اتاق آبی

عصر یک روز جمعه بود هجوم هزار باره خاطره ها و‌ عصیان رازهای معصوم. حنجره ام گلوگاه پرنده ای شد در عبور گلوله ای . حمید مزینانی

حمید مزینانی شناسنامه من یک دروغِ اجباری ست! هنوز تا متولّد شدن مجالَم هست، این بار که متولّد شدم گهواره ام را درونِ اتاقِ خودت ببند ! تنها آینه اتاقِ تو پیر نشانم نمی دهد .... "محمدعلی بهمنی آدینتون شاد❤️

شناسنامه من یک دروغِ اجباری ست! هنوز تا متولّد شدن مجالَم هست،  این بار که متولّد شدم گهواره ام را درونِ اتاقِ خودت ببند ! تنها آینه اتاقِ تو پیر نشانم نمی دهد .... "محمدعلی بهمنی آدینتون شاد❤️

امروز بوسه‌های تو يادم آمد در اين زمين زيبای بيگانه و کاکل کوتاه موهايت کوتاه ؟ يا بلند ؟ يا فرق باز شده از وسط ؟ يادم نيست و دست‌هایت و شانه‌هایت و آن مورب نورانی از چشم‌هایت چيزی ميان مشکی و عسل و خرمايی بی جنس ؟ انگار با تمامی جنسیت‌ها يادم نيست این‌ها تمام حافظه ی من نيست تنها اشاره‌هایی از فاصله‌هاست مجموعه‌های فاصله‌ها يادهای توست يا يادهای شما ؟ يادم نيست آيا تو يک نفری ؟ يا مجموعه نفراتی ؟ يا ترکيبی از اشاره‌های سراسر تصادفی از چهره‌های عزيزی هستی که می شناخته ام ؟ يادم نيست؟ #رضابراهنی

حمید مزینانی فصل تابستان است       سایه‌ای می‌جویم ... الانتون به خییییر

مرا نکاوید مرا بکارید متن و خوانش: احمدرضا احمدی #دکلمه یادت خوش آقای #احمدرضا_احمدی مرا نکاوید مرا بکارید من اکنون بذری درستکار گشته‌ام مرا بر الوارهای نور ببندید از انگشتانم برای کودکان مدادرنگی بسازید گوش‌هایم را بگذارید تا در میان گلبرگ‌های صدا پاسداری کنند چشمانم را گل‌میخ کنید و بر هر دیواری که در انتظار یادگاری کودکی ست بیاویزید در سینه‌ام بذر مهر بپاشید تا کودکان خسته از الفبا در مرغزارهایم بازی کنند مرا نکاوید واژه بودم زنجیر کلمات گشتم سخنی نوشتم که دیگران با آرامش بخوانند من اکنون بذری درستکار گشته‌ام مرا بکارید در زمینی استوار جایم دهید نه در جنگلی که زیر سایه‌ی درختان معیوب باشم جای من در کنار پنجره‌هاست. @hpnfs69