ترجمان علوم انسانى

🎯 گاهی لازم است آخرین دستاوردهای تکنولوژیک را کنار بگذاریم 🔴 «جدیدترین مدل» توصیفی است که همراه هر چیزی بیاید، دلیلی کافی برای خوب بودن آن به شمار می‌رود. در چشم خیلی از ما «طبیعی» و بدیهی به نظر می‌رسد که جدیدترین نسل گجت‌ها، نرم‌افزارها، خودروها یا هر محصول تکنولوژیک دیگری، «بهترین» گزینۀ موجود است. بنابراین هر کس که با این جدیدترین‌ها مخالف باشد، حتماً یا منفعتی از این مخالفت می‌برد، یا آنکه نتوانسته است با سرعت پیشرفت بشر همراه شود و دل به نوستالژی‌های قدیمی باخته است. مخالفت با آخرین نسخه از محصولات تکنولوژیک، گویا مخالفت با خود عقل است. 🔴 نیل پستمن، نظریه‌پرداز ارتباطات آمریکایی، در یکی از کتاب‌های خود، این نوع بدیهی‌ پنداشتنِ تکنولوژی را «تکنوپولی» می‌نامد. 🔴 از نظر پستمن، تکنوپولی مرحله‌ای است که پس از «ابزارسازی» و «تکنوکراسی» بر جامعۀ بشری چیره شده است. انسان‌ها از صدها هزار سال پیش به ابزارسازی روی آورده‌اند و با ابزارهایشان توانسته‌اند دست به کارهایی بزنند که برای هیچ گونۀ دیگری ممکن نبوده است. با سر رسیدن انقلاب صنعتی و تولید انبوه محصولات تکنولوژیک، راه‌و‌رسم دنیای فناوری چنان بر همۀ عرصه‌های فرهنگ و اجتماع سایه انداخت که به تعبیر پستمن باید این دوره را عصر حاکمیت تکنولوژی یا تکنوکراسی نامید. اما پستمن فکر می‌کرد جامعۀ روزگارش از عصر تکنوکراسی هم عبور کرده است. 🔴 حدود ده سال پیش، وضعیت «تکنوپولی» را می‌شد در مواجهه با پدیدۀ جدیدِ شبکه‌های اجتماعی به خوبی مشاهده کرد. آن دوران هیچکس جرئت نمی‌کرد به این تکنولوژی‌ها نقدی بیشتر از این وارد کند که «خوب است وقفه‌هایی هم در استفاده از آن‌ها بیاندازیم». 🔴 کال نیوپورت، روزنامه‌نگار سرشناس حوزۀ فناوری، به یاد می‌آورد که یک‌بار در یادداشتی در روزنامۀ تایمز نوشت: کسب‌و‌کارها برای ارتقا نیازی به شبکه‌های اجتماعی ندارند، و همین حرف جنجالی بزرگ علیه او به‌پا کرد. اما پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده و روی کار آمدن مجموعه‌ای از گروه‌ها و سیاستمداران افراطی در سراسر جهان، گویی خوش‌بینیِ بدیهی به نوآوری‌های پرسروصدای سیلیکون‌ولی را در نگاه بسیاری از افراد از بین برد. حالا منتقدان با صراحت بیشتری از این حرف می‌زنند که شبکه‌های اجتماعی برای جامعه بد بوده‌اند. 🔴 نیوپورت می‌گوید این منتقدان جدید لزوماً با تکنولوژی و پیشرفت مخالف نیستند، اما می‌گویند استقبال از نوآوری‌های تکنولوژیک را نباید بدیهی انگاشت، بلکه باید در آن‌ها دست به انتخاب زد. 🔴 از نظر «انتخاب‌گرایان» هیچ ضرورتی ندارد که تمام عرصه‌های زندگی بشر به عرصۀ تاخت و تاز نوآوری‌های تکنولوژیک تبدیل شود. تلاش‌های جمعی نویسندگان علیه کاربرد فراگیر هوش‌های مصنوعی مولد، مثل چت‌جی‌پی‌تی، نمونه‌ای گویاست. بله، چت جی‌پی‌تی هم می‌تواند «بنویسد»، ولی چرا باید این عرصۀ خلاق و مهم فرهنگ بشری را به دست تکنولوژی تازه از راه رسیده‌ای سپرد که هیچکس سازوکار آن را هم به درستی نمی‌داند؟ استفاده‌نکردن از بعضی دستاوردهای تکنولوژیک، شرم‌آور نیست، بلکه اقدامی ضروری برای حفظ جامعۀ انسانی است. 📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «مجبور نیستیم هر فناوری جدیدی را به زندگی خود راه دهیم» که در سی‌امین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ کال نیوپورت است و نیره احمدی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید. 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: B2n.ir/x92115 @tarjomaanweb

