ایرانیان زرتشتی

پرسش:  با درود، منظور ازگناه بودن قربانی کردن در دین زردشت چیست؟ اگر گناه است پس چگونه باید این گوسفند یا هر حیوان دیگر را قربانی کرد تا از آن خورده شود؟ پاسخ:  قربانی کردن که در سروده‌های زرتشت به آن اشاره شده و از کارهای ناپسند شمرده شده است. مراسمی بوده که در آن انسان برای رسیدن به هدفی غیر از خوردن گوشت گوسفند، گاو و حیوان دیگر آن را انجام داده و با شادمانی و فریاد، خشنودی خود را از قربانی کردن در راه خدایان پنداری بیان داشته و ارزش انسان بودن خود را با کشتار بی‌رحمانه حیوانات  ثابت می‌کرده است. نیاکان اندیشمند ما از آن پس با سفارش زرتشت این کار را نکوهیده دانسته و در مراسم آیینی، میوه‌های فصل را با کارد و چاقو برش داده (قربانی می‌کردند) و این شیوه همچنان در آیین گاهنبار خوانی و برمزار درگذشتگان زرتشتی انجام می‌شود که میوه‌های بریده شده بین باشندگان پخش می‌گردد. این رسم، یادگار جایگزینی برش میوه‌ها به جای قربانی وکشتار حیوانات است. زرتشتیان با هدف پیروزی در زندگی، رفتن مسافرت، خرید ماشین و خانه، قبولی در دانشگاه، خشنودی خداوند و مانند آنها حیوانی را قربانی نمی‌کنند اما از زمانی که انسان گوشت خوردن را نیزآموخته است. گوشت نیز بخش کوچکی از خوراک آنان شده است. آنان چهار روز در هرماه نیز کشتار نمی‌کنند و از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند.      ✍️زنده یاد موبد #کورش_نیکنام @persianzoroastrians🔥

« #زرتشت در برابر قربانی کردن ایستادگی می‌کرد. پاسداری و نگهداری و حمایت از جانوران مورد توجه زرتشت بود. زرتشت در گات‌ها از کیان و کرپان و اوسیج‌ها که دسته‌ای از امرا و پیشوایان مذهبی و دیویسنان بودند ایراد می‌گیرد که به جانوران ستم و بیداد روا می‌دارند و به جای آنکه آنها را بپرورانند و به زراعت وادارند، آنان را به ناله درمی‌آورند و خون‌شان را می‌ریزند. حتا در گات‌ها او به کسانی که جانوران و حیوان‌ها را با فریاد شادمانه قربانی می‌کردند، نفرین می‌فرستد. زرتشت ایرانیان را در نیایش(:عبادت) و ستایش اهورامزدا تنها به جانب‌ها و سرب‌های(:فدیه) مینویی(:معنوی) که نیایش و سپاسگزاری باشد پند و اندرز میداد و سفارش می‌نمود.» ✍️ #پلوتارک مورخ یونانی . . در شاهنامه نیز آمده‌ است که ایرانیان باستان تا پیش از ضحاک به گیاهخواری و پرهیز از کشتن جانوران و حیوانات می‌پرداخته‌اند. جز از رستنی‌ها نخوردند چیز ز هرچ از زمین سر برآورد نیز پس آخر شه بدکنش رای کرد به دل کشتن جانور جای کرد ز هر گونه از مرغ و از چارپای خورش کرد و آورد یک یک به جای. ✍️ #فردوسی_توسی رستنی = گیاه 🔥 چون تیغ بدست آری مردم نتوان کُشت چون نزد خداوند بدی نیست فرامُشت این تیغ که از بهر ستمگران بکردند انگور نه از بهر نبید است به چرخشت عیسا به رهی دید یکی کُشته فُتاده حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت کی کُشته که را کُشتی تا کُشته شدی زار تا باز کجا کُشته شود آنکه تو را کُشت انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت. 