Vergangenheit 🇩🇪🇷🇸🇰🇵🇯🇵

و نکتۀ دوم که همواره بر اون تاکید کردم: کسی که استقلال مالی نداره، استقلال سیاسی هم نداره (کسی که نونش رو از بهزیستی در میاره یا با خانوادش زندگی می‌کنه مستقل نیست) و برای همین وقتی ازم می‌پرسید: "جهت سیاسیت چیه؟!" لبخند می‌زنم.

این بازخوانی از تاریخ جمهوری وایمار باید به شما یک درس عبرت بده. اکثریت مردم فارغ از ملیت و جنسیت و هرگونه دسته‌بندی، به معنای خاص کلمه احساسی عمل می‌کنند و این عملِ احساسی لزوما با منافع اون‌ها همسو نیست و دلیل شکست KPD در برابر NSDAP همین بود. در این مثال تاریخی، طرف، صرفا برای پیروزی در یک دعوای بی‌مورد _و چه بسا تخیلی_ از دامن چپ‌ها پریده بغل راست‌ها. خب چرا چنین شخصیتِ نابالغ و احساسی باید حق رای داشته باشه و در تعیین سرنوشت یک کشور سهیم بشه؟

توضیحات یکی از فعالان محیط‌ زیست در خصوص مکانیسم انتخابات در آن کشوری که یک طرف فینال یورو 2024 قرار گرفته است.

اتفاق در دوئل ها داکتر مثلا اینجوری که در حوزه پاریس من از ملی گرا ها اول شدم دور اول، و تو از چپ ها دوم حزب مکرون هم سوم. در دور دوم حزب مکرون میاد میگه اونجا هایی که من سوم شدم نماینده ام رو پس میکشم و برید به چپ رای بدین چپ هم میگه منم همینطور جایی که سوم شدم برید به مکرون بدید اینجوری شد که تجمیع رای هاشون جبهه ملی رو شکست داد(اگر دو تا ۶ میلیون رو جمع کنی مصداق این مورد میشه و از ۹ بیشتر میاد) البته با عنگلیس فرق داره تا جایی که میدونم اونجا یه سیستم دیگه هس

در فرانسه هم همین فاجعه تکرار شده. اگر کسی دلیلش رو می‌دونه به اشتراک بذاره.

پسر من از توئیتر فارسی متنفرم، ایرانیِ مدرن همه‌چیزش نفرت‌انگیزه ولی این توئیتر فارسی به معنای واقعی کلمه محل پراکنش نجاست هست. یک مشت بی‌کار و لومپن‌پرولتاریا و ترول و بیش‌فعالِ جنسی و اروتیک‌نویس و خرزشی و چپولِ کافه‌ای و تورِکویردوست و بچه‌پولداری که حتی یک روز هم تو عمرش کار مفید نکرده دورهم جمع شدن و صبح تا شب با رکیک‌ترین و بی‌مایه‌ترین روشِ ارتباطی، در سروکلۀ همدیگه می‌کوبند و مشکل بزرگ اینجاست که هرجایی هم می‌ری یک تعدادی دل‌خوش در حال دست‌به‌دست کردن اسکرین از بیانات گوهربار این جماعت هستند.

حزب کمونیست آلمان (KPD) از ملی‌گراترین احزاب موجود در جمهوری فدرالِ امروزی، ملی‌گرا تر بوده. بعد یک تعدادی بی‌خبر و تعدادی باخبر (جاکش) می‌گن داریم به "وایمار" تبدیل می‌شیم. یا به وقیحانه‌ترین شکل ممکن جمهوری وایمار رو با جمهوری فدرال یکسان می‌کنند. جمع کنید این بساطو

عمده‌ترین دلیل موفقیت حزب کمونیست آلمان (KPD) موضع سرسختانه و سازش‌ناپذیر این حزب با مسئلۀ ورسای بود. همونطور که مطالعه می‌فرماید، حزب کمونیست نه صلح متفقین رو قبول داشت (چون معتقد بودند آلمان به دام قدرت‌های غربی می‌افته و استقلال سیاسی-اقتصادی خودش رو از دست می‌ده) و نه ردش می‌کرد (که معتقد بودند باعث تداوم یافتن اشغال و جنایت کاپیتالیست‌ها می‌شه). همچنین به علت نقش برجستۀ این حزب در سازماندهی مقاومت بر علیه فرانسوی‌ها در ایالت رور (Ruhr)، صدها هزار عضو بدست آورد و از سپتامبر 1923 به اینطرف تبدیل به بزرگترین حزب کمونیست در خارج از اتحاد جماهیر شوروی شد.

Support for the Communists, on the other hand, was patchy and often veered off towards the Nazis or other extremists, especially in the years 1930–33.

Communists in turn tended to have a rather scornful view of the urban poor or what Marx described as the Lumpenproletariat.

در طرف مقابل، حمایت از کمونیست‌ها به صورت مقطعی صورت می‌گرفت و معمولا جهت آن به سوی نازی‌ها یا سایر افراط‌گرایان تغییر می‌کرد، به خصوص در فاصلۀ سال‌های 1933-1930. به نظر می‌رسید کمونیست‌ها نگرشی تحقیرآمیز نسبت به اقشار محروم داشتند و آنها را_آنطور که مارکس توصیف می‌کرد_ لومپن‌پرولتاریا (لمپن) در نظر می‌گرفتند. -سربرگ 75 به کتابی از دیوید کرو اشاره می‌کنه به نام "آلمان‌ها و دولت رفاه: از وایمار تا هیتلر" که اون هم فردا بررسی می‎کنیم.

Matthew Stibbe: Germany, 1914-1933: Politics, Society and Culture جامعه‌شناسی آلمان از 1914 تا 1933