@tarjomaanweb👇

🎯 دوستان «نزدیک»، آشنایان «دور» — چرا برای توصیف روابط انسانی از استعاره‌های مکانی و معماری استفاده می‌کنیم؟ 📍در نگاه اول، زبانی که برای توصیف منظره‌ها و ساختمان‌ها به کار می‌گیریم شباهت چندانی به نحوۀ تفکرمان دربارۀ عالَم اجتماعی ندارد. نه رشته‌کوه شبیه خانواده است، نه رابطۀ ما با همکارانمان شباهتی به طراحی شهری دارد. با‌این‌حال، برای توصیف بسیاری از روابط انسانی از استعاره‌های مکانی و استعاره‌های مربوط به معماری استفاده می‌کنیم. دوستان خوب و مورداعتمادمان را دوست «نزدیک» می‌خوانیم و عزیزی در آن سر دنیا شاید به ما «نزدیک‌تر» از کسی باشد که بغل گوشمان زندگی می‌کند. حتی وقتی از «مرزبندی» با دیگران یا «دیوارکشیدن بین خودمان و دیگری» سخن می‌گوییم، مفاهیم مربوط به معماری در ادبیاتمان به چشم می‌خورد. ما از گنجینۀ پُروپیمانی از استعاره‌های مکانی و معماری برای توضیح جهان اجتماعی استفاده می‌کنیم و این صرفاً محدود به روابط شخصی نیست. این استعاره‌ها در اندیشۀ اجتماعی نیز جایگاه مهمی دارند. برخی گروه‌ها را «به‌حاشیه‌رانده‌شده» یا «تحت فشار» توصیف می‌کنیم، و گفته می‌شود که خود جامعه «ساختار»ی دارد؛ گویی آسمان‌خراشی است که سرهم شده و شکل یافته است. چرا روابط اجتماعیْ تداعیگرِ اشکال هندسیِ ملموسی در ذهن ماست؟ 🔖  ۳۶۳۰ کلمه ⏰ زمان مطالعه: ۲۳ دقيقه                                         📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: https://yun.ir/35yjk2 📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید: https://tarjomaan.com/shop/product/sub4031/ @tarjomaanweb

🎯 دوستان «نزدیک»، آشنایان «دور» — چرا برای توصیف روابط انسانی از استعاره‌های مکانی و معماری استفاده می‌کنیم؟ 📍در نگاه اول، زبانی که برای توصیف منظره‌ها و ساختمان‌ها به کار می‌گیریم شباهت چندانی به نحوۀ تفکرمان دربارۀ عالَم اجتماعی ندارد. نه رشته‌کوه شبیه خانواده است، نه رابطۀ ما با همکارانمان شباهتی به طراحی شهری دارد. با‌این‌حال، برای توصیف بسیاری از روابط انسانی از استعاره‌های مکانی و استعاره‌های مربوط به معماری استفاده می‌کنیم. دوستان خوب و مورداعتمادمان را دوست «نزدیک» می‌خوانیم و عزیزی در آن سر دنیا شاید به ما «نزدیک‌تر» از کسی باشد که بغل گوشمان زندگی می‌کند. حتی وقتی از «مرزبندی» با دیگران یا «دیوارکشیدن بین خودمان و دیگری» سخن می‌گوییم، مفاهیم مربوط به معماری در ادبیاتمان به چشم می‌خورد. ما از گنجینۀ پُروپیمانی از استعاره‌های مکانی و معماری برای توضیح جهان اجتماعی استفاده می‌کنیم و این صرفاً محدود به روابط شخصی نیست. این استعاره‌ها در اندیشۀ اجتماعی نیز جایگاه مهمی دارند. برخی گروه‌ها را «به‌حاشیه‌رانده‌شده» یا «تحت فشار» توصیف می‌کنیم، و گفته می‌شود که خود جامعه «ساختار»ی دارد؛ گویی آسمان‌خراشی است که سرهم شده و شکل یافته است. چرا روابط اجتماعیْ تداعیگرِ اشکال هندسیِ ملموسی در ذهن ماست؟ 🔖  ۳۶۳۰ کلمه ⏰ زمان مطالعه: ۲۳ دقيقه                                         📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: https://adr3.ir/47DC 📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید: https://tarjomaan.com/shop/product/sub4031/ @tarjomaanweb

