ကဗျာခေတ်

ရှိနေမှန်းသိဖို့ အတောင်ပံ တစ်ဖျက်ဖျက် ခတ်ပေးနေရတာပေါ့ ဆူညံမိသမျှအတွက်လည်း ချစ်ခြင်း မေတ္တာအားဖြင့်ပဲ ဝန်ချတောင်းပန်ပါတယ်။ -ကေဇဝင်း

နံနက်တေး ------------- မေတ္တာစိတ်ဖြင့် အိပ်ရာဝင်ပြီး လူရောအလွမ်းပါ နိုးလေပြီ သူကြင်မှ ကိုယ်ကြင် ဆိုပေမယ့် သူချဉ်လည်း ကိုယ်ချိုပါ့မယ် ရှစ်ခွင်တိုင်းမှာ မေတ္တာလှိုင်း မှိုင်းရီပါစေကွယ် ။ ဆန်းကျော်စွာဝင်း

နံနက်တေး ------------- မေတ္တာစိတ်ဖြင့် အိပ်ရာဝင်ပြီး လူရောအလွမ်းပါ နိုးလေပြီ သူကြင်မှ ကိုယ်ကြင် ဆိုပေမယ့် သူချဉ်လည်း ကိုယ်ချိုပါ့မယ် ရှစ်ခွင်တိုင်းမှာ မေတ္တာလှိုင်း မှိုင်းရီပါစေကွယ် ။ ဆန်းကျော်စွာဝင်း

မပြည့်စုံတဲ့ လူငယ်တစ်ဦးပါ အခြားလူငယ်တွေနဲ့ အပြိုင် လူငယ်ဆန်ချင်သေးတယ် တစ်ချို့လူငယ်တွေ ပျော်နေသလို ပျော်ဖူးချင်တယ် တစ်ချို့အခိုက်တန့်တွေ မှာ သိပ်အားငယ်ရတယ် အမေ တစ်ခေါက်လောက်ဖြစ်ဖြစ် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ဖူးချင်တယ် တစ်ခေါက်လောက်ပါပဲ။ စေတန်"

သေရာပါမဲ့ အမာရွတ်တွေ မပျော်ရခြင်းတွေကြားက ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေ အခုနေများ ဘုရားသခင်နဲ့ ဆုံခဲ့ရင် အိမ်မက်တွေစျေးကြီးကြောင်းနဲ့ ဒီနိုင်ငံက အသက်ခန္ဓာဟာ ကျည်တစ်တောင့်စာထက် တန်ဖိုးမဲ့ကြောင်း ငိုပြီးပြောပြမယ်။ အဖက်ဖက်က ယိုဖိတ်နေတော့ ခေတ်ဟာ အချဥ်ပေါက်လာတယ် တရားလည်းမသိ ဓမ္မမရှိ နင်းချေခံရတဲ့ ဦးခေါင်းမှာ ဘယ်ပန်းကမှ ပွင့်လာမှာမဟုတ်ဘူး။ -ရွက်လှေ

ဘယ်တော့မှ လေရဲ့ မျက်နှာသာပေးမှုကို မရပါဘူး။ ကိုယ့်လောင်စာနဲ့ကိုယ် ခုတ်မောင်းပြီး မုန်တိုင်းအလယ်မှာ ကြံ့ကြံ့ခံရပ်တည်နေတော့ တချို့က စွမ်းတယ်ထင်တယ် တကယ်တော့ လွတ်အောင်ပြေးလည်း ကပ်စရာကမ်းမရှိပါဘူး။      - ချောနကျယ်

အတူပျော်ဖူးခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေ ညနေဘက် အတူ စက်ဘီးစီးခဲ့ချိန်တွေ ဖိနပ်မပါပဲ လျောက်ခဲ့ဖူးတဲ့ လမ်းတွေ အတူ ဆိုညည်းခဲ့ဖူးတဲ့ သီချင်းတွေ အတူရှိခဲ့ဖူးတဲ့ နေ့ရက်တွေ ဒါတွေအားလုံးဟာ ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ အတိတ်က ပုံရိပ်ဟောင်းလေးများပါပဲ။ စေတန်"

ငေးမောစရာတွေများတဲ့ ကမ္ဘာမှာ မင်းကိုပဲအကြိမ်ကြိမ် ခိုးငေးဖြစ်တယ် ငါကြည့်မရဆုံးသက်ရှိဟာမင်းဖြစ်ပြီး ငါအချစ်ရဆုံးသက်ရှိဟာလည်း မင်းဖြစ်တယ်။ -ရွက်လှေ

မင်းဟာ ဖွာရှိုက်ရင်း ကုန်သွားမှာ စိုးရိမ်မိတဲ့ နောက်ဆုံးလက်ကျန် ဝိတစ်တိုင် လိုပဲ မင်း မရှိရင် ငါ နေနိုင်ပါ့မလား လို့ တွေးတဲ့အခါ ရွက်ဟောင်းတွေလည်း ကြွေတယ် ရွက်သစ်က ဘယ်တော့မှ မဝေဘူး ငါဟာ အဆုတ်အားနည်းပါတယ် မင်းကို ခပ်ကြာကြာ နမ်းရှိုက်ဖို့တောင် မောတယ် တစ်ရက် .... တခါတလေ တစ်သက် ... ဘယ်လောက် ကြာသွားလဲ မသိချင်တော့ဘူး ငါ မင်းကိုနှမြောပါတယ် ...။ 1 9 9 4

အဆုံးသတ် လမ်းခွဲခဲ့ ကြပြီပဲ ဘယ်သူမှန်လဲ ဘယ်သူမှားလဲ ကိုယ်မသိပေမယ့် မင်းအတွက်နဲ့ဆို ကိုယ့်လိပ်ပြာ ကိုယ်လုံပါတယ် အချစ် စေတန်"