعیف، نظام سیاسی پارلمانی می‌تواند به عنوان یک ابزار برای جلب سرمایه‌گذاری خارجی و تحقق توسعه اقتصادی و صنعتی عمل کند. با توجه به شفافیت و پاسخگویی بیشتر در نظام سیاسی پارلمانی، سرمایه‌گذاران خارجی اعتماد بیشتری به چنین کشورهایی خواهند داشت و احتمال بروز ریسک کمتر خواهد بود.  می‌توان چند مثال از کشورهایی با اقتصاد ضعیف که از نظام سیاسی پارلمانی بهره برده‌اند، بیان کرد: هند:  هند یک کشور با جمعیت بالا و اقتصادی در حال توسعه است. در هند، نظام سیاسی پارلمانی به عنوان یک مکانیزم برای تصمیم‌گیری درباره توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی عمل کرده است. پارلمان هند مشتمل بر دو بخش است: راجیا سبها (سنا) که مجلس عوام است و لوک سبها (مجلس نمایندگان) که مجلس شورایی است. پارلمان هند با تصویب قوانین و تغییرات، برای تحقق توسعه اقتصادی و بهبود شرایط اجتماعی و سیاسی در کشور هند تلاش کرده است. بنگلادش:  بنگلادش یک کشور با جمعیت بالا و اقتصاد ضعیف است. در این کشور، نظام سیاسی پارلمانی به عنوان یک ابزار برای تحقق توسعه اقتصادی و بهبود شرایط اجتماعی و سیاسی مورد استفاده قرار گرفته است. پارلمان بنگلادش شامل دو بخش است: جاتیا سنگدل (مجلس عوام) و نیبد (مجلس مشورتی). پارلمان بنگلادش نیز با تصویب قوانین و تغییرات، برای تحقق توسعه اقتصادی و بهبود شرایط اجتماعی و سیاسی در کشور تلاش کرده است. کنیا:  کنیا نیز یک کشور با جمعیت بالا و اقتصاد ضعیف است. در کنیا، نظام سیاسی پارلمانی به عنوان یک مکانیزم برای تصمیم‌گیری درباره توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی عمل کرده است. پارلمان کنیا شامل دو بخش است: مجلس ملی (پارلمان) و سنا. پارلمان کنیا با تصویب قوانین و تغییرات، برای تحقق توسعه اقتصادی و بهبود شرایط اجتماعی و سیاسی در کشور تلاش می کند. به طور کلی، نظام سیاسی ریاستی دارای مزایا و نقاط ضعفی است و باید با توجه به شرایط اجتماعی، فرهنگی، تاریخی و سیاسی هر کشور، انتخاب شود. برای پیشرفت و توسعه کشور، لازم است که نظام سیاسی مناسبی که به حقوق و آزادی‌های مردم احترام می‌گذارد و با نظارت و کنترل مردم، موجبات پیشرفت اجتماعی و اقتصادی را فراهم می‌کند، انتخاب شود. انتخاب نظام سیاسی مناسب برای کشوری مانند ایران با اقتصاد ضعیف و تحریم‌های اقتصادی از سوی غرب، به عوامل مختلفی بستگی دارد که شامل شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی کشور است. با این وجود، نظام سیاسی پارلمانی و کنترل شده توسط مردم، می‌تواند به عنوان یکی از نظام‌های سیاسی مناسب در کشوری مانند ایران باشد. در یک نظام سیاسی پارلمانی، افراد می‌توانند با شرکت در انتخابات و انتخاب نمایندگان خود، در تصمیم‌گیری‌های سیاسی مشارکت کنند. همچنین، در چنین نظامی، قدرت و اختیارات دولت بیشتر به مردم و نمایندگان آنان در پارلمان منتقل می‌شود و دولت موظف به رعایت حقوق و آزادی‌های شهروندان و پاسخگویی به نیازهای آن‌ها می‌باشد. این نوع نظام سیاسی، باعث افزایش شفافیت و حساب‌پذیری در دولت، کاهش فساد و افزایش رقابت سیاسی می شود. نظام پیشنهادی برای ج.ا.ا در شرایط فعلی بازگشت به نظام پیشنهادی در قانون اساسی اول و اجرا شده در دهه اول انقلاب ( رئیس جمهور ، نخست وزیر تحت کنترل پارلمان )  یا حذف کامل پست ریاست جمهوری و استقرار نخست وزیر تحت کنترل پارلمان است. تا از آثار و تبعات منفی وضعیت بغرنج فعلی گذر کنیم. البته، برای پیاده‌سازی نظام سیاسی پارلمانی، لازم است که مردم به طور کامل آموزش داده شوند و به آن‌ها اجازه داده شود تا در تصمیم‌گیری‌های سیاسی شرکت کنند. و درانتخاب نمایندگان پارلمان وسواس لازم را به خرج دهند. 

