ندای امت🇰🇼

محمّدﷺ از کجا می‌دانست؟! ادّعای الوهیّتِ فرعون و شگفتیِ تاریخیِ قرآن هیچ‌جای تورات و انجیل نمی‌بینیم که فرعون ادّعای خدایی کند. اگر واقعاً فرعون چنین ادّعایی کرده بود، بسیار بعید بود تورات از آن سخن نگوید زیرا: 1. تورات بیشتر از هر کتابی درباره‌ی فرعون سخن گفته و به شرح و تفصیلِ جزئی‌ترین رفتارها و گفتارهای او پرداخته است. حال چطور ممکن است از این ادّعای بزرگ و مهمِ او غفلت کند؟! 2. تورات تلاش می‌کند تا فرعون را شخصیتی مملو از رذایلِ اخلاقی نشان دهد. پس اگر او چنین ادّعایِ شنیعی داشت حتماً آن را ذکر می‌کرد تا شخصیّتِ منفیِ او کامل‌تر تصویر شود. 3. محوریّتِ داستان تورات، تلاش‌های موسی برای دعوتِ فرعون به یکتاپرستی‌ست. حال اگر در مقابلِ این دعوت‌های موسی، فرعون خودش را خدای جهان می‌دانست، چطور ذکرِ این نکته‌ی بسیار مهم در تورات مغفول مانده است؟! با این حال قرآن محورِ اصلیِ داستان را تغییر می‌دهد و برخلاف تورات، بارها از ادّعای خداییِ فرعون صحبت می‌کند: 1. النّازعات: فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿۲۳﴾ فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ ﴿۲۴﴾ ترجمه: پس قومش را جمع کرد و فریاد برآورد و گفت: «من، پروردگار برتر شما هستم» 2. الشّعراء: قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ ﴿۲۹﴾ ترجمه: (فرعون) گفت: اگر معبودى جز من برگزينى، قطعاً تو را در شمار زندانیان قرار خواهم داد 3. القصص: وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ مَا عَلِمۡتُ لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرِي ﴿۳۸﴾ ترجمه: و فرعون گفت: ای بزرگان! معبودی جز خودم برایتان سراغ ندارم ‌‌‌‌ چرا محمّدﷺ باید محوریتِ مهم‌ترین داستانِ تورات را به چیزی تغییر دهد که اگر صحيح بود، غفلتِ تورات از آن بسیار بعید بود؟! این در حالی‌ست که قرآن یکی از مهم‌ترین دلایلِ صدقِ خود را خبردادن از محتوای کتبِ اهل کتاب می‌داند و بنابراین موافقتِ داستان‌های قرآن با تورات و انجیل اهمیّتِ زیادی برای پیامبر داشته است! به هر حال تاریخ سپری شد و قرن‌ها گذشت تا خط هیروگلیف کشف شود و متونِ مصری خوانده شوند. امروزه بینِ مورّخین و باستان‌شناسان امری کاملاً مشهور است که فراعنه خود را خدا می‌دانستند. ورونیکا ایونس (Veronica Ions) در "شناخت اساطیر مصر" می‌نویسد فرعون تجلّیِ خدایان بر زمین شمرده می‌شد و یکی از القابِ او «آفریننده‌ی همه چیز» بود. [۱] در سنگ‌نبشته‌ی شماره‌ی ۴۱۰ موزه‌ی هیلدس‌هایم آلمان رامسس دوم خود را این‌گونه معرّفی می‌کند: پادشاهِ مصرِ علیا و سفلی، پروردگارِ زمین‌ها، رامسیس-مریامون، خدای بزرگ! [٢ ] شگفتی قرآن در اینجا تمام نمی‌شود؛ قرآن به ما خبر می‌دهد فرعون علاوه بر این‌که خود را بزرگ‌ترین خدا یا همان ربّ الأعلى می‌دانست، در کنار خود معبودهای دیگری نیز قرار داده بو د: الأعراف: وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِيُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَنَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡ وَإِنَّا فَوۡقَهُمۡ قَٰهِرُونَ ﴿۱۲۷﴾ اشراف قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قومش را رها می کنی تا در زمین فساد کنند و تو و الهه‌هایت را ترک نمایند؟ گفت: پسران بنی اسرائیل را می کشیم و زنانشان را زنده نگاه می داریم و ما بر آنان مسلط و چیره‌ای م. این راز تاریخی هم پس از رمزگشاییِ خطِّ هیروگلیف برملا شد. پروفسور کنت کیچن (Kenneth Kitchen) در کتابِ "رامسس دوم" می‌نویسد که در واقع فرعون خود را خدای واقعیِ مصر می‌دانست امّا در همین حین خدایانی چون آمون و پتاح و رع نیز بودند که در سایه‌ی فرعون قرار داشتند و فرعون برای آن‌ها معابدی ساخته بود که در اصل محلِّ یادبودِ خودِ فرعون به شمار می‌رفتند [٣] این حقیقت که مدت‌ها در تاریکیِ جهلِ بشر از تاریخِ خود پنهان شده بود، در روشنایی قرآن برای مفسّرینِ مسلمانی چون ابوحیّان آندلسی آشکار بود. او می‌گفت: «معنی این آیه این است که فرعون عبادتِ برخی اصنام را در کنار پرستش خود بر مردم واجب کرده بود» [۴] شاید اکنون روشن شده باشد چرا محمّدﷺ با وجودِ استبعادِ غفلتِ تورات و کراهتِ اهلِ کتاب، چنین تغییرِ بزرگی در داستان ایجاد کرد؛ منبعِ گفته‌های او نه تورات، بلکه خدای عالم الغیب و هدفِ او نه جلبِ رضایتِ خاخام‌ها، بلکه تبیانِ حقیقت بود. ✨صلّوا عليه وسلّموا تسليما 📚ارجاعات [۱] تاریخِ اساطیرِ مصر، ورونیکا ایونس، ترجمه‌ی باجلان فرّخی، ص ۱۸۵ [۲] Tyson L. Putthoff, Gods and Humans in the Ancient Near East, Cambridge: Cambridge University  Press, 2020, p.42 [۳] رمسيس الثاني، كنت. أ. كتشن، ص ٢٥٠ و ٢٨٥ [۴] أبوحيان، البحر المحيط، تحقيق: صدقي محمد جميل، بيروت: دار الفكر، 1420هـ، 5/144. به نقل از چنل پاسخ به آتئیست

