آب یاری

محیط مدرسه چه نقشی در آموزش زیست‌محیطی دارد؟ سعید وفا ـ‌ آموزش محیط زیست نه تنها باید به دانش‌آموزان یاد دهد که چگونه از محیط زیست مراقبت کنند، بلکه باید آنها را تشویق کند تا به عنوان پیشگامان تغییر در جامعه خود فعالیت کنند. https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/810898/&rhash=0ceb6994783a68 کانال آب @water_bio

✔️ *چهارمین سالگرد برگزاری جلسات هفتگی مدرسته روزنامه نگاری کمپین مردمی حمایت از زاگرس مهربان گرامی باد* عنوان اولین جلسه سال ۱۴۰۳ : *دموکراسی محیط زیست، حق تصمیم گیری مردم در طرح های تاثیرگذار بر محیط زیست* با حضور: 👈  عنوان: *شهره صدری خانلو، کارشناس ارشد محیط زیست دانش آموخته دانشگاه Aix-Marseille  فرانسه* 🔹 این جلسه به‌صورت آنلاین و پرسش و پاسخ خواهد بود. 🔹 لطفا قبل از شروع جلسه برای پیوستن به اتاق صرفا مرورگرهای فایرفاکس، کروم و اپرا را نصب و از طریق لینک زیر به اتاق گفتگو وارد شوید👇 https://www.skyroom.online/ch/zagrosmehraban/goftogohayeab 🔹 نکته: تا زمان برگزاری نشست ( یک‌شنبه 19 فروردین ساعت ۹ شب به وقت ایران ) اتاق تعطیل است؛ پس از گشایش اتاق، از طریق ایکون گزینه ورود مهمان به این اجتماع بپیوندید.

جاری شدن آبشار جادر در منطقه آل بهاء سعودی پس از بارندگی شدید اخیر ✔️ @WwaterAction

یکپارچه سازی داده ها، کلید آینده آبیاری هوشمند مدیریت یکپارچه چرخه آب شامل مدیریت سیستم ها و فرآیندهایی است که آب آشامیدنی برای جمعیت جهان و آبیاری برای کشاورزی را تامین می کند. بر اساس گزارش بانک جهانی، کشاورزی آبی 20 درصد از زمین های زیر کشت جهان را تشکیل می دهد و 40 درصد از کل تولید مواد غذایی در سراسر جهان را شامل می شود. انتظار می رود این ارقام در دهه های آینده به دلیل رشد جمعیت، شهرنشینی انبوه و تغییرات آب و هوایی و سایر عوامل افزایش یابد. بنابراین راه حل های نوآورانه ای که مدیریت زیرساخت های آبیاری را بهینه می کند و بهره وری آب را بهبود می بخشد، باید اجرا شوند و فناوری کلید این مسیر است. امروزه از حسگرهای راه دور، اینترنت اشیا (IoT)، هوش مصنوعی و تجزیه و تحلیل داده‌ها می‌توانند در کمک به تولیدکنندگان برای افزایش کارایی محصول و تقویت پایداری در بخش مهمی برای امنیت غذایی جهانی مفید باشند. بخش کشاورزی برای مقابله با چالش‌های ناشی از کمبود آب، افزایش قیمت‌ها  نیازمند تحول عمیق است. کارشناسان می‌گویند که یکپارچه‌سازی داده‌ها  کلید تحول دیجیتال است و به آبیاران امکان می‌دهد راه‌حل‌های فن‌آوری جدیدی را با استفاده از داده‌ها درجهت ایجاد پایداری بیشتر بکار گیرند. تبدیل دیجیتالی فرآیندها یکی از امیدوارکننده‌ترین فرصت‌های فناوری موجود برای کاهش کمبود آب امروزی است. برخی از مزایای عمده آن شامل بهبودهای عملیاتی و مدیریتی، کاهش هزینه و افزایش ارزش است. با توجه به گزارش اطلاعات جهانی آب با عنوان شتاب بخشیدن به ابزار آب دیجیتال، بازگشت سرمایه (ROI) حاصل از عملیات خودکار می‌تواند به 14 درصد برسد. ✔️ @WwaterAction

