𝑷𝒖𝒓𝒑𝒍𝒆 𝒃𝒖𝒕𝒕𝒆𝒓𝒇𝒍𝒚໋۫⋆ ࣪ ִֶָ 

سد دفاعی من درمقابل ناراحتی=خواب

وخب الان که فکرمیکنم حتی هیچوقت شروع هم نشده بود!

بعدازحرف زدن بافرشته به این نتیجه رسیدیم وخب بنظرم خیلی دردناکه

و هر شب به این فکر میکنم که رها کردن من ،اینقد راحته ؟! پس خودم انجامش میدم و تظاهر به اینکه مهم نیست، فقط نظاهره🙂 و اینکه چرا ارزش گذاری و درک آدما اینقد پایینه؟ الویت کسی بودن اینقد محال و سخته ؟!!

و بازم خداروشکرمیکنم بابت آدمای خوبی که توزندگیمن... خانوادم،فرشته،...

تنهاحسی که دارم عصبانیته

و وقتی نگاه میکنم همه روابطم با آدمابرای این تموم شده که میزانی که اونا الویت من بودن،من اولویتشون نبودم...

هرکسی ازاطرافیانم نباشه ونشناستم فکرمیکنه مشکل ازمنه که انقدر رابطم با آدما زود تموم میشه ولی حقیقت اینه که من خیلی از آدمایی که میان تو زندگیم شانس نمیارم

تابستونم جوری که براش برنامه ریخته بودم نمیگذره پس برنامه ریزیم روعوض میکنم وجوره دیگه ای خوش میگذرونم

من کسی روکه هیچ جای زندگیش الویتش نباشم الویت خودم نمیزارم پس اینجوری بهتره!