📜فرعون یا پادشاه؟! دقّتِ حیرت‌انگیزِ قرآن در نقلِ وقایعِ تاریخی 1. برخلافِ باورِ عموم، تمامِ پادشاهانِ مصر لقبِ فرعون نداشتند و استعمالِ این لفظ برای حکّامِ مصر از ۱۵۵۰ ق.م آغاز شد. [۱] این مطلب به تازگی با خوانشِ متونِ مصری در قرنِ نوزدهم کشف شده است. 2. مطابقِ گزارشاتِ تورات، یوسف بسیار قبل‌تر از این تاریخ زندگی می‌کرد. اکثرِ محقّقین معتقدند او زمانِ هکسوس‌ها (سده‌ی هفدهم ق.م) می‌زیست [۲] و بسیاری نیز معتقدند تاریخِ زندگیِ او به دودمانِ دوازدهم فرمانروایانِ مصر یعنی حتّی به قبل از هکسوس‌ها مربوط است [۳] در هر صورت چیزی که مشخّص است این است که یوسف متعلّق به زمانِ فرعون‌ها نیست و آن‌چه تورات می‌گوید به قرن‌ها قبل از فراعنه برمی‌گردد. 3. تورات هم برای اشاره به پادشاهِ مصر در زمانِ موسی و هم برای اشاره به پادشاهِ مصر در زمانِ یوسف، از لفظِ فرعون استفاده می‌کند: خروج [8 : 25]: پس فرعون، موسی و هارون را به حضور طلبید و گفت: «بروید و در همین سرزمین برای خدای خود قربانی کنید.» پیدایش [41 : 14]: فرعون ‌فرستاد تا یوسف ‌را فوراً از زندان ‌بیرون‌ بیاورند. یوسف ‌صورت‌ خود را تراشید و لباسش ‌را عوض‌ كرد و به ‌حضور فرعون‌ آمد. استعمالِ لفظِ "فرعون" برای پادشاهِ زمانِ یوسف خطای تاریخی‌ای‌ست که موجبِ انتقاد از تورات شده است. [۴] 4. قرآن نیز پادشاهِ مصر در زمانِ موسی را فرعون می‌نامد: وَقَالَ مُوسَىٰ يَٰفِرۡعَوۡنُ إِنِّي رَسُولٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ﴿الأعراف: ۱۰۴ ﴾ امّا در کمالِ تعجّب، هربار که می‌خواهد به پادشاهِ مصر در زمانِ یوسف اشاره کند، از لفظِ "پادشاه (به عربی: الۡمَلِك)" استفاده می‌کن د: قَالَ ٱلۡمَلِكُ إِنِّيٓ أَرَىٰ سَبۡعَ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ...﴿یوسف:۴۳﴾ قَالُواْ نَفۡقِدُ صُوَاعَ ٱلۡمَلِكِ... ﴿یوسف:۷۲﴾ كَذَٰلِكَ كِدۡنَا لِيُوسُفَۖ مَا كَانَ لِيَأۡخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ ٱلۡمَلِكِ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ... ...﴿یوسف:۷۶﴾ وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦ أَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِي... ...﴿یوسف:۵ ۴﴾  چرا محمّد، همان درس‌نخوانده‌‌ای که در صحرای عربستان چوپانی می‌کرد، در این مسئله‌ی بسیار ریز و جزئی با تورات مخالفت می‌کند تا قرآنش قرن‌ها بعد در این امتحانِ تاریخی‌ای که تورات را زیرِ سؤال برد سربلند برون آید؟! تِلۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهَآ إِلَيۡكَۖ مَا كُنتَ تَعۡلَمُهَآ أَنتَ وَلَا قَوۡمُكَ مِن قَبۡلِ هَٰذَاۖ فَٱصۡبِرۡۖ إِنَّ ٱلۡعَٰقِبَةَ لِلۡمُتَّقِينَ ﴿هود: ۴۹﴾ 📚ارجاعات [۱] Word History: Societies of the Past, Charles Kahn, p74 [٢] الوجود التاريخي للأنبياء وجدل البحث الأركيولوجي، الدكتور سامي عامري، الصفحة ٤٠٩ [٣] Redford, Donald B. (1993). Egypt, Canaan, and Israel in Ancient Times. Princeton University Press. P 260 [۴] Joel Fotman, ‘The use of the term ‘‘Pharaoh’’ in the Bible’, Jewish Bible Quartely, Janyary - March,  2015, Vol. 43, No,1,P. 48. ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾ ادامه دارد ؟؟؟

