پداگوژی فرودستان

🟠 پداگوژی تعصب!؟ علی خورسندی تعصب را خشک فکری و خشک اندیشی هم گفته اند؛ پیش فرض های غیرعلمی که از میراثمان در دل و بر زبان داریم؛ مفروضه های هویت سازی که آنها را از خود و متعلق به خود می دانیم! زبان و نژادمان، ایل و تبارمان، قومیت و ملیت ما، دین و آئین ما، جنسیت ما، زمین و سرزمین ما، اسطوره ها و فرهنگ ما؛ همه اینها میراث هایی هستند که به آنها نرسیده ایم! به ما رسانده شده اند! تعصب شاید مقوم همبستگی اجتماعی بین گروه ها، فرقه ها، عشیره ها، و طرفداران یک تیم ورزشی باشد؛ و یا حتی ممکن است مرجع وفق و وحدت یک ملت شود، اما از هر نوع و جنسی که باشد «زیبایی» ذاتی آدمی را به حاشیه می راند. تعارض بین فرهنگی را سبب می شود؛ تنازع میان فردی را افزایش می دهد. مرجع ستیز می شود؛ غالبا عاملی برای فاصله و دوری می گردد. چه بسا موجب خونریزی های تاریخی بوده است! پند پنهان قصه اینجاست که مرجع تمامی تعصبات آدمی آنچیزهایی هستند که به ارث برده ایم؛ یعنی به ما رسیده اند؛ یعنی با تلاش و‌ کوشش بدستشان نیاورده ایم! زبان مادری ما؛ زیبایی چهره و رنگ چشم؛ ژن و نژاد ما؛ ثروت و دارایی خانوادگی ما، ‌‌دین و کیش ما؛ مرز و بوم پدری ما، ملیت و هویت ما، خون و خاک ما، رگ و ریشه ما و همه اینها را به ارث برده ایم! و بی تردید، تعصب نیز میراث ماست! نکته مهم اینکه تمامی تعصبات ما روی گنج های ارزشمندی است که حاصل رنج های دیگران است! همانند هدایایی هستند که پیش از تولدمان هدیه گرفته ایم! اینها چیزهایی نیستند که اخلاقا و اساسا مایه فخر و افتخار ما باشند! چراکه کوششی برای خلق و ایجاد آنها انجام نداده ایم! یا تلاشی برای بدست آوردن آنها نکرده ایم! بلکه همه اینها بر حسب بخت اخلاقی (Moral Luck) حاصل شده اند و نه اراده و کوشش های فردی ما! همسان سکه هایی هستند که در بی آگاهی و بدون انتخاب ما در خورجین ما گذاشته شده اند! این بخت های گرانبها می توانست طالع دیگری باشند ولی بر حسب اتفاق و خوش شانسی نصیب ما شده اند! تقریبا اکثریت به اتفاق آنچیزهاییکه شانس اخلاقی ما هستند و به ارث برده ایم، منشا اختلافات تاریخی و تنش های زیست روزانه ما هستند؛ موجب جدایی و فاصله میان ما هستند! زادگاه و زبان مادری؛ مال و اموال خانوادگی؛ دین و آیین پدری، رنگ پوست (نژادگرایی)، تابعیت و ملیت؛ عشیرگی و هم قبیلگی های ما؛ اصل و نسب فامیلی ما! روی آوری خشک اندیشانه به اینها غالبا بهانه هایی برای مناقشه و ستیز و خون ریزی بوده اند! اینها اساسا نمی توانند و نمی باید مایه غرور و برتری ما بر دیگران باشند. چونکه، دفینه های به ارث رسیده ما هستند و برای بدست آوردنشان تلاشی نکرده ایم؛ دوم اینکه، نمایش متعصبانه و برتری جویانه روی آنها منشا اختلاف و فاصله و ستیز هستند. اگر فخر و افتخاری هست، و یا غروری اگر باشد، برای آن چیزهایی است که به آنها دست یافته ایم؛ برایشان تلاش کرده ایم، سرمایه عمر را هزینه داده ایم! هر آنچه را که یاد گرفته ایم و یا ساخته ایم! مهارت و حرفه ما، دانش و تحصیلات ما، آگاهی و دانایی ما، ادب و شعور اجتماعی ما، منش ارتباطی و یا کنش اخلاقی ما، هنری که یاد گرفته ایم، تصویری که ساخته ایم! مدرک و مدالی اگر گرفته ایم! اعتباری اگر کسب کرده ایم! ابزاری که یاد گرفته ایم؛ موسیقی اگر می نوازیم؛ اگر نقاش یا خطاط چیره دستی هستیم، و یا انسان دوستی ما؛ جاییکه رنجی را کاهیده ایم! و یا حتی دستپخت و هنر آشپزی ما! اینها هستند که منبع برتری و مایه خودبزرگواری ما هستند! ما می توانیم بی نهایت به اینها افتخار کنیم! چونکه برای کسب تک تک اینها تلاش کرده ایم؛ گنج هایی که حاصل رنج های خود ما هستند! سویه نقیض قضیه را بیشتر می پسندم! شخصی اخلاقا و ذاتا نمی تواند نکوهش شود برای بخت اخلاقی که نداشته است؛ گنج ارزشمندی که به وی نرسیده است؛ یا به ارث نبرده است! سرزنشی اگر هست برای آنچیزهایی است که خواسته ایم ولی نتوانسته ایم! آرزویش را در دل داشته ایم ولی قدمی بر نداشته ایم! خیالش را پرورانده ایم ولی تلاشی نکرده ایم! بنابراین اگر سیاست های دستگاه تعلیم و تربیت منحصرا در خدمت بخت اخلاقی و میراث ما باشد، پداگوژی تعصب را بازتولید کرده است. پیامد اجتماعی پداگوژی تعصب تکثیر مستمر معارضه و مناقشه و ناسازگاری است. اما اگر تمرکز گفتمان آموزش روی آنچیزهایی باشد که منش و شخصیت ما را فراسوی میراث و متروکات ما شکل می دهند، به سوی پداگوژی آزاد و غیرمتعصبانه حرکت کرده ایم! یعنی بسوی تعلیم و تربیت تعالی جو و انسانی حرکت کرده ایم. پداگوژی انسانی و آزاد، مخالف و متضاد پداگوژی تعصب است! چراکه روی سزاواری های شخصی و شعور اجتماعی سرمایه گذاری می کند! روی آموزش هنرها و یادگیری مهارت ها ثروت سازی می کند. روی کسب دانش ها و نگرش های اخلاقی و انسانی سیاستگذاری می کند. 🆔 @khorsanditaskoh 🔰 پداگوژی فرودستان

