ازناو دیار مهربانی ها

این ویدئو از معلم دبستان پسرانه شهید میراب طرقی در حاشیه شهر مشهد، در جریان سیل در فضای مجازی پربازدید شده است👌👏 #معلم

✍️ تاثیر شاهنامه بر تاریخ ایران تاریخِ بعد از اسلام را باید به پیش و پس از سرایشِ "شاهنامه" تقسیم کنیم؛ چون ایران پیش از شاهنامه مانند لخته‌ای بود که شکل نگرفته بود و فردوسی مانند یک پیکرتراش آن را شکل داد، این هزار ساله ترکیبش را از شاهنامه گرفته است، باید قبول کنیم که چه خوب و چه بد، پرورده‌ی این کتاب هستیم که راهنما و نشانه‌ی هویّتِ ماست. ایرانی برای آنکه بتواند از نو قد راست کند و به عنوان یک ملّتِ قابلِ احترام، خود را بنمایاند، احتیاج به چنین کتابی داشت و آن را به دست آورد. شاهنامه آغازگرِ دورانِ تازه‌ای در زندگی ایرانی است، با این کتاب است که اقتدارِ سیاسیِ ایران‌زمین تبدیل به «اقتدار فرهنگی» می‌شود. شاهنامه، ایرانِ پیش از اسلام را به ایرانِ بعد از اسلام پیوند زد و کاری کرد که او هم چنان در صحنه‌ی جهانی، یک کشورِ برجسته و تأثیرگذار باقی بماند. سرایشِ این اثرِ بدیع، واکنشی بود در برابرِ رفتارِ تحقیر‌آمیزِ خلفای دمشق و بغداد، یعنی اگر زبان فارسیِ دَری و شاهنامه نیامده بودند، ایرانی هرگز ایرانی باقی نمی‌ماند و چیز دیگری می‌شد. 👤 محمّد‌علی اسلامی نُدوشن 📗 دیروز امروز فردا ۲۵ اردیبهشت ، روز فردوسی گرامی باد #روجین ازناو دیار مهربانی ها @aznave

حرکتی که در خط مستقیم ادامه پیدا کند لابد روزی به پایان خویش می‌رسد؛ زیرا در چنین حرکتی بالطبع نقطه‌ی شروعی هست و نقطه‌ی پایانی. اما در حرکت دایره‌وار نمی‌توان مبدأ و مقصدی متصور شد. حافظ چه خوب این نکته را دریافته بود که می‌گفت: ماجراي من و معشوق مرا پايان نيست هر چه آغاز ندارد نپذيرد انجام اما حرکت ما انسان‌ها معمولا در خط مستقیم پیش می‌رود. هم از این روی دایره‌ی وجودمان هیچ‌گاه به شکوفایی و کمال مطلوب نمی‌رسد- کماهوحقّه. کمال و شکوفایی در حرکت‌های دایره‌گون روی می‌دهد. در اینجا گردنده حول یک محور می‌چرخد و باز می‌چرخد. و در همین چرخش‌های دائمی و مکرر است که پختگی و شکفتگی حاصل می‌شود. سماع صوفیان نمونه‌ای از این حرکت است. صوفیان در مجلس سماع به گِرد پیر حلقه می‌زنند و دست می‌افشانند و می‌روند و می‌آیند. دور نیست اگر بگوییم که ایشان چرخ زدن‌های خود را از حرکت دایره‌وار اجرام آسمانی وام گرفته‌اند. حرکت سنگ آسیا را نیز نباید از نظر دور داشت؛ همان که بقول ابوسعید ابوالخیر درشت می‌ستانَد و نرم باز می‌دهد و این عین تصوف است.(تذکرة‌الاولیاء، به تصحیح شفیعی کدکنی، جلد اول، ص۸۹۴) افلاک هم با همه‌ی کار و کیایی که دارند آسیاوار به گرد جانِ جهان می‌گردند- چنانکه مولانا فرماید: چرخ فلک با همه کار و کیا گِرد خدا گردد چون آسیا "به روایت یحیی، عیسی قبل از آنکه به تقدیر بپیوندد حواریون را گرد خود جمع کرد و از آنان خواست دایره وار گرد وی برقصند." (خواستگاه اجتماعی هنرها، نشر فرهنگسرای نیاوران، ص۲۳۱) دایره‌ای که مرکز آن عیسی و عیسی‌صفتان باشد راه به زوال نمی‌بَرد. 〰  حسین مختاری ازناو دیار مهربانی ها @aznave