🔥 قبله‌ی #زرتشت: برخيز و برافروز هلا قبله‌ی زردشت بنشين و برافکن شکم قاقم بر پشت بس کس که ز زردشت بگرديده دگربار ناچار کند رو به سوی قبله زردشت من سرد نيابم که مرا ز آتش هجران آتشکده گشته است دل وديده چو چرخشت گر دست به دل بر نهم از سوختن دل انگِشت شود بيشک در دست من انگشت ای روی تو چون باغ و همه باغ بنفشه خواهم که بنفشه چِنَم از زلف تو يک مشت آنکس که تو را کشت تو را کشت و مرا زاد و آنکس که تو را زاد تو را زاد و مرا کشت. ✍️ #دقیقی 🔥 قبله‌ی زرتشت = نور و روشنایی. قاقُم = جانور کوچکی است مانند سنجاب. شکم قاقم = پوست پر موی قاقم که از آن پوششی گرم و نرم می‌سازند. بگردیده = روی گردانده سرد نیابم = احساس سرما نمی‌کنم. چِنم = چینم. @persianzoroastrians🔥

قربانی کردن و خون ریختن در فرهنگ ایرانی و آیین نیک نیاکان ایرانی‌مان وجود ندارد. قربانی کردن که در سروده‌های اشوزرتشت بدان اشاره شده از کارهای ناپسند شمرده شده است. نیاکان اندیشمند ما از آن پس با سفارش زرتشت این کار را نکوهیده دانسته است و در مراسم آیینی، میوه‌ها را با کارد و چاقو برش داده و این شیوه همچنان در آیین گاهنبار خوانی و بر مزار درگذشتگان زرتشتی انجام میشود که میوه‌های بریده شده بین باشندگان پخش می‌گردد. این رسم، یادگار جایگزینی برش میوه‌ها بجای قربانی و کشتار جانوران است. زرتشتیان به دلیل پیروزی در زندگی، زایش فرزند، رفت و برگشت از مسافرت، خرید ماشین و خانه، پذیرش در دانشگاه، خشنودی و خداوند مانند مسلمین حیوان‌ها را قربانی نمی‌کنند. نیاکان ما پس از زایش هر فرزند، نهالی در خاک می‌کاشتند اکنون نیز در پیروزی‌های زندگی گردهم آمده و با شربت و شیرینی شادمانی میکنند. آشکار است از روزگاری که انسان گوشت خوردن را آموخته گوشت نیز بخش کوچکی از خوراک آنان شده است. زرتشتیان در هر ماه ۴روز از خوردن گوشت پرهیز میکنند هم برای سلامتی هم کشتار بی‌رویه. ✍موبد #کورش_نیکنام نویسنده و پژوهش فرهنگ و آیین ایران باستان

پرسش: آیا روزه گرفتن در آیین زرتشتی وجود دارد؟ پاسخ: #نخیر. در آیین نیک نیاکان ایرانی‌مان رنج کشیدن و خود آزاری جایگاهی ندارد. در این باره باید گفته شود که روزه گرفتن و نخوردن آب و غذا بخاطر اینکه باعث سستی بدن و عدم فعالیت مفید و کار روزانه می‌شود ناپسند می‌باشد. چون این موارد در آیین زرتشت نکوهیده شده و بی‌کاری و تن پروری به شدت نهی شده است و در #وندیداد، فرگرد سوم بند ۳۳ نوشته شده: ‹‹ آن کس که سیر غذا می‌خورد، توانایی می‌یابد که نیایش بکند، کشاورزی کند و فرزندان بوجود آورد. جاندار از خوردن زنده می‌ماند و از نخوردن می‌میرد.›› اما برای افراط نکردن در خوردن گوشت حیوانات روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه زرتشتیان از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند این چهار روز متعلق به چهار امشاسپند #وهمن و #ماه و #گوش و #رام که از میان چهارپایان هستند می‌باشد. رییس انجمن موبدان تهران آقای دکتر خورشیدیان گفت: در اوستا مفهوم روزه به روزه باطنی نسبت داده می‌شود و روزه ظاهری وجود ندارد اگرچه امساک و تحت فشار قرار دادن جسم برای تمرکز بیشتر بر اعمال و مناسک دینی عملی ستودنی است. و در عین حال در آیین زرتشت در ۴ روز مخصوص در هر ماه هر نوع کشتار و قربانی کردن حیوانات و استفاده کردن از گوشت ممنوع است. و ما زرتشتیان باید در سه بخش معنوی شنوایی، اندیشه و حساس همیشه روزه داشته باشیم به آن معنا که از طریق این سه حس از نیکی دور نشویم و به اندیشه و حساس و شنوایی‌مان همیشه سرشاز از نیکی باشد. همچنین در اوستا تاکید شده است و آن حفظ هفت عضو بدن، مشتمل بر دو چشم، دو دست، دو پا و زبان در تمام طول زندگی از هرگونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه داشته شوند که از این عمل نیز تحت عنوان روزه یاد می‌شود. 🔴اینک آسیب و زیان‌های روزه گرفتن از نظر علمی و پزشکی👇 تغییرات شیمیایی در خون در طول روزه می‌تواند تاثیرات خطرناکی بر سیستم بدن داشته باشد. بر هم خوردن تعادل گرمایی بدن،تشنگی مفرط، ضعف و نقصان مواد غذایی مورد نیاز بافت‌های بدن از جمله جنبه‌های منفی روزه گرفتن است. ایجاد حالت‌های عصبی همراه با سردرد، بی‌خوابی و خستگی مفرط از دیگر عوارض روزه داری است. روزه نه تنها بدن را پاکسازی نمی‌کند و به بدن استراحت نمی‌دهد بلکه با فشار بیشتر بر روی کبد (جگر) باعث افزایش ترشحات سمی همچون اوره در خون می‌شود. هنگامی که بدن با کمبود انرژی مواجه می‌شود بدن طی فرایندی به نام کاتابولیسم شروع به شکستن ماهیچه‌ها و دیگر بافت‌های پروتینی و تبدیل آن به انرژی می‌کند. کاتابولیسم در واقع نوعی"خود خوری" محسوب می‌شود که با تولید اوره و اسیدهای آمینه(به عنوان مواد فرعی) منجر به افزایش اسیدیته خون می‌شود. نتیجه اسیدی شدن خون ضعف، خستگی شدید،افسردگی، کاهش میل جنسی و احساس کسالت است. روزه افزون بر سمی کردن خون با مواد اسیدی، مانع از دفع کامل آنها از بدن نیز می‌شود. روزه گرفتن باعث از دست رفتن سریع آب، پتاسیم و سدیم می‌شود. روزه گرفتن کاهش آب بدن منجر به کاهش حجم خون و در نتیجه کاهش فشار خون خواهد شد که به سر گیجه، احساس ضعف و یا غش منتهی می‌شود. کمبود شدید پتاسیم منجر به بهم خوردن ریتم ضربان قلبی میشود. این افت تپش قلب حتی ممکن است در مواردی به مرگ بی‌انجامد. کسانی که روزه می‌گیرند ممکن است هم چنین به کم خونی، ضعف ایمینی بدن، آسیب‌های کلیوی یا کبدی مبتلا گردند. روزه برای کودکان بسیار خطرناک‌تر است. روزه گرفتن باعث از دست رفتن آب بیش از حد بدن و باعث هذیان گویی و کاهش سطح هوشیاری و یبوست و سنگ کلیه نیز می‌شود. به باور متخصصان تغذیه؛ روزه گرفتن برای مدت طولانی یکی از غیر سالم‌ترین و خطرناک.ترین روش‌های کاهش وزن است. مغز به گونه کلی از آب تغذیه می‌کند و بنا براین در شرایط بی‌آبی موجب می‌شود که در کمتر از چند دقیقه قشر خاکستری شروع به جمع شدن کرده و عملکردهای نورمال مغزی آهسته می‌شود و اگر مغز به طور ثابت در یک رژیم کم آبی مزمن باقی بماند و حتا می‌تواند در راندمان کاری و تحصیلی تاثیرات منفی بر جای بگذارد. طرفداران روزه می‌گویند به دلیل روزه بسیاری از سموم از بدن خارج می‌شود. اما باید بدانید در مقابل شما در معرض هپاتیت، اختلالات گرده، بیماری‌های خون، بیماری‌های قلبی، ورم مفاصل، بیماری‌های اعصاب و روان یا حتا سرطان-بسته بر شرایط ارثی و یا نقاط