𝙨𝙖𝙛𝙚 𝙥𝙡𝙖𝙘𝙚📍

خیلی جمع شده. مثل یك کوه شده. با هیچ‌چیز آروم نمی‌گیره. پر از شَك شدی. پر از ترس شدی. به هیچی اطمینان نداری. دلت می‌خواد حرف بزنی، همش حرف بزنی و یکی با جون و دل بهت گوش کنه؛ ولی خب نیست کسی که بی شیله‌پیله باشه و خیالت راحت باشه. همشون دنیای عجیبی دارن و با کاراشون تیکه تیکه زخمیت می‌کنن و روش نمك می‌ریزن. کاش می‌تونستم خودم رو گول بزنم بگم همه‌چی خوبه و جریان زندگی بر وفق مرادِ، ولی نیست، نمی‌تونم. درسته ترس خوبه و نشون می‌ده زندگیت داره پیش می‌ره، ولی اینکه غرق بشی تو ترس‌هات؛ نه می‌ذاره نفس بکشی و هرچقدرم بیشتر دست و پا بزنی که خودت رو نجات بدی، بیشتر پایین می‌ری و بیشتر با عمق فاجعه روبه‌رو می‌شی.

‏وقتی کسی تو زندگی من بوده و به هر دلیلی، حتی با ناراحتی و جدال ارتباطمون تموم شده دلیل نمیشه پشت سرش بد بگم. اتفاقا احترام فقط مختص به حین رابطه نیست و بعد از رابطه هم جریان داره. جزئیات هرچه دردناک باشن باید پرایوت بمونن چون نحوه یاد کردن از اون فرد پشت سرش یا توی جمع شخصیت شما رو نشون میده.

امشبم برات دعا کردم! مطمئنم جات خوبه فرفریه نازم:)

صبح شد، ولی ما هنوز هزار شبِ تمام نشده داریم. یک صبح آدم تن‌اش بیدار می‌شود و روح‌اش نه، بعد سال‌ها زندگی می‌کند بی آنکه کسی باور کند و هر صبح از تابوت بیرون می‌آیم، سر کار می‌روم و باز به تابوت برمی‌گردم.

تلاش کردما خیلیم تلاش کردم ولی نشد... وقتی ندارمت چطور میتونم به زندگی برگردم و وانمود کنم چیزی نشده؟!

لوم نده عزیزم😭

بچه ها ادمینتون پولایی که براش واریز کردید و گرفت باهاش ماشین خرید رفت دوبی💞

بی‌اندازه خسته‌ام. آنقدر خسته که دیگر هیچ‌چیزی اهمیت ندارد. دلم می‌خواهد از اینجا بروم، بدون توقف. نه کسی را می‌خواهم و نه چیزی را، فقط می‌خواهم نباشم. اصلا وقتی یک تکه از قلبت را از دست داده ای چطور میتوانی برای بقا تلاش کنی؟؟