کانال محمد علی میرزایی

حکم #بغی را به جای حکم #محاربه اجرا کنیم چون شدیدتر است!! جلّ الخالق! واقعا فکر کرده، شریعت اینقدر بی در و پیکر است که حکم بغی و محاربه را جابجا کنیم و آن هم با هدف سخت‌گیری بیشتر!؟ ظلمات بعضها فوق بعض! آخر این چه افکار عجیبی است که در سر ما می‌گذرد و بدون توجه به عواقب آن، علنا با افتخار آن را اعلام می‌کنیم؟! http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

واردات خودرو توسط خودروسازانی که باید بخاطر کیفیت نا امن و کشتاری که بخاطر این آهن قراضه‌ها از مردم کردند محاکمه می‌شدند یک رسوایی تاریخی است. حالا می‌فهمم وقتی مافیای فساد در کشوری از مرزهای مشخصی بگذرد دیگر هیچ کسی در هیچ مقام و پستی توان برخورد با آنان را نخواهد داشت. خودروسازی داخلی به کانون تباهی و فساد در کشور تبدیل شده است. واردات ماشینهای بی کیفیت باعث میشود قیمت نعش‌کش‌های سایپا و ایران خودرو از این هم بیشتر سر به فلک بکشد. این رفتارهای حکومتی اسلامی که نیست هیچ، انسانی هم نیست. فقط باید گفت پناه بر خدا. http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

بیانیۀ مجمع عمومی جامعۀ مدرسین اگر واقعی باشد که به نظر م

من عمیقاً شگفت‌زده و مبهوتم که چرا رییس جمهور و مقامات دولتی اینقدر از رهبری معظم انقلاب تعریف می‌کنند!؟ آقای بزرگوار تعریف نکن، کار کن. تعریف کردن مقامات دولتی اعتبار ندارد. اعتباری نمی‌آورد. بلکه اثر معکوس دارد. شما منسوب و منصوب رهبری معظم انقلاب و منتخب مردم هستید. تعریف لازم نیست فقط کارتان را درست انجام بدهید. تعریف واقعی همین است. اگر امام جمعه، فرماندهان نیروها، رییس جمهور و اعوان و انصار دولتی او واقعا و صادقانهبه رهبری معظم انقلاب ارادت دارند که ان شا الله دارند سعی کنند با کار کیفی، موفقیت مدیریتی و عرضه‌مندی در حل بحرانهای معیشتی آبروداری کنند. ارادت به رهبری در این صورت صادقانه‌تر است. دولت‌ها و افراد ناموفق و ناکارآمد نباید از رهبری تمجید کنند. این کار آنان مورد تفسیر غلط قرار می‌گیرد. رهبری معظم انقلاب مطالبه‌گر است اما مطالبۀ ایشان تمجید و تعریف نیست، بلکه حل مشکلات مردم و پایین آوردن تورم و خدمت به ملت است نه تعریف و تمجید کردن. بهترین خدمت به رهبری انقلاب توسط آنان این است که شفاف و صادقانه مطالبات اقتصادی و مدیریتی رهبری را بگویند و سپس گزارش عملکرد شفاف و علمی بدهند که تا چه میزان در تحقق آن مطالبات موفق عمل کرده‌اند. اظهار ارادت مقامات سیاسی دولت و دیگر منسوبان و منصوبان به امام جامعه باید اینگونه باشد. امام صادق فرمود ای شیعیان! باعث آبروی ما باشید و چهرۀ ما را خراب نکنید انتظار رهبری این است که صدها هزار مقام دولتی و مذهبی که مستقیم و غیر مستقیم از منسوبان و منصوبان حکومت‌اند بجای تعریف و تمجید، کار کنند. عقل و حکمت و معنویت داشته‌باشند. کارنامۀ درخشان در خدمت به مردم ارائه نمایند. اینگونه است که ارادتشان به رهبری اثبات می‌شود. اگر اینگونه نباشند، تمجید و ثناگویی آنان حمل بر تملق و مقام‌خواهی خواهد شد. http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

