ZERO POINT

هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد آن کس که دلی دارد آراسته معنی گر هر دو جهان باشد در پای یکی ریزد گر سیل عِقاب آید شوریده نیندیشد، شوریده نیندیشد ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد، دیوانه نپرهیزد آخر نه منم تنها در بادیه سودا عشق لب شیرینت صد شور برانگیزد تا دل به تو پیوستم راه همه در بستم جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان كه منم كی ببینم مرا چنان كه منم گفتی اسرار در میان آور كو میان اندر این میان كه منم كی شود این روان من ساكن این چنین ساكن روان كه منم بحر من غرقه گشت هم در خویش بوالعجب بحر بی‌كران كه منم این جهان و آن جهان مرا مطلب كاین دو گم شد در آن جهان كه منم فارغ از سودم و زیان چو عدم طرفه بی‌سود و بی‌زیان كه منم گفتم ای جان تو عین مایی گفت عین چه بود در این عیان كه منم گفتم آنی بگفت‌های خموش در زبان نامده‌ست آن كه منم گفتم اندر زبان چو درنامد اینت گویای بی‌زبان كه منم می شدم در فنا چو مه بی‌پا اینت بی‌پای پادوان كه منم بانگ آمد چه می دوی بنگر در چنین ظاهر نهان كه منم شمس تبریز را چو دیدم من نادره بحر و گنج و كان كه منم https://t.me/ZeroPointlevel

  دل نمانده‌ست که گوی خم چوگان تو نیست 💠💠💠 خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست 💠💠💠 تا سر زلف پریشان تو در جمع آمد هیچ مجموع ندانم که پریشان تو نیست 💠💠💠 🌸به کجا میروی آخر شکار رحمتی 🌸

ز خاک من اگر گندم بر آید از آن گر نان پزی ، مستی فزاید خمیر و نانبا ، دیوانه گردد تنورش بیت مستانه سراید ز خاک من اگر گندم بر آید ز خاک من اگر گندم بر آید از آن گر نان پزی ، مستی فزاید از آن گر نان پزی ، مستی فزاید خمیر و نانبا ، دیوانه گردد تنورش بیت مستانه سراید میا بی دف ، میا میا بی دف ، میا بی دف به گور من زیارت که در بزم خدا غمگین نشاید ز خاک من اگر گندم بر آید از آن گر نان پزی ، مستی فزاید از آن گر نان پزی ، مستی فزاید خمیر و نانبا ، دیوانه گردد تنورش بیت مستانه سراید بدری زان کفن بر سینه بندی خراباتی ز جانت در گشاید مرا حق از ، مرا حق از می عشق آفریدست همان عشقم ، همان عشقم اگر مرگم بساید منم مستی ، منم مستی و اصل من می عشق بگو از می ، بگو از می به جز بگو از می به جز مستی چه آید منم مستی ، منم مستی واصل من می عشق بگو از می ، بگو از می به جز بگو از می به جز مستی چه آید مرا حق از می عشق آفریدست همان عشقم ، همان عشقم اگر مرگم بساید

هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش نگران تو چه اندیشه و بیم از دگرانش ا🌸🌸🌸ا آن پی مهر تو گیرد که نگیرد پی خویشش وان سر وصل تو دارد که ندارد غم جانش ا🌸🌸🌸ا هر که از یار تحمل نکند یار مگویش وان که در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش ا🌸🌸🌸ا چون دل از دست به در شد مثل کره توسن نتوان باز گرفتن به همه شهر عنانش ا🌸🌸🌸ا به جفایی و قفایی نرود عاشق صادق مژه بر هم نزند گر بزنی تیر و سنانش ا🌸🌸🌸ا گفتم از ورطه عشقت به صبوری به درآیم باز می‌بینم و دریا نه پدید است کرانش ا🌸🌸🌸ا عهد ما با تو نه عهدی که تغیر بپذیرد بوستانیست که هرگز نزند باد خزانش https://t.me/zeropointgroup