اکهارت تله

ادامه ... بعد ها از دوستم پرسیدم که می داند آن مرد کیست. دوستم پاسخ داد: «البتـه! این مرد یکی از استادان ریاضی است و همراهانش نیز شاگردان او هستند. او به بیماری عصب حرکتی مبتلا است که به تدریج همـه بـخـش هـای بـدنش را فلج خواهد کرد. پزشکان گفته اند که پنج سال بیش تر زنده نخواهد ماند. این بایـد ناگوار ترین سرنوشتی باشد که می تواند برای کسی پیش بیاید.» چند هفته بعد هنگام ترک ساختمان، او داشت وارد می شد و زمانی که در را برای صندلی چرخدار برقی اش باز نگه داشته بودم تا وارد شود، چشم هایمان با همدیگر تلاقی کرد. در نهایت حیرت متوجه شفاف بودن چشم هایش شدم؛ هیچ نشانی از اندوه در آن ها دیده نمی شد. بی درنگ فهمیدم که این مرد مقاومت را رها کرده است؛ او در نهایت تسلیم زندگی می کرد. چندین سال بعد روزی که از باجه روزنامه فروشی، روزنامه می خریدم، با تعجب عکس او را روی نخستین صفحه یکی از مجله های خبری - بین المللی مشهور دیدم. آن استاد ریاضی نه تنها هنوز زنده بود، بلکه به یکی از معروف ترین فیزیک دان های نظری جهان تبدیل شده بود. او استیون هاوکینگ" نام داشت. در آن مقاله یک سطر بسیار زیبا آمده بود که آن چه را سال ها پیش در چشمان آن مـرد دیده بودم، تأیید می کرد. استیون هاوکینگ در باره زندگی خود ـ اکنون با دستگاه صدا پرداز - گفته بود: «چه کسی می توانست بیش تر از این آرزو داشته باشد؟» ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 198 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

ادامه ... شکل، به معنای محدودیت است. ما این جا نیامده ایم که فقط محدودیت را تجربه کنیم، بلکه آمده ایم تا با رفتن به فراسوی محدودیت، در آگاهی نیـز رشـد نماییم. در سطح بیرونی می توان بر برخی از محدودیت ها چیره شـد. محدودیت های دیگری هم شاید در زندگی شما باشـد که بایـد کـنـار آمـدن و زندگی کردن با آن ها را بیاموزید. فقط از درون می توان بر این گونه محدودیت هـا چیره گشت. هر کسی دیر یا زود با آن ها رو به رو خواهـد شـد. چنین محدودیت هایی یا شما را در دام واکنش «من درون» نگاه می دارد، که به معنی ناخشنودی شدید است یا این که با تسلیم شدن کامل درونی به به آن چه هست، بر آن ها چیره می شوید. محدودیت ها این جا هستند تا به شما بیاموزند. حالت تسليم آگاهی، بعد عمودی، یعنی بعد ژرفا را در زندگی شما می گشاید. آن گاه چیزی از آن بعد وارد جهان می شود؛ چیزی بی نهایت باارزش که در غیـر ایـن صـورت به طور آشکار نشده باقی می ماند. برخی از کسانی که تسلیم محدودیتی شدید شدند، به آموزگاران معنوی یا شفا بخش تبدیل گشتند. دیگران، فارغ از خـود، بـرای کاهش رنج بشر کار می کنند یا موهبتی خلاقانه به این جهان هدیه می دهند. در اواخر دهه هفتاد، هر روز با یکی ـ دو نفر از دوستان برای خوردن ناهـار بـه غذا خوری مرکز فارغ التحصیلان دانشگاه کمبریج که در آن درس می خواندم، می رفتم. مردی هم روی صندلی چرخ دار گاهی سر یکی از میز های نزدیک به ما می نشست و معمولاً سه - چهار نفر هم همراه او بودند. روزی سر یکی از میز های رو به روی من نشست و توانستم این بار او را از فاصله نزدیک تری ببینم. آن چه دیدم، من را تکان داد! آن مرد کاملا فلج به نظر می آمد. بدن او خشکیده و منقبض شده و سرش مدام به طرف جلو افتاده بود. یکی از همراهانش با دقت غذا در دهان او می گذاشت که مقدار بسیاری از آن هم روی ظرفی می ریخت که یکی دیگر از همراهان زیر چانه اش گرفته بود. هر از گاهی مرد روی صندلی چرخ دارش صـدای غارغار مانند نامفهومی از خود در می آورد و یکی دیگر که گوش خود را نزدیک دهان او گرفته بود، آن په را او سعی داشت بگوید، برای دیگران ترجمه می کرد. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 196 و 197 و 198 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

☀️ بـه زودی نتایج شگفت انگیز و زیبایی را خواهیـد دیـد! زندگی با شما دوستانه رفـتـار خـواهـد کـرد؛ آدم هـا، یاریگر و شـرایط مساعد می شـوند! یک تـصـمـيـم بـرای دگرگونیِ کل واقعیت شما کافیست! اما لازم اسـت ایـن یک تصمیم را بارها و بارها بگیرید تا چنین زیستنی برایتـان طبیعی شـود! ☀️

ادامه ... رفتن به فراسوی محدودیت در زندگی هر کسی، هنگامی فرامی رسد که او به دنبال رشد و ترقی در سطح شکل می رود. این زمانی ست که بر محدودیت هایی مانند ناتوانی جسمی یا کمبود های مالی چیره می شوید، به مهارت و دانشی جدید دست می یابید یا از راه خلاقیت، چیزی تازه به این جهان می آورید که موجب پیشرفت شـما و دیگران می گردد. این نوآوری شاید قطعه ای موسیقی، اثری هنری، یک کتاب ارائه خدمات، کاری که انجام می دهید، سازمان یا تجارتی که بنیاد می گذارید یا سهمی باشد که از خود در این فعالیت ها ادا می کنید. هنگامی که حضور داشته باشید، زمانی که توجه شما کاملا به اکنون معطوف باشد، این حضور در کاری که انجام می دهید، جاری می شود و آن را دیگرگون می کند. آن گاه در کار شما کیفیت و نیرو وجود دارد. شما زمانی حضور دارید که کاری که انجام می دهید وسیله ای برای رسیدن به نتیجه ـ پول، شخصیت و پیروزی ـ نباشد، بلکه برای خود آن کار انجام گرفته باشد و موجب خشنودی و سر زندگی در هر کاری که می کنید، شود. بی شک شما نمی توانیـد حـضـور داشته باشید؛ مگر این که با لحظه حال دوست و همراه باشید. این همراهـی اساس فعالیتی مؤثر است که به منفی گرایی، آلوده نیست. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 196 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

ادامه ... رویا و رویا بین مقاومت نکردن، کلید بزرگ ترین نیرو در جهان است. از این طریق، آگاهی یا همان روح از زندان شکل خود رها می شود. نداشتن مقاومت درونی در برابر شکل هر آن چه که باشد و روی دهد ـ انـكـار واقعیـت محـض شـکل است. مقاومت موجب می شود که جهان، مادیات جهان و هویت شکلی شما، یعنی «مـن درون»، واقعی تر، استوار تر و پایدار تر از آن چه هستند به نظر بیایند. مقاومت، اهمیت مطلـق و سنگینی به جهان و «من درون» می بخشد که موجب می گردد شما خـود و جهـان را بسیار جدی بگیرید. سپس بازی شکل با مبارزه برای بقا اشتباه گرفته می شود و زمانی که دریافت شما این گونه باشد، به واقعیت شما تبدیل می گردد. بسیاری از رویداد ها، بسیاری از اشکالی که هستی به خود می گیرد، دارای ماهیتی زودگذر و فانی هستند. اشیا، بـدن هـا، «مـن درون»، رویداد ها، شـرایط، افکار، احساسات، خواسته ها، بلند پروازی ها، ترس ها، داستان های نمایشی... و همه آن چه که پیش می آید، چنین وانمود می کنند که مهم هستند، ولی پیش از آن که بدانید، رفته اند و در دل هیچ چیز بودن که از آن آمده اند، حل شده اند. آیا آن ها هیچ گاه حقیقت بودند؟ آیا هیچ گاه بیش از یک رؤیا، رؤیای شکل، بودند؟ زمانی که صبح از خواب بیدار می شویم، رؤیا شب گذشته محو می گردد و می گوییم: «آه، این فقط یک رؤیا بود و حقیقت نداشت.» اما چیزی در رؤیا بایـد واقعیت داشته باشد؛ و گرنه نمی توانست که باشد. هنگام فرارسیدن مرگ شاید به عقب نگاه کنیم و از خود بپرسیم که آیا این هم یک رؤیای دیگر بوده است. حتی در این لحظه می توانید به تعطیلات سال گذشته یا داستانی که دیروز پیش آمد، بنگرید و ببینید که آن ها تا چه اندازه شبیه به رؤیای شب پیش هستند. یک رؤیا و یک رؤیابین وجود دارد. رؤیا، بازی گذرای آشکال می باشد. رؤیا جهان است؛ حقیقتی ست نسبی، نه مطلق. سپس رؤيا بين وجود دارد؛ واقعیت محضی که در آن اشکال می آیند و می روند. رؤیابین، شخص نیست، بلکـه شـخص، بخشی از آن رؤیا است. رؤیا بین، بخشی از خزانه ایست که رؤیا از آن پدید می آید و رؤیا را ممکن می سازد. رؤیابین، مطلق در پشت نسبی، بی زمانی در پشت زمـان و آگاهی در پشت و درون شکل است. رؤیابین، خود آگاهی ست؛ آن کسی که هستید. اکنون هدف ما بیدار شدن در درون رؤیا است. هنگامی که درون رؤیـا بیـدار می شویم، داستان های زمینی ساخته «من درون» به پایان می رسند و رؤیایی لطیف و شگفت آور پدیدار می گردد. این، سیاره جدید است. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 194 و 195 و 196 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