🟢 دانشجو بیدار است! دانشجویان امریکایی دوباره تاریخ را می سازند. جنبش های دانشجویی در اواخر دهه شصت امریکا و فرانسه اثرگذارترین عاملی بودند که دو اتفاق مهم را رقم زدند. توقف جنگ ویتنام و آزادسازی جامعه فرانسوی. چه بسا جنبش های دانشجویی منشا آثار اجتماعی بسیاری در جهان مدرن بوده اند؛ موفقیت در مبارزه با تبعیض نژادی، استیفای حقوق زنان، حقوق کارگری، حقوق شهروندی و دهها مورد که جنبش های دانشجویی در آنها نقش محوری را ایفا کرده اند. اینبار هم مثبت و امیدوار هستم. این دفعه هم دانشجویان موفق می شوند. سرنوشت جنگ و جنایت غزه را دانشجویان رقم می زنند. کاری که هیچ از سیاستمداران، دولت ها و سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر و شورای امنیت و غیره نتوانستند جلوی این فاجعه انسانی را بگیرند. 🟣 دست مریزاد دانشجوی عزیز! 🆔 @khorsanditaskoh 🔰 پداگوژی فرودستان

🟢 نشست علمی چالش های نسل شناسی استاد و دانشجو در کلاس ◀️ هفته سرآمدی آموزش ویژه دانشجویان ⏱️ یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ ◀️ ساعت : ۱۳ 📍 دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی پخش آنلاین در: vroom.ut.ac.ir/psyedu4 🆔 @khorsanditaskoh 🔰 پداگوژی فرودستان