حمید یزدانیان: بسمه تعالی نظام سیاسی ریاستی یا نظام پارلمانی؟  نویسنده: حمید یزدانیان  خبرگان قانون اساسی اول که اغلب، تجارب ارزشمند دینی ، سیاسی و بین المللی داشتند، بر نظامی سیاسی متفاوت از نظام های سیاسی موجود دنیا تاکید ورزیدند. نظام سیاسی که در راس آن ولی فقیه و در سطح پایین تر قوای سه گانه با محوریت رئیس جمهور و وظیفه بخش اجرایی با نخست وزیر پیشنهادی رئیس جمهور و رای نمایندگان ملت بود.  با رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی، توازن بنیان گذاشته شده به هم ریخت. مرحوم هاشمی شرط تصدی پست ریاست جمهوری را حذف پست نخست وزیری و عهده دارشدن مستقیم بخش اجرا توسط رئیس جمهور، عنوان کردند و لذا قدرت و اختیارات رئیس جمهور در جمهوری اسلامی تا حد زیادی افزایش پیدا کرد و همین ناهمگونی، مشکلات عدیده ای برای نظام ایجاد کرده و بسیاری از نابسامانی های سال های گذشته به این تغییر ساختاری بر می گردد.  ادواردز دمینگ  نظریه پرداز مدیریت نوین، به درستی اشاره می کند که 94 درصد بهره و نتیجه یک سازمان ناشی از ساختارها و فرآیندهاست و تنها 6 درصد بهره وری به وضعیت نیروی انسانی آن سازمان بر می گردد. به نظر می رسد در سطح بالاتر سازمان، یعنی سطح حکمرانی نیز چنین است و 94 درصد موفقیت حکومت ها به نحوه چینش ساختار و فرآیندهایی است که آینده و پایداری آن حکومت ها را تضمین می نماید. لذا ضررت دارد نخبگان کشور به موضوع ساختار و فرآیندهای حکمرانی توجه و دقت بیشتری داشته باشند.  دو نوع نظام سیاسی اصلی که در کشورهای مختلف به کار می‌روند، نظام ریاستی و نظام پارلمانی هستند. - در نظام ریاستی، قدرت عمده در دست یک فرد یا یک گروه محدود از افراد قرار دارد. در این نوع نظام، رئیس جمهور دارای قدرت ویژه است. و معمولاً پارلمان و قوه قضائیه به گونه ای تحت نظارت رئیس جمهور هستند  و اشرافیت رئیس جمهوربر عملکرد آنان ملموس و مشهود است.  - در نظام پارلمانی، قدرت عمده در دست پارلمان است. در این نوع نظام، نخست وزیر توسط پارلمان انتخاب و پارلمان به عنوان نهاد اصلی تصمیم‌گیری و قانون‌گذاری عمل می‌کند و دولت به عنوان بازوی اجرایی این قوانین و برنامه‌های پارلمانی را اجرا می‌کند. قوه قضاییه نیز به عنوان یک نهاد مستقل و مجزا از دولت و پارلمان عمل می‌کند و وظیفه اعمال عدالت و دادرسی را بر عهده دارد. در نظام پارلمانی، نخست وزیر عموماً با رای مستقیم مردم انتخاب نمی‌شود، بلکه با انتصاب توسط پارلمان به عنوان رئیس دولت فعالیت می‌کند. و معمولاً وظایف اجرایی و مدیریتی کشور را بر عهده دارد. در نظام پارلمانی، نخست وزیر ممکن است به عنوان رئیس دولت و رییس حکومت عمل کند ولی معمولاً قدرت او محدود است و برخلاف نظام ریاستی، قدرت انحصاری در اختیار او نیست. بسته به قوانین و مقررات هر کشور، قدرت و صلاحیت‌های نخست وزیر متفاوت است. در برخی کشورها، پارلمان می‌تواند با اکثریت آرا، نخست وزیر را عزل کند. به عنوان مثال، در برخی کشورهایی مانند فرانسه، پارلمان می‌تواند با اکثریت آرا، نخست وزیر را عزل کند.  