کانال شعر ،عادل ویسی زاده

اشک شب پیش هرکس اشک را جاری مکن در   کنار    بسترت   زاری    مکن درد  را در  پیش  هر ناکس  مگو خانه ی  بیگانه ی هر کس   مجو اشک هایت  بر   سر  بالین   مریز با  دل تنگت  مخواب   یار   عزیز این همه  دلتنگی و  افسوس  لب غصّه خوردن بی ثمردر روز وشب جای  این اشک  ندامت ها  و غم جای  این  اندوه  و رخسار   دژم که  بُوَد   تکراری  و  هم   پُر ملال روی  آور   تو  به  ذاتِ  ذوالجلال زود  برخیز   ای  عزیز و  جان ما   نیمه  شب  با  دل  بخوان   یاربّنا درد  دل  کن  با   خداوند    رفیع بر همه  درد  و سخن باشد سمیع درد دل با خلق بی رحم، ابلهیست مهربان تر  از  خدای  پاک  نیست با دل  و جان  بشنود  ذات  خدا هر  گلایه  یا  که   نجوا   یا  دعا رَوبخوان "امّن یُجِیب"از آن کلام حق به تو  گوید  همی بنده سلام سر  بِنه  بر   شانه   و  درگاه   او گفتگو   کن  با  خدایت  هم   نکو از رگ  گردن  به  تو  باشد  قریب محرم است  و آشنا  ذات مجیب عادل از نجوا در این شب های تار صد  گِره  بگشاید  از   تو  کردگار                   ✍عادل ویسی زاده ۱۷/۳/۱۴۰۳                                                                                      https://t.me/Veisizade

( لطفا گوسفند نباشیم ) گوسفندی که  چَِرد  در دشت  و  باغ فکر  او  باشد همی  بر   آب   و  راغ وسعتِ  دیدش    بِوَد   بر   قدرِ   راه او   نبیند   جز    علوفه،     یا    گیاه گوسفندانِ   دگر     بیند    به     صف چشم  او   بر   گیاه    است  و   علف چون  ببیند   آتیه    یا     راهِ      دور چون دهدتشخیصِ ظلمت یا که نور؟ او    نداند    سوی    مقتل    می رود یا به باغی می ر ود  تا  خوش چَرد؟ ارزش    آدم    بِوَد       قدرِ       نگاه وسعتِ   دیدت     نشانِ       جایگاه گر بزرگ   آید   همی   دید   و   نظر قدرِ   تو   افزون  شود   روزِ    خطر وسعتِ    اندیشه    و    افکارِ     تو شد نشان از عقل  و هم  مقدار  تو قدرِ آدم،  هم  به وسعِ  فکر  اوست هر که با اندیشه تر،قدرش نکوست گوسفندان  در گیاه   و   اهل   چَرا آدمی  در  پرسش  و  بحث  و  چِرا عادل  از  اندیشه  زاید  هر   شعور فرد بی اندیشه، همچون  فرد  کور                                                                                             ✍️عادل ویسی زاده.                     https://t.me/Veisizade