انجمن صنفی معلمان کردستان (سنندج )

🔺چرا در فضای مجازی کوردی نمی‌نویسیم؟ ✍ جلیل آهنگرنژاد 📝سرمقاله هفتەنامه صدای آزادی 🖊این طنز تلخ را بخوانیم: امروزه کم نیستند افرادی که در طول عمرشان، حتی جمله‌ای با اقوام و نزدیکانشان به زبان فارسی تکلم کرده‌باشند. اما وقتی به تلگرام، واتساپ، اینستا و یا هر پلتفورم دیگری مراجعه می‌کنند، به شکلی خنده‌دار! حتی از فارسی معیار جبری می‌گذرند و همان لهجه‌ی تهرانی را برای ارتباط با برادر، خواهر، فامیل، هم‌آبادی و همشهری کورد خود برمی‌گزینند. در این که شبکه‌های مجازی، فرصت‌های تازه‌ای را برای برقراری ارتباط بین افراد جامعه فراهم کرده‌اند، شکی وجود ندارد. اما این ارتباط در بین دوزبانه‌ها (بنا به تعاریف آموزشی سیستم‌ها)  دچار اختلال شدیدی شده‌است. آنهایی که زبان مادری‌شان متفاوت از زبان رسمی است، دچار دوگانگی و سپس بیگانگی با زبان مادری شده‌اند و این تیری است که هویت آنها را نشانه گرفته است... بارزترین نشان بی‌هویتی، پشت کردن به زبان مادری است و این آغاز تهی‌شدگی انسانی است که بدون دانش کافی از دامن فرهنگ خود فراری می‌شود. این اتفاق تلخ، ناخواسته گریبان بسیاری را در شبکه‌های مجازی گرفته‌است. چرا چنین شده‌ایم؟ براستی بخش عمده‌ای از دلایل به سیستمی برمی‌گردد که با وجود «قانون آموزش زبان مادری»،  همه را قطعه‌های گوشت یکدست و متحدالشکل می‌خواهد و بیش از یک قرن است که در پی چنین یکسان‌سازی سیستماتیکی است. بخش دیگرش به کوتاهی کنشگران فرهنگی_اجتماعی جامعه‌ی هدف مربوط است. در چنین شرایطی، با زایش هر امکان تکنولوژیک تازه، بایستی راهکارها و رویکردهای تازه‌ای ارائە کنند تا آسیب‌ها کمتر شوند. آیا می‌دانید آموزش رسم‌الخط کوردی  برای همه در کمتر از یک ساعت قابل انجام است؟ کم نیستند آنانی که هر روزه ساعت‌ها در فضای مجازی می‌گردند. اگر ساعتی از آن گردش‌های سرگرم‌کننده‌ را به چنین آموزشی اختصاص دهند، می‌توانند ضمن بهره‌مندی از گنجینه‌های ناب مکتوب ادبیات کوردی، با هم‌زبانان خود نیز ارتباط شیرین‌تری بگیرند و به هویت زبانی خود پایبندتر بمانند. در این میان، فعالان فرهنگ کوردی بویژه در استان‌های کرماشان و ایلام، وظیفه‌ی مهم‌تری دارند و بایستی نقشی انگیزاننده در چنین مسیری داشته‌باشند و بجای خودشیفتگی‌های احتمالی! در چنین دنیایی، با ترغیب مخاطبان به چنین وظیفه‌ی خطیری، غبارها را از هویت زبانی گویشوران بزدایند. این جایگزین‌ها را هم می‌شود جدی گرفت: می‌توانیم بجای نوشتن به زبانی دیگر،  صدای‌مان را به همان زبان مادری که شناسنامه‌ی جمعی ماست، به اشتراک بگذاریم. همین صدا می‌تواند بسیار صمیمانه‌تر، تأثیرگذارتر و ماندگارتر باشد. پس با صدای‌مان می‌توانیم شور و شوق و مزه‌ی زبان مادری را به شیرینی به دیگر هم‌نوعان‌مان بچشانیم. حتی اگر رسم الخط را هنوز نیاموخته‌ایم، تا زمان آموختن آن می‌توانیم به هر شکلی که با نوشتن سر و کار داریم، واژه‌ها، اصطلاحات و جملات کوردی را به مخاطبان‌مان برسانیم. حالا همزبان من! در این کارزار جدی برای توجه به زبان مادری، با فعالان فرهنگ کوردی همراه شو و اولین جملاتت را به زبان کوردی شروع کن. این آغازی تازه برای حفظ هویت ماست.  «همراه شو ای عزیز / کاین درد مشترک / جدا جدا درمان نمی‌شود...»

