طرب

دنباله‌های ناتمام؛ سری‌های سینمایی و الگوهای تجاری‌سازی با حضور ایمان عظیمی در میز سینمای ایران

📣 #مدرسه_تهران برگزار می‌کند: 📌 نقد و بررسی کتاب «علم، سیاست و گنوسیسم» نوشته‌ی اریک فوگلین 🎙 با حضور: • جناب آقای آریا سلگی (مترجم کتاب) پژوهشگر حوزه‌ی فلسفه و جامعه‌شناسی مترجم آثاری از اریک فوگلین، کارل اشمیت، ورنر سومبارت و اسوالد اشپنگر • جناب آقای آریان زند (ویراستار کتاب) 🔴 یکشنبه، ۱۷ تیر، ساعت ۱۸ 📱 این نشست به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌شود حضور در این نشست رایگان و برای عموم آزاد است. 📮 جهت ثبت‌نام به آیدی زیر مراجعه کنید: 🔗 @Pouya_teh_82

ترانه‌ی «ساحل و دریا» آهنگ‌ساز: پرویز مقصدی کلام‌پرداز: هوشنگ توفیقی ترانه‌خوان: گوگوش سال انتشار: ۱۳۴۹ از سی‌دیِ «دو ماهی» شرکت کلتکس‌رکُردز (1990) @Taraabnaak

«پل عاطفه» آهنگ‌ساز: بهروز صفاریان ترانه‌سرا: روشنک نمازی خواننده: شادمهر عقیلی فرمت:Flac “آرشیو ایمان عظیمی” @Taraabnaak

«ایران» (پاینده‌باد ایران) آهنگ‌ساز: خسرو پیشکاری ترانه‌سرا: اردلان سرفراز خواننده: ابی فرمت: Flac سال اجرا: بهمن ۱۳۵۷ “آرشیو ایمان عظیمی” @Taraabnaak

ترانه‌ی «به‌سوی تو» آهنگ‌ساز: مجید وفادار کلام‌پرداز: عبدالله اُلفت ترانه‌خوان: محمّد معتمدی @Taraabnaak

نویسنده و گوینده‌ی متن: ایمان عظیمی

🔸سینمای ایران از آغاز شکل‌گیری داستان‌ها و روایت‌های جالبی را برای رسیدن به نقطه کنونی پشت سر گذاشته است؛ به‌طوریکه بیان آن‌ها می‌تواند در مقام ماده خام یک پژوهش قرار بگیرد و از دل خود، راه را برای تولید و مصرف ایده‌های جالب باز کند. فیلم سینمایی گاو، دومین اثر زنده‌یاد داریوش مهرجویی ماجراهای زیادی در حاشیه و متن خود در پی داشت و عملا آینده سینمای ایران را به حضور خود گره زد. روبیکا | اینستاگرام | بله | تلگرام | توییتر 🔴@charsoofarhang

🎥 ارزیابی ایمان عظیمی، خبرنگار فرهیختگان از مستندهای تبلیغاتی نامزدهای انتخابات: ۳ مستند آقایان پزشکیان، قالیباف و جلیلی بهتر بود 🔴 @FarhikhteganOnline

ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی، چه کنم؟ که هست اینها، گُلِ خیرِ (باغ) آشنایی! همه‌شب نهاده‌ام سر، چو سگانْ بر آستانت، که رقیب درنَیاید، به بهانهٔ گدایی! مُژه‌ها و چَشمِ یارم به‌نظر چنان نماید که میان سُنبُلِستان، چَرَد آهوی خَتایی دَرِ گُلْسِتانِ چشمم، ز چه رو همیشه باز است؟ به‌امیدِ آنکه شاید، تو به چَشمِ من درآیی! سَرِ برگِ گل ندارم، به چه رو رَوَم به گلشن؟ که شنیده‌ام ز گُل‌ها همه بوی بی‌وفایی! به کدام مذهب است این؟ به کدام ملّت است این؟ که کُشَند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی؟ به طواف کعبه رفتم، به حرم رَهَم ندادند، که برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟ به قُمارخانه رفتم، همه پاکباز دیدم! چو به صومعه رسیدم، همه زاهدِ ریایی! در دِیر می‌زدم من، که یکی ز دَر درآمد، که: درآ! درآ عراقی! که تو خاصْ از آن مایی! غزل شمارهٔ ۲۹۵ شیخ فخرالّدین عراقی .