ادامه ... هر آن چه روی دهد، شکلی ست که اکنون به خود می گیرد. تا وقتی که از درون در برابر اکنون مقاومت کنید، شکل یا بهتر بگوییم، جهـان، مـانعی نفوذ ناپذیر می شود که شما را از آن کسی که فراسوی شکل هستید و آن هستی بی شکل که شمایید، جدا می سازد. هنگامی که با یک «آری» درونی به آن شکلی که اکنون می گیرد رو می آورید، آن شکل به دری به سوی بی شکلی تبدیل می شود و به این ترتیب جدایی بین جهان و پروردگار از میان می رود. وقتی در برابر شکلی که هستی در این لحظه به خود می گیرد مقاومت نشـان می دهید، زمانی که با اکنون به عنوان یک وسیله، مانع یا دشمن برخورد می کنید، شما شکل هویتی خود، یعنی «من درون» و در پی آن، واکنش «مـن درون» را تقویت می نمایید. واکنش پذیری چیست؟ واکنش پذیری، یعنی معتـاد شـدن بـه واکنش. هر چه واکنشی تر باشید، بیش تر در دام شکل می افتید. هر چه بیش تر با شکل یکی شوید، «من درون» شما نیرومند تر می گردد و آن گاه پرتو بودن شما از درون شکل، اندکی می تابد یا به هیچ رو نمی تابد. با مقاومت نکردن در برابر شکل، آنچه که در درون شـما و فراسـوى شـکل وجود دارد، به صورت حضور فراگیر و نیرویی آرام پدیدار می شود که از هویت شکلی زود گذر شما ـ به عنوان شخص ـ بسیار بزرگ تر است. ایـن حـضـور، بـه گونه ای ژرف تر، شما است تا هر چیز دیگری که در دنیای اشکال وجود دارد ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 194 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

ادامه ... به این ترتیب، به جای آن که زمان بیش تری برای خود در نظر بگیرید، زمان را از میان بردارید. زدودن زمان از آگاهی شما، از میان برداشتن «من درون» است که تنها تمرین معنوی راستین می باشد. هنگامی که در باره از میان برداشتن زمـان حبت می کنیم، منظـور زمـان ساعتی نیست که جهت مقاصد عملی مانند برنامه ریزی برای سفر یا تعیین وقت ملاقات به کار می رود؛ وگرنه در ایـن جـهـان، کـار بـدون زمـان سـاعتی تقریباً نا ممکن می شد. منظور، زدودن زمان روانیست که مشغولیت همیشگی ذهن «من درون» با گذشته و آینده به شمار می آید و تمایل نداشتن «من درون» به یگانگی با هستی از طریق همسویی با «بودن» گریز ناپذیر در لحظه حال است. هر گاه «نه» عادتی به هستی، به «آری» تبدیل می شود و هر گاه به این لحظه همان گونه که هست اجازه بودن می دهید، هم زمان و هـم «مـن درون» را از میان بر می دارید. برای آن که «من درون» زنده بماند، بایـد زمـان بسازد؛ یعنی گذشته و آینده را بسازد و آن ها را مهم تر از لحظه حال بنمایاند. «من درون» نمی تواند دوستی با لحظه حال را جز برای مدتی کوتاه تحمل کند؛ آن هم پس از این که به خواسته خود رسیده باشد. ولی هیچ عاملی نمی تواند «من درون» را برای مدتی دراز خشنود نگه دارد. تا زمانی که «من درون» اختیار زندگی شما را در دست داشـته باشـد، برای نا شاد بودن فقط دو راه وجود خواهد داشت که یکی، نرسیدن به خواسته ها و دومی، رسیدن به خواسته ها است. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 193 و 194 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