ضعف ساختاری بدن شما قرار می‌گیرید. در طب، بهترین نوع غذا خوردن این است که "به مقدار کم" و به "فواصل کم"خورده شود. هرکس خلاف این مسئله را بگوید یا از متابولیسم بدن زنده خبر ندارد یا انگیزه‌های دیگر دارد. تصفیه خون، پاکسازی بدن و... حرف‌ها و سخنان نادرستی است که پایه‌ی علمی و دانشی ندارد و یا از جانب پزشکان بی‌مسئولیت گفته می‌شود که مصلحت را به حقیقت می‌فروشند. ✍️منبع 👈:geranom @persianzoroastrians🔥

مناسبت‌های #تیر_ماه چون جشن تیرگان که جشن یکپارچگی سرزمینی ایران‌ و برون راندن انیران اهریمنی و حماسه #آرش شیپاک تیر در پی است، بدین بهانه، تا سیزدهم تیر و #جشن_شکوهمند_تیرگان بدین موضوع ها خواهیم پرداخت. یکم تیر : #جشن_آب‌پاشونک، جشن آغاز تابستان {22 june} ۶ تیرماه: #جشن_نیلوفر جشنی باستانی در ایران است که در روز(ششم) تیرماه برگزار می‌شود. گل نیلوفر، نماد ایزدبانو آناهیتا نیز هست. برگزاری این جشن در این زمان،گویا برپایه شکوفا شدن گل‌های نیلوفر در آغاز تابستان بوده است. این جشن امروزه در فراهان و محلات و خمین و مارلیک تهران با عنوان جشن اول تووستونی (اول تابستانی) همچنان برگزار می‌شود. ۱۳ تیر: #جشن_تیرگان و یادبود حماسه #آرش شیپاک تیر(کمانگیر) ۱۳ تیر: #روز_ملی_دماوند. به یادبود حماسه آرش کمانگیر و پرتاب تیر از فراز دماوند، سیزدهم تیرماه «روز ملی دماوند» نام گرفته است که بر این پایه می‌توان این روز را روز ملی «یکپارچگی سرزمینی ایران» نیز دانست. ۱۴ تیر: #روز_خامه(:قلم) @iran_shatra✍️ @Persianzoroastrians🔥

تیر برو باد بیا غم برو شادی بیا محنت برو روزی بیا خوشه مرواری بیا. ✅باورهای مردمی: در باورهای مردم، درباره جشن تیرگان دو روایت وجود دارد که روایت نخست همچنان که در بالا گفته شد در پیوند با فرشته باران یا تیشتر می‌باشد و نبرد همیشگی میان نیکی و بدی است: در اوستا، تشتر یشت(تیر یشت)، تیشتر فرشته باران است که در ده روز نخست ماه به چهره جوانی پانزده ساله درمی‌آید و در ده روز دوم به چهره گاوی با شاخ‌های زرین و در ده روز سوم به چهره اسپی سپید و زیبا با گوش‌های زرین. تیشتر به شکل اسپ زیبای سپید زرین گوشی، با ساز و برگ زرین، به دریای کیهانی فرو می‌رود. در آنجا با دیو خشکسالی «اپوش» که به شکل اسپ سیاهی است و با گوش و دم سیاه خود، نمایی ترسناک دارد روبرو می‌شود. این دو، سه شبانه روز با یکدیگر به نبرد برمی‌خیزند و تیشتر در این نبرد شکست می‌خورد، به نزد خدای بزرگ آمده و از او یاری و کمک می‌جوید و به خواست و نیروی پروردگار این‌بار بر اهریمن خشکسالی پیروز می‌گردد و آب‌ها می‌توانند بدون مانعی به کشتزارها و چراگاه‌ها جاری شوند. باد ابرهای باران زا را که از دریای کیهانی برمی‌خواستند به این‌سو و آن‌سو راند، و باران‌های زندگی بخش بر هفت کشور زمین فرو ریخت و به مناسبت این پیروزی ایرانیان این روز را به جشن پرداختند. روایت دیگر نیز درباره #آرش کمانگیر استوره و قهرمان ملی ایرانیان است و اینکه میان ایران و توران سال‌ها جنگ و ستیز بود، در نبرد میان #افراسیاب و #منوچهر، شاه ایران، سپاه ایران شکست سختی می‌خورد این رویداد در روز نخست تیر