مزایای نظام سیاسی پارلمانی  نظام پارلمانی یکی از شکل‌های مهم نظام‌های مردم سالارانه است که در بسیاری از کشورها به کار گرفته شده است. این نظام سیاسی، مزایای متعددی دارد که می‌توان به برخی از آن‌ها اشاره کرد: نزدیکی به مردم:  در نظام پارلمانی، نمایندگان مجلس معمولاً از بین اقشار مختلف کشور انتخاب می‌شوند و مردم می‌توانند از این طریق به راحتی به نمایندگان خود دسترسی داشته باشند. این روش، فرصتی برای نزدیکی به مردم و شنیدن نیازها و مطالبات آن‌ها به وجود می‌آورد. قدرت تقسیم شده:  در نظام پارلمانی، قدرت تقسیم شده بین پارلمان و دولت است و هیچ‌کدام از آن‌ها نمی‌تواند به تنهایی تصمیم‌گیری کنند. این قدرت تقسیم شده، فرصتی برای ایجاد تعادل قدرت بین نهادهای دولتی و تضمین حقوق و آزادی‌های شهروندان ایجاد می‌کند. قابلیت اجرایی بالا:  در نظام پارلمانی، دولت باید از طریق پارلمان برای تصویب قوانین و بودجه خود تلاش کند. به عبارت دیگر، دولت باید با پارلمان هماهنگی داشته باشد تا بتواند برنامه‌های خود را با موفقیت اجرا کند. شفافیت بالا:  در نظام پارلمانی، پارلمان معمولاً جلسات خود را علنی برگزار می‌کند و این به شهروندان فرصتی برای دسترسی به اطلاعات و بررسی عملکرد نمایندگان خود می‌دهد. این شفافیت، افزایش شفافیت و عدالت در فرآیند تصمیم‌گیری را تضمین می‌کند. پاسخگویی به مردم:  در نظام پارلمانی، نمایندگان برای دوره‌های مشخصی انتخاب می‌شوند و در پایان هر دوره، مردم می‌توانند با انجام رأی‌گیری، نظر خود را درباره عملکرد نمایندگان خود اعلام کنند. این دوره‌بندی، فرصتی برای پاسخگویی به مردم و تحقق پاسخگویی در نظام سیاسی فراهم می‌کند. تحمل اختلافات: 

در نظام پارلمانی، گروه‌های مختلفی از نمایندگان با گرایش‌ها و نظریات مختلف در پارلمان حضور دارند. این موضوع می‌تواند به تحمل و پذیرش اختلافات و نظرات مختلف نیز در جامعه کمک کند. فرصت برای اصلاح و تغییر:  در نظام پارلمانی، پارلمان می‌تواند با تصویب قوانین و تغییرات قانونی لازم، برای تغییر و بهبود شرایط جامعه و کشور تلاش کند. این فرصت برای اصلاح و تغییر، امیدوار کننده برای جامعه است و به آن‌ها اعتماد بیشتری به نظام سیاسی داده و سرمایه اجتماعی نظام های سیاسی را افزایش می دهد.  