𝐇𝐎𝐍𝐄𝐘𝐌𝐎𝐎𝐍

«ولی یه واقعیتی رو می خوام بگم؛ تموم اون روزایی که سرم و می گرفتم بالا و با غرور می گفتم به هیچکس نیاز ندارم، تموم وقتایی که تنهایی رفتم بستنی و قهوه خوردم، تموم ساعت هایی که رویا بافی کردم که تنهایی از پس همه چیز برمیام، تموم اون لحظه هایی که می ترسیدم یه کاری رو انجام بدم اما خب می دیدم هیچ‌ادمی نیست که دستم و بگیره و بگه نترس، تموم اون شبایی که قلبم از استرس و تنهایی تند میزد و جز من و من هیچکس نبود، من فقط وانمود می کردم که نیاز ندارم کسی باشه. اما از عمق روح و وجودم نیاز داشتم کسی باشه که مطمئن باشم حواسش بهم هست و تنها نیستم. یکی که بغلم می کرد و می ذاشت تو بغلش تا صبح گریه کنم»

نمیتونی همونجایی که اسیب دیدی خوب بشی. چه مکان خاصیه چه ادم خاصی بعضی موقع ها باید قبول کنیم که ادما عوض نمیشن چقدر میخوای خودتو داغون کنی برای ادمایی که بهت اهمیت نمیدن؟ -سارا حقیقت @honeymoonforever

یه سکانس تو سریال در انتهای شب ماهرخ به پدرش اعتراض کرد چرا اجازه ندادی بازیگر بشم؟! و پدرش جواب داد « تو اگر واقعا میخواستی بازیگر بشی به حرف من گوش نمیدادی و میشدی» میدونی میخوام چی بگم؟! راهِ خودتو برو چون بعداً کسی حسرتای تورو گردن نمیگیره حتی همون آدمی که محدودت کرده...!

در نهایت چیزی که همه چیز رو ترمیم می‌کنه، زمانه.