شعر شبسو با لهجه بروجردی در وصف تنهایی مادر اثر مرحوم استاد احمد حجتی با صدای خود ایشان ازناو دیار مهربانی ها @aznave

جو بایدن و دونالد ترامپ توافق کردند که دو مناظره انتخاباتی برگزار کنند 🔹اولین مناظره در ۲۷ ژوئن به میزبانی CNN 🔹دومین مناظره در ۱۰ سپتامبر به میزبانی ABC که زمینه را برای اولین رویارویی ریاست جمهوری در عرض چند هفته فراهم کرد. چند_ثانیه ازناو دیار مهربانی ها @aznave

‍ دکتر داریوش شایگان در پاسخ به دکتر مصطفی ملکیان که می‌پرسد: «ما ایرانیان، یعنی چه کسانی؟» می‌گوید: «‌ایرانی که ما می گوییم، مرزهای فرهنگی‌اش، بزرگ‌تر از مرزهای جغرافیایی‌اش است. اگر این را به صورت یک جهان ببینیم، یک سلسله ارزش‌هایی در آن هست که همواره در تاریخ حضور داشته است. از دوران مادها که قرن هفتم پیش از میلاد مسیح است تا شکست ایرانیان در جنگ قادسیه، که قرن هفتم پس از میلاد است، چهارده قرن، ایران امپراتوری مستمر داشته است. چهارده قرن امپراتوری متوالی در یک پهنهٔ عظیم جغرافیایی. در این چهارده قرن، شما حماسه دارید، اساطیر دارید. این‌ها همه در میان همهٔ اقوام مشترک بوده است. عید نوروز را افغان‌ها می‌گیرند، تاجیک‌ها می‌گیرند، در آذربایجان و آن نواحی می‌گیرند. دور ایران امروز، یک کمربند فرهنگی هست با قدمت چندین قرن. امپراتوری روم چند قرن دوام آورد؟ هشت، نُه قرن. اما ایران هزار و سیصدچهارصد سال است که مانده است. شما در نقش برجسته های تخت جمشید، هیچ صحنهٔ جنگی نمی‌بینید. اما درآثار باستانی روم می‌بینید همه‌اش جنگ است. امپراتوری عثمانی هم فرو پاشید اما ایران ماند.» #داریوش_شایگان #مصطفی_ملکیان پست از صفحه محترم جناب مهرداد حجتی تقدیم می‌گردد #فرامرز_اسدی ازناو دیار مهربانی ها @aznave