روی می‌دهد. سپاه ایران در مازندران به تنگنا می‌افتد و سرانجام دو سوی نبرد به سازش درمی‌آیند و برای آنکه مرز دو کشور نمایان شود و ستیز از میان برخیزد می‌پذیرند که از مازندران تیری به‌سوی خاور(خراسان) پرتاب کنند که هرجا تیر فرو آمد همانجا مرز دو کشور باشد و هیچ‌ یک از دو کشور از آن فراتر نروند تا در این گفتگو بودند، سپندارمز (ایزدبانوی زمین) پدیدار شد و فرمان داد تیر و کمان آوردند. #آرش در میان ایرانیان بزرگترین کماندار بود و به نیروی بی‌مانندش تیر را دورتر از همه پرتاب می‌کرد. سپندارمز به آرش گفت تا کمان بردارد و تیری به جانب خاور پرتاب کند. آرش دانست که پهنای کشور ایران به نیروی بازو و پرش تیر او بسته‌ است و باید توان و جان خود را در این راه بگزارد. او خود را آماده کرد، لخت شد و اندام خود را به شاه و سپاهیان نمود و گفت: ببینید من تندرستم و کژی‌ای در وجودم نیست، اما می‌دانم چون تیر را از کمان رها کنم همه نیرویم با تیر از تنم بیرون خواهد آمد. آنگاه #آرش تیروکمان را برداشت و بر بلندای کوه دماوند برآمد و به نیروی خداداد تیر را رها کرد و خود بی‌جان بر زمین افتاد. هرمز، خدای بزرگ، به فرشته باد(وایو) فرمان داد تا تیر را نگهبان باشد و از آسیب نگه دارد. تیر از بامداد تا نیمروز در آسمان می‌رفت و از کوه و در و دشت می‌گزشت تا در کنار رود «جیهون» بر تنه درخت گردویی که بزرگتر از آن در گیتی نبود نشست آنجا را مرز ایران و توران جای دادند و هر سال به‌یاد آن جشن گرفتند. (درود بر روان پاک آرش و روان‌های پاک همه دلاوران ایرانی). گردآورنده و نگارنده: @Persianzoroastrians🔥 #اینستاگرام https://www.instagram.com/persianzoroastrians #فیسبوک https://www.facebook.com/IranianZartoshti/ #وبلاگ http://iranianzorosatrians.blogsky.com/ #تلگرام https://telegram.me/persianzoroastrians

✳️جشن‌های ماهانه ✅ #جشن_تيرگان تیرگان یکی از جشن‌های ملی‌مان که به ثبت ملی نیز رسیده در روز تیر از ماه تیر در دهم تیرماه برگزار می‌شود. سیزدهمین روز از ماه تیر این جشن در گرامیداشت تیشتَر (ستاره باران‌آور در فرهنگ ایرانی) است و در روز تیر از ماه تیر برگزار می‌شود. از دیدگاه تاریخی، جشن تیرگان روز کمان‌کشیدن پهلوان ایرانی به‌نام آرش و پرتاب تیر از فراز البرز کوه بوده‌است که در روایت تشتر یشت پس از نبرد میان ایرانیان و تورانیان رخ داده‌است و سرزمین ایران از دشمن بازپس گرفته شده‌است. همچنین جشن تیرگان به‌گفته ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه، روز بزرگداشت جایگاه نویسندگان در ایران باستان بوده‌است. در فراهان جشن تیرگان در یکم ماه تیر برگزار می‌شود و این آیین به‌نام جشن تیرگان به ثبت ملی نیز رسیده‌است. در مازندران نیز جشن تیرگان با نام تیرماه سیزده شو در شب سیزدهم آبان‌ماه برگزار می‌شود. ارامنه اصفهان این جشن را در روز سیزدهم ژانویه برگزار می‌کنند. انجمن کوهنوردان ایران هر ساله این جشن را در روز سیزدهم تیر در دماوند برگزار می‌کنند. جشن تیرگان همه ساله در کوه دماوند، آمل و همه ساله بدست ایرانیان زرتشتی در شهرهای