@tarjomaanweb👇

🎯 چه می‌شود اگر روحمان هم خبر نداشته باشد که در اینترنت چه چیزهایی وایرال شده‌اند؟ 🔴اینترنت چنان گسترده و فهم‌ناپذیر شده است که واقعاً هیچکس نمی‌داند دارد چه می‌کند. قبل از دهۀ ۲۰۱۰ که خبری از شبکه‌های اجتماعی نبود، تحلیل‌گران و کاربران اینترنت تصویر نسبتاً روشنی داشتند که چه اتفاقاتی در جریان است. دوران اوج سایت‌ها و وبلاگ‌ها بود و همه استعداد خودشان را برای تأثیرگذاری بیشتر بر مخاطب می‌آزمودند. بعد شبکه‌های اجتماعی آمدند و قواعد بازی را عمیقاً تغییر دادند. در این دوران محتواهای وایرال‌شده مشخصۀ اینترنت بودند. می‌شد آنچه در فیسبوک و توییتر و یوتیوب وایرال شده است را کنار هم چید و گفت «این اینترنت است». 🔴 این قاعده دیگر برقرار نیست، بعد از سال ۲۰۲۰، افول شبکه‌های اجتماعی آغاز شده است، بدون آنکه معلوم باشد بعد از آن‌ها اینترنت چه شکلی خواهد شد. 🔴 امروزه مسائل جدیدی بر زیست‌بوم فضای مجازی سایه افکنده است، مثلِ سیستم مبهم محتواهای پیشنهادیِ «برای شما» در شبکه‌های اجتماعی، و روند روبه‌افزایش سایت‌هایی که برای خواندن آن‌ها باید اشتراک بخرید و احتمالاً مهم‌تر از همه، ناهمگونی و ارتباط بسیار ضعیف میان اخبارِ دنیای واقعی و فضای رسانه‌های اجتماعی. نتیجه شده است اینکه هر فردی، بسته به طرز تفکر و عادات وب‌گردی خود، تجربۀ منحصربه‌فردی از فضای مجازی را دریافت می‌کند و مدام باید از خودش بپرسد: آیا بقیه هم چیزهایی که چشم من می‌رسد را می‌بینند؟ یا دنیای آن‌ها شکل دیگری است؟ 🔴 بیش از هر زمان دیگری، اینترنت شبیه اتاق آینه‌ای شده است که هر گوشۀ آن را نگاه می‌کنیم، تصویر کج‌و‌معوجی از خودمان را می‌بینیم، اما نمی‌فهمیم بالاخره کدام یک از این تصاویر به واقعیت نزدیک‌تر است. 🔴 هر بار که پلتفرم‌های مجازی گزارشی از پربازدیدترین محتواهایشان منتشر می‌کنند، انگشت به دهان می‌مانیم. چرا که احتمال بالایی وجود دارد که محبوب‌ترین محتواهای پلتفرمی که روزانه ساعت‌ها در آن پرسه می‌زنید، اصلاً به دست شما نرسیده باشد. بگذارید مثالی بزنیم: به نظر شما پربازدیدترین محتواهای تیک‌تاک که فعال‌ترین شبکه اجتماعی امروز جهان است، چیست؟ اخبار غزه؟ رقص نوجوان‌ها؟ تیلور سوئیفت؟ خیر. طبق گزارش اخیر تیک‌تاک محبوب‌ترین‌ها ویدئوهایی مربوط به «آموزش آرایشگری»، صداهای نجواگونه موسوم به ASMR است. 🔴این سردرگمیْ ناشی از دو پدیدۀ متضاد است که هم‌زمان در حال وقوع هستند: در فضای مجازی، محتواهای وایرال‌شده در مقیاسی باورنکردنی تولید و مصرف می‌شوند، درعین‌حال، فقط بخش کوچکی از مردم از آن‌ها آگاه می‌شوند. 🔴 پیامدهای این گسست در فضای مجازی می‌تواند نگران‌کننده باشد. مدتی پیش، یک سایت پژوهشی که دربارۀ محتواهای محبوب در فیس‌بوک تحقیق می‌کند، آشکار ساخت که رواج تئوری‌‌های توطئه یا محتواهای راست افراطی، در فیس‌بوک بسیار زیاد است. غوغایی به پا شد و در پاسخ، شبکه‌های اجتماعی به‌شکل روزافزونی امکان تحقیق دربارۀ محتواهای وایرال را محدودتر کردند. این روند ترسناک است، زیرا اگر بخواهید بفهمید در اینترنت چه خبر است، هیچ راهی نخواهید داشت جز اتکا به الگوریتم‌ها و هوش‌‌های مصنوعی که شما را دور خودتان می‌چرخانند. 📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «ترندهای فضای مجازی از کجا می‌آیند؟» که در سی‌امین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ با در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ چارلی وارزل است و لیلا دریکوند آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید. 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: B2n.ir/n67118 @tarjomaanweb

