ayly

یکی از مزخرف‌ترین شغلها فروشندگی برای دیگرانه.

بنظره من هر آدمی یجوری در خودش فرو میره.

در خودم فرو میرم یعنی حوصله آدمها و صداهای آدمها و وسایل موتوری رو ندارم. خندم نمیگیره و باکسی زیاد حرف نمیزنم.

این یه باور غلط و اشتباهه که قراره پدر و مادر به ما امنیت و آرامش بد‌ه و هزار باور غلط دیگه درباره پدر و مادر.

اصلا حرفم انرژی مثبت و این حرفا نیست،چون اونایی که منو از نزدیک میشناسن و کامل میدونن چه اتفاقهایی برای من تو زندگیم افتاده همیشه از من به‌عنوان فرد قوی تعریف کردن و من همیشه از این لفظ انرژی مثبت کهیر زده هستم.

آره،من یه آدمم که اعتراف میکنم که زندگیه خیلی پیچیده‌ای داشتم و دارم،انقدر پیچیده که فرار کردم تا کمی خلاص بشم. هیچوقت احساس نکردم خانوادم دوسم دارن. این حجم بی‌کسی به‌روی شونه‌های من که هنوز عین بچه‌‌ها حرف میزنم‌،زندگی میکنم و حتی فکر میکنم خیلی سنگینه. اونقدر سنگین که از تنهایی زیاد بعضی ماه‌ها در خودم فرو میرم و با اینکه دوازده‌ ساله حس کردم فردی دوستم داره اما تمام تلاشم اینه خودم،خودمو از چاهه تنهایی و بی‌کسی بیاره بیرون و باز به زندگی ادامه بده.

من بچه طلاق نیستم اما هیچ فرقی با اونا ندارم.

بنظرم بزرگترین ترسم این بوده که ترد بشم،دلیلشو هم پیدا کردم،اینکه از سن خیلی کم از اینکه مامان منو بزاره پیش بابا و بره ترسیدم.

امروز دلم برای بشری،یونیکس و همه بچه‌هایی که بودیم تنگ شد.

زندگیم یه‌جوریه که رفتم پول قرض کردم که امشب رو برای خودم یه پیتزا درست کنم.