حمایت از حقوق اقشار گوناگون:  در نظام پارلمانی، نمایندگان می‌توانند با تصویب قوانین و تغییرات، برای حمایت از حقوق اقشار گوناگون از جمله کودکان، زنان، اقلیت ها و... نیز تلاش کنند. این موضوع، امیدوار کننده برای حفظ حقوق اقشار مختلف و تضمین عدالت بوده و به آن‌ها ایمنی بیشتری در جامعه می‌دهد. و.... تفاوت های نظام های سیاسی و پارلمانی  می‌توان تفاوت‌های نظام سیاسی پارلمانی و ریاست جمهوری را بیان کرد. در زیر به برخی از تفاوت‌های اصلی این دو نظام سیاسی اشاره می‌کنم: نحوه انتخاب رئیس دولت:  در نظام سیاسی پارلمانی، رئیس دولت یا همان نخست وزیر توسط نمایندگان مردم انتخاب می‌شود. به عبارت دیگر، رئیس دولت با پشتیبانی مجلس به این مقام دست یافته است. در نظام سیاسی ریاستی رئیس دولت یا همان رئیس جمهور از طریق انتخابات مستقیم توسط مردم انتخاب می‌شود. تعامل با مجلس:  در نظام سیاسی پارلمانی، رئیس دولت برای تصویب قوانین و تصمیم‌گیری‌های مهم به مجلس نیاز دارد. در این نظام، مجلس تشکیل دهنده آرای عمومی کشور است و برای تصویب قوانین و تصمیم‌گیری‌های مهم مسئولیت دارد. در نظام سیاسی ریاستی، رئیس دولت به عنوان سرپرست اجرایی کشور، برای تصویب برخی قوانین و تصمیم‌گیری‌های مهم به مجلس نیاز ندارد و از صلاحیت اجرایی خود استفاده می‌کند. نحوه تعیین مدت دوره ریاست:  در نظام سیاسی پارلمانی، مدت زمان نخست وزیری به دلیل وابستگی به مجلس، ممکن است محدود به مدت زمان تعیین شده باشد و هر زمان اکثریت نمایندگان تصمیم گرفتند می توانند رئیس دولت را تغییر دهند. در نظام سیاسی ریاستی، مدت زمان ریاست جمهوری به طور کلی توسط قانون تعیین می‌شود و مستقل از دوره و نظر مجلس است. مجلس می تواند با طرح عدم کفایت، رئیس جمهور را عزل نماید ولی به دلیل اشرافیت کلی رئیس جمهور و پشتوانه رای مستقیم مردم معمولا این عزل مبتنی بر عدم کفایت به سختی انجام می شود.  نحوه تعامل با دولت:  در نظام سیاسی پارلمانی، دولت برای تحقق اهداف خود به پشتیبانی مجلس نیاز دارد. نخست وزیر به عنوان رئیس دولت، برای اجرای برنامه‌های دولتی و تحقق اهداف دولت با مجلس همکاری می‌کند. در نظام سیاسی ریاستی، رئیس دولت با توجه به اختیارات گسترده، ممکن است هماهنگی مطلوب با پارلمان را نداشته باشد.  مزایای نظام سیاسی ریاستی  نظام سیاسی ریاستی یکی از نوع‌های نظام سیاسی است که در آن، رئیس جمهور به عنوان سرپرست دولت و نماینده اجرایی قوا، مستقیماً توسط مردم انتخاب می‌شود. این نظام سیاسی در برخی کشورها، مزایایی دارد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می شود: تصمیم‌گیری سریع:  یکی از مزایای نظام سیاسی ریاستی، تصمیم‌گیری سریع و مؤثر است. در این نظام، رئیس جمهور به عنوان نماینده اجرایی قوا، دارای قدرت و صلاحیت‌های ویژه  برای تصمیم‌گیری‌های مهم است و این می‌تواند به عنوان یک مزیت در شرایط اضطراری و بحرانی که به تصمیم سریع و عکس العملی نیاز دارند، مفید باشد. پایبندی به اصول و ارزش‌های مشترک:  در نظام سیاسی ریاستی، رئیس جمهور به عنوان نماینده مردم، به ارزش‌ها و اصول مشترک مردم پایبند است و در تمامی تصمیم‌گیری‌های خود، به دنبال رعایت این ارزش‌ها می‌باشد. این می‌تواند