تهران، یزد، کرمان، میبد، اردکان، بم، کرج، شیراز، اصفهان، اهواز و روستاهای زرتشتی نشین و اروپا و آمریکا در روز دهم تیر برگزار می‌شود. «بهار مختاریان» بر این باور است که جشن تیرگان در اصل جشن رستاخیز تابستانی در یکم تیرماه بوده‌است. آنچه که اکنون در فراهان بازمانده است. بنابر سالنامه یکپارچه باورهای ایران این جشن در روز دهم تیرماه در گاه‌شمار کنونی ایران قرار دارد. «موبد کورش نیکنام» برگزاری جشن‌ها با استفاده از گاه‌شماری‌های سنتی با ماه‌های ۳۰روزه را بی‌توجهی به دانش نجوم و دستاوردهای خیام و موجب ناهماهنگی‌ در جشن‌ها دانسته و لزوم توجه به گاه‌شماری ملی و رسمی با ماه‌های ۳۱روزه را یادآور شده‌است. «جلیل دوستخواه» پژوهشگر ایران‌شناس در زمینه زمان‌ جشن‌های ایرانی و از جمله جشن تیرگان آورده‌است: «بازهم می‌بینیم که نویسندگان برخی از این نوشتار‌ها، با نادیده‌ گرفتن زمینه‌های استورگی نام‌گزاری این جشن و پژوهش‌های کسانی همچون بیرونی درباره‌ی زمان برگزاری آن و تنها به دست‌آویز ۳۱روزه بودن ۶ماه نخست سال در گاه‌شمار کنونی، روز دهم تیرماه را زمان این جشن می‌انگارند. اما درست و بنیادین و برابر با یادگارهای فرهنگی کهن، آن است که مانند نیاکانمان، سیزدهم تیرماه (تیرروز از ماه تیر) را جشن تیرگان بدانیم و با خجستگی برگزاریم. زمان‌ درست جشن‌های دوازده‌گانه، بدین سامان است». 🔰سنت‌ها و آیین‌های جشن تیرگان. ✅آب‌پاشی: این جشن در کنار آب‌ها، همراه با مراسمی وابسته با آب و آب‌پاشی و آرزوی بارش باران در سال پیش رو همراه بوده و همچون دیگر جشن‌هایی که با آب در پیوند هستند، با نام همگانی «آب‌ریزگان» یا «آب‌پاشان» یا «سر شوران» یاد شده‌است. در گزشته «تیرگان» روز بزرگداشت نویسندگان و گاه به «روز آرش شیواتیر» منسوب شده‌است. ابوریحان بیرونی و گردیزی در «زین‌الاخبار» ناپدید شدن یکی از جاودانان ایرانی یعنی «کیخسرو» را در این روز و پس از شستشوی خود در آب چشمه‌ای دانسته‌اند. ✅فال کوزه: یکی دیگر از مراسم این جشن مانند بسیاری از جشن‌های ایرانی «فال کوزه»(چکُ دولَه) می‌باشد. روز پیش از جشن تیرگان، دوشیزه‌ای را برمی‌گزینند و کوزه سفالی سبز رنگ دهان گشادی به او می‌دهند که «دوله» نام دارد، او این ظرف را از آب پاکیزه پر می‌کند و یک دستمال سبز ابریشمی را بر روی دهانه آن می‌اندازد آنگاه دوله را نزد همه کسانی‌که می‌برد که آرزویی در دل دارند و می‌خواهند در مراسم «چک‌دولَه» شرکت کنند و آنها جسم کوچکی مانند انگشتری، گوشواره، سنجاق سر، سکه یا مانند اینها در آب دوله می‌اندازند. سپس دختر دوله را به زیر درختی همیشه سبز چون سرو یا مورت می‌برد و در آنجا می‌گزارد. در روز جشن تیرگان و پس از مراسم آبریزان، همه کسانی‌که در دوله جسمی انداخته‌اند و نیت و آرزویی داشتنه‌اند در جایی گردهم می‌آیند و دوشیزه، دوله را از زیر درخت به میان جمع می‌آورد. در این فال‌گیری بیشتر بانوان شرکت می‌کنند و سال خوردگان با آوایی بلند به نوبت سروده می‌خوانند و دختر در پایان هر شعر، دست خود را درون دوله می‌برد و یکی از چیزها را بیرون می‌آورد، بدینگونه صاحب آن جسم متوجه می‌شود که شعر خوانده شده مربوط به نیت، خواسته و آرزوی او بود ‌است. ✅دستبند تیر و باد: در آغاز جشن پس از خوردن شیرینی، بندی به‌نام «تیر و باد» که از هفت ریسمان به هفت رنگ گوناگون بافته شده‌است بدست می‌بندند و در باد روز از تیرماه (پس از ۹روز) این بند را باز کرده و در جای بلندی مانند پشت‌بام به باد می‌سپارند تا آرزوها و خواسته‌هایشان را به‌عنوان پیام‌رسان به‌همراه ببرد. این‌کار با خواندن شعر زیر انجام می‌شود:👇