📝📝معمای یک وضعیت استثنایی ابدی ✍صلاح الدین خدیو ♈️امروز در حالی اسرائیل هفتاد و ششمین سالگرد اعلام موجودیت خود را جشن گرفت که به علت جنگ ویرانگر و بی فرجام غزه در ضعیف ترین دوران تاریخ خود قراز دارد. ♈️در درون، جامعەی اسرائیل کە قبل از جنگ غزه به دلیل اعلام جنگ دولت تندروی نتانیاهو علیه نهادهای دمکراتیک منقسم شده بود، بر اثر ناتوانی دولت در آزادی گروگان ها و نابودی توان نظامی حماس، دو شقه و تجزیه شده است. در خارج هم، ارمغان جنگ بی قاعده و قانون علیه نوار غزه که به قسمی نسل کشی آنلاین تبدیل شده، انزوای سیاسی و دیپلماتیک بی سابقه است. ♈️دفاع از اسرائیل حتی برای نزدیک ترین متحدانش دشوار شده و روز به روز به تعداد کشورهای منتقد آن افزوده می شود. ♈️چند روز پیش سفیر این کشور در سازمان ملل در اعتراض به مجمع عمومی این سازمان که خواهان به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین شد، منشور ملل متحد را پاره کرد. پاره کردن منشور سازمان ملل یا پرت کردن آن توی صورت دبیرکل آن، سنتی سیاسی است که توسط دولت های چپ گرا و اصطلاحا ضد امپریالیست، پیروی شده است. ♈️چه سرزنش نظام بین الملل تحت سلطەی غرب و نهادهای ناکارامد آن عموما حرف دل دنیای در حال توسعه و جنوب جهانی است، نه یک کشور " اصالتا" غربی و عزیز دردانەی قدرت های اصلی حاکم بر جهان. ♈️تناقض بالا از قضا بیانگر وضعیت استثنایی اسرائیل است. مرزهای بین المللی آن هیچگاه معلوم نبوده و در داخل هم روز به روز به نظام آپارتاید سابق حاکم بر آفریقای جنوبی شبیەتر می شود. کشوری که موجودیتش را مدیون قطعنامەی سازمان ملل است، بیش از هر کشور دیگری در جهان نامش با قطعنامەهای انتقاد آمیز این سازمان خورده است. ♈️این وضعیت بغرنج، و ناتوانی در مفاهمه با هیچ یک از رهیافت های قدرت ساز در این باره باعث فرسایش شتابان قدرت نرم و اعتبار اخلاقی آن شده است. فرضا مزیت اصلی و برگ برندەی قدرت آمریکا در تاکید آن بر دمکراسی در درون کشورهاست. دفاع از دمکراسی در درون دولت - ملت ها و این ایده که گسترش دمکراسی در جهان باعث تحکیم صلح و کاهش جنگ می شود، یک برند معنوی آمریکایی است. ♈️در حالی که چین در قامت قدرتی نوظهور خواستار دمکراسی نه در داخل کشورها، بلکه میان آنهاست. چین با تاکید بر مفاهیمی چون حاکمیت، امنیت و توسعه، خواهان تجدید نظر در نظام بین الملل و بازسازی آن بر مبنای برابری کشورها و ترویج دمکراسی بین المللی است. ♈️با اندکی ملاحظه معلوم می شود که اسرائیل نه این است، نه آن. بلکه استثنایی در بیرون و معمایی در درون است. یک دولت - ارتش قدرتمند که علیرغم سرشت غربی آن، الگوی تکاملش از مدل های رایج توسعەی سیاسی در غرب متمایز است. وضعیتی که با استنادهای امنیتی توجیه و به صورت مداوم بازتولید می شود. #جمهوریت ازناو دیار مهربانی ها @aznave