باعث پایداری سیاسی و اجتماعی در کشور شود. قدرت اجرایی:  روسای جمهور در نظام سیاسی ریاستی، دارای قدرت اجرایی بسیار بالایی هستند و این به آن‌ها اجازه می‌دهد تا برنامه‌های خود را به بهترین شکل ممکن اجرا کنند. همچنین، روسای جمهور در این نظام سیاسی، می‌توانند به راحتی و با سرعت به مسائل رسیدگی کنند و تصمیم‌گیری‌های لازم را بگیرند. عدم نیاز به توافقات با سایر ارکان:  در نظام سیاسی ریاستی، رئیس جمهور به عنوان نماینده مردم، دارای قدرت و صلاحیت‌های ویژه برای تصمیم‌گیری‌های مهم است و این به او اجازه می‌دهد که بدون نیاز به توافق با سایر نهادهای سیاسی، تصمیم‌گیری کند. پایبندی به سیاست خارجی:  روسای جمهور در نظام سیاسی ریاستی، دارای قدرت بالایی در سیاست خارجی هستند و می‌توانند به راحتی توافقات و قراردادهای خارجی را امضا کنند.

سلام وقت بخیر شب گذشته گفت و گویی داشتیم با دکتر #شیرمردی از معاونان سازمان #انرژی_اتمی و نیز رئیس دانشکده فناوری‌های نوین #دانشگاه_علوم_پزشکی تهران پیرامون اهمیت و چالش‌های فناوری های نوظهور در حوزه #سلامت رادیو (برنامه)گفت و گوی علمی - سه شنبه 18 اردیبهشت 1403 http://player.iranseda.ir/epg-player/?e=152196139

توانایی صادراتی شرکت‌های دانش‌بنیان: فرصت‌ها و چالش‌ها شرکت‌های دانش‌بنیان به عنوان موتور محرک نوآوری و فناوری در ایران، نقش کلیدی در توسعه اقتصادی و افزایش سهم کشور در بازارهای جهانی دارند. صادرات محصولات و خدمات این شرکت‌ها می‌تواند به ارزآوری، ایجاد اشتغال، ارتقای جایگاه علمی و فناورانه ایران در سطح بین‌الملل و در نهایت، به افزایش رفاه جامعه کمک کند. توانمندی‌های صادراتی: نوآوری و خلاقیت: شرکت‌های دانش‌بنیان با تکیه بر دانش و فناوری‌های نوین، محصولاتی را ارائه می‌دهند که در بسیاری از موارد در بازارهای جهانی منحصر به فرد هستند. این امر می‌تواند به عنوان یک مزیت رقابتی قابل توجه برای آنها در عرصه صادرات عمل کند. کیفیت بالا: محصولات دانش‌بنیان ایرانی از نظر کیفیت با استانداردهای بین‌المللی مطابقت دارند و این موضوع می‌تواند اعتماد مشتریان خارجی را جلب کند. قیمت مناسب: به دلیل پایین بودن هزینه تولید در ایران، بسیاری از محصولات دانش‌بنیان ایرانی از نظر قیمتی در مقایسه با رقبای خارجی، مزیت قابل توجهی دارند. حمایت‌های دولتی: دولت جمهوری اسلامی ایران از طریق ارائه تسهیلات و مشوق‌های مختلف، از جمله اعطای وام، کمک‌های مالی، معافیت‌های مالیاتی و گمرکی، از صادرات محصولات دانش‌بنیان حمایت می‌کند. چالش‌های صادراتی: فقدان تجربه صادراتی: بسیاری از شرکت‌های دانش‌بنیان تجربه کافی در زمینه صادرات و بازاریابی بین‌المللی ندارند. موانع قانونی و مقرراتی: وجود قوانین و مقررات پیچیده و دست و پاگیر در زمینه صادرات، می‌تواند فرآیند صادرات را برای شرکت‌های دانش‌بنیان دشوار