به حرفای توی مغزم فکر میکنم.

از آدمایی که کار تورو، احساس تورو، تلاش تورو بی اهمیت نشون میدن فراری باش.

یکی از آداب دوست داشتن، احترام گذاشتنه.

فکر میکنم دلیل تغییر رفتار ناگهانی آدما اینه که یا به چیزی که ازت میخواستن رسیدن یا مطمئن شدن دیگه نمیرسن.

همه‌ی احساسات ارزشمند هستند، حتی غم.

من؟ یک تکه دلتنگی.

این اهنگ: