جهلِ مرّکب

⭕️اسماعیل خویی؛ شاعر «بی در کجا»، درگذشت 🔰اسماعیل خویی صبح امروز چهارم خرداد در سن ۸۳ سالگی در لندن درگذشت. او متولد ۱۳۱۷ در مشهد بود. اولین کتابش، «بی تاب» مجموعه‌ای از شعرهای کلاسیک، زمانی که تنها ۱۸ سال داشت در سال ۱۳۳۵ در مشهد منتشر شد. در دانش‌سرای تهران ادامه تحصیل داد و برای گرفتن دکترای فلسفه به لندن رفت. پس از بازگشت به تهران به تدریس پرداخت. اسماعیل خویی از پایه‌گذاران کانون نویسندگان ایران است و دو دوره نیز عضو هیئت دبیران آن کانون بوده است. از او مجموعه اشعار فراوانی به چاپ رسیده است که از آن میان می‌توان به «بر خنگ راهوار زمین» ۱۳۴۶، «بر بام گردباد» ۱۳۴۹، «از صدای سخن عشق» ۱۳۴۹، «فراتر از شب اکنونیان» ۱۳۵۰، «در نابهنگام» ۱۳۶۳، «گزاره هزاره» ۱۳۷۰،«جهان دیگری می‌آفرینم» ۱۳۷۹ و «شاعر خلقم، دهن میهنم» ۱۳۷۹ اشاره کرد. او پس از انقلاب و در سال ۱۳۶۳ از ایران رفت و در لندن ساکن شد و دیگر هیچ گاه به ایران بازنگشت. وی در انتهای بیش‌تر اشعارش که در خارج از کشور سروده است نوشته است بی در کجا که مرادش لندن است. او از غربت به بی در کجا یاد می‌کرد.

شمع های تولد بیش از همه ی ما غمگین اند برشی کوتاه از یک تراژدی را نمایش می دهند و می میرند # مجتبی_ عباسی_ هاشم آبادی #جهل_مرکب https://t.me/jahle_morak_kab

💎 🔷" نقد روان شناسی " در این شیوه نقاد سعی می کند جریان باطنی و احوال درونی شاعر و نویسنده را ادراک و بیان نماید و قدرت و استعداد هنری و ذوق و قریحه ی او را بسنجد و نیروی عواطف و تخلیات وی را تعیین نماید و از این راه تاثیری را که محیط و جامعه و سنت ها و مواریث در تکوین این جریان ها دارند مطالعه کند. از این رو منتقدان توجه به ارزش های روان شناسی را در فهم آثار ادبی بسیار مهم می شمارند و آن را مفتاح سایر شقوق و اقسام نقد می انگارند و در واقع شعر و ادب را عبارت میدانند از روان شناسی شاعر یا نویسنده. از مطالعه ی آثار ادبی می توان دریافت که عواطف و احساسات هنرمند چیست و محرک او در اندیشه ها و الهامات خویش کدام است و همچنین صفات و احوال نفسانی غالب بر عصر و معاصر انش را نیز میتوان شناخت. در هر حال اثر هر شاعر یا نویسنده معرّف خصال و سجایا و به عبارت دیگر روان شناسی او به شمار می آید. بررسی در احوال روحی و نفسانی اشخاص خاصه درام یا قصه چیزی است که نویسندگان و شاعران از قدیم ترین ایام بدان پرداخته و آن را در نظر داشته اند و چه بسا جستوجو در زوایای روح انسان از کهن ترین ایام در شعر دراماتیک یونان وجود داشته و بعدها نیز در اروپا کسانی مانند (راسین)، (شکسپیر)، (ایبسن) و نیز (مترلینگ) و (داستایوسکی) بدان پرداخته اند. با این همه یک جریان فکری و فلسفی جدید باعث شد که ادبیات از دیدگاه علم روان شناسی مورد توجه قرار کیرد و آن تاثیر نظریه ها و اندیشه های کسانی مانند (فروید)، (یونگ) و (آدلر) بود. به عقیده ی زیگموند فروید (۱۸۵۶-۱۹۳۹م.) روان آدمی عرصه ی کشمکش بین غریزه ی حیات و مرگ است. آرامش انسان حاصل غلبه ی غریزه ی حیات است و نا آرامی ره آورد غریزه ی مرگ. او می گوید غریزه ی حیات جویای (کام) است و همین کام یا (شهوت) است که غریزه ی مرگ را از انسان دور میکند و نا آرامی را می زداید. بحث در باب خودآگاه و ناخودآگاه انسان و نمود نا خودآگاه که گاه تبدیل به وازدگی هایی می شود و عقده را به وجود می آورد - که بنا به قول روان شناسان خود نوعی بیماری است و راه علاج آن تنها تزکیه و تصفیه ی نفس است - از نظریه های روانی فروید میباشد. فروید (بدنهادی) را نوعی بیماری میداند و این نکته مورد توجه (ناتورالیست ها) قرار می گیرد، زیرا آنان نیز عقیده دارندکه انسان فریفته ی امیال و غرایز خویش است در قبال اعمال بد، مسئولیتی ندارد و نباید او را محکوم کرد. نظریه ی آدلر درباره ی (عقده ی حقارت) و تئوری یونگ درباره ی(ناخودآگاهی گروهی) تاثیر روان شناسی را بر نویسندگان خلاّق قوّت میدهد. منتقدان نیز مانند نویسندگان خلاق، به قصد روشنگری به این قلمرو نوین دانش روی می آورند. نخستین نتیجه ی آن این میشود که روانشناسان مانند سلاحی در پیکار با ارزش های گذشته خاصه در آمریکا و انگلستان به کار می آید. ارزش ها در برابر این سلاح جدید سخت آسیب پذیر میشود. اگر فضایلی چون کفّ نفس، عفت، نجابت، آبرومندی و امثال آن ناشی از(سرکوبی امیال) نه الهامات پروردگار باشد، پس آنان را که بر حفظ چنین ارزش های سنتی پا می فشارند می توان متهم به جهل و بی خردی کرد. از نقادان معروف که به مکتب روانشناسان روی آورده اند خاصه بعد از جنگ اول جهانی یکی(آی.ای ریچاردز) (متولد۱۸۹۳) است و دیگر (هربرت رید). ریچارد از یک طرف سعی میکند تا نقش و تاثیر لفظ را به صورت مستقل و همچنین بدان گونه که در نسج کلام و ارتباط با الفاظ دیگر دارد بررسی نماید و بدین گونه تحلیل انتقادی در نزد وی به قلمرو مسائل مربوط به علم (دلالت) وارد میشود و از طرف دیگر می کوشد تا نشان دهد که وظیفه ی ادبیات عبارت است از این که در خواننده تعادلی روانی و یا در واقع حالات متعادل روانی به وجود آورد، بدین معنی که معتقد است یک اثر هنری واکنش خاص و موزونی در بیننده یا خواننده ایجاد میکند زیرا زیبایی خود چیزی است که موجب تعادل ترکیبی میشود. به هر حال او می کوشد که شناخت ارزش ادبی آثار را بر مبنای روانشناسی استوار سازد. اما هربرت رید، و عده ای دیگر از نقادان که تحت تاثیر مکتب روان کاوی فروید قرار دارند، سعی میکنند مبنای پیدایش الهامات و اسباب حصول عقده ها و تمایلات سرکوفته ای را که احیاناً موجب ابداع آثار ادبی بوده است بررسی کنند. از این رو غالباً تحقیقات آنان مبتنی بر تحقیق در پیدایش و نحوه ی تکوین آثار و وجدان آفرینندگان آنهاست. این نقادان معمولاً به بررسی احوال روانی شاعر و نویسنده یا در حقیقت به شناخت زمینه های الهام آنها می پردازند. #نقد_و_انتقاد

