زاده‌ی نور

حس از دست دادن هیچ‌ زمانی تکراری نمی‌شه! تو هربار با یه بُعد جدیدتری و متفاوت‌تری از حس از دست دادن روبه‌رو می‌شی که مزه‌ی تلخ‌ هر کدومش تا همیشه زیر زبونت باقی می‌مونه و هربار بهت یادآوری می‌کنه که این بار از دفعه‌ی پیش فرسایشی‌تر و دردناک‌تره.

بالاخره تونستم با یکی از آهنگ‌های موردعلاقه‌ی روسیم‌ همخوانی کنم و تقریبا بفهمم چی می‌گن

بعضیا یه جوری خوشگلن که دلم می‌خواد به خاطرشون نقاشی یاد بگیرم و نقاشی‌شون کنم.

امروز بالاخره با وجود زانو درد تونستم پرش کاتای جدیدم رو درست برم و وقتی رسیدم آخرای تمرینم دیدم درد خاصی حس نمی‌کنم و همه چی اوکیه، شاد و شنگول بعد باشگاه دو ساعت با دوستم پیاده‌روی کردیم و این موفقیت کوچولوم رو جشن گرفتم. الان که رسیدم خونه علاوه بر زانو، دیدم مچ‌ همون پام هم درد می‌کنه. هیچی دیگه باید سلام گرمی کنم به کمپرس و پماد و باند عزیزم، دلم اصلا براتون تنگ نشده بود.

بمانیم و پس بگیریم یا فرار کنیم و روانمان را حفظ کنیم؟ دغدغه‌های زندگی با خانواده ایرانی

اخیرا تلاش برای داشتن یک رفتار و کردار درست در زمانه‌ای که به نظر می‌رسد دیگر کسی زیاد برای این مسئله تره هم خورد نمی‌کند و برای همگان همه چیز همین است که هست، ابلهانه به نظر می‌رسد.

جای خالی یه ساز رو توی زندگیم حس می‌کنم.

آدم‌ها می‌تونن ده قدمی‌ت زندگی کنن ولی ازت دور باشن.