در محضر مولانا شرح: استاد شفیعی کدکنی حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم بسی علتیان را ز غم بازخریدیم سَبَل‌های کهن را غم بی‌سر و بُن را ز رگ هاش و ز پی‌هاش به چنگاله کشیدیم طبیبان فصیحیم که شاگرد مسیحیم بسی مرده گرفتیم در او روح دمیدیم بپرسید از آن‌ها که دیدند نشان‌ها که تا شکر بگویند که ما از چه رهیدیم سر غصه بکوبیم غم از خانه بروبیم همه شاهد و خوبیم همه چون مه عیدیم طبیبان الاهیم ز کس مزد نخواهیم که ما پاک روانیم نه طمّاع و پلیدیم مپندار که این نیز هلیله‌ست و بلیله‌ست که این شُهره عقاقیر ز فردوس کشیدیم حکیمان خبیریم که قاروره نگیریم که ما در تن رنجور چو اندیشه دویدیم دهان باز مکن هیچ که اغلب همه جغدند دگر لاف مپران که ما بازپریدیم معنی لغات و اصطلاحات حکیم: اهل حکمت، خردمند، پزشک بغداد: مرکز حکومت خلفای عباسی، که به داشتن مدارس عالی و دانشمندان و پزشکان ماهر شهرت داشت. علتیان: بیماران/ علتی: بیمار/ علت: بیماری (خام خوردن علت آرَد در بشر- مثنوی) بازخریدن: رهانیدن سَبَل: نوعی بیماری مربوط به چشم است  که در آن موی در درون پلک می روید و رگ های چشم متورّم می شود. بُن: ریشه/ غم بی سر و بن: غم های ناپیدا، و بی حد و اندازه. چنگاله: آلت فلری باریک و سرکج که در طبابت بکار می رفته است. فصیح: زبان آور، کاربلد مسیح: عیسی بن مریم که با دَم خویش بیماران مرده دل و جان را شفا می بخشید. رهیدن: خلاص شدن، شفا یافتن‌ روبیدن: پاک کردن، جارو کردن شاهد: نکو روی، زیبا مه عید: هلال ماه عید فطر طبیبان الاهیم ز کس مزد نخواهیم: ما برای علاج درد خلق خدا برای خود کیسه ندوخته ایم و در پی کسب درآمد نیستیم. یادآور آیه: قُل ما اَسألُکُم عَلَیهِ مِن اَجر إلا مَن شاءَ اَن یَت‍خِذَ إلی َربه سبیلا ( فرقان:۵۷) بگو من ازشما هیچ مزدی نمی خواهم مگر اینکه کسی بخواهد به سوی پروردگار خویش راهی برگزیند. طمّاع: حریص و آزمند هلیله و بلیله: دو نوع داروی گیاهی که می کوبیدند و به عنوان مسهل و قابض به بیمار می خوراندند/ از هلیله قبض شد اطلاق رفت// آن هلیله و آن بلیله کوفتن...(مثنوی). شُهره: مشهور، زبانزد عقاقیر: ج عَقّار؛ داروهای گیاهی فردوس: بهشت خبیر: آگاه، خردمند قاروره: ظرف شیشه ای برای گرفتن و نگه داشتن نمونه ادار بیمار// این نبض مرا بگیر و قاروره ببین( دیوان شمس) لاف مپران: لاف نزن. ____ خلاصه ی کلام مولانا در این غزل زیبا و دلنشین این است که ما از نوع طبیبان مدعی نیستیم که قاروره ببینیم و نبض بگیریم و مزد ستانیم. ما با یک نظر بیماری های روحی و روانی را درمان می کنیم و برای این کار هم مطالبه ی مزد و پاداش نمی کنیم. دارویی که ما می دهیم ار جنس هلیله و بلیله نیست؛ ما طبیبان عیسی دمیم و داروی مان را از فردوس برین آورده ایم. مولانا خود این نوع معالجه را تجربه کرده است؛ آنگاه که به بیماری عُجب و غرور مبتلا بود و در دست نااهلان گرفتار آمده بود، شمس تبریز، این حکیم الاهی، از راه رسید و انگشت بر رگ جانش نهاد و دردش را دوا کرد و رفت. در اولین حکایت مثنوی هم که سخن از طبیب الاهی می رود درواقع همان شمس است که جان دردمند مولانا را درمان کرد و از آن همه رنجوری نجاتش داد: بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نقد حال ماست آن حالا هم مولانا از پس قرن ها با مثنوی و غزل هایش جان های مشتاق را هدایت و درمان می کند. همچنان که خود فرموده بود(به نقل از رساله سپهسالار): "بعد از ما مثنوی شیخی کند و مرشد طالبان گردد و سایق و سابق ایشان باشد." مولانا در غزل معروف و دل انگیز: "مرده بُدم زنده شدم..." درواقع داستان ناخوشی خود و معالجه ی پر از شگرد شمس تبریز را با ما در میان می گذارد. @aznave

تصویری تلخ از کادر درمان اتاق عمل در کشور عمان که همگی ایرانی هستند ازناو دیار مهربانی ها @aznave