. 👈 جنبش قیطریه ✍ محسن رنانی من رای ندادم. من برای اولین بار، در انتخابات اسفند شرکت نکردم. قبلاً بارها نوشته‌ام (این‌جا) که هیچ دموکراسی کاملی وجود ندارد. دموکراسی مثل فوتبال است که هر بازی، تمرینی است برای حرفه‌ای‌تر شدن بازی‌های بعدی. هر انتخابات نیز یک بازی تمرینی برای دموکراسی است که آن را گامی به سوی بلوغ به‌پیش‌ می‌برد. همیشه گمان می‌کرده‌ام اصلاح‌ کشور از طریق انتخابات، سالم‌تر و کم‌هزینه‌تر است. اما این‌بار به احترام اکثریت ملت ایران، رأی ندادم. توافق نانوشته جامعه برای شرکت نکردن اعتراضی در انتخابات، یک «کنش جمعی منفعلانه» است که البته پیامدهای مثبت کوتاه مدتی دارد؛ اما اگر منجر به تغییر ساختاری در داخل یا تغییر رفتاری در خارج نشود، هیچ اثر بلندمدتی نخواهد داشت. کنش‌های جمعی دو دسته‌اند: منفعل و فعال. «کنش‌های جمعی منفعل» (مثل تحریم انتخابات یا تحریم گردهمایی‌های حکومتی)، هزینه و ریسک ندارند اما دستاوردهای کمی دارند و به سرعت دستاوردهای‌شان محو می‌شود. آنچه ماندگار است و تأثیر گذار، «کنش‌های جمعی فعال» است که معمولا حدی از هزینه و ریسک را با خود دارند. کنش‌های جمعی فعال نیز دو گونه‌اند: «کنش‌های خشم‌گرا» و «کنش‌های عقل‌گرا»؛ که اولی خشونت‌آمیز و دومی خشونت‌پرهیز است. اعتراضات خیابانی خودجوش و توفنده، معمولا از جنس «کنش‌های جمعی فعالِ خشم‌‌گرا» هستند که اگر با محوریت نهادهای مدنی (مثل احزاب یا اتحادیه‌ها) شکل‌ نگرفته‌ باشند و فاقد رهبری متمرکز باشند، در بیشتر موارد به خشونت کشیده می‌شوند. هرگاه کنش‌های جمعی به خشونت کشیده شود، آن‌که بهره می‌برد حکومت است؛ چون هم در خشونت‌ورزی، دستِ بالا را دارد و هم خشونت، برایش مشروعیتِ سرکوب می‌آورد. اما «کنش‌های جمعی فعالِ عقل‌گرا»، حرکت‌هایی هستند که از طریق همکاری عاقلانه و مقاومت آگاهانه و به دور از هیجان اعضای جامعه مدنی پدیدار می‌شوند. چنین حرکت‌هایی حتی اگر منجر به تحول امور نشوند، کمترین دستاوردشان تمرین همکاری و ایجاد انسجام و امید در جامعه مدنی و یک گام به‌سوی بلوغ اجتماعی است. اعتراض‌هایی که این‌روزها درباره پارک قیطریه تهران چهره بسته است، یک «کنش جمعی فعال عقل‌گرا»‌ است. بخش‌هایی از جامعه، آرام و آگاهانه، دارند اعتراض می‌کنند. می‌گویند ساخت مسجد بس است، به جای ساخت مسجد، رفتارتان و ساختارتان را اصلاح کنید تا تتمه مومنان نیز بی‌دین نشوند. اگر زور دارید قوانین رانندگی را اعمال کنید، رانت‌خواری را کنترل کنید اما مردم را به‌زور به بهشت نبرید! اما مدیر شهری ظاهر‌گرا، همچون عصر قبیله، گمان می‌کند اگر عقب بنشیند اقتدارش از دست می‌رود. و این‌جا دقیقا همان نقطه‌ای است که جامعه مدنی از جامعه قبیله‌ای متمایز می‌شود. این‌جا نفسِ حضور و مقاومت مدنی مسالمت‌آمیز، حرکتی از جنس کنش جمعی فعالِ عقل‌گراست؛ حرکتی از جنس توسعه است. شهروندان تهرانی کارزاری راه‌انداخته‌اند به‌منظور درخواست از حکومت برای دستور توقف عملیات ساخت یک مسجد تبلیغاتی هشتصد متری (نه یک نمازخانه ساده) در پارک قیطریه. شهرداری تهران در سه سال گذشته فقط ۴۷۵۰ متر پارک ساخته است. با ساخت این مسجد نه تنها ۸۰۰ متر از فضای سبز تهران کاسته می‌شود بلکه با هزینه ساخت این مسجد می‌توان چندین هزار متر فضای سبز جدید ساخت. در کنار ابعاد اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی مسأله، نیز نگرانی‌های جدی‌ای نسبت به تخریب و تاراج گورها و اشیای باستانی احتمالی آن منطقه وجود دارد. (این‌جا را ببنید). و اکنون ما شهروندان ایران نیز تمایل به مشارکت در کارزار تهرانی‌ها را داریم. به گمان من اگر امضاها به صد هزار برسد، یعنی امید در جامعه مدنی هنوز نمرده است. اما اگر امضاها به یک میلیون برسد، یعنی جامعه مدنی نه تنها زنده و امیدوار است بلکه به خودباوری و خودآگاهی و اعتماد به نفس نیز رسیده است. اگر هنوز یک میلیون نفر از جامعه ایران (یعنی حدود یک درصد جمعیت ایران) جرأت آن را ندارند که با نام و نشان رسمی خود یک کارزار مدنی درباره یک موضوع شهری را امضا کنند، به این معنی است که جامعه ما هنوز ظرفیت و شایستگیِ تحولات عقلانی بدون خشونت را ندارد و در مسیر توسعه هنوز راه دراز و پرهزینه‌ای را در پیش دارد. من این کارزار را امضا کردم. شما نیز، اگر تحولات ایران را عقلانی و بدون خشونت می‌خواهید، امضا کنید. اگر هر یک از ما تعهد انجام ده امضا توسط دوستان و نزدیکانمان را بردوش گیریم، یک میلیون امضا در دسترس خواهد بود. اگر امضاها به یک میلیون برسد، ولی تاثیری بر تصمیمات مقامات نگذارد، آنگاه شاهد قوی دیگری خواهد بود بر انجماد و اصلاح‌ناپذیری این ساختار حکمرانی. با یک میلیون امضا، با هر نتیجه‌ای، جنبش قیطریه برنده خواهد بود. م.ر. / شب قدر ۱۴۰۳ لینک امضای کارزار: https://www.karzar.net/106414 #جنبش_قیطریه .