🎾 درون را دریابیم! علی خورسندی سخن حکیمانه ای است که اگر تخم مرغی با نیروی بیرونی بشکند، پایان زندگیست؛ ولی اگر با نیروی داخلی بشکند، آغاز زندگیست! اتفاقات بزرگ زیست ما هم اینگونه است! هستی ما از درون است. از درون شکوفا می شویم! آرامش خیال و آسایش خاطر هر دو از درونند! احساس خوشبختی امر درونی ماست. استعدادها و ظرفیت ها همه از درونند. زیباترین تغییرات از درون ما رخ می دهند. بدترین اتفاقات هم از درون هستند! ما از درون حیات می گیریم؛ از درون رشد می کنیم! از درون کامل می شویم! از درون افسرده می شویم! از درون فرو می پاشیم و در درون می میریم! ساختارها هم مثل ما آدم‌ها هستند! آنها هم از درون شکل می گیرند، از درون توسعه می یابند و از درون فرو می پاشند! و در درون می میرند! درون را دریابیم! درون را بسازیم! بیرون خبری نیست! هیچ!؟ 🆔 khorsanditaskoh

✅ شماره مارس ۲۰۲۴ ⭕ شماره مارس/مارچ جوپل، فصلنامه مطالعات سیاست و رهبری آموزش عالی، Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies بارگذاری شده است. این شماره با موضوعات متنوعی در حوزه سیاستگذاری و حکمرانی آموزش عالی از پژوهشگران و استادان دانشگاههای ایران، کانادا، امریکا، چین، اندونزی، ازبکستان، آفریقای جنوبی و هندوستان منتشر شده است. برای دسترسی به محتوای مقالات به لینک پیوست مراجعه شود. https://johepal.com 🆔 khorsanditaskoh

