کنج خلوت

"چشم‌ها، چشم‌ها، نمی‌دانی..."

"همه‌چیز تمام می‌شود." این لحظه‌ها، روزها، جوانی، درس، کار، مشکیِ موها، عمرمان، شب‌های کش‌دار، ابتداهای لذیذ، انتهاهای جان‌فرسا، گریه‌های طولانی، لبخند‌های مجروح، تنهایی، تنهایی، همه و همه... " همه‌چیز تمام می‌شود." آن لبخندها، آن قهقهه‌ها، تمامِ روزهای گرم، گعده‌ی شبانه با چای، آغوش محبوب، کلمات نغز دلبرانه، بوها، بوهای مست‌کننده، زیبایی‌های بی‌حد، آسملانِ آبی، قرصِ ماه، "همه‌چیز تمام می‌شود." روزی چشم باز می‌کنی و عزیزانت هم رفته‌اند. اگر شانس بیاوری یا نمی‌دانم شانس نیاوری شاید، خودت باشی قبل آن‌ها و نرفته باشی، تمام می‌شوند. با خودت تکرار کن! "همه‌چیز تمام می‌شود" "همه‌چیز تمام می‌شود" "همه‌چیز تمام می‌شود"

"تمام محاسباتم نشان می‌دهد وقت شاعر شدن است."

اول اینو ببینین.

نصف فیلم‌هام، همراه شده با صدای خودم و خب قابل پخش نیست متاسفانه. قابل پخش‌هارو می‌ذارم براتون.

شبِ من گم شده در کوچه‌ی بی‌خوابی‌ها خواب کن چشم مرا ای نگه رویایی