چینی‌ها یه روز دارن به نام روز «چینگ مینگ» که آغاز پنجمین دوره از ۲۴ دوره خورشیدی از گاهشمار چینیه. اسمش با نمکه 🤭 روز چینگ مینگ مردم چین به دیدن آرامگاه درگذشتگان می‌رن و بعدش هم میرن یه چیزی شبیه سیزده بدر خودمون. اما به شدت ریختن زباله و کندن درختان زشت میدونن و در عوض کاشت درخت بید مرسومه. بعضیا هم کلاهی از شاخه های درخت بید سر می کنن و بادبادک هوا می کنن و برگ چای چینی می چینن. تو این روز غذاهای خاصی مثل «چینگ توان» که نوعی شیرینی سبز رنگ با برنج چسبناک درست می‌ کنن. خوردن چینگ توان معنای فرهنگی داره و در روز چینگ مینگ هم گرامیداشت اجداد شونه و نیز به معنای ادامه زندگی، هماهنگی و اتحاد مجدد هم هست.

انقلاب بنفش: کشاورزان هندی برای غلبه بر خشکسالی به کشت اسطوخودوس روی آورده اند کشاورزان جامو و کشمیر در مواجهه با تغییرات آب و هوایی و بحران آب به کشت گیاه کم آب بر و مقاوم به خشکی اسطوخودوس روی آورده و با خشک کردن، روغن کشی و عصاره گیری از آن رونق اقتصادی به کشاورزی منطقه بازگردانده اند. تغییر الگوی کشت وقتی امکان پذیر است که مردم با خطر واقعی دست و پنجه نرم کنند. تامین آب به هر شیوه و بدون در نظر گرفتن آسیب‌های آن و همچنین فقدان سیاست جدی مدیریت مصرف سیاست گذاری اصلی حکمرانی آب در ایران بوده است. مردم مناطقی که به طور جدی با بحران آب دست و پنجه نرم می کنند برای اجرای تغییر الگوی کشت آماده ترند. اراده و اعتبار مالی می خواهده نیست. ✔️ @WwaterAction ✔️ @WwaterAction

