در آغوش یک ابر

تو شب سیاهی سکوت دره های دور همه میگن نرو که گم میشی تو راه کور ولی من از نبودن طلوع خسته ام میخوام برم تا اون بالای قله های نور

خیلی حس خوبیه با یه نویسنده حس مشترک داشته باشی و بتونی دیدگاه و تفکراتشو درک کنی.

…

اما سکوت، این چیزی که چیزی نیست، چیست؟ سکوت، چیزی که قابلیتی چندگانه دارد، منشأ تَوَهُم است، منشأ تفاهم است، گاهی آرام‌مان می‌کند و گاهی مضطرب، گاه تهی‌ست و گاه پُر از تناقض، این سکوت، سکوتی با وجوه بی‌نهایت، با ما چه می‌کند؟

انسان واقعا موجود عجیبی‌ست، یکی در عالم فراموشی چیزهایی را حفظ میکند و یکی در عالم هوشیاری تمنای فراموشی.

اندوه شدیدی در درونم حس کردم، انگار ابری بر روحم سایه انداخت. -صفحه ۲۸-

من به نشانه ها ایمان دارم.

یعنی بمون…