پناهگاه نِل

بی تو چه کنم با این همه غم...

00:48

من بی تو در پوچی به سر می‌برم؛ برایت اعتراف می‌کنم، آن سان که محکومی سرانجام پای چوبۀ دار به گناه نکرده‌ای اعتراف می‌کند، تا فرجامی را برای خود توجیه کند که خواهان آن نیست؛ تو امّا وارد رگ‌هایم شدی و همه‌چیز تمام شد و خیلی سخت است بخواهم از تو شفا یابم‌. من به نوشتن برای تو ادامه می‌دهم، ادامه می‌دهم، و دوستت خواهم داشت. تو درون من ساکنی. - غسان کنفانی، نامه به غادةالسمان

«پیشترها اگر می‌گفتند مجذوب کسی خواهم شد، از ته دل می‌خندیدم؛ هیچ موجودی را بیرون از خودم نمی‌دیدم، تا تو ذرّه‌ذرّه آمدی به درونم؛ با هر نبض من می‌تپی.»

بدون تو این زندگی مرگ بود، دلیلی برای نمردن شدی...

گرمی دست نوازشگر تو، مرهم زخمای کهنه‌ی منه تپش چشمه‌ی خون تو رگ من، تشنه‌ی همیشه با تو بودنه

2:04

پناهگاه دل من، باور بکن درباره‌ی تو اشتباه نمی‌کنم، باور بکن نمی‌توانی مرا در خودم زندانی سازی. من به تو می‌گریزم و‌ نجات هر دویمان را به چنگ می‌آورم. - مرتضی‌ کیوان، نامه به پوری سلطانی

او گویی که در خاک خود نروییده بود، به این‌جا تعلّق نداشت؛ سرگشته و پریشان بود، مبهوت و کمی بی‌اراده.

یاد تو هرجا که هستم با منه.