اهمیت اندریافت #هویت_ملی: اگر از من بپرسند که پر اهمیت‌ترین نیاز یک انسان چیست؟ می‌گویم: اندیشیدن. و اگر بخواهند که مهم‌ترین انگیزه پیشرفت را بشناسانم، بی‌گمان خواهم گفت: اندریافت(درک) هویت ملی. تنها چیزی که به زندگی انسان، معنی می‌بخشد، اندیشیدن است و نتیجه اندیشیدن، بینش دانشی. ای برادر، تو همان اندیشه ای مابقی، تو استخوان و ریشه ای ✍️ #مولانا #پی‌نوشت همه جای ایران، سرای من است چو نیک و بدش، برای من است. ملت جوان و مللی که در حال رشد هستند، هرگز فاسد نمی‌شوند، بلکه ملتی فاسد می‌گردد که معمران(دراز عمران) آن فاسد شده باشند. و #مون_تسکیو گوید: همانگونه که رودها در دریاها به هم می‌آمیزند و نابود می‌شوند، فرمانروایان خودکامه نیز در نهایت، در استبداد، ناپدید و نابود می‌شوند. هر آنچه رشد فرهنگ را بپروراند، هم زمان، علیه جنگ کار می‌کند. بکوشید، اهمیت اندریافت هویت ملی را فرا دید داشته باشید و آن را از کودکی، به فرزندان‌تان بیاموزید و بدانید، همان گونه که اگر، یک خانواده پشت فرزندش باشد، کسی نخواهد توانست او را بشکند، اگر نیز بر پاسداشت میهن و مفهوم ملیت و هویت خود و پاسداشت ریشه‌هاتان استوار بمانید، کس نخواهد توانست، شما را به زانو درآورد، از ریشه‌هاتان جدا نشوید چون درخت بی‌ریشه، هیمه‌ای بیش نیست. روزگار آدم‌های بی‌ریشه که برای اندک حطام جهان، هزاران جنایت نموده و خون بی‌گناهان پرشمار را برای تکیه زدن بر کرسی‌های سپنجی، ریخته و راست را دروغ و دروغ را راست و بزه را حق و حق را بزه جلوه داده‌اند، بسیار به خود دیده، آنچه مانده، نام و ننگ است. روزگار است، اینکه گه عزت دهد، گه خوار دارد چرخ بازیگر، از این بازیچه‌ها بسیار دارد. به هر روی، مادر زخمی ایران، فراز و نشیب، بسیار به خود دیده و بالا و پایین بسیار داشته، و هر از گاهی: چو بیشه تهی ماند، از نره شیر شگالان درآیند، آنجا دلیر چو بیشه، ز شیران تَهی یافتند سگان، فرصت روبهی یافتند. باری، آنچه بر جای مانده، ایرانی است چون صخره سخت ساییده و زخمی، اما استوار و پابرجا. هزاره‌ها با شتاب در حال گذرند و عیار کسان و ناکسان در حال روشن شدن خوش بود، گر محک تجربه آید به میان تا سیه روی شود، هر که در او غش باشد ✍️ #حافظ_شیرازی در نهایت میان شرافت و شر و آفت، تنها یک فاصله کوتاه است، اما از نگر معنا، یک اقیانوس در جهانی پر از شر و آفت، شما شرافت را برگزینید. و دوم: بدانید: اگر انسان خوب، همان اندازه که دروجان و اهریمنان بر آرمان‌های پلشت و پلید خود پای افشرند، بر آرمان‌های نیک و اهورایی خوب پای می‌افشردند جهان بهشت بود. و اگر آدم‌های خوب کاری نکنند، رخدادهای بدی خواهد افتاد. @iran_shatra✍️ @persianzoroastrians🔥