‍ ساخت دیوار، گودال و بند ؛ ابتکارجمع آوری آب باران توسط کشاورزان هندی و اقدام در برابر خشکسالی ایالت راجستان هند یکی از آسیب دیده ترین ایالت‌های هند در برابر تغییرات اقلیمی است. اما مردم این ایالت با تکیه بر دانش رونی، دانش مدرن و حمایت‌های دولت هند در راه تاب آور نمودن این ایالت تلاش می کنند تازه ترین تلاش‌ها  ابتکار و خلاقیت روستای سوراجپورا در ایالت راجستان، با ساختن دیوار و بندهایی با هدف ذخیره و صرفه جویی در مصرف آب در جهت احیای زمین های کشاورزی خود، در برابر آسیب های آب و هوایی اقدام کرده اند. این دیوار سال گذشته آزمایش استحکام خود را در جمع آوری رواناب باران گذراند. در مرحله بعد گودالها آب را به مزارع خشک در منطقه مستعد خشکسالی راجستان در شمال غربی هند هدایت کرده و برای اولین بار در بیش از دو دهه احیا شدند. هم اکنون ساکنان سوراجپورا شاهد زنده شدن مزارع خود، پر شدن مجدد چاه ها و زنده شدن دوباره زمین و بازگشت پرندگان مهاجر بوده اند. روستائیانی که برای یافتن کار منطقه را ترک کرده بودند نیز به مزارع خود بازگشته اند. همرج شارما، که در وسط محصول گندم سرسبز خود ایستاده است، می گوید: «روستای ما تا حدود 20 سال پیش بارندگی خوبی داشت و اب به اندازه کافی تمیز و قابل نوشیدن داشت. اما خشکسالی های بزرگ و باران کم منجر به خشک شدن چاه های ما شد. بازده مزارع به صفر رسید. ما سال‌ها فقط یک دور برداشت داشتیم. این جا ما هر سه سال یک بار شاهد خشکسالی هستیم. اما با این که سال گذشته  هم خشکسالی داشتیم اما این بار آب کافی نیز داشتیم». شارما کشاورزی بود تا چند سال پیش در یک کارخانه نساجی در شهر همسایه کار می‌کرد، کمبود آب همچنین باعث شده بود که برادرانش به شهر مهاجرت کنند و مانند او در شیفت های 12 ساعته با 5000 روپیه (50 پوند) در ماه کار کنند. اکنون با این روش ابتکاری جمع آوری آب باران در مقیاس محلی بیش از 40 حلقه از 100 حلقه چاه روستا اکنون آب دارند. » سازمان ملل در سال گذشته هشدار داد که بیش از نیمی از سفره‌های زیرزمینی بزرگ دنیا به سرعت درحال تخلیه شدن است و هند در میان کشورهایی است که در معرض خطر افت شدید آب‌های زیرزمینی به خاطر کمبود آب سطحی است. دیوار سوراجپورا یک مطالعه موردی در تاب آوری آب و هوا است که توجه محققان و کنشگران تاب آوری در برابر تغییرات اقلیمی را جلب کرده است. دولت هند در جهت اقدامات اقلیمی و تاب آور نمودن روستاها مشارکت مردم را در اولویت قرار داده است. /گاردین پ. ن: در کشور ما دانش محلی جمع آوری آب باران به طرق مختلف و با توجه به قابلیت‌های محلی وجود دارد؛ اما مشارکت مردم و سرمایه گذاری در جهت بکارگیری دانش بومی برای مقابله با خشکسالی کاملا در حاشیه قرارداده شده و همه روش‌های پایدار قافیه را  به مافیای سدسازی و انتقال آب باخته اند. سدسازی ضد عدالت و توزیع عادلانه آب است و علاوه بر تخریب شدید حوضه آبریز؛ به دلیل ایجاد نابرابری، منازعات بر سر آب را در طول حوضه تشدید و موجب گسست اجتماعی می شود. روش‌های محلی با تلفیق دانش مدرن جمع آوری آب باران نه تنها موجب احیای اکوسیستم ها می‌شود؛ بلکه به دلیل لزوم مشارکت جمعی و فرهنگ یاریگری همبستگی اجتماعی حول محور آب را تقویت می نماید. سدسازی های مکرر بر رودخانه های دائمی مانع پخش سیلاب در طول حوضه آبریز شده و بخشی از دلایل خشک شدن آب‌های زیرزمینی نیز قطع جریان آب سطحی توسط سدها و به هم ریختن اکوسیستم های انسانی و طبیعی است. اما شوربختانه سدسازی و انتقال آب با همه آسیب‌های اجتماعی و محیط زیستی همچنان سیاست اصلی وزارت نیروست و شوربختانه تر این که وزارت نیرو متولی حفاظت از آب‌های زیرزمینی و سطحی نیز می باشد!!! ✔️ @WwaterAction

قطع درختان کهنسال به اکوسیستم و بقای جنگل آسیب جدی می زند. درختان مسن تر به محافظت از گونه های در معرض خطر کمک می کنند نتایج مطالعه جدید دانشگاه بارسلونا نشان داده است که قدیمی ترین درختان جنگل به جلوگیری از ناپدید شدن گونه های در معرض خطر در محیط طبیعی کمک می کنند. این مطالعه برای اولین بار نقش تعیین کننده قدیمی ترین درختان را در حفاظت از موجودات زنده دیگر به لطف فیزیولوژی خاص و منحصر به فرد آنها آشکار می کند و نشان می‌دهد سلامت درختان جنگل و حفاظت از گونه ها به سلامت کل اکوسیستم بستگی دارد. ✔️ @WwaterAction