کند. کمبود نقدینگی: شرکت‌های دانش‌بنیان برای توسعه فعالیت‌های صادراتی خود به منابع مالی کافی نیاز دارند، اما در بسیاری از موارد با کمبود نقدینگی مواجه هستند. تحریم‌های اقتصادی: تحریم‌های اقتصادی علیه ایران، موانع زیادی را بر سر راه صادرات محصولات دانش‌بنیان ایجاد کرده است. راهکارهای توسعه صادرات: ارائه آموزش‌ها و مشاوره‌های لازم به شرکت‌های دانش‌بنیان در زمینه صادرات تسهیل و ساده‌سازی قوانین و مقررات صادراتی حمایت‌های مالی و اعتباری از شرکت‌های دانش‌بنیان در جهت توسعه فعالیت‌های صادراتی ایجاد زیرساخت‌های لازم برای صادرات، مانند ایجاد مراکز نمایشگاهی و اعزام هیات‌های تجاری حمایت از حضور شرکت‌های دانش‌بنیان در نمایشگاه‌های بین‌المللی تلاش برای رفع تحریم‌های اقتصادی نقش ذینفعان: دولت: دولت می‌تواند با ارائه سیاست‌های حمایتی مناسب، نقش موثری در توسعه صادرات شرکت‌های دانش‌بنیان ایفا کند. بخش خصوصی: بخش خصوصی می‌تواند با سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانش‌بنیان و همکاری با آنها در زمینه صادرات، به توسعه این شرکت‌ها کمک کند. دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی: دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی می‌توانند با انجام تحقیقات و ارائه نوآوری‌ها و فناوری‌های جدید به شرکت‌های دانش‌بنیان، به افزایش توان صادراتی آنها کمک کنند. وضعیت فعلی: با وجود چالش‌های موجود، در سال‌های اخیر شاهد رشد صادرات محصولات دانش‌بنیان ایرانی بوده‌ایم. این امر نشان‌دهنده پتانسیل بالای این شرکت‌ها برای حضور در بازارهای جهانی است. با برنامه‌ریزی و تلاش‌های هدفمند، می‌توان به طور قابل‌توجهی سهم صادرات شرکت‌های دانش‌بنیان در اقتصاد کشور را افزایش داد.

بسمه تعالی مردی خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله رسید و عرض کرد آیا به من اجازه میدهید که آرزوی مرگ بکنم؟ 🌹حضرت فرمود: مرگ چیزی است که چاره ای از آن نیست و مسافرتی است طولانی که سزاوار است برای کسی که بخواهد به این سفر برود ده هدیه با خود ببرد.(ایا هدایا را اماده کردی) ✅پرسید آن هدایا کدامند؟ رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: ✅‍ ۱- هدیه عزرائیل ✅‍ ۲- هدیه قبر ✅‍ ۳- هدیه نکیر و منکر ✅‍ ۴- هدیه میزان ✅‍ ۵- هدیه پل صراط ✅‍ ۶- هدیه مالک (خزانه دار جهنم) ✅‍ ۷- هدیه رضوان (خزانه دار بهشت) ✅‍ ۸- هدیه پیامبر ✅‍ ‍۹- هدیه جبرئیل ✅‍ ‍۱۰- و هدیه خداوند متعال 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه عزائیل چهار چیزاست : ✅‍ ۱. رضایت حق داران. ✅‍ ۲. قضای نمازها. ✅‍ ۳. اشتیاق به خداوند. ✅‍ ۴.آرزوی مرگ. 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه قبر چهار چیزاست : ✅‍ ۱. ترک سخن چینی. ✅‍ ۲. استبراء. ✅‍ ۳. تلاوت قرآن. ✅‍ ۴. نماز شب. 