@tarjomaanweb👇

🎯 چطور در شبکه‌های اجتماعی بهتر گفت‌و‌گو کنیم؟ — نباید از مخالفت با دیگران بترسیم یا بپرهیزیم؛ باید روش درستِ مخالفت‌کردن را بیاموزیم 📍در دنیای حیوانات، وقتی تعارض منافعی پیش می‌آید، دو راه‌حل بیشتر وجود ندارد: جنگ یا گریز. خیلی وقت‌ها در رویارویی‌های انسانی هم از همین قاعده پیروی می‌کنیم. مثلاً وقتی در محیط کار موضوعی پیش می‌آید که شدیداً با آن مخالفیم، یا باید بحث‌وجدلی پرحرارت را به جان بخریم که ممکن است باعث عصبانیت و کدورت شود، یا باید حرفمان را بخوریم و برای حفظ همکاری و روحیۀ تیمی سکوت کنیم. اما محققانی که مدت‌ها دربارۀ جدل‌های انسانی مطالعه کرده‌اند، معتقدند راه‌های دیگری هم وجود دارد. 🔖 ۴۵۰۰ کلمه ⏰ زمان مطالعه: ۲۸ دقيقه 📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: B2n.ir/f13264 📌 این مطلب برشی است از کتاب«موهبت اختلاف» نوشتۀ ایان لزلی. انتشارات ترجمان این کتاب را با ترجمۀ علی کریمی منتشر کرده است. کتاب «موهبت اختلاف» را در غرفۀ ترجمان در نمایشگاه کتاب تهران ببینید و بخرید. @tarjomaanweb

@tarjomaanweb👇

🎯 ۳۰۰ سال پیش یک کشتی غرق شد و با خود «حقیقت» را نیز غرق کرد — دیوید گرن، نویسندۀ چیره‌دست آمریکایی، با کتابی تازه دربارۀ کشتی ویجر، تحسین منتقدان را برانگیخته است 📍بعد از انتشار جدیدترین کتاب دیوید گرن، حالا در فهرست مشهورترین کشتی‌های غرق‌شدۀ تاریخ بشر، بعد از کشتی‌های پرماجرایی چون تایتانیک و نبردناو بیسمارک، باید از کشتی بسیار کوچک‌تر، اما بسیار شگفت‌انگیز «ویجر» هم نام برد. این کشتی که متعلق به نیروی دریایی بریتانیا بود، نزدیک به ۳۰۰ سال پیش، در سواحل پاتاگونیا غرق شد و تعدادی از خدمه‌اش توانستند خودشان را به جزیرۀ متروکه‌ای در نزدیک قطب جنوب برسانند. از اینجا بود که مجموعۀ پیچیده‌ای از اتفاقات رخ داد که بر سیاست، ادبیات و فلسفه در جهان تأثیر گذاشت. 🔖 ۲۲۰۰  کلمه ⏰ زمان مطالعه: ۱۴ دقيقه                                         📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید: B2n.ir/d65364 🎯 این مطلب بررسی کتاب «ویجر» نوشتۀ دیوید گرن است. انتشارات ترجمان این کتاب را با ترجمه علیرضا شفیعی نسب منتشر کرده است. کتاب «ویجر» را در غرفۀ ترجمان در نمایشگاه کتاب تهران ببینید و بخرید. @tarjomaanweb