سخنان ابومحمد جولانی رهبر مجاهدان مردمی سوریه و واکنش سریع او نسبت به سخنان اردوغان ریس جمهور ترکیه که قصد توافق با بشار حسد را دارد.

انسان بین خیر وشر (نفس انسان) وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها و سوگند به نَفْسِ (انسانی) و آن (نیروی عظیمی) که آن را کامل و بی‌نقص آفرید؛ شمس - ۷ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها آنگاه گنه‌کاری و پرهیزکاری‌اش را به او الهام نمود. شمس - ۸ اسلام همچون دیگر ادیان آسمانی برای اصلاح عمومی جامعه،پیش از هرچیز بر پرورش وپاکسازی نفس انسانی میپردازد نفسی که درست نباشد در مستحکم. ترین نظام ها، بی نظمی وبی سروسامانی ایجاد می کند وازین طریق به هدفهای پست دست می یابد. نفس کریم،قوی وشریف در احوال واوضاع نابسامان وپریشان،نظم وسامان می آورد وپاره‌گی ها را میدوزد واز درون آن شرافت ونجابت می درخشد پس نیکو تصرف میکند وراه راست را میابد واز میان طوفان واز باد ها راه صحیح را پیدا میکند اسلام درمعالجه نفس انسانی به منظور اصلاح آن از دو جنبه بدان می نگرد 1️⃣اول،از اینجهت که در نفس انسانی فطرت پاک ‌وسرشت پاکی وجود دارد که به مقتضای آن میل وگرایش به خیر دارد وچون خیر را دریابد مسرور می گردد. وازشر بدش می آید واز ارتکاب آن محزون می‌شود. ‌ادامه ‌امتداد وجود خود را و‌درستی زندگی خویش را در حق می بیند. 2️⃣دوم؛اینکه در کنار امر اول در نفس انسانی گرایشات سبکسرانه ای نیز هست که آن را از راه راست منحرف ودور می سازد. وارتکاب کارهائی راکه بضرر وی تمام می شود ،درنظرش زیبا جلوه می دهد تا اینکه اورا در ‌پرتگاهی عمیق گرفتار می نماید سرنوشت انسان بستگی بدانجهت دارد که تسلیم آن گردد(اگر تسلیم گرایشهای خیر گردد سرنوشت وی خیر است) (واگر تسلیم گرایش های بد گردد سرنوشت وی بد است قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها (سوگند به همه‌ی این‌ها که) بی‌شک کسی که نفسِ (خود) را رشد دهد، به هدف و مقصود خویش دست یافته است؛ شمس - ۹ وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها و هر کس جلوی رشد آن را بگیرد و آن را به مسیر گناه کشاند، ناکام خواهد ماند و به مقصود نخواهد رسید. شمس - ۱۰

فکر زیاد و تشویش بیش از حد قاتل انسان است، پس در مقابل مشکلات به استغفار بسوی الله رجوع کن.

چه دعای زیبایی! پروردگار!من و فرزندانم را از جمله نمازگزاران قرارده

بگو: «هیچ حادثه‌ای برای ما رخ نمی‌دهد مگر آنچه خداوند برای ما نوشته مقرّرداشته است؛ او مولا (و سرپرست) ماست؛ و مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل کنند! [ التوبه51 ] کسی که باور دارد همه چیز اثری از تقدیر خداوند است، باور دارد که تمام چیزهایی که دچارش می‌شود، نوشته الهی است. پس اگر امیدمان تنها به خداوند باشد، دچار هر مشکلی که بشویم، می‌دانیم که بدون شک اگر مشکل را داریم راه خروج از این مشکل را هم داریم🤍 کسی که از خدا بترسد و برای او احترام عمیقی قائل باشد، ایمان دارد و می‌داند که، الله متعال کسانی که به او اعتماد کنند و برای او احترام قائل باشند را محروم نمی‌سازد❤️ ➖➖➖➖➖➖