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه نکیر و منکر چهار چیزاست : ✅‍ ۱. راستگویی. ✅‍ ۲. ترک غیبت. ✅‍ ۳. حق گویی. ✅‍ ۴. تواضع در برابر همه 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه میزان چهار چیزاست : ✅‍ ‍۱. فرو خوردن خشم. ✅‍ ‍۲. تقوای راستین. ✅‍ ‍۳. رفتن به سوی جماعت. ✅‍ ۴. دعوت به سوی آمرزش الهی 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه صراط چهار چیزاست : ✅‍ ۱. اخلاص عمل. ✅‍ ۲. زیاد به یاد خدا بودن. ✅‍ ‍۳. خوش اخلاقی. ✅‍ ۴. تحمل کردن آزار دیگران 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه مالک(خزانه دار جهنم) چهار چیزاست : ✅‍ ۱. گریه از ترس خداوند. ✅‍ ۲. صدقه مخفی. ✅‍ ۳.ترک گناهان. ✅‍ ۴.خوش رفتاری با پدر و مادر 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه رضوان(خزانه دار بهشت) چهار چیزاست : ✅‍ ۱. صبر در ناملایمات. ✅‍ ۲. شکر بر نعمت. ✅‍ ۳انفاق مال در راه اطاعت خداوند. ✅‍ ۴.رعایت امانت در مال وقفی 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه رسول اکرم(ص) چهار چیزاست : ✅‍ ۱. دوست داشتن او. ✅‍ ۲. پیروی از سنت او. ✅‍ ۳. دوست داشتن اهل بیت او. ✅‍ ۴. زبان را از بدی ها حفظ کردن 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه جبرئیل چهار چیزاست ✅‍ ۱. کم حرف زدن. ✅‍ ۲.کم خوردن. ✅‍ ۳. کم خوابیدن. ✅‍ ۴. مداومت بر حمد 🌹‍🌹‍🌹‍ اما هدیه خداوند متعال چهار چیزاست : ✅‍ ۱. امر به نیکی. ✅‍ ۲. نهی از بدی. ✅‍ ۳. نصیحت و خیر خواهی برای مردم. ✅‍ ۴. و مهربانی کردن با همه منبع 📗 کتاب المواعظ العدديه. احاديث ده گانه. گاه نوشت حمید یزدانیان @hamid_yazdanian

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 قال الصادق عليه السلام :  لا تَطلُب مِنَ الدُّنيا أربَعَةً ؛ فَإِنَّكَ لا تَجِدُها و أنتَ لابُدَّ لَكَ مِنها : عالِما يَستَعمِلُ عِلمَهُ ؛ فَتَبقى بِلا عالِمٍ ، و عَمَلاً بِغَيرِ رِياءٍ ؛ فَتَبقى بِلا عَمَلٍ ، و طَعاما بِلا شُبهَةٍ ؛ فَتَبقى بِلا طَعامٍ ، و صَديقا بِلا عَيبٍ ؛ فَتَبقى بِلا صَديقٍ . [ جامع الأخبار : 510 / 1423 ، المواعظ العدديّة : 230 . ] امام صادق عليه السلام فرمودند:  در دنيا جوياى چهار چيز مباش كه آنها را نخواهى يافت ، حال آن كه به آنها نيازمندى : عالمى كه علم خود را به كار بندد ، پس بى عالم مى مانى ؛ عملى پاك از رياكارى ، كه در اين صورت ، بى عمل مى مانى ؛ غذايى دور از شبهه، كه بى غذا مى مانى ؛ و دوستى بى عيب ، كه بى دوست مى مانى. گاه نوشت حمید یزدانیان @hamid_yazdanian

سلام و عرض ادب ضمن تبریک روز معلم خدمت تمامی معلمان عزیز، به همین مناسبت گفتگویی داشتم با چند تن از متخصصان حوزه تعلیم و تربیت که امشب ساعت ۲۱ پخش خواهد و از لینک زیر می توانید بشنوید. http://radio.iranseda.ir/live/?VALID=TRUE&ch=29