📕 بین المللی شدن یادگیری از دیگری است! 🦠پروفسور مریان لارسن ✏️ مصاحبه/ترجمه: خورسندی 💢 منبع: جوپل پرسش یکم: بسیاری از دانشگاهها در جهان توسعه یافته درحال بازارزیابی استراتژی های بین المللی شدن آموزش عالی هستند. آنها در جستجوی ارزش هایی نظیر برابری، تنوع، دربرگیرندگی بیشتر، و توسعه رویکردهای جامع برای تعامل جهانی هستند. رویکرد جدید بین المللی شدن فراتر از نسخه سنتی آن است که غالبا روی تحرک و جابجایی دانشجو و استاد متمرکز بود. به عنوان یک پژوهشگر نامدار و شناخته شده آموزش عالی بین المللی از دنیای توسعه یافته، چه استراتژی ها یا سناریوهایی را برای آینده بین المللی شدن آموزش عالی در جهان کمتر توسعه یافته محتمل و یا پیشنهاد می کنید؟  مریان لارسن: با توجه به سابقه و سنت استعمار و تاکید بیش از اندازه جهان معاصر بر ارزش گذاری دانش از جهان شمال (The Global North)، به ویژه غرب، بدگمانی هایی در مورد بین المللی شدن در بافتارهای اجتماعی جهان جنوب (The Global Global) شکل گرفته است. در واقع، سابقه ای طولانی از بین المللی شدن آموزش عالی وجود دارد که به ویژه از منظر تحرک دانشگاهی و همکاری های پژوهشی نابرابر به نفع دانشگاه های جهان شمال بوده است.  با وجود این بدگمانی ها، بسیاری از دانشگاه‌های «گلوبال ساوث» (جهان جنوب) در زمینه سیاست های بین المللی شدن، در مسیر دانشگاههای «گلوبال نورث» (جهان شمال) حرکت کرده‌اند. به عبارت دیگر، همان رویکردها و سیاست های که در دانشگاههای غرب رایج یود، رهبری دانشگاههای جهان جنوب هم  در پی ایجاد «درآمد» و ارتقاء «رتبه» جهانی دانشگاه بوده اند.  در سال های اخیر شاهد هستیم که برخی از دانشگاهای جهان جنوب در حال تجربه روش‌های نوآورانه‌ای در بین المللی شدن هستند که بهترین مطابقت را با زیست بوم دانشگاهها و موسسات آموزش عالی آنها داشته باشد. به عنوان نمونه، روش‌های تفکر جدید درباره بین المللی شدن آموزش عالی در جهان جنوب در حال شکل گیری است که مفهوم غالب و غربی بین المللی شدن را به چالش می کشد.   از منظر آینده بین المللی شدن در جهان جنوب نیز، شاهد انعطاف پذیری و ابتکارات فرهنگی پاسخگوتری در دانشگاههای جهان جنوب هستیم که در آن آموزش عالی بین المللی متناسب با زمینه ها و نیازهای محلی و محیطی گسترش می یابد. در برخی از کشورهای آسیایی، بین‌المللی‌شدن را به عنوان راهی برای حضور در جامعه جهانی و القای حس ملی گرایی و ایجاد حس غرور ملی، و دانشجو و دانش آموخته بین المللی به مثابه سفیران کشور مفهوم سازی شده است.  بسیاری از کشورهای پسا-استعماری در جهان جنوب، بین المللی شدن آموزش عالی را دریچه ای برای استعمارزدایی می بینند. با این فرض که بین المللی شدن می تواند بخشی از فرآیندهای گسترده‌تر مرتبط با استعمارزدایی باشد. این امر مستلزم رد ایده بین‌المللی‌ شدن معادل غربی‌سازی آن، و در نهایت توسعه رویکردهای بومی و محلی‌ بین‌المللی‌ شدن است که متناسب با نیازهای زیست بوم آموزش عالی است.  به طور خاص، ما شاهد شنیدن صداهایی از میان پژوهشگران آفریقایی و دیگر محققان جهان جنوب هستیم که در حال تلاش برای استعمارزدایی از بین المللی شدن آموزش عالی در معنای غربی سازی آن هستند و در صدد برآمده اند تا رویکردها و سیاست های توسعه را با ابتنا بر نیازهای بومی و بافتارهای اجتماعی محلی گسترش دهند.  به گمانم، آینده بین‌المللی‌ شدن آموزش عالی باید در مسیر کاهش دوگانه سنتی «جهانی(شدن)» و «بومی(ماندن)» و به سوی تعاملات بیشتر «منطقه ای» باشد. بین‌المللی‌ شدن شامل یادگیری از دیگران است؛ به‌ویژه یادگیری از آنهایی که مجموعه‌ای متنوع و متفاوت از چشم اندازها و راه حل های فرهنگی را برای درک و فهم شدیدترین مسائل و مشکلات جهان امروز ما ارائه می‌دهند. ما می توانیم آن افق ها و راه حل ها را در سطوح محلی، منطقه ای و جهانی پیدا کنیم و توسعه ببخشیم.  بنابراین بازاندیشی بین‌المللی‌ شدن آموزش عالی از منظر جهان جنوب مستلزم بازاندیشی در تقسیم‌بندی‌های ساخته‌شده سنتی میان «محلی»، «منطقه‌ای»، «ملی» و «جهانی» است. ما شاهد تلاش‌های بیشتری برای منطقه‌ ای شدن (به عنوان بخشی از بین‌المللی‌ شدن) و همکاری‌های جنوب و جنوب هستیم؛ رویکردی که در آن نظریه (تفکر) و کنش (عمل) بومی و محلی نشانه شهروند «جهان وطنی» بودن است. پرسش دوم: همانطور که به خوبی می دانید، بین المللی شدن آموزش عالی یک امر پویا و یک چشم انداز در حال تحول است که با روندهای مختلفی شناخته می شود. روند کنونی بین المللی شدن آموزش عالی، بویژه در دانشگاه های برجسته کانادا چگونه است؟  ادامه در لینک پیوست …. https://johepal.com/article-1-634-en.html شماره جدید جوپل (مارس/مارچ ۲۰۲۴) ساعاتی پیش بارگذاری شده است. https://johepal.com 🆔 @khorsanditaskoh