. . 🌑 پەیامی سەرەخۆشی #ئەنجومەنی_پیشەیی_مامۆستایانی_کوردستان بە بۆنەی کۆچی دوایی دایکی کاک شەعبان موحەمەدی    زۆر بە داخەوە ئاگادار بووین کە دایکی ئازیزی هاوڕێ و هاوکاری تێکۆشەر و ماندوونەناس کاک شەعبان موحەمەدی لە ئەندامانی ئەنجومەنی پیشەیی مامۆستایانی کوردستان (مەریوان) کۆچی دوایی کرد.    ئەنجومەنی پیشەیی مامۆستایانی کوردستان پرسەو سەرەخۆشی خۆی لە خزمەت کاک شەعبان بەڕێز، بنەماڵەو کەس‌وکاری و هەر وەها کۆمەڵگای مامۆستایانی کوردستان ڕادەگەیێنێت و ڕوحێکی هێور بۆ کۆچکردوو و سڵامەتی و سەربەرزی بۆ هەمووان بە ئاوات ئەخوازێت. ---------------------------- https://t.me/FARHANGIANKURDSTAN

. 🌑 پەیامی سەرەخۆشی #ئەنجومەنی_پیشەیی_مامۆستایانی_کوردستان (سنە) بە بۆنەی کۆچی دوایی کاک #مزەفەر_ساڵح‌نیا بە داخ و کەسەرێکی زۆرەوە بەڕێز #مزەفەر_ساڵح‌نیا یەکێ لە ناسراوترین چالاکانی کرێکاری کوردستان و ئێران؛ کە ساڵیانێ لە تەمەنی خۆی لە چوارچێوەی ڕێکخراوە کرێکارییەکاندا موبارزە و بۆ داکۆکی لە مافی چەوساوەکان تەرخان کرد و لەم ڕێگە پڕ شەرەف و شانازییەدا تووشی هەزینەی فراوان بوو ئەمرۆ دڵی پڕ ئاوات و تاسەی لە لێدان کەوت. #ئەنجومەنی_پیشەیی_مامۆستایانی_ #کوردستان(سنە) هاوخەمی خۆی بۆ ئەم خەسارە گەورەیە  دەر ئەبڕێ و هیوادارین ڕێگە و ڕێبازی پڕ ڕێبوار بێت.   در کمال تاسف آقای #مظفر_صالح‌نیا از فعالین سرشناس کارگری کوردستان و ایران کە سالها عمر خود را صرف مبارزە و دفاع از حقوق کارگران و زحمتکشان نمود و در این راە متحمل هزینەها و رنج‌های فراوان گردید در اثر ایست قلبی درگذشت.   #انجمن_صنفی_معلمان_سنندج ضمن ابراز تاسف فراوان، ضایعە درگذشت این فعال کارگری را بە خانوادە، بازماندگان ایشان، جامعە کارگری و فعالان صنفی و مدنی کوردستان تسلیت عرض می‌کند. راهشان پر رهرو باد. ____ https://t.me/FARHANGIANKURDSTAN

🎥 هانا آرنت: زبانِ مادری هیچ جایگزینی ندارد.

📸اینجا صندوق ذخیره فرهنگیان است که علی‌القاعده تمام خشت‌ها و بند بند ساختمانش متعلق به معلمان است. ▫️این‌ها هم مطالبه گران حوزه صندوق ذخیره فرهنگیان هستند و از یک ماه قبل برای تشکیل جلسه با مسئولین صندوق ذخیره برنامه ریزی کرده بودند، امروز هم از سراسر کشور برای این جلسه به تهران رفتند. می‌دانید چه شد!؟ ▫️آنها را به داخل ساختمانی که متعلق به خودشان است، راه ندادند و این‌گونه جلسه برگزار کردند/ مزبان حبیبی ➖➖ 🆔 @meduedari 🆔 @meduedari

🔴نابرابری ساختاری در آموزش و پرورش ایران 🔻گفت‌و‌گوی ایران فردا با محمدرضا نیک‌نژاد* به کوششِ: سمانه گلاب و محمد کریمی ✅ کریمی: یک بحثی درباره عدالت آموزشی مطرح است. یک دهه است برخی از اندیشمندان  ایرانی روی این موضوع کار می کنند اما یک نکته در این باره مغفول است. ما می دانیم فرسنگ ها از عدالت آموزشی دور هستیم و امسال از وزیر آموزش و پرورش پرسیده شده که چرا شهریه فلان مدرسه ۲۰۰ میلیون تومان است. این چه عدالتی است که یک دانش آموز به آن دسترسی دارد و دیگری نه. پاسخ وزیر عجیب بود ایشان گفت وظیفه نهاد آموزش و پرورش آماده سازی دانش آموز برای کنکور است. آموزش بهتر می خواهید باید هزینه اش را بدهید. بنابراین اینها هم منکر این نیستند که نابرابری های آموزشی وجود دارد. این مساله نیازی به آمار و ارقام ندارد و بگوییم چند درصد مدرسه دولتی، غیر دولتی و ... در ایران هست و چه شهریه هایی گرفته می شود. از سوی دیگر برخی از مناطق هم در ایران از آموزش محروم هستند. سوال نخست من این است که نهادهای مدنی در ایران در جایگاه دولت قرار می گیرند و وظیفه ای مانند نابرابری و عدالت را انجام می دهند و با توانمندسازی می خواهند بخشی از مشکلات جامعه را که ناشی از سیستم دولتی است مرتفع کنند. آیا نهادهای مدنی در آموزش و پرورش می توانند گامی برای رفع نابرابری های آموزشی بردارند یا خیر؟ 🔸نیک نژاد: همان طور که گفتید آموزش و پرورش و فراتر دولت و فراتر از دولت، حاکمیت، درباره عدالت آموزشی موظف است. در تعریف ساختارهای دولت مدرن این وظیفه‌مند بودن از ستوان‌های اساسی به شمار می‌آید. یک زمانی بود که دولت های قاجاری را داشتیم آن زمان کسی انتظار نداشته که مثل امروز یک وظایفِ تعریف شده داشته باشند و به ویژه در بخش آموزش و درمان آن را پیگیری کنند. اما در تعریف دولت‌های مدرن آمده است و به ویژه برای دولت های رفاه سه وظیفه مهم و ذاتی تعریف شده است؛ آموزش، بهداشت و درمان و امنیت؛ البته وظیفه دولت امنیت داخلی و ملی هم هست. بنابراین این سه، وظیفه ذاتی دولت است. اگر دولت نتوانست این سه کار را انجام دهد، نباشد هم چندان مهم نیست. آموزش و عدالت آموزشی جز وظایف ذاتی دولت هاست و شانه خالی کردن از این ها یعنی شانه خالی کردن از وظایف بنیادی دولت مدرن. 🔸البته نهادهای مدنی با خیریه ها متفاوت هستند. من درباره ورود خیریه ها و خیرین در آموزش نگران هستم اما نهاد مدنی چیز دیگری است. گرچه روی خط حساس و مهمی حرکت می کنیم یعنی اینکه اگر خیرین ورود نکنند بخشی از جامعه تهیدست از آموزش کیفی جا می مانند. حالا کیفی هم نباشد از آموزش عمومی جا می مانند. اما ورود اینها کندی و بی مسئولیتی برای نهاد دولت ایجاد کرده چراکه دولت معتاد شده است. یک زمانی در نسل من نه تنها خانواده ها به آموزش و پرورش کمک نمی کردند بلکه حمایت می شدند. من سال 55 به مدرسه رفتم و پیش دبستانی برای عموم مردم اجباری و رایگان بود. من کودکستان رایگان رفتم و تغذیه رایگان داشتم. خانواده ما هم نسبتا فقیر بود؛ پنج تا بچه بودیم. از خانواده‌ها در مسیر آموزش بچه‌ها حمایت می‌شد. حتی برای تهیه لباس مناسب برای مدرسه، چه برسد به اینکه پول بگیرند. این وضعیت تا پایان حکومت پهلوی بود. در ده سال نخست هم باز تا پایان جنگ این وضعیت را داشتیم و عادلانه ترین آموزش در دوران جمهوری اسلامی را در دوران جنگ داشتیم و بعد هی فاصله گرفتیم و گرفتار وضعیت گریز از مرکز درباره عدالت آموزشی شدیم. آن زمان پولی از خانواده ها نمی گرفتند. 🔸بعد از جنگ و دولت رفسنجانی قرار شد که خانواده ها در آموزش و پرورش مشارکت کنند که بحث مشارکت هم فقط اقتصادی بود. یک زمانی وقتی رسانه ها به این موضوع گیر می دادند می گفتند کمک اقتصادی دلبخواهی است اما به تدریج طوری شد که وزیر می گفت اگر کمک نکنید نمی شود آموزش را پیش برد و قبح دریافت پول در مدارس ریخته شد. درباره عدالت آموزشی و خیرین موضوع طوری شده است که آموزش و پرورش به آنها معتاد شده است. آموزش و پرورش و دولت مثل یک پدر معتاد است که خرج خودش زیاد است و بدنش مصرفش بالاست و نمی تواند به خانواده اش برسد و باید هزینه اش را تامین کند. بنابراین اگر بخواهم این بحث را جمع کنم باید بگویم خیریه ها و خیرین تا اندازه ای در کلیت به عدالت آموزشی آسیب زدند چون دولت با اتکا به فعالیت خیرین از وظایف خود شانه خالی کرد.... متن کامل: https://cutt.ly/aerVGTRX #ایران_فردا #سمانه_گلاب #محمد_کریمی #محمدرضا_نیک‌نژاد #نابرابری_در_آموزش_و_پرورش 📚کانال صنفی معلمان ایران 🔸🔸🔸 🆔 @kasenfi