خیلی شب شده.

داشتیم راه میرفتیم و خونه هارو نگاه میکردیم؛ برگشتم به حنا میگم: کاش یه خونه بود عصر که میشد، دوست و همسایه رو صدا میکردیم، دور هم مینشستیم و یکی نون تازه یکی چای یا قهوه ای یکی یه عصرونه ای به سلیقه ی خودش میاورد، یکمی میوه ی تازه و خنک میبود، یه باد خنک ملایمی هم میوزید و گرم صحبت میشدیم.

اگر هم کسی باهاش حرف زده بهم بگید.

بچه هایی که اکانت اصلی منو دارید که هیچی، ولی اگر کسی با اکانت دیگه ای و به اسم من باهاتون چت می‌کرده من نیستم.

لحظاتی را می‌خواستم که هیچ چیز در اطرافم وجود نداشت، جز من که تکه‌های خویش را به دستان تو می‌سپردم و می‌رفتم.