دنیای زیبای من

هوای کوی تو از سر نمی‌رود حضرت_حافظ

این سرجاش نبودن هیچ‌چیز توی زندگی رو نمی‌فهمم. تو تمام تلاشت رو می‌کنی که به چشم یک‌نفر بیای، به چشم کل عالم و آدم میای ولی اون آدم حتی نگاتم‌ نمی‌کنه. تو عاشق ساز و ساز زدنی ولی پولش رو نداری اما همون ساز توی زندگی کسیه که حتی نگاشم نمی‌کنه. تو بینهایت تشنه‌ی نوازش و توجهی اما توی خانواده‌ای به دنیا میای که انگار هیچ درکی از احساسات نداره؛ حتی به ترک دیوار هم به دید منطقی نگاه می‌کنه. انگار همه‌ی ما آدما وسط یک پازل بهم ریخته به دنیا میایم و رسالت زندگی‌مون اینه که این پازل رو جوری کنار هم بچینیم تا جور دربیاد. حالا چجوری‌شو نمی‌دونم.

آدمی که هستی، تورو به آدمی که دوست داری باشی تبدیل می‌کنه؟

‏ماری گفت: وقتی درباره‌ش حرف می‌زنی و می‌گی «دوستش دارم» ذوق کلامت شنیدنیه، چشم‌هات رو آدم نمی‌بینه. اما من می‌تونم اکلیلی شدنشون رو تصور کنم.

ده ها کلید مانده از سال های دور ، جرات دور ریختنم نیست بی آنکه قفلی باشد ... عباس_کیارستمی

دیگه یه بشکه قهوه هم اوضاع رو درست نمی‌کنه.