سلام همراهان عزیز دوستان عزیزم حق اشتراک خرداد ماه کانال (قانون جبران) را در صورت توان مالی واریز کنید 6037 6974 9743 0766 حسین اکبرلو بانک صادرات همراهانی که در خارج از کشور هستند جهت راهنمایی برای پرداخت به ایدی ادمین پیام ارسال کنند @hossein_mysticosm پیشاپیش از توجه و حمایت شما عزیزان سپاسگزارم 🌹

ادامه ... از میان برداشتن زمان شما نمی توانید حالت بدون «من درون» را به عنوان هدفی برای آینده در نظر بگیرید و سپس برای رسیدن به آن هـدف تلاش کنید. در ایـن صـورت، تنها چیزی که نصیب شما می شود، ناخشنودی و درگیری های درونی بیش تـر اسـت زیرا همیشه این گونه به نظر می رسد که هنوز بـه هـدف خـود و به آن حالت مطلوب «دست نیافته اید». هنگامی که رهایی از «من درون» به صورت هدفی در آینده در آید، زمان بیش تری به خود می دهید و زمان بیش تر، یعنی «مـن درون» بیش تر. خوب نگاه کنید و ببینید که آیا جست و جوی معنوی شـما بـه شـکل جامه ای مبدل برای «من درون» در آمده است. حتی تلاش برای رهایی از «خود» نیز چنان چه به صورت هدفی برای دست یابی در آینده درآید، می تواند به جست و جویی پنهان برای بیش تر تبدیل شود. معنی زمـان بیش تر به خود دادن دقیقاً این است: به «خود» شما وقت بیشتر دادن. زمان یا بهتر بگوییم، گذشته و آینده، چیزی است که خود کاذب ساخته ذهن، یعنی «من درون» در آن به سر می برد و زمان در ذهن شما است. زمان، چیزی نیست که وجود مـادی داشته و جایگاهی در «آنجا» باشـد. زمـان، آن ساختار ذهنی ضروری برای ادراک حسی و مقاصد عملی ست، اما بزرگ ترین مانع بر سر راه شناخت خـود به شمار می آید. زمان، بعد افقی هستی و آن لایه سطحی از واقعیـت اسـت. سپس آن بعد عمودی ژرفا قرار دارد که فقط از طریق دروازه لحظـه حـال می توانید به آن دست یابید. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 192 و 193 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle

ادامه ... دختر آن ها که سرشار از انرژی و شوق و ذوق بود و آخـریـن بـاری که او را دیده بودم، پر از انتظارات جوانی بود، پژمرده به نظر می آمـد و گویی که از بزرگ کردن سه فرزندش بسیار خسته بود. بعد به خاطرم آمد که تقریباً سی سال از آخرین دیدار ما گذشته است. زمان با این ها چنین کرده بود و یقین دارم که آن ها هم باید همان اندازه از دیدن من تكان خورده باشند. به نظر می رسید که همه چیز مشمول گذشت زمان شده، با این همه، تمامی این اتفاق ها در اکنون روی داده است. تناقض، در اینجاست. به هر جا که بنگرید، گواهی غیر مستقیم از واقعیت زمان می یابید؛ سیبی پلاسیده، چهره ای که در آینه می بینید، در مقایسه با چهره ای که در عکس سی سال پیش شما است. با این حال هیچ گاه گواه مستقیمی نمی یابید، هیچ گاه خود زمان را تجربه نمی کنید. شما همواره لحظه حال را تجربه می کنید یا بهتر بگوییم، هر آن چه را در لحظه اکنون روی می دهد، در می یابید. اگر فقط گواه مستقیم را در نظر بگیرید، آن گاه هیچ زمانی وجود ندارد و اکنون، تنها چیزی است که همیشه هست. ادامه دارد ... اکهارت تله جهانی نو ص 192 کانال اکهارت تله @Ekharat_tolle