زیبایی تحمل ناپذیر است نومیدمان می کند لحظه ای جاودانی را ارزانی مان میدارد و ما دلمان می خواهد همچنان در همه ی طول زمان گسترش اش دهیم #آلبر_کامو

محروم کردن مردم از آزادی به این بهانه که از آن سوء استفاده می کنند، جنایتی بزرگ است. زیبایی در زندگی مددکار است و در مرگ فریاد رس. کارکردن فقط به معنای تولید کردن نیست، کار کردن ارزش بخشیدن به زمان است. عدالتی وجود ندارد، فقط حد و حدود وجود دارد. من برای سیاست ساخته نشده ام چون نمی توانم مرگ دشمنم را بخواهم یا بپذیرم. #آلبر_کامو #یادداشت ها https://t.me/jahle_morak_kab

#کاشمرشهرزیارت_سیاحت #شربتخانه_خراسان 🔸برگزاری عصر شعر با محوریت خیام نیشابوری همزمان با 28 اردیبهشت روز جهانی موزه و آغاز هفته میراث فرهنگی در محل اقامتگاه بومگردی رمضان بیگ روستای قوژد روابط عمومی میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی کاشمر 🆔 @kashmar_miraschto 🆔 @chtorazavi 🌐 kashmar.razavichto.ir

برخاست از خرابه ی هستی صفیرِ جغد خوش کرده جا، بقا به جوارِ فنای ما از بارِ خوف ِماست زمین گرچه در نشست کاهی است در برابرِ کوهِ رجای ما پیش که سر کنیم شکایت که سر نزد دشنامی از لبِ تو به بخت دعای ما خوش آشکار تیغ تغافل زدی و ماند در گردنِ نگاهِ تو صد خونبهای ما #ظهوری_ترشیزی https://t.me/jahle_morak_kab

سمفونی ۵ بتهوون به‌عقیدۀ خیلی‌ها بزرگترین اثر موسیقی تاریخ است. شاید این انیمیشن توانسته باشد با ظرافت وصف‌ناپذیری، دلیل و فلسفۀ آن را به تصویر بکشد.