بارها و بارها باید تکرار کرد و به زبان و ادبیات مختلف، گفت که وقتی کارآمدی و ناکارآمدی یک نهاد قدرت در هر سطحی که هست، در معرض محک و سنجش و ارزیابی قرار می‌گیرد بدترین و عاجزانه‌ترین روش و واکنش این است که خود را با پنجاه سال قبل یعنی با حکومت محمد رضا مقایسه کند!! این کار نادرست از بس تکرار شده که دیگر قبحی ندارد! شرایط جهانی زمانۀ ما کاملا خاص است. تحولات حیرت انگیز ابدا مجالی برای مقایسه نمی‌دهد. زمانۀ تکنولوژی و ارتباطات هیچ ربطی به زمانۀ پهلوی و قاجار نمی‌دهد! بخواهیم یا نخواهیم با این مقایسه‌ها مردم را فریب می‌دهیم البته این حربه دیگر برنده و فعال نیست. مردم ما در یک قرن قبل، با اسب، درازگوش، استر و قاطر جابجا می‌شدند ، حالا ایران خود‌رو و سایپا در برابر اعتراض به کم و کیف محصولات بگویند در صد سال گذشته وسایل نقلیه با سرعت بیست کیلومتر در ساعت حرکت می‌کردند. اما ما موفق شدیم امروز محصولاتی تولید کنیم که با سرعتی پنج برابر و آپشن‌های فراوان دیگر باشند! آخر این چه مقایسه‌ای است برادر من!؟ الان باید با کسانی مقایسه‌کنی که در عرض شما، معاصر شما و در شرایط شما هستند، به اسب و قاطر قاجار و رضا شاه چکار داری؟! امروز باید کار و بار خود را با کرۀ جنوبی، چین، ژاپن، ترکیه و دیگران مقایسه کنی نه دوران طاغوت! اگر عصر پهلوی شرایط طبیعی داشت که انقلاب نمی‌کردیم. اگر وضعیت فاجعه‌باری داشت که قیاس با آن غلط است!! اما صبح تا شام قیاس می‌کنیم! http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

در یکی از کشورهای عربی كه بودم، چون قدرت و دولت را مطابق یک توافق منطقه‌ای،مانند کیک تولد، بین ادیان و مذاهب خود تکه تکه تقسیم می‌کردند، طرفی که من هم منسوب به آنان بودم، در سهمیه وزرای سه گانۀ خود، یک فرد شاعر و دکترای فلسفه را به عنوان وزیر کار و سهمیۀ شیعه معرفی کرد. آن حادثه براحتی و کاملا طبیعی گذشت. یادم هست که حتی یک نفر از خودیهای شیعی به آن اعتراضی نکرد، چون سهمیۀ مذهب شیعه از دولت بود. مهم همین بود که او وزیر پیشنهادی حزب ما بود. اما برای من یک فاجعه بود با تمام معما دردناک و فراموش نشدنی! زیرا حزب، طایفه، مذهب و حتی ملت و دولت را خراب می‌کرد. از پیش همه می‌دانستند که این کار در چارچوب تقسیم فدرت و منافع آن بین احزاب و مذاهب و ادیان است و نفعی برای ملت ندارد. این فقط در بارۀ این وزیر شیعی طرفدار ایران نبود بلکه تمام وزرای تمام دیگر مذاهب و ادیان و احزاب وضعیتی حتی بدتر داشتند. در فلان مذهب و طایفه، یکی از کادرهای سیاسی آنان در بیست سال گذشته اقلا هفت وزارتخانه را چشیده است. کار، فرهنگ، خارجه، مهاجران، و....قرار نبود که طرفهای حزبی و مذهبی با این انتخابها به داد اقتصاد و فرهنگ و سیاست و استقلال و عظمت مردم و میهن برسند. اصلا هدف، چیز دیگری بود به نام تقسیم منافع بین بزرگان احزاب، ادیان و مذاهب. بعدها همین فاجعه طابق النعل بالنعل به عراق هم منتقل شد و همین بدبختی سر آنان نیز آمد. در کشور خود ما گرچه وضعیتی بهتر داریم اما در همین حوالی می‌چرخد. اصلاح طلبان و اصولگرایان که تا الان قدرت در ایران را ماند توپ بین خود رد و بدل می‌کنند، عینا همینطوری عمل کردند. مهم این نیست که واقعا ملت ایران را نجات بدهند و بحرانهای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی را معالجه کنند بلکه مهم این است که اعضای جناح مدام در قدرت باشند و از این وزارت به آن وزارت و از این اداره کل، استانداری، فرمانداری، به آن یکی همواره در قدرت بمانند. فاعۀ واقعی اینجاست که مهمترین فاکتور انتخاب کابینه، امر سیاسی است نه حرفه‌ای. هر کسی به خط سیاسی نزدیکتر، شایستگی‌اش برای تلقی پست بیشتر. زیرا اصولا چپ و راست ایران برنامه ای برای نجات کشور ندارند. این واقعیت تلخ را نمیشود پنهان کرد که هیچ‌کدام از دو‌جناح اصلی عای رغم اینکه تقریبا به طور برابر بر دو قوۀ مجریه و مقننه سیطره داشته‌اند و تمام امکانات کشور را در دست گرفته‌اند اما یک مرکز تحقیقاتی حرفه‌ای در هیچ‌ حوزه‌ای ندارند. تا زمانی که در قدرتند سیاست بازی میکنند و هیچ‌گره‌ای از بیچارگی‌های ملت را باز نمی‌کنند. نمیتوانند باز کنند چون اصلا فلسفۀ وجودی آنان و کفایت و لیاقت های آنان در این راستا نیست. وقتی هم نوبت حاکمیت آنان تمام شد دولتی ویرانه به جناح مقابل تحویل می‌دهند و توپخانۀ خود را برای تخریب جناح حاکم فعال می‌کنند. جناح حاکم هم نامردی نکرده، اغلب دوران خود را به این امر سپری می‌کند که هر جا گیر می‌کند به گردن جناح و دولت سابق بیندازد. این چرخۀ باطل همچنان ادامه دارد. هر دو‌جناح خوب بلدند چگونه نامارآمدی‌های خود را سرپوش بگذارد. روش آنان متفاوت است. یکی زیر نقاب شعارهای براق مدرن و غربی و انسانی و دیگری زیر پوشش مذهب و ولایت و دین. واقعیت اما میگوید هر دو جناح شکست خورده‌اند و ناتوانی آنان ریشه‌ای است و مملکت را تا پرتگاه پیش برده‌اند. راه حل این بحران وجودی این است که بزرگان این نظام بزرگ و انقلاب شکوهمند از حمایت هر دو جناح دست بردارند و آن دو نقاب را پاره کنند. وزیری اگر صبح تا شام از ولایت و انقلاب حرف زد و سینه‌چاک ترزشها بود اما در وزارتش شکست خورده و عاجز بود به دهان او بکوبند که ولایتی و ارزشی و انقلابی بودن در یک مقام به شعار نیست به موفقیت وزارتخانۀ اوست. ار این روند اصلاح نشود انقلاب و نظام ما همه به فنا می‌رود http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

