عکس مهتاب | عبدالله محمد

«آنجا ستاره‌هایی خاموش شدند، تا ستاره‌های دیگر روشن‌تر شوند».

این حرف دو معنا دارد؛ یکی از جهت آنچه باید باشد (هدف) و دیگری از جهت آنچه که هست (واقعیت). در دوره‌های سخت تنها کسانی بر ایمان خود پایدار می‌مانند که مؤمن قوی باشند یعنی برای ایمان خود وقت و نیرو بگذارند و اثر نفس و شیطان و فشار جامعه را دست کم نگیرند. این یعنی اگر کسی می‌خواهد به سلامت از دوران دشوار خود عبور کند باید قوی شود. (قوی‌ها می‌گذرند، برای گذشتن باید قوی بود) آنهایی که برای یافتن پاسخ پرسش صد، پاسخ نود و نه پرسش قبل از آن را می‌یابند، پیش از آنکه در میانهٔ زندگی، پرسش‌ها غافل‌گیرشان کند.

دوران ایمانِ سخت، دوران مؤمنان قوی است.

در حاشیه بودن تنها بدی‌اش فقر و دوری از امکانات نیست. دوری از قدرت آثار بسیار مخرب دیگری دارد از جمله اینکه قدرت روایتگری را از حاشیه می‌گیرد یا روایت او را به حاشیه می‌برد. آدم‌های حاشیه انگار زبان ندارند و حتی اگر بخواهند صدایشان را به گوش دیگران برسانند باید از مرکز کمک بگیرند. «نیکوکاران» مرکز اما هیچ وقت نمایندهٔ حاشیه‌نشین‌ها نخواهند شد. دل به حرف‌های این «نیکوکاران» خوش نکنید.

در زمینهٔ پادکست و ویدیو خیلی کمبود حس می‌شه و به نظرم باید از این کارهای خوب حمایت کرد. دوستان گرامی حتما حمایت کنید، جزاکم الله خیرا.

🪩🪩 ⏺این  پادکست در زمینهٔ موفقیت در روابط در یوتیوب تاکنون نزدیک به صد میلیون بازدید داشته است. امیدوارم ترجمهٔ این اثر برای فارسی زبانان سودمند واقع شود. @avayeketab01 در ادامه اولین قسمت از این پادکست را میتوانید دانلود کنید.⤵️ قسمت دوم

📺 مشکل عبدالعلی بازرگان انکار سنت و شریعت‌ستیزی، یا قرآن‌محوری؟ 00:30 ایدۀ آقای بازرگان: سانسور احادیث! 03:18 حرف‌های چندروز پیش را فراموش می‌کنیم، چه رسد به احادیث؟! 04:41 آیا پیامبر ﷺ از نقل احادیث نهی کرده‌اند؟! 06:26 فقهای هفت‌گانه/چهارگانه و نوشتن کتاب حدیث 08:09 صحیح بخاری، نخستین کتاب حدیث! 09:57 آیا بخاری تنها چهارهزارحدیث را صحیح شمرده است؟ 11:13 آیا مسلمانان، قرآن را به خاطر احادیث کنار گذاشتند؟ در یوتوب، با کیفیت دلخواه تماشا کنید __________________ @pezhvaak_ch

احتمالا پدر و مادرهای جمع بفهمند چه می‌گویم. گاه کودکان پرسش‌های به ظاهر ساده اما خیلی ریشه‌ای می‌پرسند که برای پاسخ به آن باید بزرگ شد. البته بعضی از والدین هم به جای بزرگ شدن، پاسخ را دور می‌زنند. در هر صورت، معمولا اولین پندهایی که انسان‌ها در زندگی‌شان می‌دهند، پند به فرزند است. جوان ما ناگهان پیر خردمند می‌شود، چون پدر یا مادر شده است. یا صبری که کودکان به ما یاد می‌دهند؛ در برابر آزار ناخواستهٔ کودکان باید ناگزیر صبر کرد. فکر نکنم کسی بدون گذر از این مرحله به ظرفیت واقعی صبر خود پی ببرد. یا حتی آموزش محبت ابتدایی. محبت ابتدایی چیست؟ ببینید در حالت عادی و برای آدمی که فقط برای رفاه خودش زندگی کرده، اگر محبت ببیند در پاسخش محبت می‌کند. اما صاحب فرزند که شدی در آغاز فقط باید محبت بدهی تا بعدا محبت بگیری. کودکان معلم‌های ناخواستهٔ کوچکی هستند که کمک می‌کنند ما بزرگ شویم. البته چیزهای دیگری هم هست ولی من به عروسی دعوت شده‌ام. در این غربت آخرین عروسی‌ای که رفتم چهار پنج سال پیش بود. 😄

یک چیز جالب دربارهٔ کودکان این است که در راه بزرگتر شدن به ما کمک می‌کنند.