🔴 موفقیت جوپل در Web of Science (WoS) https://johepal.com 💎سبب افتخار و خوشحالی است که اعلام شود فصلنامه جوپل Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies موفق به پذیرش در فهرست منابع نوظهور (emerging sources) وب آو ساینس (آی اس آی سابق ISI) شده است. در ایمیلی که از سوی کلریویت انلیتکس Clarivare Analytics دریافت کرده ایم، آمده است: “Journal of Higher Education Policy And Leadership Studies has been selected for inclusion in the Web of Science™. Articles published after 2020 , beginning with 1(1), will be included in the following products: • Emerging Sources Citation Index” …. 💎 بی تردید این دستاورد علمی مرهون تلاش های بی وفقه همکاران بادانش و پرتلاشی است که چهار سال بی توقع، پرانرژیک و شبانه روز زحمت کشیده اند. 🔰 پداگوژی فرودستان ‏🆔 @khorsanditaskoh

هر جا نوروز است آنجا ایران است! 🆔 @khorsanditaskoh 🔰 پداگوژی فرودستان

پداگوژی دوستی و دوست-ترا‌پی علی خورسندی دوستی ‌ها و رفاقت های میان-فردی اغلب در معنادارتر کردن بادگیری در مدرسه و دانشگاه نادیده گرفته می شود. در حالیکه تجربیات روزمره دوستی و رفاقت میان دانش آموزان و دانشجویان در عمق بخشیدن به یادگیری و کیفیت بخشی تجربیات آموزشی بسیار اثرگذار است. بخش قابل توجهی از فلسفه گسترش یادگیری های تیمی team learning در مدارس امروز جهان ریشه در «پداگوژی دوستی» دارد. یادگیری های تیمی و گروهی از حلقه های پنهان و سرکوب شده تعلیم و تربیت ماست. برخلاف الگواره های سنتی و فرهنگی بسیار غنی این قلمرو، نظام آموزشی ما یکی از فردگراترین سیستم های آموزشی جهان است. افزون بر تاثیر پداگوژی دوستی بر رشد اجتماعی و توسعه شناختی دانش آموزان، جنبه های درمانی دوستی یا رفیق تراپی در محیط آموزشی غیر قابل انکار است. در نهایت خستگی و فرسودگی تحصیلی یک همکلاسی رفیق است که همچون داروی آرامبخش همیشه همراهتان است. یک روانشناس (یک رفیق خوب) در کانال واتسپی خود نوشته بود، «انسان های هم فرکانس همدیگر رو از فاصله های دور پیدا می کنند، توی یك مدار قرار می گیرند، فقط کافیه بشینی کنارشون، هنوز حرف نزده همه خستگی‌هات می پرد! یک سری رفقا اصلاً خود ویتامین هستند!» 🆔 @khorsanditaskoh مقاله زیر، کار میدانی جالب و متفاوتی است در خصوص تاثیر دوستی ها و رفاقت ها در فرایند یادگیری دانش آموزان! https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/09669760.2016.1189813

🌓 پداگوژی قبیله!؟ علی خورسندی جایی که سیاست ما را از هم جدا می سازد و همه را از هم بیگانه و گاهی منفور می خواهد، بهترین هایی هستند که ما را به هم آشنا می کنند، و از ما فرقه نمی سازند! «هنر» یکی از بهترین هاست؛آنگونه که زبانزد است، مرجع وصال است! و ورزش که مرجع دوستی است (ویدئوی بالا). به راستی، جای هر دوی اینها در نظام آموزشی عمیقا تهی و بی پناه است. دست های بازار، نخبگان قدرت، و ایدئولوگ ها سه مرجع سنتی حکمرانی آموزش رسمی هستند. گفتمان حاکم بر عملکرد این سه مرجع با ابتنا بر «منازعه» و گاهی «ستیز» است. حکمرانی سنتی بر نهاد آموزش، از شهروندان «رقیب»، از جامعه «طبقه»، از ملت «فرقه»، و از کشور «قبیله» می سازد. به گفتمانی تازه نیاز داریم! گفتمانی که بر پایه همزیستی و مرافقت است؛ نوعی از نظام آموزشی که میان شهروندان همدلی ایجاد می‌کند؛ از آنها رقیب نمی سازد. ما به مرجع چهارمی نیاز داریم تا‌ بنیان های گفتمان جاری آموزش را به چالش بکشد. ما به کنشگران اجتماعی نیاز داریم که کوششان در برابر «تنازع فرقه ها» باشد! 🆔 @khorsanditaskoh