من چراغ‌ها را روشن می‌کنم.

امروز جشن فارغ‌التحصیلی یه گروه از بچه‌های داروسازیمونه. طبق عادت همیشگی، با دوستم اومدیم سالن مطالعه دانشگاه که درس بخونیم. یکی از این دوستان، در سالن مطالعه رو به طرز وحشتناکی باز کرد و وقتی هم بهش اعتراض کردن، گفت:«دانشگاه همینه! عادت می‌کنی.» خواستم بگم اگه نتیجه شیش سال درس خوندن، اینه که یک نفر هنوز نمی‌دونه توی سالن مطالعه باید چطوری برخورد کنه، لطفا به من نگید که تحصیلات، شعور میاره. چون قطعا ازتون نمی‌پذیرم. #Daily

می‌تونم یه کتاب در مورد «همراهی» بنویسم.

«کسی که بخواد همراهی‌ت کنه، منتظر درخواستت نمی‌مونه.»

ما تا زمانی که کسی با چیزی یادمون می‌افته، زنده‌ایم. خروارها خاک هم نمی‌تونه در حقیقتِ این جمله، خللی وارد کنه.

زمان برد تا فهمیدم عشقی که روزی توی قلبِ کسی جا می‌ذاری، می‌تونه سالها بعد با همدلیِ یک روحِ روشنِ دیگه بهت برگرده.

نفسم برید از زیباییِ وجودت:)

چون که دلم می‌خواست علاوه بر آهنگت عکسات رو هم داشته باشی. تویی که همیشه بغلم می‌کنی، قشنگی‌های زندگی رو یادم میندازی و باعث میشی خودمو بیشتر دوست داشته باشم. قلب و ستاره‌های زیاد به سمتت.💜✨ برای تویی که کنارت روشن‌ می‌شم.✨💜

من تظاهر به شادی نمی‌کنم؛ اما غمگینم نیستم. انگار مغزم برای دفاع از خودش، ادراک یه سری مسائل رو خاموش کرده. جنبهٔ خودمراقبتی داره. که بتونم ادامه بدم. به کار، به زیست، به فرار.

اگه من نباشم کی هست؟

آه عزیز من! چه قدر سخت است دور بودن از آنچه دوستش داریم. من از دیدن روی تو محرومم. برای من هیچ چیز دیگری در دنیا به پای آن نمی‌رسد. -آلبرکامو.