کرمی که هنوز تبدیل به پروانه نشده.

سلام بر کسانی ک از شدت خوب بودنشان احساس کردیم خدا بسیار دوستمان دارد 💛✨

آنچه مردم از آن حرف می‌زنند نه برایم جالب است و نه اهمیتی دارد. برایم از داستان‌های دوردست دنیا بگو؛ از آدم‌های گمشده در تاریخ؛ از موسیقی‌های غریبی که کمتر کسی آن‌ها را شنیده‌است؛ از ستاره‌ها، رویاها

من دوست دارم که تنها توی یه کافه بشینم و نوشیدنیمو بخورم یا تنها روی نیمکتی بشینم و کتابمو بخونم، تا خونه تنها راه برم، زیر بارون قدم بزنم و زمان کافی برای فکر کردن و خالی کردن ذهنم رو داشته باشم. اما درهمون حین که دارم تنهایی قدم میزنم، وقتی مادری رو با بچه ی کوچیکش میبینم، یا دختری رو با یارش، یا حتی دوستی رو که داره با دوستش میگه و میخنده ، با خودم فکر میکنم که، درحالی که تنهایی رو دوست دارم، در عین حال تنها بودن رو هم دوست ندارم و این تضاد خیلی عجیبه .

بقول یکی از خوشگلا: ترکیب بارونِ عصر پاییزطور و اندوه تابستانی 🥲😂 4/4

ولی این هوا بهشت واقعی ماهاییه که نه تابستون فن ایم نه زمستون فن

به سالن امتحان میروم شاید که انجا کسی مراقبم باشد🥰

Maybe that’s because we are actually healing from ourselves🫠. This someone else we never dated was just the excuse, the catalyst our brain needed to make us go deeper into our wounds to start healing from within…

One of the worst feeling ever :)

من شیفته خیره شدن به آسمان پس از غروب‌ام؛ غرق شدن در موسیقی‌های آرام و غمگین؛ نشستن در تاریکی محض. خیس شدن زیر باران، خواندن کتاب ها با پایان تلخ، تنها بودن و سکوت نیمه شب. تمام چیزهایی که مردم آن‌ها را افسرده‌کننده می‌دانند؛ اما پیوند من را با آرامش نهفته در اعماق درونم دوباره برقرار می‌سازند.

خرداد عزیزم دوست داشتنی و واقعی بودی و من اینو باهربار نگاه کردن به عکسات میفهمم، حسش میکنم و دوسش دارم ولی لطفا دیگه برو و برنگرد 😇