در شب شهادت فاطمۀ زهرا می‌گویم که جابجایی‌های بزرگ و بسیار خطرناکی در کشور ما رخ داده است. یکی از این جابجایی‌های بزرگ و ویرانگر این است که با دین و بویژه، مناسک دینی، بر نیازهای طبیعی اقتصادی مردم سرپوش می‌گذاریم. فکر می‌کنیم اقتصاد و معیشت امری ثانوی است و بزرگداشت بزرگان دین اهمیتش بیشتر است، در نتیجه، مطالبات معیشتی را کور می‌کنیم و مطالبه‌گری اقتصادی مردم و اعتراضات اقتصادی را جدی نمی‌گیریم و در تحقق آن به طرز آبروریزانه‌ای شکست خورده‌ایم اما این شکست خود را با مظاهر قدسی و دینی و ایدولوژیک، ماست‌مالی می‌کنیم. این جابجایی‌ها بسیار خطرناک است. نیروهای ویرانگر را متراکم و فشرده می‌کند. http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

وجوب نماز و روزه و زکات و حج که فتوا نیست، اجتهاد نیست، امر مسلّم، قطعی و نصّ صریح و مجل اتفاق است. چیزی که محل اتفاق است و نص قطعی و یقینی دارد که فتوا و حکم اجتهادی است! اما چیزی که در اصطلاح، به آن استنباط، اجتهاد، حکم فقیه و فتوا نام می‌نهیم، امری ظنی، احتمالی و تحول‌پذیر است. هر آیینه ممکن است دستخوش تحول شود. اصول احکام فقه که اموری قطعی است نه اجتهادی، مورد توافق مسلمانان است. بقیۀ احکام جزئی‌تر، که تشکیل دهندۀ بدنۀ اصلی فقه در عبادات، معاملات، حدود و امثال آن است، یکسره، اجتهادی، احتمالی و ظنی است. تصلّب در آن‌ها و نازل منزلۀ امر قطعی فرض کردن آنها جز تباهی و زیان سودی بر آن مترتب نمی‌شود. http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

جمود و ركود علامت مرگ یک پدیده است. هیچ استثنایی ندارد. کسی که خواستار بقای یک تفکر یا برنامه است بناگزیر باید سازگاری آن با انسان و جهان را واکاوی کند و از بابت کارآمدی و پاسخگویی آن به انسان اطمینان حاصل کند. اگر در این فرایند، کاهلی و بی‌کفایتی رخ بدهد فاتحۀ همه چیز خوانده شده است. http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei

چه زمانی این حرفها به ارزان شدن انجامیده است که حالا این اتفاق بیفتد!؟ گران شدن یک روند ثابت است و ارزان شدن یک لطیفۀ تلخ و باور‌نکردنی. علل آن هم روشن است. بی‌کفایتی و بی‌لیاقتی مدیریتی بعلاوۀ فساد. دشمنی یکپارچۀ دشمنان و قطع رابطۀ منطقی با اغلب کشورهای قدرتمند جهان هم زیر‌مجموعۀ همان دو عامل است. http://t.me/mohamad_ali_mirzaaei