نوه جناب ابتهاج.

‌خشت خشتِ دلِ من، سرباز توئه!

خانه این چهار دیواری و پنجره و فرش و تابلو نیست خانه، یک آدم است.

بی‌تو نازنین نه چیزی هست و نه احدی؛ و نبودنت جبران ناپذیر است و دوری‌ات فرض محال

Stop overthinking.

از لحاظ روحی نیاز دارم جوری خوشحال باشم که زور هیچ غصه ای بهم نرسه.

‌‌ ‌‌هیچ پارکی بی‌تابی منو درک نمی‌کنه.

گفت: هیچکس از دوری و نبود هیچکسی نمُرده، مُرده؟ تو دلم گفتم: مرده ها که زبونِ گفتن ندارن.

به من چیزی بگو که تا به حال به کسی نگفته باشی. درمورد کوچیک‌ترین چیزها، بی‌اهمیت‌ترین و عادی‌ترین چیزها با من حرف بزن. بذار من کسی باشم که معمولی‌ترین جزئیات تو، براش شبیه به یک کتابِ شعره.

‌در آغوشم گیر و نجاتم ده... قاتلی به دنبال من است که گاها در آینه‌ها میبینمش!

برای نوشتن از تو، یک زبان کم است. باید تمامِ زبان‌های دنیا را یاد بگیرم تا از تو بنویسم.